เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] – บทที่ 833 วีรสตรีคนแรก

บทที่ 833 วีรสตรีคนแรก

บทที่ 833 วีรสตรีคนแรก

ซูอันหยิบตั๋วมหาบุปผาออกมา

มันทำจากวัสดุที่ดูเหมือนเป็นส่วนผสมของทองคำและหยก และมีอักขระประหลาดจำนวนมากที่แกะสลักไว้บนพื้นผิวของมัน อักขระเหล่านี้อาจสร้างความเชื่อมโยงกับการไหลของกาลอวกาศ

“อักขระที่สลักไว้เหล่านี้อาจมีความสำคัญมากกว่าตั๋วมหาบุปผาตัวจริงซะอีก” ซูอันไม่ได้รีบร้อนที่จะใช้มัน แต่ใช้เวลาในการมองอย่างพิจารณา

น่าเสียดายที่ชายหนุ่มไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับอักขระรูปแบบต่าง ๆ ดังนั้นสิ่งเหล่านี้ไม่ได้มีความหมายอะไรกับเขามากนัก ซูอันตัดสินใจคัดลอกรูปแบบอักขระเก็บไว้เพื่อที่เขาจะได้ค้นคว้าในภายหลัง

เขาหยิบชุดหมึกออกมาจากดวงแก้วผู้รอบรู้ซึ่งตั้งใจว่าจะใช้ตั๋วมหาบุปผานี้จุ่มลงไปในหมึกและปั้มมันลงไปในกระดาษอีกที

แต่น่าเสียดายที่หมึกไม่เกาะกับพื้นผิวของตั๋วมหาบุปผาสักเท่าไร เขาจึงคัดลอกไม่ได้ เขาไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ พยายามลอกพวกมันโดยการวาด

แม้ว่าเขาจะสามารถจำรายละเอียดของอักขระได้อย่างชัดเจน แต่เมื่อใดก็ตามที่เขาพยายามลอกเส้นเลียนแบบ จิตใจของเขาจะเต็มไปด้วยเมฆหมอก และลืมไปอย่างลึกลับ

หลังจากพยายามไม่สำเร็จอยู่หลายครั้ง ในที่สุดซูอันก็ยอมแพ้ เป็นที่ชัดเจนว่ารูปแบบอักขระเหล่านี้มีผนึกบางอย่างคอยป้องกันไม่ให้ผู้อื่นถอดรหัสได้โดยง่าย

“ขี้เหนียว!” ซูอันบ่น เขาทำได้เพียงถือตั๋วมหาบุปผาและกล่าวคำอธิษฐานอย่างตั้งใจตามที่ระบบระบุไว้

พลังลึกลับแผ่ออกมาจากมือของเขา ซูอันรู้สึกราวกับว่าร่างกายของตัวเองลอยขึ้นไปบนสวรรค์

ดูเหมือนว่าวิญญาณของเขาได้ออกจากร่างมาแล้ว และเขากำลังโบยบินขึ้นสู่ท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ไพศาล ทันใดนั้น พายุดวงดาวอันทรงพลังก็พัดผ่านเขา

ความเข้าใจแวบหนึ่งพุ่งเข้าใส่เขา นี่อาจเป็นกระแสที่วุ่นวายของกาลอวกาศ

ซูอันเพ่งความสนใจของเขาสำรวจกระแสของกาลอวกาศอย่างระมัดระวัง การไหลของกาลอวกาศที่วุ่นวายนี้เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังทำลายล้างซึ่งโชคดีที่เขาได้รับการปกป้องจากอักขระ หากไม่มีพวกมัน เขาคงถูกแรงบีบอัดของกาลอวกาศกำจัดในทันที

นี่คืออำนาจของอักขระที่สลักบนตั๋วมหาบุปผา…

ซูอันครุ่นคิดเกี่ยวกับการเชื่อมโยงกัน จากนั้นเขาสังเกตเห็นจุดแสงเล็ก ๆ มากมายที่กำลังกะพริบอยู่ภายในกระแสกาลอวกาศที่วุ่นวาย

“นั่นจะเป็นสิ่งที่เรียกว่าวีรสตรีได้ไหม?”

ซูอันรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เขาพยายามสื่อสารกับพวกมันโดยใช้จิตวิญญาณของเขา น่าเสียดายที่คำอ้อนวอนของเขาดูเหมือนจะไม่ตอบสนองเลย

แต่ทันใดนั้นมีแสงอยู่จุดหนึ่งตอบสนองและพุ่งเข้าหาเขาอย่างรวดเร็ว

ซูอันยิ้มหน้าบานและหัวเราะอย่างบ้าคลั่งไปยังสวรรค์ “ฮ่า ๆๆๆ! ข้านี่สมกับเป็นพระเอกจริง ๆ! ข้าสุ่มได้วีรสตรีตั้งแต่ครั้งแรก!”

