ตอนที่ 341 ต้องการกำจัดเด็ก
ตอนที่ 341 ต้องการกำจัดเด็ก
หลิวจื้อหมิงส่งเสียงกระแอมไอและพยักหน้าด้วยท่าทางอึดอัดใจ “เคยครั้งหนึ่งครับ”
ได้ยินคำพูดของลูกชาย แม่ของเขาก็ปรบมืออย่างตื่นเต้น “เช่นนั้นก็หนีไปไหนไม่ได้แล้ว รีบไปถามอวี้อิ๋งเร็วว่าใช่เรื่องจริงหรือเปล่า? รีบพาหล่อนไปตรวจที่โรงพยาบาล แกจะต้องเป็นฝ่ายรับผิดชอบผู้หญิงนะ”
ตราบใดที่เสิ่นอวี้อิ๋งตั้งครรภ์ เช่นนั้นก็ไม่จำเป็นต้องรอให้หล่อนเรียนจบมหาวิทยาลัย สามารถแต่งงานตั้งแต่ตอนนี้ได้เลย
ตราบใดที่แต่งงานกันแล้ว เช่นนั้นก็ไม่จำเป็นต้องกังวลว่าอนาคตของลูกชายจะไร้คนดูแล
ถ้าเสิ่นอวี้อิ๋งเข้าเรียนมหาวิทยาลัย เช่นนั้นตัวแปรก็จะมีมากขึ้น
แต่หากว่าหล่อนตั้งครรภ์จริง เช่นนั้นพระเจ้าก็เข้าข้างตระกูลหลิวของพวกเขาแล้ว
พวกเขาจะเกี่ยวดองเป็นญาติของผู้อำนวยการเสิ่นได้หรือไม่ ลูกชายของหล่อนจะมีหน้าที่การงานหรือไม่ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับผลตรวจครรภ์แล้ว
หลิวจื้อหมิงถูกแม่ของเขาเร่งเร้าให้ไปหาเสิ่นอวี้อิ๋งที่โรงเรียนอีกครั้งหนึ่ง
เมื่อมาถึงหน้าประตูโรงเรียนก็ให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไปเรียกเสิ่นอวี้อิ๋งออกมา
เสิ่นอวี้อิ๋งเห็นหลิวจื้อหมิงปรากฏตัวขึ้นบริเวณหน้าประตูโรงเรียนอีกครั้ง จึงเอ่ยถาม “พี่จื้อหมิง คุณกลับมาทำไมคะ? มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”
“อวี้อิ๋ง คุณรู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?” หลิวจื้อหมิงมองหล่อนพลางเอ่ยถาม
เสิ่นอวี้อิ๋งมีท่าทางไม่เข้าใจ “รู้สึกไม่สบายตรงไหนเหรอ?”
“ช่วงนี้คุณรู้สึกคลื่นไส้อาเจียนอยู่เสมอใช่หรือเปล่า?” หลิวจื้อหมิงมองหล่อนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง
เสิ่นอวี้อิ๋งตอบตามความจริง “ใช่ค่ะ เป็นมาประมาณสองเดือนแล้ว ฉันต้องซื้อยาลดอาการระคายเคืองกระเพาะมากินถึงรู้สึกดีขึ้น ตอนนี้บางครั้งก็ยังรู้สึกคลื่นไส้เวลาเห็นอาหารมันเยิ้ม”
“ประจำเดือนของคุณมาเป็นปกติหรือเปล่า?”
เมื่อผู้ชายอย่างหลิวจื้อหมิงเอ่ยถามคำถามเช่นนี้ เสิ่นอวี้อิ๋งก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย หล่อนครุ่นคิดและตอบด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ “เหมือนว่าจะไม่มานานแล้ว”
“จริงเหรอ?”
