ตอนที่ 301 เรียบง่ายแต่เด็ดขาด
ตอนที่ 301 เรียบง่ายแต่เด็ดขาด
หลังจากฉินมู่หลานออกจากบ้านตระกูลเสิ่น เธอก็ตรงไปที่เรือนสี่ประสานทันที
ฉินเคอวั่งเห็นพี่สาวมาก็รีบก้าวเดินมาข้างหน้า แล้วเอ่ยเสียงกระซิบ “พี่ ในที่สุดพี่ก็มา วันนี้ป้าใหญ่มาอีกแล้ว ไม่รู้ว่าหล่อนกำลังคิดอะไรอยู่ พี่ใหญ่ก็ห้ามแล้ว แต่หล่อนก็ไม่ยอมฟังเลย”
ฉินมู่หลานเห็นซุนฮุ่ยหงอยู่แล้ว เพียงแต่เธอไม่ได้ใส่ใจ และในตอนนี้ฉินเจี้ยนเซ่อกับเซี่ยเหวินปิงก็เข้ามาหาด้วย ก่อนจะเอ่ยทักทายฉินมู่หลานด้วยรอยยิ้ม
“พ่อคะ พวกพ่อทำงานหนักมากเลย”
“ไม่หนักหรอก”
เซี่ยเหวินปิงกับฉินเจี้ยนเซ่อต่างโบกมือ จากนั้นก็กลับไปทำงานอีกครั้ง
และฉินมู่หลานก็หันมองฉินเคอวั่งน้องชายของตนก่อนจะเอ่ยขึ้น “อาจารย์ของนายล่ะ?”
“อยู่ที่สวนหลังบ้านตรงนั้น เดี๋ยวผมพาพี่ไปครับ”
ซุนฮุ่ยหงเห็นฉินมู่หลานเช่นกัน หล่อนหันหน้าหนีด้วยความรู้สึกผิดนิดหน่อย ไม่รู้ว่าทำไมตอนนี้พอเห็นฉินมู่หลานแล้ว หล่อนจึงทำตัวตามปกติไม่ค่อยได้ รู้สึกเพียงว่าอีกฝ่ายทรงอิทธิพลมาก แต่เมื่อหล่อนเห็นฉินมู่หลานเมินเฉยใส่แล้วเหมือนจะเดินกลับไป จึงรู้สึกขุ่นเคืองขึ้นมาอีก
“มู่หลาน เธอกำลังจะไปไหนเหรอ ทำไมวันนี้ถึงว่างมาที่นี่ล่ะ”
ฉินมู่หลานได้ยินแล้วก็ชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นก็หันมองซุนฮุ่ยหงแล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ป้าใหญ่ ที่แท้ป้าก็อยู่ที่นี่ด้วยนี่เอง ฉันเพิ่งเห็นป้าน่ะค่ะ เพียงแต่…พี่ใหญ่กับพี่รองมาที่นี่เพื่อทำงาน แล้วป้าใหญ่…มาทำอะไรที่นี่เหรอคะ”
“ฉัน…ฉันแค่มาดู”
ซุนฮุ่ยหงไม่คิดว่าฉินมู่หลานจะพูดตรงไปตรงมาขนาดนี้ จึงรู้สึกผิดอยู่สักครู่หนึ่ง เพราะเมื่อวานนี้ลูกชายคนโตก็ได้บอกแล้วว่าอย่ามาที่นี่อีก
แต่แค่มาดูแล้วจะเป็นอะไรไป แม้ที่นี่กำลังปรับปรุงตกแต่งเพิ่มเติมอยู่ แต่ดูแล้วก็ทราบได้ว่าบ้านหลังนี้ราคาไม่ใช่ถูก สถานที่ก็กว้างขวางมาก มีห้องหับต่างๆ มากมาย มีลวดลายแกะสลักบนไม้จำนวนมาก มองแวบเดียวก็ทราบได้ทันทีว่าครอบครัวที่เคยอาศัยอยู่ที่นี่ก่อนหน้านี้จะต้องร่ำรวยมาก ชนิดที่บ้านเช่าของพวกเขาเทียบกับไม่ติด
เมื่อคิดว่าครอบครัวของฉินเจี้ยนเซ่อจะได้เข้าอยู่ที่นี่ ในใจจึงรู้สึกกระสับกระส่าย
ฉินมู่หลานได้ยินแบบนี้ก็ยิ้มแล้วมองซุนฮุ่ยหงก่อนจะเอ่ย “ป้าใหญ่คะ ฉันขอตัวไปหาอาจารย์เหลียงก่อนนะคะ แล้วเดี๋ยวจะมาคุยกับป้า”
“ได้”
ฉินมู่หลานพูดจบก็เดินตรงไปที่สวนหลังบ้าน เมื่อเห็นเหลียงถง ก็เห็นว่าอีกฝ่ายกำลังขีดเขียนอะไรอยู่ตรงนั้น จนกระทั่งพวกเขาเดินเข้าไปใกล้จึงเพิ่งสังเกตเห็น “มู่หลาน ทำไมวันนี้เธอถึงว่างมาที่นี่ล่ะ”