ว่าแต่วีรสตรีคนนี้จะสวยไหม…อะแฮ่ม ข้าไม่ได้ตัดสินใครจากรูปลักษณ์! แต่ข้าหมายถึง…ถ้าข้าเลือกได้…

ได้โปรด ได้โปรด อย่าให้เป็นเหมือนสายฟ้าเดียวดาย…

ภาพของสายฟ้าเดียวดาย หญิงสาวที่รูปร่างราวกับเสาเหล็กแวบเข้ามาในความคิดของซูอันถ้าเขาสุ่มได้วีรสตรีแบบนั้น เขาอาจจะจบชีวิตของตัวเอง

ในขณะที่ความคิดของเขากำลังดำเนินไปอย่างบ้าคลั่ง จุดแสงริบหรี่ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขาแล้ว และเขาก็เอื้อมมือออกไปจับมันโดยไม่รู้ตัว

เอ๊ะ? ทำไมเบาแบบนี้?

อย่างไรก็ตาม สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปในเวลาต่อมา เพราะสิ่งที่อยู่ในมือไม่ใช่วีรสตรี แต่เป็นหมวก…หมวกสีเขียว!

ซูอันไม่เชื่อสายตา

นี่มันอะไรกันเนี่ย!????

เขาไม่รู้ว่าทำไมระบบวีรสตรีถึงให้หมวกผู้หญิงกับเขา แต่เมื่อคิดว่ามันออกมาจากระบบสุ่มรางวัลมันจึงน่าจะเป็นของดีจริงไหม?

ซูอันตรวจสอบหมวกในมืออย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม เขาก็ต้องตกตะลึงเมื่อคำอธิบายของหมวกปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา

:แม้ว่านี่จะเป็นเพียงหมวกสีเขียวธรรมดา ๆ ที่ไม่ธรรมดาไปกว่านี้อีกแล้ว หากภรรยาชอบให้เจ้าสวมมัน ข้ามั่นใจว่าเจ้าจะเป็นหัวข้อที่ร้อนแรงที่สุดในวงสังคม!:

“บัดซบ!” ซูอันโยนหมวกออกไปด้วยความโกรธ

โชคร้าย!

เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาได้รับของบ้า ๆ แบบนี้ตั้งแต่การลองครั้งแรกของเขา!

ด้วยสีหน้าสิ้นหวัง ซูอันจึงหยิบตั๋วมหาบุปผาอันที่สองออกมาและเริ่มอัญเชิญ

ครั้งนี้เขาไม่ได้ทำแบบไร้สาระเหมือนก่อนหน้า แต่เขาเปิดจิตให้กว้างยิ่งกว่าเดิมโดยหวังว่าเขาจะสามารถสื่อสารกับหนึ่งในจุดแห่งแสงที่เห็นได้อย่างแท้จริง

สักพักก็มีเสียงตอบกลับมา เขาสัมผัสได้ถึงความร้อนที่อยู่ภายในจุดแสงนี้ และแม้แต่จิตวิญญาณของเขาก็ดูเหมือนจะลิงโลดขึ้นด้วยความตื่นเต้น

ซูอันอดไม่ได้ที่จะยิ้ม เขาได้ยินมาว่าเมื่อปรมาจารย์ด้านอักขระและช่างตีเหล็กสร้างผลงานที่น่าภาคภูมิใจที่สุดของพวกเขา จิตวิญญาณของพวกเขามักจะโต้ตอบกับสิ่งของเหล่านี้ เขาไม่คิดว่าเขาจะพบเจอประสบการณ์ที่คล้ายคลึงกัน

หลังจากนั้นไม่นาน แสงริบหรี่ก็มาถึงมือของเขา

และแสงนั้นก็จางหายไป เขามองลงไปที่สิ่งที่เขาได้รับ

“หนังสือ?”

นี่เป็นวิชาลับบางประเภทหรือไม่?

แต่ข้ามีวิชาลับระดับสูงสามอย่างอยู่แล้ว แค่นี้ก็เกินพอแล้ว…

แน่นอน เขาไม่คิดว่าจะได้วิชาลับอีกเล่มหนึ่งมาฟรี ๆ อะไรจะโชคดีขนาดนี้!?

หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง ตัวอักษรแรกที่ดึงดูดความสนใจของเขาคือ ‘เส้า’

เจ็ดสิบสองกระบวนท่าของวัดเส้าหลิน?

เขาอ่านต่อไป แต่ทันใดนั้น เปลือกตาของเขาก็กระตุก คำที่สองคือ ‘ฟู่’ (ผู้หญิง)

ซูอันบอกตัวเองให้สงบลง แม้แต่จักรพรรดิยังต้องศึกษา ‘ตำราเพศศึกษาตามแบบลัทธิเต๋า’ บางทีเส้าฟู่นี้อาจเป็นตำราที่คล้ายคลึงกัน

ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความรำคาญ

ซูอันยังไม่ยอมแพ้ เขาพลิกดูว่าปกกับเนื้อหาด้านในเหมือนกันหรือไม่

เขาผิดหวังอย่างรวดเร็ว เนื้อหาตรงกับหนังสือปลุกใจเสือป่าตามที่คาดไว้!