เสิ่นอวี้อิ๋งอธิบาย “ลูกพี่ลูกน้องของฉันบอกว่าสิ่งนี้มาไม่ตรงตามเวลาถือว่าเป็นเรื่องปกติ ครั้งก่อนของหล่อนเองก็ไม่มาติดกันสองเดือนจนคิดว่าตัวเองท้อง ผลสุดท้ายหล่อนก็เข้าใจผิดครั้งใหญ่”
“แล้วของคุณไม่มากี่เดือนแล้ว?” น้ำเสียงของหลิวจื้อหมิงสั่นเครือด้วยความตื่นเต้น
เมื่อสบสายตากระตือรือร้นของหลิวจื้อหมิง เสิ่นอวี้อิ๋งก็ส่ายศีรษะ
“ฉันเองก็ลืมไปแล้ว เพราะหลังจากกลับมาเมืองไห่เฉิง ฉันยังปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมไม่ได้ ทำให้มันมาไม่ตรงเวลา เหมือนกับว่าจะมาเพียงครั้งเดียว แถมช่วงนี้ก็กดดันเรื่องเรียนมาก ฉันได้ยินเพื่อนร่วมชั้นเรียนผู้หญิงกล่าวว่าของพวกหล่อนเองก็มาไม่ปกติ ฉันเองก็เลยไม่ได้นับ”
ถ้าหลิวจื้อหมิงไม่กล่าวเรื่องนี้ หล่อนก็ลืมคำนวณวันที่มีประจำเดือนแล้ว
หลิวจื้อหมิงได้ยินเสิ่นอวี้อิ๋งอธิบายเช่นนี้ก็ยิ่งเป็นการยืนยันสมมติฐานของแม่เขา
ประสบการณ์ของเหล่าผู้อาวุโสนั้นแม่นยำอย่างแน่นอน
เขาจับมือของเสิ่นอวี้อิ๋งและเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม “อวี้อิ๋ง คุณท้องหรือเปล่า?”
“หา?” เสิ่นอวี้อิ๋งพลันมีสีหน้าตะลึงงัน “คุณพูดว่าอะไรนะคะ?”
“อวี้อิ๋ง คุณลืมไปแล้วเหรอ? เมื่อสามเดือนก่อนพวกเรา……. คุณทำเรื่องขอลา ผมจะพาคุณไปตรวจดีไหม?”
เมื่อหลิวจื้อหมิงกล่าวเช่นนี้ เสิ่นอวี้อิ๋งพลันครุ่นคิดถึงอะไรบางอย่าง จากนั้นก็ตื่นตกใจและแสดงสีหน้าหวาดกลัว
“เป็นไปไม่ได้หรอกมั้งคะ? เพื่อนผู้หญิงที่เรียนแย่ที่สุดของชั้นเรียนก็ประจำเดือนมาไม่ตรงตามเวลากันตั้งเยอะแยะเพราะกดดันเรื่องเรียน”
หลิวจื้อหมิงอธิบายด้วยเสียงอ่อนหวาน “พวกหล่อนไม่มีแฟน ประจำเดือนจะมาตรงตามเวลาหรือไม่นั้นไม่สำคัญ แต่คุณไม่เหมือนกับหล่อน”
ในที่สุดเสิ่นอวี้อิ๋งก็โอนอ่อนตามคำพูดของหลิวจื้อหมิง หล่อนวิ่งไปทำเรื่องขอลาครึ่งวัน
ขณะหลิวจื้อหมิงกำลังจะพาเสิ่นอวี้อิ๋งไปยังโรงพยาบาล ชายร่างใหญ่กำยำคนหนึ่งเห็นพวกเขาเข้าและวิ่งออกมาจากร้านซ่อมจักรยานทางทิศใต้ของประตูโรงเรียน
“อวี้อิ๋ง เธอกำลังจะไปไหน ไม่เข้าเรียนเหรอ?” สายตาของเจิ้งต้าหมิงจับจ้องไปยังร่างกายของหลิวจื้อหมิงและมองสำรวจเขาพลางเอ่ยถาม “เขาเป็นใคร?”
เสิ่นอวี้อิ๋งโกหกด้วยท่าทางไม่ใส่ใจ “ลูกพี่ลูกน้องของฉันเองน่ะ”
“พวกเธอกำลังจะไปไหน?” เจิ้งต้าหมิงถาม
“พอดีที่บ้านมีปัญหา ฉันต้องกลับไป”
เสิ่นอวี้อิ๋งส่งสัญญาณให้หลิวจื้อหมิงรีบปั่นจักรยาน
เมื่อผ่านประตูโรงเรียนมาแล้ว หลิวจื้อหมิงเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ “อวี้อิ๋ง เขาเป็นใคร?”