เหลียงถงดีใจมากที่ได้พบฉินมู่หลาน หลังจากวางปากกากับกระดาษแล้ว เขาก็เล่าอาการของภรรยาให้เธอได้ฟัง
“มู่หลาน ล่าสุดภรรยาของลุงฟื้นตัวได้ดีมาก ยาที่เธอเอามาให้มีประสิทธิภาพมาก หลังจากเธอได้ลองใช้ ก็แข็งแรงขึ้นมาเลย”
ฉินมู่หลานได้ยินแบบนี้ก็ยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น “อย่างนั้นก็ดีแล้วค่ะ เดี๋ยวรอให้อาจารย์หญิงโจวกินหมดแล้ว ฉันจะปรุงอีกขวดให้ค่ะ”
“ได้ ขอบคุณเธอมากเลยนะ”
เมื่อเป็นเรื่องเกี่ยวกับสุขภาพของภรรยาตนเอง เหลียงถงย่อมไม่ปฏิเสธ
ฉินมู่หลานมองดูภาพวาดของเหลียงถงด้วยความสงสัย ก่อนจะเอ่ยถาม “อาจารย์เหลียงคะ กำลังวาดภาพออกแบบเหรอคะ แต่ว่าทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ล่ะ ไปวาดด้านหน้าก็ได้นะคะ อย่างน้อยก็มีที่นั่ง”
เหลียงถงพูดอย่างอ้อยอิ่ง “ในสวนหลังบ้านเงียบสงบกว่าน่ะ”
ฉินมู่หลานเข้าใจคำพูดนี้ได้ในทันที เธอยิ้มแล้วพูดขึ้น “อาจารย์เหลียงไม่ต้องห่วงนะคะ เดี๋ยวอีกไม่นานป้าใหญ่ของฉันก็จะไปและไม่กลับมาแล้วค่ะ จะไม่รบกวนทุกคนแล้ว สองวันมานี้คงทำให้ทุกคนเดือดร้อนกันถ้วนหน้าเลย”
เหลียงถงได้ยินแบบนี้ก็รีบโบกมือทันที ก่อนจะพูดขึ้น “ไม่หรอกๆ ไม่ลำบากเลย”
ต่อให้ซุนฮุ่ยหงจะมา แล้วคอยชี้แนะให้พวกเขาทำอย่างนั้นอย่างนี้จริง แต่เขาก็มองข้ามไป ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นก็ได้
วันนี้ฉินมู่หลานมาที่นี่เพื่อดูความคืบหน้าของงาน ครั้งนี้ป้าใหญ่ก็มาอีกแล้ว จึงต้องหาทางแก้ปัญหานี้ “อาจารย์เหลียง รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวฉันจะบอกให้ป้าใหญ่กลับไปก่อน แล้วค่อยมาดูความคืบหน้าของงานตรงนี้กันต่อค่ะ”
“ได้สิ”
เหลียงถงยิ้มและพยักหน้าเห็นด้วยตามปกติ
“เคอวั่ง นายอยู่กับอาจารย์ของนายไป”
หลังจากฉินมู่หลานพูดจบ เธอก็เดินตรงไปข้างหน้า เมื่อเจอซุนฮุ่ยหง เธอก็ยกยิ้มแล้วกวักมือให้เธอก่อนจะพูดขึ้นว่า “ป้าใหญ่คะ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วยค่ะ”
ซุนฮุ่ยหงได้ยินแบบนี้ ก็รีบเดินตรงมาหาทันที
ตอนแรกฉินเคอเหล่ยกับฉินเคอเจี๋ยทำงานอยู่ในบ้าน เมื่อได้ยินเสียงในตอนนี้จึงออกมาด้วย ครั้นเห็นว่าฉินมู่หลานมา ก็รีบเอ่ยทักทันที “มู่หลาน…”
ฉินมู่หลานก็ยิ้มแล้วทักทายพวกเขาเหมือนกัน หลังจากนั้นก็พูดว่า “ฉันขอคุยธุระกับป้าใหญ่กันสองคนก่อนนะคะ”
“ได้”
เมื่อมองดูแผ่นหลังของฉินมู่หลานกับแม่เดินห่างออกไป ฉินเคอเหล่ยก็อดถอนหายใจไม่ได้ ก่อนจะเอ่ยขึ้น “ฉันบอกแม่ว่าไม่ต้องมาแล้วนะ แต่วันนี้ก็ยังมาอีก มู่หลานต้องไม่มีความสุขแน่เลย”
“ใครว่าไม่ใช่ล่ะ”
บ
ฉินเคอเจี๋ยก็พูดบางอย่างเช่นกัน
