ตอนที่ 1242 สุนัขรับใช้
หมอหลวงหวงทำความเคารพไป๋ชิงเหยียน จากนั้นเดินเข้าไปด้านในเพื่อตรวจชีพจรให้หญิงสาว
ขันทีเล็กส่งถ้วยยาให้ชุนเถา
“เดิมทีพระวรกายของฝ่าบาทไม่เหมาะที่จะตั้งครรภ์ ครั้งนี้เป็นครรภ์แฝดอีกต่างหาก พระวรกายของฝ่าบาทเสียหายค่อนข้างมาก วันหน้าต้องค่อยๆ บำรุงให้กลับมาเป็นปกติ จะรีบร้อนไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ”
หมอหลวงหวงกล่าวกับไป๋ชิงเหยียนอย่างไม่รีบร้อน
“ฝ่าบาทห้ามหักโหมทรงงาน ห้ามกังวลเกินไป…”
“หมอหลวงหวง ข้ารู้สึกว่าเด็กทั้งสองตัวเล็กกว่าเด็กแรกเกิดคนอื่นมากนัก เป็นเพราะพวกเขาไม่ได้รับการดูแลอย่างดีตอนอยู่ในท้องใช่หรือไม่”
ไป๋ชิงเหยียนเอ่ยถามเสียงเบา
“ตอนที่ตั้งครรภ์เสี่ยวอู่กับเสี่ยวลิ่วท่านหมอหงดูออกทันทีว่าเป็นครรภ์แฝด ทว่า เหตุใดหมอหงที่ตรวจชีพจรให้ข้ามาตลอดจึงไม่รู้ว่าข้าตั้งครรภ์แฝดกัน”
หมอหลวงหวงหยิบบันทึกชีพจรที่หมอหงมอบให้เขาไว้ออกมาจากกล่องยา
“ทูลฝ่าบาท ก่อนหน้านี้ศิษย์พี่ของกระหม่อมตรวจชีพจรให้ฝ่าบาททุกวัน มีอยู่สองสามครั้งที่เขาสงสัยว่าฝ่าบาทอาจตั้งครรภ์แฝด ทว่า เขาเห็นว่าท้องของฝ่าบาทไม่ใหญ่นัก อีกทั้งฝ่าบาทเคยได้รับบาดเจ็บหนักจนทนหนาวไม่ได้มาก่อน พระวรกายของฝ่าบาทไม่เหมือนคนทั่วไป ที่สำคัญชีพจรเช่นนั้นเกิดขึ้นเพียงสองสามครั้งเท่านั้นศิษย์พี่ของกระหม่อมไม่แน่ใจจึงไม่ได้ทูลออกมา ทว่า เขาบันทึกไว้ในบันทึกแล้ว…”
ไป๋ชิงเหยียนนึกถึงตอนที่หมอหงตรวจชีพจรนางนานกว่าปกติ เมื่อตรวจเสร็จเขาขมวดคิ้วแน่นเหมือนอยากกล่าวสิ่งใดออกมา ทว่า สุดท้ายก็ไม่ได้กล่าว ตอนนั้นหมอหงคงเริ่มสงสัยแล้วว่านางตั้งครรภ์แฝด ทว่า ร่างกายของเด็กทั้งสองอ่อนแอมากโดยเฉพาะลูกสาวของนาง ดังนั้นหมอหงจึงไม่กล้ารับประกันเพราะกลัวว่านางจะหลงดีใจไปก่อน
นอกจากหมอหงจะมอบบันทึกการตรวจชีพจรให้หมอหลวงหวงแล้วเขายังเขียนจดหมายให้หมอหลวงหวงอีกฉบับด้วย เขากำชับหมอหลวงหวงในจดหมายว่าแม้ไป๋ชิงเหยียนจะกลับไปออกรบในสนามได้อีกครั้งแม้ร่างกายของนางจะค่อยๆ ดีขึ้น ทว่า ร่างกายของนางเสียหายหนักมาหลายปี ไม่มีทางบำรุงให้หายดีได้ในระยะเวลาอันสั้น ทุกอย่างต้องใช้เวลา ที่สำคัญไป๋ชิงเหยียนตั้งครรภ์ในช่วงเวลาที่ไม่เหมาะสมหากในท้องมีเด็กเพียงคนเดียวยังพอบำรุงได้ ทว่า หากมีเด็กสองคน หากคนหนึ่งไม่เสียชีวิต เมื่อคลอดออกมาก็คงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน…
หมอหงกำชับหมอหลวงหวงว่าหากจับชีพจรของไป๋ชิงเหยียนแล้วพบเหตุการณ์ดังกล่าวอย่าเพิ่งกล่าวสิ่งใดให้ไป๋ชิงเหยียนรับรู้ทั้งสิ้น ให้จัดยาบำรุงหญิงสาวตามสมควร มิเช่นนั้นหากบอกออกไปแล้วทุกคนดีใจคิดว่าไป๋ชิงเหยียนตั้งครรภ์ลูกแฝด ทว่า สุดท้ายเด็กกลับรอดมาได้เพียงคนเดียวจะยิ่งทำให้พวกเขาเจ็บปวด
โชคดีที่ครั้งนี้ไป๋ชิงเหยียนคลอดลูกแฝดทั้งคู่ออกมาอย่างปลอดภัย แม้องค์ชายและองค์หญิงจะอ่อนแอไปบ้าง ทว่า พวกเขาล้วนมีชีวิตรอดทั้งคู่!
