เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] – บทที่ 888 ผู้มาเยือนยามราตรี

บทที่ 888 ผู้มาเยือนยามราตรี

บทที่ 888 ผู้มาเยือนยามราตรี

“เสวี่ยเอ๋อร์ เจ้าอยู่ที่ไหน? เสวี่ยเอ๋อร์?” ซูอันมองไปรอบ ๆ อย่างรวดเร็วเพื่อหานาง เขาไม่รู้ว่านางทำความสะอาดบ้านขนาดใหญ่นี้ทั้งหมดได้อย่างไร

แม้ว่านางจะใช้เถาวัลย์แทนที่จะใช้มือ แต่การเปลี่ยนแปลงสภาพของที่อยู่อาศัยขนาดใหญ่เช่นนี้ในเวลาสั้น ๆ นั้นมันไม่ง่ายแน่นอน

อย่างไรก็ตาม การค้นหาของเขาไร้ผล ชายหนุ่มพบเพียงจดหมายข้างเตียงเขียนด้วยลายมือที่งดงาม “มีเรื่องเร่งด่วนบางอย่างเกิดขึ้น ข้าจึงต้องไปก่อน เราจะได้พบกันอีกในอนาคต…”

ซูอันรู้สึกสำนึกผิดเล็กน้อย เขาสามารถจินตนาการได้ว่าเฉียวเสวี่ยอิงทำความสะอาดพื้นที่ทั้งหมดเพียงลำพังแล้วรอเขาอย่างมีความหวัง แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อเขากลับมาช้าจนนางรอไม่ได้

ซูอันสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกพ้องของนางหรือเปล่า? เขาหวังว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยดี

เขาตระหนักในทันใดว่าผู้หญิงทุกคนที่อยู่เคียงข้างเขาดูเหมือนจะแบกรับความรับผิดชอบอย่างใหญ่หลวงเอาไว้ทั้งหมด ชีวิตของพวกนางเต็มไปด้วยหน้าที่ เขาเป็นคนเดียวที่ดูเหมือนจะมีอิสระกว่าพวกนาง

เขาทำงานหนักมาหลายวันแล้วจึงตัดสินใจอาบน้ำร้อนเพื่อผ่อนคลาย แม้ว่าผู้บ่มเพาะในโลกนี้จะไม่มีปัญหาเรื่องสุขอนามัยเมื่อแข็งแกร่งถึงจุดหนึ่งแล้วก็ตาม แต่ซูอันใช้เวลาอยู่นานในฐานะมนุษย์ก่อนที่จะเดินทางมายังโลกนี้ และนิสัยบางอย่างก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้

แม้ว่าจะไม่มีใครช่วยเตรียมน้ำร้อนให้ แต่ก็เป็นงานง่าย ๆ เขาเรียกมวลน้ำลงไปในอ่างอาบน้ำโดยใช้ทักษะนกเป็ดน้ำสีครามของเขา จากนั้นเขาก็เรียกต๋าจี่ใช้ไฟจิ้งจอกของนางเพื่อทำให้น้ำร้อนขึ้น

ซูอันเอนกายสบายในอ่างอาบน้ำ แม้ว่าเทคโนโลยีของโลกนี้จะไม่ได้รับการพัฒนาเท่าโลกก่อน แต่ทักษะหลายอย่างของเขาในฐานะผู้บ่มเพาะยังคงสามารถยกระดับคุณภาพชีวิตของเขาให้เป็นมาตรฐานที่เหมาะสมได้

ผู้คนในโลกนี้ใช้ทักษะต่าง ๆ เพื่อการฆ่าเท่านั้น เป็นการสิ้นเปลืองทรัพยากรจริง ๆ

ต๋าจี่คุกเข่าอยู่ข้าง ๆ เขาอย่างไร้ความรู้สึก ถ้านางมีสติปัญญาและรู้ว่านางกำลังใช้ไฟจิ้งจอกเพื่อช่วยเขาอาบน้ำ นางอาจจะเฆี่ยนเขาจนตายด้วยความโกรธเคือง

แต่ทว่าขณะที่เขากำลังอาบน้ำอย่างสบาย จู่ ๆ ก็มีเสียงเคาะเบา ๆ ที่ทางเข้าที่พัก

“นั่นใคร?” ซูอันตื่นตัวทันที เขาเพิ่งมาถึงเมืองหลวงและไม่รู้จักผู้คนมากมาย ใครจะมาหาเขาในเวลานี้?

