ตอนที่ 1243 ยุติสงคราม
หลังจากแม่ทัพชราชุยซานจงผ่านสงครามที่เมืองเจียงจือมาเขาต้องรอบคอบกว่าเดิมแน่นอน ตอนนี้เขาต้องให้คนจับตาดูความเคลื่อนไหวของค่ายทหารต้าโจวไว้แน่
ขอเพียงทำให้ซีเหลียงคิดว่าไป๋ชิงอวี๋ถูกจับตัวได้โดยไม่ทันตั้งตัว ขอเพียงค่ายทหารของต้าโจวเกิดความวุ่นวายขึ้นไป๋ชิงอวี๋จะได้ลงมือทำสิ่งต่างๆ ได้สะดวกมากยิ่งขึ้น
มิเช่นนั้นหากแม่ทัพชราชุยซานจงจับพิรุธได้ เขาต้องถูกจับตาดูอย่างใกล้ชิด ไม่สามารถปลีกตัวไปทำสิ่งใดได้แน่
ต้องทำให้ทุกคนในซีเหลียงเชื่อว่าต้าเยี่ยนกับต้าโจวแตกหักกันแล้วให้ได้!
ตอนนั้นสถานการณ์คับขันไป๋ชิงอวี๋จึงไม่มีเวลาอธิบายให้ไป๋จิ่นเซ่อฟัง เขาให้เยว่สือพาไป๋จิ่นเซ่อกลับไป ส่วนเขาจะนำกองทัพไป๋ล่อกองทัพซีเหลียงที่ไล่ตามเขามาแล้วไปตามเส้นทางในแผนการเดิม ทว่า เขานึกไม่ถึงว่าทหารซีเหลียงจะมาถึงเร็วเพียงนี้ เยว่สือถูกทหารซีเหลียงล้อมเอาไว้ เมื่อเยว่สือสังหารและฝ่าวงล้อมของพวกมันออกมาได้จึงควบม้าทะยานหนีไปอย่างรวดเร็ว ทว่า เมื่อหันกลับมาอีกทีกลับพบว่าไป๋จิ่นเซ่อไม่ได้อยู่บนหลังม้าแล้ว
เซียวหรงเหยี่ยนบอกว่าเขาส่งกำลังคนออกไปตามหาไป๋จิ่นเซ่อแล้ว ไป๋จิ่นเซ่ออาจถูกซีเหลียงจับเป็นไปเช่นเดียวกัน เขาจะพยายามช่วยไป๋ชิงอวี๋และไป๋จิ่นเซ่อออกมาให้ได้อย่างสุดความสามารถ ขอให้ไป๋ชิงเหยียนไม่ต้องเป็นกังวล เซียวหรงเหยี่ยนสาบานว่าจะปกป้องไป๋ชิงอวี๋และไป๋จิ่นเซ่อให้ปลอดภัยด้วยชีวิตของเขา
บัดนี้แม่ทัพฉู่ถูกประหารต่อหน้าทุกคนในฐานะกบฏแล้ว เมื่อกำจัดซีเหลียงได้สำเร็จเขาจะให้ต้าเยี่ยนชดเชยให้ต้าโจวอย่างแน่นอน
เซียวหรงเหยี่ยนบอกกับไป๋ชิงเหยียนว่าให้นางเชื่อใจเขาสักครั้ง ให้นางรอคลอดลูกอยู่ในเมืองหลวงอย่างสบายใจ เขาจะช่วยไป๋ชิงอวี๋และไป๋จิ่นเซ่อออกมาอย่างปลอดภัยก่อนที่ไป๋ชิงเหยียนจะคลอดลูกและพาพวกเขากลับไปอยู่กับไป๋ชิงเหยียนตอนนางคลอดลูกออกมาแน่นอน
ไป๋ชิงเหยียนอ่านจดหมายจบด้วยใจที่เต้นรัว อาอวี๋รู้เรื่องราวทั้งหมดและแกล้งซ้อนแผนซีเหลียง การถูกธนูยิงเต็มร่างอาจเป็นแผนของอาอวี๋เช่นเดียวกัน ทว่า เสี่ยวชีเล่า
เสี่ยวชีเชื่อฟังคำสั่งของอาอวี๋มาโดยตลอด โดยเฉพาะตอนอยู่ในสนามรบน้องสาวของนางเคารพกฎของกองทัพมาก อาอวี๋สั่งให้เสี่ยวชีหนีไป เสี่ยวชีต้องตามเยว่สือจากไปโดยไม่มีข้อแม้แน่นอน
เสี่ยวชีจะหายตัวไปจากหลังม้าโดยที่เยว่สือไม่รู้ตัวได้อย่างไร บางที…นางอาจตกจากหลังม้าหรืออาจถูกฉุดกระชากลงไปจากหลังม้า!