เสิ่นอวี้อิ๋งรีบอธิบาย “เขาเป็นพี่ชายของอดีตเพื่อนร่วมชั้นของฉันตอนอยู่ที่ชนบท ตอนฉันเรียนอยู่ที่นั่น เขาดูแลฉันเป็นอย่างดี ช่วงนี้บังเอิญว่าเขาได้งานทำอยู่หน้าโรงเรียนของฉันน่ะค่ะ”
หลิวจื้อหมิงไม่ได้คิดอะไรมาก เอ่ยกับเสิ่นอวี้อิ๋งด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเป็นอย่างมาก “อ้อ หลังจากนี้พยายามอย่าไปมาหาสู่กับคนเหล่านั้นแล้วกัน คุณเริ่มต้นชีวิตใหม่แล้ว ต้องบอกลาผู้คนและเรื่องราวภายในอดีตแล้ว”
“ฉันเข้าใจแล้วค่ะ”
หลิวจื้อหมิงพาเสิ่นอวี้อิ๋งมาถึงโรงพยาบาลแล้ว
เมื่อเห็นแผนกสูตินรีเวช จากนั้นพวกเขาเดินเข้าไปและทำการตรวจสอบ
“คุณตั้งครรภ์ได้สิบห้าสัปดาห์แล้วนะคะ”
แพทย์หญิงวัยกลางคนฟังคำอธิบายของเสิ่นอวี้อิ๋ง ก่อนกล่าวขึ้นขณะมองดูผลตรวจอัลตราซาวนด์บี
“อะไรนะคะ?” เสิ่นอวี้อิ๋งเหม่อลอยอยู่อย่างนั้น ภายในสมองพลันเกิดเสียงอื้ออึง ไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไร
ใบหน้าของหลิวจื้อหมิงปรากฏความปีติยินดีและให้แพทย์ยืนยันอีกครั้ง “หมอครับ สิบห้าสัปดาห์ก็คือสามเดือนใช่ไหมครับ?”
“ใช่ค่ะ”
เสิ่นอวี้อิ๋งใช้เวลาแยกแยะคำพูดของแพทย์อยู่เนิ่นนาน ใบหน้าพลันซีดเผือด หล่อนจ้องมองแพทย์และเอ่ยถามอย่างไม่ยอมแพ้ “ตรวจผิดหรือเปล่าคะ?”
แพทย์มองพวกเขาด้วยรอยยิ้ม “คุณผู้หญิงคะ ไม่ผิดพลาดหรอกค่ะ จากสถานการณ์ประจำเดือนรอบล่าสุดที่คุณกล่าวอธิบายมานั้นสามารถยืนยันได้ว่าคุณตั้งครรภ์มาสามเดือนแล้ว”
“ฉันท้องได้ยังไง?” ข่าวนี้เหมือนกับฟ้าผ่าตอนกลางวันแสกๆ ร่างกายของเสิ่นอวี้อิ๋งแข็งทื่อราวกับหินและทำอะไรไม่ถูก
หล่อนไม่อยากเชื่อว่าเรื่องนี้เป็นความจริง
ไม่สิ หล่อนไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนเลย
หล่อนเคยมีพฤติกรรมแบบนั้นก็จริง แต่ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะตั้งครรภ์ได้ง่ายดายขนาดนั้น
ประจำเดือนของหล่อนไม่มาอาจเป็นเหมือนเรื่องตั้งครรภ์ปลอมที่เข้าใจผิดของเสิ่นเสี่ยวเหมย หล่อนคิดว่าการที่ประจำเดือนคลาดเคลื่อนนั้นเป็นเรื่องปกติ ไม่เคยนึกถึงเรื่องการตั้งครรภ์เลย
เมื่อคิดได้เช่นนี้ก็พบว่าตัวเองประมาทเกินไป อีกทั้งยังถูกเรื่องเข้าใจผิดของเสิ่นเสี่ยวเหมยทำให้ไม่ทันได้ฉุกคิดอย่างรอบคอบ
อันที่จริงหากคิดอย่างรอบคอบ สัญญาณการตั้งครรภ์ได้ปรากฏชัดเจนตั้งนานแล้ว
อาการคลื่นไส้อาเจียนนั้นไม่ใช่สาเหตุจากกระเพาะอาหาร
เมื่อออกมาจากโรงพยาบาล สมองของเสิ่นอวี้อิ๋งพลันหยุดประมวลผล หล่อนเดินตามหลิวจื้อหมิงราวกับซากศพเดินได้อย่างไรอย่างนั้น
ส่วนหลิวจื้อหมิงตื่นเต้นมาก และรู้สึกเหลือเชื่อเล็กน้อย
เขากับเสิ่นอวี้อิ๋งมีความสัมพันธ์กันเพียงครั้งเดียวก็ตั้งครรภ์เลยเหรอ?