“ข้าเอง…” เสียงอ่อนหวานที่ฟังดูเขินอายดังมาจากข้างนอก ซูอันรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เขากำลังจะขึ้นจากอ่างแต่จู่ ๆ ก็ได้ยินคนกำลังปีนข้ามกำแพง

ชายหนุ่มสาปแช่งในใจ กำแพงของบ้านหลังนี้ไร้ประโยชน์จริง ๆ! พวกมันไม่เหมือนบ้านพักทูตยุทธ์เสื้อแพรในวัง อย่างดีที่สุด พวกมันสามารถหยุดพวกหัวขโมยกระจอกได้ แต่ไร้ประโยชน์กับผู้ที่มีระดับการบ่มเพาะสูง!

เขารีบเก็บต๋าจี่เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้บุกรุกรายนี้เห็นนาง

ในไม่ช้า เขาก็มองเห็นร่างในชุดดำ ซูอันโบกมือให้นาง “ข้าอยู่นี่แล้ว!”

ผู้มาเยือนมาในชุดดำตั้งแต่หัวจรดเท้า นางตกตะลึงเมื่อเห็นซูอันในอ่างอาบน้ำ “เจ้า…เจ้าอาบน้ำอยู่!”

ซูอันตบน้ำ “เข้ามาเลยไหมล่ะ?”

“ฮึ่ม! ไม่มีทาง” หญิงสาวถอดชุดสีดำของนางออกเผยให้เห็นว่านางใส่เสื้อผ้าสีขาวอีกชุดอยู่ภายใน นางไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจิ้งตานที่เขาเพิ่งพบที่คฤหาสน์ตระกูลซ่าง เขาให้ที่อยู่แก่นางก่อนหน้านี้ และที่นี่ก็หาได้ไม่ยาก

“ทำไมเจ้าถึงยังใส่ชุดไว้ทุกข์นี่อยู่?” ซูอันถามด้วยความสงสัย

ริมฝีปากของเจิ้งตานโค้งขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าใกล้อ่างอาบน้ำและพูดว่า “ข้าแอบออกมาและข้ายังต้องย้อนกลับไป มันจะลำบากเกินไปหากข้าเปลี่ยนชุด แต่ถ้ามันขัดตาเจ้ามาก ข้าเปลี่ยนตอนนี้ก็ได้”

“ไม่ แบบนี้มันยอดเยี่ยมพอดีเลย!” ซูอันดึงนางเข้าหาเขา

“ว้าย…!!” เจิ้งตานโซเซเล็กน้อย นางใช้เวลาครู่เพื่อทำความเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร ใบหน้าสวยของนางกลายเป็นสีแดง “คนลามก!”

ซูอันหัวเราะ เขายกตัวนางเข้ามาในอ่างอาบน้ำ เสื้อผ้าสีขาวของนางเปียกโชกจนแนบติดกับผิวหนัง

เจิ้งตานอุทานอย่างลืมตัวเมื่อรู้สึกว่ามีบางสิ่งที่แข็ง ๆ ของซูอันกำลังดุนดันนางอยู่ นางรู้สึกเขินอาย “เปียกอย่างนี้แล้วข้าจะกลับอย่างไร?”

เปลวไฟปรากฏขึ้นบนมือของซูอัน “หลังจากนี้ข้าจะผิงเสื้อผ้าให้”

“เจ้าปลุกธาตุไฟงั้นเหรอ?” เจิ้งตานตกใจมาก แม้ว่านางจะมีความสุขที่ได้เห็นคนรักของนางแข็งแกร่งขึ้น แต่นางตื่นตระหนกในเวลาเดียวกันเพราะมันเป็นธาตุไฟซึ่งเป็นธาตุตรงกันข้ามกับธาตุน้ำของนาง

ซ่างเชียนเคยเป็นผู้บ่มเพาะธาตุไฟด้วย เขาและนางเข้ากันไม่ได้เหมือนไฟและน้ำ ตอนนี้ดูเหมือนว่าคนรักของนางก็เป็นผู้บ่มเพาะธาตุไฟด้วยเช่นกัน!

