เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] – บทที่ 828 ผู้สร้างการทดสอบ

บทที่ 828 ผู้สร้างการทดสอบ

บทที่ 828 ผู้สร้างการทดสอบ

ซูอันไม่สนใจเกี่ยวกับองค์ชายศักดินาแปดร้อยคนที่เข้าร่วมการชุมนุมเลยแม้แต่น้อย

เขารู้ว่าศัตรูของตัวเองคือ โจวตะวันตก ตราบใดที่เอาชนะเมืองขึ้นที่มีอำนาจมากที่สุดอย่างโจวตะวันตกได้ เมืองขึ้นอื่น ๆ ย่อมจะยอมจำนนตามไปด้วย

ทั้งสองฝ่ายยังคงเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้วัดผล

หลังจากเวลาผ่านไป จู่ ๆ อนารยชนตะวันออกก็เปิดฉากการบุกรุกครั้งใหญ่กับราชวงศ์ซาง

ราชวงศ์ซางถูกศัตรูจากทุกทิศปิดล้อม ได้แก่ แคว้นเชียงทางตะวันตกเฉียงเหนือ เผ่าผีทางเหนือ อนารยชนตะวันออก เผ่าอี้ลุ่มแม่น้ำทางตะวันออกเฉียงใต้ และกลุ่มปาทางทิศตะวันตกเฉียงใต้…

คนรุ่นหลังอาจมองว่าช่วงเวลาแห่งสงครามไม่รู้จบนี้เป็นจุดเริ่มต้นของการรวมชาติจีน แต่สำหรับผู้ที่มีชีวิตอยู่ในช่วงเวลาเหล่านี้ มันเป็นช่วงเวลาที่โหดร้ายและทุกข์ทรมานมาก

อนารยชนตะวันออกเป็นศัตรูตัวฉกาจที่สุดของราชวงศ์ซางเสมอมา แม้จะถูกปราบไปหลายครั้งตลอดสองสามศตวรรษที่ผ่านมา แต่อาณาจักรซางก็ไม่สามารถปราบปรามได้โดยสิ้นซาก

ซูอันได้ใช้ความพยายามอย่างมากในการปรับปรุงความสัมพันธ์ระหว่างสองชนชาติและสร้างพันธมิตร แต่น่าเสียดายที่มันล้มเหลว

ทั้งราชสำนัก ทั้งกองทัพ ต่างก็เสนอให้ทำสงครามกับอนารยชนตะวันออก ซูอันไม่ได้ปฏิเสธคำขอนี้และอนุญาตให้เฟยเหลียนเป็นผู้นำกองทัพในการโจมตีอนารยชนตะวันออก

จีฟาผู้นำของโจวตะวันตกรอคอยโอกาสมาโดยตลอด รู้สึกเบิกบานใจ เขาระดมกำลังทั้งหมดและเคลื่อนทัพมุ่งไปทางตะวันออกทันทีเพื่อโจมตีเมืองหลวงของราชวงศ์ซาง

เมืองหลวงไร้การป้องกัน เนื่องจากทัพหลวงของอาณาจักรซางเดินทัพไปทางทิศตะวันออก ซูอันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องรวบรวมกองทัพทาส โดยสัญญาว่าจะให้อิสรภาพแก่พวกเขาหลังการต่อสู้

แน่นอนว่าซูอันพาเอ่อหลายและเฟยจงร่วมธงรบไปด้วยกัน พวกเขาได้พบกับกองทัพโจวที่ใกล้เข้ามาที่มู่เหย่

เมื่อเห็นกองทัพทาส จีฟาสัมผัสได้ถึงชัยชนะภายในกำมือ เขากระจายกองกำลังของตัวเองออกไป เตรียมล้อมและกวาดล้างกองทัพซาง

อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลาสำคัญ สถานการณ์ก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เฟยเหลียนกลับปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับทัพหลวงและล้อมกรอบกองทัพโจวตะวันตกเอาไว้

จีฟาตกใจมากหลังจากที่ทุกรายงานข่าวกรองของเขาทั้งหมดระบุว่าทัพหลวงนี้ควรจะต่อสู้อยู่กับอนารยชนตะวันออก!