เมื่อลองคำนวณก็พบว่าเป็นเรื่องเมื่อสามเดือนก่อนพอดี
ตอนนั้นเป็นเพราะว่าทะเลาะกับหลินเซี่ย เสิ่นอวี้อิ๋งอารมณ์ไม่ดี เขาพาหล่อนมาที่บ้านและทำอาหารเพื่อปลอบโยนหล่อน
สุดท้ายก็ไม่สามารถควบคุมได้……
หลิวจื้อหมิงคิดว่าเสิ่นอวี้อิ๋งมอบครั้งแรกให้กับเขาและยังตั้งท้องลูกของเขา เขารู้สึกประทับใจเป็นอย่างมาก
ขณะเดียวกันก็รู้สึกโชคดีมาก โชคดีที่เสิ่นอวี้อิ๋งตรวจพบว่าตั้งครรภ์ในตอนนี้
นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดสำหรับการเกี่ยวดองกับตระกูลเสิ่น
“อวี้อิ๋ง ผมขอโทษนะ” หลิวจื้อหมิงโอบกอดหล่อน “ผมขอโทษ ผมไม่ดีเอง ผมไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ เป็นผมเองที่ให้ความสนใจคุณไม่มากพอ เป็นผมเองที่ประมาทเกินไป”
“หลิวจื้อหมิง พวกเราไปตรวจที่โรงพยาบาลอื่นอีกสักครั้งดีไหมคะ?”
เสิ่นอวี้อิ๋งไม่สามารถยอมรับความจริงเรื่องที่ตนเองตั้งครรภ์ได้ หล่อนต้องการไปโรงพยาบาลอื่นเพื่อทำการยืนยันอีกครั้ง
“ตกลง”
หลิวจื้อหมิงเอาใจใส่และให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี จากนั้นพาหล่อนไปยังโรงพยาบาลอีกแห่งหนึ่ง
แน่นอนว่าต้องเลี่ยงโรงพยาบาลเมืองไห่เฉิงที่เซี่ยหลานอยู่
และผลตรวจที่ออกมาก็เหมือนกับโรงพยาบาลก่อนหน้านี้
ขาทั้งสองข้างของเสิ่นอวี้อิ๋งสั่นสะท้านอย่างหมดหวังและทรุดนั่งลงบนพื้น ก่อนเอ่ยออกมาว่าต้องการกำจัดเด็ก
หลิวจื้อหมิงพลันร้อนรน
ท่าทางของเสิ่นอวี้อิ๋งเด็ดขาดเป็นอย่างมาก หล่อนไม่สามารถเก็บเด็กคนนี้ไว้ได้ และยิ่งไม่สามารถให้พ่อแม่รู้เรื่องการตั้งครรภ์ของหล่อนได้
ไม่อย่างนั้นหล่อนจะต้องตายอย่างแน่นอน
ชีวิตของหล่อนจะต้องพังทลาย
แต่หลิวจื้อหมิงจะปล่อยให้หล่อนทำเช่นนั้นได้อย่างไร?
“อวี้อิ๋ง คุณจะไร้ความรับผิดชอบแบบนี้ไม่ได้นะ คุณกำลังโอบอุ้มชีวิตเล็กๆ ชีวิตหนึ่งอยู่ในท้อง คุณวางใจเถอะ ผมจะรับผิดชอบคุณและลูกเอง พวกเราแต่งงานกันดีไหม?”
………………………………………………………………………………………………………………………..
สารจากผู้แปล
ยัยเหมยท้องลม แต่เธอน่ะท้องจริงยัยอวี้อิ๋ง
รอลุ้นนะคะว่าเด็กคนนี้จะได้เกิดมาหรือเปล่า แต่ถ้าเกิดมาจริงก็สงสารเด็กค่ะที่มีแม่แบบยัยอวี้อิ๋ง
ไหหม่า(海馬)