ไอ้หนังสือเวรนี้ไม่มีค่าอะไรมากไปกว่าการคัดลอกไปให้จี้เติ้งถูแห่งเมืองจันทร์กระจ่างอ่านในภายหลัง!

เขาหยิบตั๋วมหาบุปผาอันที่สามออกมาและลองเสี่ยงโชคอีกครั้งด้วยสีหน้าหดหู่

เมื่อแสงโปรยปราย เขาเห็นซองยาอยู่ในมือเขียนว่า ‘ยานอนหลับ’

ซูอันพูดไม่ออก

หลังจากใช้เวลามากมายกับจี้เสี่ยวซี เขารู้จักยาบางชนิดอยู่บ้างและบอกได้ว่านี่เป็นยานอนหลับที่ธรรมดาที่สุด และไม่มีผลพิเศษใด ๆ เลย

เขาสามารถหาซื้อยานอนหลับแบบในมือนี้ได้เป็นไหที่เมืองจันทร์กระจ่าง แต่ตอนนี้กลับต้องเสียตั๋วมหาบุปผาอันล้ำค่าสำหรับพวกมัน!

สุ่มสามครั้งได้แต่ขยะ!

ไม่ใช่ว่าคำอธิบายได้ระบุเอาไว้ว่าผลของการสุ่มทั้งหมดนั้นสอดคล้องกับจิตวิญญาณของเขา?

อย่าบอกนะว่าข้าเป็นคนทรามโดยไม่รู้ตัว?

ซูอันร้องไห้ด้วยความปวดร้าว!

ชายหนุ่มใช้เวลาสักครู่เพื่อสงบสติอารมณ์ เขายังคงมีตั๋วมหาบุปผาที่เหลืออยู่

เขาได้ตัดสินใจแล้ว หากการสุ่มทั้งสิบครั้งจะได้แต่ขยะ เขาจะไม่มีวันใช้ระบบวีรสตรีที่โง่เขลานี้อีกเลย!

ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าหากตนต้องการสาว ๆ เขาก็มีผู้หญิงมาให้เลือกมากมายในโลกแห่งความเป็นจริง ทำไมเขาต้องไล่ตามวีรสตรีเหล่านี้ซึ่งอาจจะไม่ใช่คนจริง ๆ ด้วยซ้ำ?

บางทีระบบอาจจะรับรู้เรื่องร้องเรียนของเขา เพราะการสุ่มต่อไปนี้ไม่ได้แย่เท่ากับสามครั้งแรก เขาได้รับอาวุธมากมาย ดาบสั้น ไม้กระบองฟันหมาป่า ค้อนดาวตก…

อย่างไรก็ตามพวกมันก็ยังเป็นของธรรมดา แม้ว่าบางชิ้นจะมีความคม แต่ก็ทำจากวัสดุพื้นฐานที่สุด พวกมันเป็นเพียงอาวุธคุณภาพสูงเมื่อเทียบกับอาวุธธรรมดา

เขายังได้รับสิ่งที่ดูเหมือนเครื่องดนตรี ‘ผีผา’ ที่ทำมาจากหยกทั้งอันซึ่งดูมีค่ามากและมีลักษณะที่สะดุดตาเช่นกัน

ข้าจะให้สิ่งนี้กับเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งของข้า เดี๋ยวนะ ข้าไม่คิดว่าพวกนางจะเล่น…ผีผา…

จิตใจของเขาฟุ้งซ่านในขณะที่ใช้ตั๋วมหาบุปผาอันที่สิบ และลูกบอลแสงอันวาววับก็พุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว เขาแค่สงสัยว่าคราวนี้จะได้ขยะประเภทไหน?

แต่ตาของเขาก็เบิกกว้างในทันใด สิ่งที่ปรากฏต่อหน้าเขาไม่ใช่สิ่งของ แต่เป็นผู้หญิง! แถมยังสวยมากอีกด้วย!

เขาได้เห็นสาวงามมามากแล้ว แต่ทันทีที่เขาเห็นนาง ราวกับว่ามีบางอย่างระเบิดขึ้นในใจของเขา

สิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่ารูปลักษณ์ก็คือข้อมูลที่ปรากฏข้าง ๆ ร่างของนาง

:เสน่ห์ที่ไม่มีที่สิ้นสุดของสตรีสูงศักดิ์ที่แสนงดงามผู้นี้ซึ่งมีรูปร่างที่ประดับประดาด้วยหยกล้ำค่าและผ้าไหมสีทองหรูหรา ความงามของนางเปรียบได้กับเทพธิดาในสวรรค์สูงสุด แต่ในความเป็นจริง นางเป็นสุนัขจิ้งจอกที่เป็นต้นเหตุของการล่มสลายของราชวงศ์ซาง:

“ต๋า…ต๋าจี่?!”