ซูอันยิ้มอย่างเย้ยหยัน เขารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าอนารยชนตะวันออกไม่เคยเป็นภัยคุกคามที่แท้จริง และโจวตะวันตกเป็นศัตรูตัวฉกาจที่สุดของเขา

นั่นคือเหตุผลที่ตัวเองส่งแม่ทัพใหญ่ไปทางตะวันออกอย่างเปิดเผย แต่แอบสั่งให้เฟยเหลียนเดินทัพวกกลับมาอย่างลับ ๆ

เมื่อสงบสติอารมณ์ได้ จีฟาตวาดลั่นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พวกเจ้ารออะไรอยู่!?”

ทันทีที่เขาพูดประโยคนี้ ความโกลาหลปะทุขึ้นภายในกองทัพซาง กองกำลังที่นำโดยเหวยจื่อแปรพักตร์และหันกลับมาแว้งโจมตีเหล่าทหารที่ภักดีต่อซูอัน

กองกำลังอีกกองหนึ่งก็พุ่งออกมาเช่นกัน กองกำลังที่มาใหม่นี้เป็นกองกำลังที่นำโดยซ่างหรงซึ่งซ่อนตัวอยู่ในเทือกเขาไท่หาง

สถานการณ์นี้ดูเหมือนว่าโจวตะวันตกจะได้เปรียบอยู่เล็กน้อย

ซูอันถอนหายใจ “ข้าเดาล่วงหน้าไว้หมดแล้ว”

เหวยจื่อเป็นคนที่แทบไม่พลาดโอกาสที่จะชิงบัลลังก์ จึงเป็นเรื่องซึ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ซูอันจะระวังเขาเป็นพิเศษ

ซูอันสั่งให้โบกธงรบเป็นสัญญาณ จากนั้นเพ่ยเหมียนหมานพร้อมกับกองทหารของนางพุ่งออกจากที่ซุ่มซ่อนและโจมตีข้าศึกอย่างดุดัน

ไม่มีใครในโลกนี้คาดคิดว่านางจิ้งจอกต๋าจี่จะเก่งกล้าได้ขนาดนี้ แน่นอนว่าไม่มีทางที่พวกเขาจะรู้ว่านางเป็นเทพธิดาแห่งสงครามของราชวงศ์ซางนามว่าฟู่ห่าว

ขณะที่มองสถานการณ์การสู้รบ ซูอันรู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดี จีฟาดูสงบเกินไป เขายังมีไพ่ลับอีกใบซ่อนอยู่หรือไม่?

เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังมองข้ามบางสิ่งบางอย่างและหลับตาลงโดยไม่สนใจการสู้รบที่เกิดขึ้นโดยสิ้นเชิงจากนั้นจึงเริ่มทบทวนทุกรายละเอียดทันใดนั้น เขาก็นึกถึงภาพจิตรกรรมฝาผนังที่เขาเห็นด้านบน และจำสิ่งที่หมี่ลี่บอกเขาได้

เขาหันไปทางองค์รัชทายาทที่อยู่ใกล้เคียงเห็นอีกฝ่ายค่อย ๆ ยกมือขึ้น ราวกับว่าจะให้สัญญาณมือ

“อู่เกิง” ซูอันพูด “มานี่ซิ”

อู่เกิงตกตะลึงกับการเรียกอย่างกะทันหันนี้ และดูเหมือนค่อนข้างลังเล อย่างไรก็ตาม เขายังคงบังคับม้าเพื่อไปหาซูอัน “เสด็จพ่อ มีรับสั่งอะไรกับข้าอย่างนั้นหรือ?”

ซูอันโบกมือให้คนรอบข้างออกไป ปล่อยให้พวกเขาอยู่กันตามลำพัง จากนั้นเขาก็ถอนหายใจ “ข้าแน่ใจว่าพวกเราทั้งสองต่างรู้ว่าเราไม่ใช่พ่อและลูกที่แท้จริง เหตุใดจึงต้องเสแสร้งเช่นนี้?”

อู่เกิงนิ่งขึง “เสด็จพ่อ ข้าไม่รู้ว่าพระองค์หมายถึงอะไร?”

ซูอันมองไปที่สถานการณ์รบที่ดุเดือดรอบตัวและพูดอย่างใจเย็นว่า “ตอนนี้เจ้ากำลังจะสั่งทหารของเจ้าให้ก่อกบฏไม่ใช่หรือ?”