แม้ร่างกายขององค์หญิงน้อยอาจเป็นปัญหามากกว่าองค์ชาย ทว่า หมอหลวงหวงยังพอมีทางรักษานางอยู่
ไป๋ชิงเหยียนมองดูบันทึกลายมือของหมอหง จากนั้นมองไปทางลูกน้อยทั้งสองของตนพลางพยักหน้าเบาๆ นางรู้สึกผิดมาก หากตอนนั้นนางใส่ใจลูกของตัวเองมากกว่านี้ หากตั้งใจสังเกตว่าเขาดิ้นไม่ปกติ หากนางนอนหลับให้เพียงพอ ไม่เอาแต่คิดว่าลูกของนางไม่ดิ้นเพราะเขาเป็นเด็กดีลูกของนางก็คงแข็งแรงมากกว่านี้
“ฝ่าบาท…” เว่ยจงเดินเข้ามาด้านในอย่างรวดเร็ว เขาทำความเคารพไป๋ชิงเหยียนแล้วกล่าวขึ้น
“เยว่สืออดีตองครักษ์ข้างกายนายท่านเขยได้รับคำสั่งจากอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนให้เดินทางมาเข้าเฝ้าฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”
ไป๋ชิงเหยียนได้ยินรายงานของเว่ยจงสีหน้าจึงเคร่งขรึมขึ้นมาทันที เยว่สือมาถึงเร็วเพียงนี้เลยหรือ
นางอยากรู้ความเป็นมาของเรื่องทั้งหมดนี้เหมือนกันว่าต้าเยี่ยนเผลอทำข่าวหลุดหรือเป็นฝีมือของไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนกันแน่
“พาเข้ามา!” ไป๋ชิงเหยียนขยับท่านั่ง
ถงหมัวมัวรีบนำหมอนอิงไปสอดไว้ที่หลังของไป๋ชิงเหยียน ต่งซื่อกล่าวขึ้น
“เด็กๆ กำลังหลับสนิท ให้แม่นมอุ้มออกไปก่อน ถงหมัวมัวตามไปดูแลด้วย นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเจ้าและฉินหมัวมัวต้องสลับกันดูแลเด็กทั้งสองคนไม่ให้คลาดสายตา โดยเฉพาะคังเล่อ…”
“เจ้าค่ะ!” ถงหมัวมัวรับคำ
ไป๋ชิงเหยียนก้มหอมแก้มลูกทั้งสองอีกครั้ง จากนั้นจึงให้แม่นมอุ้มจากไป
ลูกทั้งสองคนเป็นเด็กดีเสมอมา ก่อนหน้านี้พวกเขาอยู่ในท้องของนางอย่างเชื่อฟังตอนนางเดินทางไปออกรบ เมื่อคลอดออกมาแล้วก็ยังเป็นเด็กดีเช่นเดิม
เด็กถูกอุ้มออกไปไม่นานเยว่สือก็เดินเข้ามาด้านใน
เยว่สือเห็นปรากฎการณ์ท้องฟ้าเปลี่ยนสีที่เกิดขึ้นบนท้องฟ้าฝั่งตะวันออกระหว่างเดินทางมาเมืองหลวงเช่นเดียวกัน เมื่อได้ยินว่าไป๋ชิงเหยีนคลอดก่อนกำหนด ใจของเขาหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มทันที
นายท่านเป็นห่วงคุณหนูใหญ่จึงให้เขาเร่งเดินทางมาพบคุณหนูใหญ่ที่เมืองหลวง นึกไม่ถึงเลยว่าจะสายเกินไป…
ยามสตรีตั้งครรภ์คือการยื่นเท้าข้างหนึ่งไปยังปรโลก ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงสตรีที่คลอดก่อนกำหนดเลย
เยว่สือเดินเข้าไปด้านใน เขามองเห็นใบหน้าและร่างของไป๋ชิงเหยียนผ่านฉากกั้นอย่างเลือนราง
ทหารกองทัพไป๋เหลือบมองเยว่สือแวบหนึ่ง แม้เยว่สือผู้นี้จะเคยเป็นองครักษ์ข้างกายของนายท่านเขย ทว่า ตอนนี้เขากลายเป็นสุนัขรับใช้ของอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยน ทหารกองทัพไป๋อยากเข้าไปฉีกร่างของเยว่สือเดี๋ยวนี้