สมองของไป๋ชิงเหยียนขาวโพลนไปหมด
เยว่สือเงยหน้ามองไป๋ชิงเหยียนซึ่งอยู่ด้านหลังผ้าม่านแวบหนึ่ง เขากำเสื้อตัวเองแน่นอย่างรู้สึกผิดมหันต์
เขารีบร้อนอยากไปรายงานข่าวเรื่องของคุณชายห้าให้เจ้านายรับรู้ดังนั้นจึงไม่ได้สนใจม้าที่วิ่งตามหลังมาเท่าใดนัก เดิมทีเขาควรรีบย้อนกลับไปหาคุณหนูเจ็ดตั้งแต่ตอนที่พบว่านางหายตัวไป
ทว่า เขากลัวว่าแผนการของคุณชายห้าจะล่าช้าจึงรีบนำเรื่องนี้กลับไปรายงานให้เจ้านายทราบก่อน จากนั้นค่อยย้อนกลับไปตามหาคุณหนูเจ็ด
เขาพาคนออกตามหาคุณหนูเจ็ดไปทั่วบริเวณนั้น ทว่า ไม่พบร่างของนางแม้แต่น้อย เขาคิดว่าคุณหนูเจ็ดอาจกลับไปยังค่ายทหารแล้วจึงรีบไปยังค่ายทหารของต้าโจว ทว่า กลับถูกไป๋จิ่นเจานำกองทัพไป๋ไล่ตะเพิดออกมาด้วยความโมโห ต่อมาเจ้านายของเขาไปยังค่ายทหารของต้าโจวด้วยตัวเองจึงรู้ว่าคุณหนูเจ็ดยังไม่กลับมา
ไป๋ชิงเหยียนเงียบไปครู่ใหญ่ นางนึกถึงเรื่องที่ไป๋จิ่นถงบอกในจดหมายว่าไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนลอบพบกับคนซีเหลียงอย่างลับๆ
ไม่นานนางจึงเงยหน้าขึ้นมองไปทางเยว่สือที่ยังคุกเข่าอยู่อย่างนอบน้อม “อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนส่งแพะรับบาปอย่างแม่ทัพฉู่มาหนึ่งคน แม่ทัพฉู่ผู้นี้ใจกล้าถึงขนาดลอบสมคบคิดกับซีเหลียงเพียงคนเดียวหรืออ๋องเก้าของพวกเจ้ากำลังช่วยปกป้องไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนอยู่กันแน่!”
ไป๋ชิงเหยียนขึ้นเสียงสูงในตอนท้ายอย่างควบคุมไม่อยู่ จากนั้นโยนจดหมายของเซียวหรงเหยี่ยนกลับไป
เยว่สือตัวสั่นขึ้นทันที เขารีบก้มศีรษะคำนับไป๋ชิงเหยียน “ไม่ใช่ขอรับคุณหนูใหญ่ เป็นฝีมือของแม่ทัพฉู่จริงๆ ขอรับ คุณหนูใหญ่ได้โปรดตรวจสอบด้วยเถิดขอรับ…”
ชุนเถาเดินไปหยิบจดหมายที่ไป๋ชิงเหยียนโยนทิ้ง จากนั้นส่งให้ต่งซื่อ
ต่งซื่ออ่านจบจึงใจเต้นรัวขึ้นอีกครั้ง ที่แท้บุตรชายของนางรู้เรื่องทุกอย่าง!
นางรู้ว่าบุตรชายของนางทำลงไปเพราะต้องการทำลายกองทัพบางส่วนของซีเหลียงให้ได้เพื่อให้ต้าโจวและต้าเยี่ยนยึดอวิ๋นจิงให้ได้โดยเร็วที่สุด ทว่า บุตรชายของนางเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงอันตราย ตอนนี้เสี่ยวชียังหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย!
ต่งซื่อใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดปากไม่ให้ตัวเองเปล่งเสียงร้องไห้ออกมา
เขายอมโดนธนูยิงเพราะต้องการให้ซีเหลียงเชื่ออย่างนั้นสินะ!
ทว่า ยังดีที่บุตรชายของนางเตรียมรับมือไว้ก่อนแล้ว เขาคงไม่ปล่อยให้ตัวเองได้รับบาดเจ็บหนักแน่ มิเช่นนั้นเขาจะเคลื่อนไหวในเมืองอวิ๋นจิงได้อย่างไร
ต่งซื่อเกลียดสงครามมากจริงๆ !
นางไม่เพียงสงสารบุตรชายของตัวเอง นางยังสงสารทหารทุกคนของต้าโจวอีกด้วย พวกเขาทุกคนล้วนเป็นยอดดวงใจของพ่อแม่ตัวเองทั้งนั้น!