อู่เกิงเงียบไม่ตอบคำ

ซูอันมองเขา “ข้าควรเรียกเจ้าว่าคนทรยศของราชวงศ์ซางหรือผู้สร้างการทดสอบนี้ดี?”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ การแสดงออกของอู่เกิงซึ่งเคยสงบมาก่อนเปลี่ยนไปทันที และท่าทางที่บุคลิกที่ดูต่ำต้อยกว่าของเขาก็ถูกแทนที่ด้วยรัศมีของจักรพรรดิในทันใด

เขามองไปที่ซูอันและพูดอย่างสงบ “เจ้ารู้ตั้งแต่เมื่อไร?”

ขณะที่เขาพูด สภาพแวดล้อมก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เมื่อสักครู่ที่ผ่านมา พวกเขาอยู่ในสนามรบที่อาบไปด้วยเลือด แต่ทุกอย่างกลับหายไปในพริบตา

นี่ไม่ใช่สนามรบของยุทธการมู่เหย่ แต่เป็นศาลาซึ่งสร้างขึ้นเมื่อสองสามปีก่อนการสู้รบ

เพ่ยเหมียนหมานก็ปรากฏตัวขึ้นเช่นกัน ดูเหมือนนางจะมึนงงกับการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน นางรีบวิ่งไปที่ด้านข้างของซูอันและถามว่า “อาซู เกิดอะไรขึ้น?”

ซูอันยิ้มอย่างขมขื่น “คนที่อยู่ข้างหน้าเรา ขณะนี้คือผู้สร้างการทดสอบนี้ จักรพรรดิซางองค์สุดท้ายที่แท้จริง”

เพ่ยเหมียนหมานมองไปที่รัชทายาทด้วยความตกใจ องค์ชายผู้เงียบขรึมและพูดจานุ่มนวลผู้นี้มาเยี่ยมนางบ่อยครั้งเพื่ออวยพรให้นางมีสุขภาพที่ดี นางไม่สามารถเชื่อมโยงเขากับผู้สร้างการทดสอบได้

อู่เกิงขมวดคิ้ว “เจ้ายังไม่ตอบคำถามของข้า”

ซูอันหันไปหาเขาและพูดว่า “ตั้งแต่ข้าเข้ามาในมิติลับนี้ มีบางอย่างรบกวนจิตใจข้า เนื่องจากจักรพรรดิตี้ซินหนีไปที่ศาลาลู่ไถเพื่อเผาตัวเองตายหลังจากพ่ายแพ้ที่ยุทธการมู่เหย่ ดังนั้นตี้ซินจึงไม่มีทางเป็นผู้ที่สร้างมิติลับนี้ นี่ทำให้เหลือผู้สร้างที่เป็นไปได้เพียงสองคนเท่านั้น คนแรกคือเหวยจื่อ น้องชายต่างพ่อของจักรพรรดิตี้ซินซึ่งต่อมาได้ก่อตั้งเผ่าซ่ง และอีกคนคืออู่เกิงลูกชายของจักรพรรดิตี้ซินซึ่งสืบทอดตำแหน่งต่อจากเขาในฐานะจักรพรรดิแห่งอาณาจักรซาง

“เหวยจื่อต่อสู้กับตี้ซินเพื่อครองบัลลังก์ ดังนั้นเขาจึงถือได้ว่าเป็นคนที่ทรยศต่อราชวงศ์ซาง นอกจากนี้ เขายังเป็นผู้ปกครองผู้ก่อตั้งราชวงศ์ซ่ง ซึ่งหมายความว่าเขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับโจวตะวันตก ดังนั้นข้าจึงนึกภาพไม่ออกเลยว่าเขาจะสร้างการทดสอบแบบนี้ไปทำไม

“นี่ทำให้เจ้าเป็นตัวเลือกเดียวที่เหลืออยู่ ราชวงศ์โจวเข้ายึดอำนาจหลังจากตี้ซินฆ่าตัวตาย และเจ้าได้กลายเป็นจักรพรรดิองค์สุดท้ายของอาณาจักรซาง หลังจากยอมรับการปกครองของราชวงศ์โจวชั่วคราวเป็นเวลาสองสามปี เจ้าได้นำผู้คนที่เหลืออยู่ของอาณาจักรซางเข้าก่อกบฏ ในขณะที่ผู้ปกครองคนใหม่ของราชวงศ์โจวยังเด็กอยู่ สงครามนี้กินเวลานานถึงสามปี แต่ก็ยังจบลงด้วยความล้มเหลว…”

——————–