“เยว่สือคารวะคุณหนูใหญ่ขอรับ!” เยว่สือก้มศีรษะคำนับไป๋ชิงเหยียนแนบพื้นอย่างนอบน้อม
“เยว่สือได้รับคำสั่งจากท่านอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนให้นำจดหมายมาให้คุณหนูใหญ่ขอรับ”
เยว่สือกล่าวพลางหยิบจดหมายออกมาชูเหนือศีรษะ
เว่ยจงเดินไปรับจดหมายมาจากเยว่สือ จากนั้นเดินไปด้านหน้า แหวกม่านหลังฉากกั้นออกพลางส่งจดหมายให้ชุนเถา
ชุนเถาเหลือบมองเยว่สือที่คุกเข่าก้มศีรษะอยู่บนพื้นแวบหนึ่ง จากนั้นเดินนำจดหมายไปให้ไป๋ชิงเหยียน
ไป๋ชิงเหยียนแกะจดหมายออกอ่าน…
เซียวหรงเหยี่ยนบอกในจดหมายว่าผู้ที่รู้แผนการในครั้งนี้ของต้าเยี่ยนมีเพียงเขา แม่ทัพจูและแม่ทัพฉู่ของต้าเยี่ยนเท่านนั้น เมื่อไป๋ชิงอวี๋และไป๋จิ่นเซ่อเกิดเรื่องขึ้นเขาจึงจับตัวแม่ทัพทั้งสองมาสอบสวนอย่างหนักทันที เซียวหรงเหยี่ยนจึงรู้ว่าแม่ทัพฉู่กลัวว่าหากพวกเขายึดอวิ๋นจิงได้ต้าโจวจะเริ่มหันมาทำลายล้างแคว้นต้าเยี่ยนเขาจึงขายข่าวเรื่องนี้ให้แก่ซีเหลียงเพื่อให้ซีเหลียงและต้าโจวต่อสู้กันเอง ต้าเยี่ยนคอยเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ภายหลัง
ตอนที่เซียวหรงเหยี่ยนยกทัพไปเดินทางไปดักซุ่มโจมตีที่เฮ้อปี้ตามที่ตกลงกันไว้เขาได้รับรายงานจากหวังจิ่วโจวว่าซีเหลียงอาจรู้เรื่องที่ต้าเยี่ยนร่วมมือกับต้าโจวบุกทำลายซีเหลียงแล้ว เขาจึงสั่งให้เยว่สือรีบขี่ม้าไปขัดขวางไป๋ชิงอวี๋ที่กำลังเดินทางไปติดกับของซีเหลียงทันที
ไป๋ชิงอวี๋อยากซ้อนแผนคนเหล่านั้น เขาไม่อยากพลาดโอกาสในครั้งนี้
ไป๋ชิงอวี๋กล่าวว่าซีเหลียงรู้เรื่องที่ต้าเยี่ยนกับต้าโจวร่วมมือกันหลอกล่อซีเหลียงมาดักซุ่มโจมตีแล้ว พวกเขาคงไม่เพียงต้องการยั่วยุให้ต้าโจวโกรธจนบุกโจมตีเมืองอวิ๋นจิงโดยไม่สนสิ่งใดเท่านั้น ซีเหลียงคงต้องการทำลายสัญญาพันธมิตรระหว่างต้าโจวกับต้าเยี่ยนด้วย ทางที่ดีควรให้ต้าโจวบุกโจมตีต้าเยี่ยนเพราะความโกรธ อวิ๋นจิงจะได้มีเวลาพักหายใจ
ไป๋ชิงอวี๋วางแผนการใหม่อีกครั้ง เขาขอให้เซียวหรงเหยี่ยนร่วมมือกับเขา ไป๋ชิงอวี๋จะวางแผนแสร้งทำเป็นว่าถูกจับเป็นเข้าไปในเมืองอวิ๋นจิงพร้อมกับกองทัพไป๋ จากนั้นให้เซียวหรงเหยี่ยนร่วมมือกับเขาบุกโจมตีอวิ๋นจิงจากทางด้านนอกและด้านใน
พวกเขาจะใช้พลุเป็นสัญญาณ ขอเพียงไป๋ชิงอวี๋พร้อมเขาจะจุดพลุส่งสัญญาณทันที ไป๋ชิงอวี๋จะหาทางเปิดประตูทิศเหนือและทิศตะวันออกของเมืองอวิ๋นจิงให้กองทัพต้าเยี่ยนและต้าโจวบุกเข้าไปในเมือง
ไป๋ชิงอวี๋สั่งให้เยว่สือนำคำของเขาไปบอกให้เซียวหรงเหยี่ยนรับรู้ เขากำชับให้เซียวหรงเหยี่ยนอย่าเพิ่งบอกให้กองทัพไป๋และพี่น้องของเขารับรู้เรื่องนี้เพราะเขาต้องการให้ซีเหลียงเชื่ออย่างสนิทใจ