ตอนซุนฮุ่ยหงมา พวกเขาก็บอกไปแล้ว แต่แม่ก็ไม่ยอมฟังเลย เอาแต่บอกว่าไม่คุ้นเคยกับเมืองหลวงจึงมาหาพวกเขา จึงได้แต่นึกว่าทำไมหล่อนถึงไม่พาพ่อออกมาแล้วเดินเล่นทำความคุ้นเคยกับสถานที่โดยรอบแทน จะได้ใช้ชีวิตที่นี่ได้ง่ายขึ้น
หลังจากฉินมู่หลานกับซุนฮุ่ยหงมาหยุดอยู่ที่มุมหนึ่ง เธอก็เปิดปากเอ่ยทันที “ป้าใหญ่คะ ป้าไม่อยากให้พี่ใหญ่กับพี่รองทำงานที่นี่เหรอคะ”
“อะไรกัน…ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้นนะ”
ซุนฮุ่ยหงตกใจเมื่อได้ยินแบบนี้ แล้วรีบส่ายหัวปฏิเสธ
แต่ฉินมู่หลานจ้องมองตรงไปที่ซุนฮุ่ยหงก่อนจะพูดขึ้น “แต่ว่าการที่ป้าใหญ่มามันกระทบกับการทำงานของพวกเขาไปแล้วค่ะ”
“เรื่องนั้นฉันก็แค่เดินดูรอบ ๆ เอง ไม่ได้ไปยุ่งกับพวกเขาเลยนะ”
ฉินมู่หลานเอ่ยพูดจาเรียบง่ายแต่แฝงไปด้วยความเด็ดขาด “ถ้าเกิดว่าป้าใหญ่มาอีก พี่ใหญ่กับพี่รองก็คงทำงานที่นี่ต่อไม่ได้แล้วล่ะค่ะ”
“เธอ…เธอพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง”
ฉินมู่หลานเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม “นั่นแหละค่ะที่ฉันหมายถึง หวังว่าป้าใหญ่คงจะเข้าใจแล้ว”
“ฉินมู่หลาน เธอพูดจากับฉันแบบนี้เหรอ”
รอยยิ้มบนใบหน้าของฉินมู่หลานจางหายไป ก่อนจะเอ่ย “ฉันก็พูดไปหมดแล้ว พรุ่งนี้ฉันจะมาใหม่ ถ้าฉันรู้ว่าป้ามาอีก พี่ใหญ่กับพี่รองก็จะไม่ได้มาทำงานที่นี่แล้ว เพราะฉะนั้น….ป้าจะเลือกยังไงคะ?”
“เธอ…เธอเกินไปแล้วนะ ฉันแค่ไปดูไม่ได้เหรอ”
ซุนฮุ่ยหงเห็นสีหน้าของฉินมู่หลานดูจริงจังแบบนี้ จึงทราบอยู่ลึก ๆ แล้ว ว่าอีกฝ่ายจริงจังมากแค่ไหน แต่เป็นเพราะลูกชายทั้งสองคนของตนได้ทำงานและหาเงินจากที่นี่ พวกเขาจึงได้มาที่เมืองหลวง เพราะฉะนั้นหล่อนไม่ยอมให้ลูกชายตกงานอย่างแน่นอน
หลังจากซุนฮุ่ยหงไปแล้ว ฉินมู่หลานก็กลับไปอีกครั้ง ให้เหลียงถงพาเธอชมความคืบหน้าในการปรับปรุงตกแต่ง ถึงแม้ว่ากำลังอยู่ในระหว่างการปรับปรุง แต่มันก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้ว ฉินมู่หลานค่อนข้างพอใจกับการตกแต่งในตอนนี้เป็นอย่างมาก
“อาจารย์เหลียง ขอบคุณที่ทำงานหนักนะคะ หลังจากปรับปรุงเสร็จแล้วต้องสวยแน่นอนเลยค่ะ”
“เธอชอบก็ดีแล้ว”
เหลียงถงได้ยินแบบนี้ สีหน้าก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เพราะหากการออกแบบของตัวเองเป็นที่ชื่นชอบ เขาก็ต้องรู้สึกมีความสุขอยู่แล้ว
อีกด้านหนึ่ง หลังจากฮั่วเหม่ยอินมอบแผนธุรกิจที่ฉินมู่หลานเป็นคนเขียนให้หลิวเสวียข่ายแล้ว ก็ได้ชี้ไปที่ใบหน้าของตัวเองอีกครั้งก่อนจะเอ่ยขึ้น “เสวียข่าย เธอดูสิว่าวันนี้น้าสวยไหม?”
………………………………………………………………………………………………………………………..
สารจากผู้แปล
คำเตือนจากมู่หลานถึงป้าสะใภ้ใหญ่ครั้งที่หนึ่ง ถ้ามารบกวนคนอื่นอีก ระวังลูกๆ จะไม่มีงานทำนะ
ไหหม่า(海馬)