นับตั้งแต่แต่งงานเข้าตระกูลไป๋มาต่งซื่อเพิ่งเข้าใจว่าเหตุใดปณิธานของคนตระกูลไป๋ทุกรุ่นคือการรวบรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่ง
มีเพียงใต้หล้าถูกรวมเป็นหนึ่งเท่านั้นสงครามบนโลกนี้จึงจะยุติลงได้!
“ข้าขอถามอีกเรื่อง แม่ทัพฉู่ผู้นี้จงรักภักดีต่ออ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนหรือไทเฮากันแน่!” ใจของไป๋ชิงเหยียนเต็มไปด้วยโทสะที่ยากจะระบายออกมา นางพยายามปรับลมหายใจที่ไม่เป็นจังหวะของตัวเอง เอ่ยถามด้วยแววตาเย็นชา “กลับไปบอกอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนของเจ้าว่าจะข้าจะเดินทางไปยังซีเหลียงเดี๋ยวนี้ หากข้าไปถึงซีเหลียงแล้วอ๋องเก้าของพวกเจ้ายังไม่มีคำตอบที่ดีให้ข้า กองทัพต้าโจวของเราจะบุกไปเคาะประตูวังหลวงของต้าเยี่ยนแล้วเชิญไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนมาถามด้วยตัวเองว่าแม่ทัพฉู่ใจกล้าถึงขนาดสมคบคิดกับซีเหลียงด้วยตัวเองหรือไทเฮาหนุนหลังเขาอยู่กันแน่!”
ลำคอของเยว่สือร้อนผ่าว แม้คุณหนูใหญ่พยายามควบคุมน้ำเสียงให้ราบเรียบ ทว่า เยว่สือฟังออกว่าตอนนี้นางกำลังเดือดดาลถึงขีดสุด
“ก่อนเยว่สือเดินทางมาที่นี่นายท่านเดาได้ว่าคุณหนูใหญ่ต้องสงสัยไทเฮาแห่งต้าเยี่ยน นายท่านให้เยว่สือเรียนคุณหนูใหญ่ว่านายท่านจะสืบเรื่องนี้อย่างละเอียด หากไทเฮามีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้จริงๆ นายท่านจะชดใช้ให้คุณหนูใหญ่แน่นอนขอรับ” เยว่สือกล่าวแทนเจ้านายของตัวเอง “คุณหนูใหญ่ทราบดีว่านายท่านไม่มีทางโกหกคุณหนูใหญ่ขอรับ”
ไป๋ชิงเหยียนแสยะยิ้มเย็น “ข้าไม่รู้ว่าเจ้านายของเจ้าจะโกหกข้าหรือไม่ ทว่า ข้ารู้ว่าไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนของพวกเจ้าเคยลอบพบกับคนซีเหลียงอย่างลับๆ กลับไปเถิดเยว่สือ หากวันนี้คนที่มาไม่ใช่เจ้าเขาคงถูกข้าตัดศีรษะไปแล้ว!”
“คุณหนูใหญ่เป็นความผิดของเยว่สือเองขอรับ ตอนที่นายท่านสั่งให้เยว่สือไปรายงานคุณชายห้าเยว่สือควรพาคนไปมากกว่านี้…ทว่า เยว่สือคิดว่ามันช้าเกินไป คิดว่าพวกเขาจะเป็นตัวถ่วงเยว่สือ ข้าเลย…” เยว่สือกล่าวเสียงสะอื้น “ข้าเลยไปคนเดียวขอรับ หากข้าพาคนไปมากกว่านี้คุณหนูเจ็ดคงไม่หายตัวไปเช่นนี้ คุณหนูใหญ่ เยว่สือควรถูกโบยขอรับ ล้วนเป็นความผิดของเยว่สือ คุณหนูใหญ่ได้โปรดอย่าโกรธนายท่านของเยว่สือเลยนะขอรับ! นายท่านของข้า…นายท่านของข้า…”
เจ้านายของเขาอยู่ตรงกลางระหว่างพี่สะใภ้และคุณหนูใหญ่ด้วยความกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เขาอยู่ข้างกายนายท่านทุกวัน เขารับรู้ความลำบากใจของเจ้านายเป็นอย่างดี
ที่สำคัญคืนก่อนวันทำสงครามเจ้านายของเขาเดินทางไปพบคุณชายห้าเพื่อเกลี้ยกล่อมให้คุณชายห้านำทัพไปดักซุ่มโจมตี เจ้านายของเขาจะเป็นเหยื่อล่อกองทัพซีเหลียงเองเพราะกลัวคุณหนูใหญ่เป็นห่วงคุณชายห้า