นางรู้สึกใจเสียเหมือนว่าเป็นสัญญาณแห่งลางร้าย

ซูอันรู้ว่านางกำลังคิดอะไรอยู่ เขาพูดพร้อมกับหัวเราะ “อย่ากังวล ข้าไม่ได้ปลุกแค่ธาตุไฟ ข้าสามารถควบคุมน้ำได้เช่นกัน” เขาหมุนนิ้ว น้ำพุ่งออกมาจากอ่างอาบน้ำ

ทักษะนกเป็ดน้ำสีครามทำให้เขาควบคุมธาตุน้ำได้ในระดับหนึ่ง แต่เขาไม่สามารถควบคุมมวลน้ำเล็กจิ๋วที่มีอยู่ในอากาศเพื่อการต่อสู้ได้ และการควบคุมธาตุนี้ของเขาด้อยกว่าผู้ที่บ่มเพาะธาตุน้ำทั่วไป

ความสามารถที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของทักษะนกเป็ดน้ำสีครามที่เขาใช้ได้ในตอนนี้คือมันทำให้เขาหายใจใต้น้ำได้อย่างอิสระเหมือนปลา

นอกจากนี้มันทำให้เขาได้เข้าใจหลักการของธาตุน้ำในแบบที่สามารถเอาไปประยุกต์ใช้ผสานกับการต่อสู้ในอนาคต ตราบใดที่เขาสามารถปลุกธาตุน้ำในตัวเองได้ ในอนาคตเขาจะไม่ต้องทำความเข้าใจกับธาตุน้ำให้ยุ่งยากเหมือนผู้บ่มเพาะที่เพิ่งปลุกธาตุน้ำได้ใหม่ ๆ

แต่ทว่ากว่าจะถึงเวลานั้น เขาคงต้องลุ้นให้ตัวเองอัญเชิญวีรสตรีธาตุน้ำให้ได้ก่อน

ความกังวลของเจิ้งตานกลายเป็นความสุขในทันที “อาซู เจ้าช่างยอดเยี่ยมจริง ๆ!”

ซูอันโน้มตัวเข้าหานางและกระซิบที่หูของนาง “เจ้ารู้ไหมว่ามีอย่างอื่นของข้าที่ยอดเยี่ยมเช่นกัน…”

“เจ้านี่จริง ๆ เลย…” เจิ้งตานกัดริมฝีปากดวงตาของนางเป็นประกาย

ชุดไว้ทุกข์สีขาวของนางเปียกโชกจนโปร่งใส ปลุกเร้าความรู้สึกภายในกายของซูอัน เขาจะอดกลั้นต่อไปได้อย่างไร?

เขากอดรัดฟัดนางในทันที

…

ในที่สุดชิวฮัวเล่ยก็สามารถโน้มน้าวให้ลูกน้องของนางเข้าใจได้ และเมื่อถึงยามดึกนางก็รีบไปที่บ้านพักของซูอัน

นางรู้สึกตื่นเต้นอย่างมากที่จะได้พบกับซูอันอีกครั้ง

นางมีความประทับใจที่ดีต่อเขาตั้งแต่ตอนที่อยู่ในเมืองจันทร์กระจ่างและพวกนางก็ต่อสู้เคียงข้างกันระหว่างทางมายังเมืองหลวง เขาเสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องนาง และนางก็ใช้ปากของนางดูดพิษออกจากบาดแผลของเขา…

อ่า ตอนนั้นข้าหน้าด้านเกินไปหรือเปล่า? ฉู่ชูเหยียนภรรยาของเขาทั้งงดงามและเยือกเย็น เขาชอบผู้หญิงประเภทนั้นมากกว่าหรือไม่?

เอ๊ะ? นางอาจแค่แกล้งทำเป็นเยือกเย็นก็ได้ไม่ใช่เหรอ? ฮึ่ม ถ้าเช่นนั้นข้าก็สามารถแกล้งทำเป็นเยือกเย็นเหมือนกันก็ได้ไม่ใช่หรืออย่างไร?

รอยยิ้มเปี่ยมเสน่ห์ของนางหายไปในทันที ท่าทางของนางเปลี่ยนเป็นดูสง่ามากขึ้นจนเหมือนหญิงสาวจากตระกูลใหญ่

แม้จะจงใจปั้นแต่งบุคลิกเช่นนี้ แต่รูปร่างหน้าตาของนางก็ยังคงงามหยาดเยิ้มจนเกินไปและยังคงมีเสน่ห์แบบหญิงสาวที่เย้ายวน

นอกเรือนของซูอัน ชิวฮัวเล่ยหยิบกระจกบานเล็กออกมาและชื่นชมภาพสะท้อนของตัวเอง

ไม่เลว! ดีนะที่ข้าได้สระผมก่อนออกมาและแต่งหน้ามาแค่เพียงบาง ๆ

นางรู้จากประสบการณ์ที่ผ่านมาว่าซูอันไม่สนใจผู้หญิงที่แต่งหน้าหนาเตอะ

ท่าทางของนางงามสง่าสูงส่งและไม่ได้ดูหว่านเสน่ห์เหมือนปกติ ยอดเลย! เขาจะตกหลุมรักข้าแน่ ๆ ตราบใดที่ข้ารักษาภาพลักษณ์นี้ไว้!