ตอนที่ 1249 ข่าวดี
แม้ตอนที่ราชวงศ์ต้าจิ้นถูกโค่นล้มสำเร็จพวกนางจะตรวจสอบทุกคนในวังหลวงอย่างละเอียดก่อนที่ตระกูลไป๋จะย้ายเข้ามาอยู่ในวังหลวงแล้ว ทว่า ไม่มีผู้ใดรู้ว่ายังมีสายลับแอบแฝงอยู่อีกหรือไม่
เขื่อนยาวนับพันลี้มักพังทลายด้วยกองทัพมดทั้งสิ้น
ต่งซื่อคิดว่าครั้งนี้ไป๋ชิงเหยียนเอาตัวเองเป็นเหยื่อล่อเสือออกมาจากถ้ำ นางก็ควรถือโอกาสนี้จัดการวังหลวงให้สะอาดเกลี้ยงเกลาเช่นเดียวกัน
ต่งซื่อขอให้ฮูหยินห้าฉีซื่อเป็นคนควบคุมเรื่องในวังหลวง ปล่อยให้คนเหล่านั้นออกจากวัง จากนั้นลอบปล่อยข่าวว่าไทเฮาพักอยู่ที่จวนไป๋ ทว่า องค์ชายและองค์หญิงไม่ได้อยู่ที่จวนไป๋ เกิดเรื่องขึ้นกับจักรพรรดินีแห่งต้าโจวซึ่งเพิ่งคลอดลูกระหว่างทางไปซีเหลียง หมอหลวงหวงจึงใช้องค์ชายและองค์หญิงเป็นข้ออ้างเพื่อเดินทางออกจากวังหลวงไปช่วยเหลือไป๋ชิงเหยียนอย่างลับๆ
เรื่องออกมาจากปากของฮูหยินห้าฉีซื่อดังนั้นจึงมีความน่าเชื่อถือมากขึ้นกว่าเดิม
“ฉินหมัวมัวไปบอกคนของท่านอาสะใภ้ห้าทีว่าจงจับตัวบ่าวรับใช้คนทุกคนในวังหลวงที่ส่งจดหมายให้ขุนนางตอนนี้ไว้ทั้งหมด” ไป๋ชิงเหยียนชะงักไปชั่วครู่ จากนั้นกล่าวต่อ “ท่านแม่จะกลับไปจัดการเขาด้วยกฎของวังหลวงด้วยตัวเอง ถือเป็นการเชือดไก่ให้ขุนนางที่คิดส่งสายลับมาแฝงตัวอยู่ในวังหลวงดู ต่อไปพวกเขาจะได้ไม่กล้ายื่นมือเข้ามาในวังหลวงอีก”
“เจ้าค่ะ” ฉินหมัวมัวพยักหน้า
“หากผู้ใดกล้าส่งข่าวให้พ่อค้า คนของต้าเยี่ยนหรือซีเหลียงจงจับเป็นคนผู้นั้นมาทรมานสอบสวนให้ละเอียด ไม่แน่พวกเราอาจจับสายลับได้เพิ่มอีก” ไป๋ชิงเหยียนกล่าวต่อ “ให้ท่านอาสะใภ้ห้าเชิญใต้เท้าหลู่จิ้นมาช่วยเหลือ ใต้เท้าหลู่จิ้นถนัดเรื่องการสอบสวนคนมาก”
“เอาเถิด เจ้าไม่ต้องกังวลเรื่องพวกนี้แล้ว แม่กับท่านอาสะใภ้ห้าของเจ้าจะเป็นคนจัดการเอง เจ้าอยู่ไฟให้สบายใจเถิด” ต่งซื่อกำชับอีกครั้ง
ไป๋ชิงเหยียนเงยหน้ามองมารดาของตัวเองด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “เจ้าค่ะ…”
ตอนที่ข่าวเรื่องที่ไป๋ชิงอวี๋ถูกซีเหลียงจับตัวได้ส่งไปถึงเมืองหลวงของต้าเยี่ยน ไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนกำลังให้อาหารปลาในบ่ออยู่ นางมีสีหน้าดีใจขึ้นมาทันที นางเทอาหารทั้งหมดลงไปในบ่อปลา เมื่อเห็นปลาคาร์ปในบ่อแหวกว่ายกันมาแย่งกินอาหารไทเฮาจึงคลี่ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข นางรับผ้าเช็ดหน้าจากนางกำนัลมาเช็ดมือ
ตอนที่นางขายข่าวให้คนของซีเหลียงนางตกลงกับทางนั้นว่าหากซีเหลียงจับน้องชายหรือน้องสาวของจักรพรรดินีแห่งต้าโจวได้ให้ซีเหลียงส่งคนมาให้นางที่ต้าเยี่ยน ทว่า นางนึกไม่ถึงเลยว่าซีเหลียงจะจับตัวน้องชายแท้ๆ ของจักรพรรดินีแห่งต้าโจวได้เช่นนี้
“ข้าเคยดูแผนที่ของซีเหลียงมาก่อน เฮ่อปี้กับฝูผิงอยู่ติดกันนิดเดียว! ตอนนี้พวกเจ้าทำสงครามจบแล้ว ซีเหลียงของพวกเจ้าชนะแล้วจึงคิดบ่ายเบี่ยงหาว่าข้าให้ข้อมูลผิดพลาดอย่างนั้นหรือ! หากตำแหน่งที่ข้าให้ห่างไกลกันเป็นพันลี้พวกเจ้าจะจับตัวไป๋ชิงอวี๋ได้อย่างนั้นหรือ!” ไทเฮาวางถ้วยชาลงพลางกล่าวเสียงเย็น “ซีเหลียงต้องการผิดสัญญาอย่างนั้นหรือ ต้าเยี่ยนของพวกเราไม่ใช่คนที่จะยอมโดนรังแกง่ายๆ นะ!”
“เป็นดังที่ไทเฮาตรัส สงครามจบลงแล้ว หากไทเฮาไม่เชื่อสามารถอ่านจากรายงานสถานการณ์รบที่ต้าเยี่ยนส่งมาได้พ่ะย่ะค่ะว่าต้าเยี่ยนดักซุ่มที่ฝูผิงหรือเฮ่อปี้กันแน่ การได้รับข้อมูลผิดพลาดถือเป็นเรื่องคอขาดบาดตายในสนามรบ คนเสียหายคือทหารซีเหลียงของพวกเราพ่ะย่ะค่ะ!” คนซีเหลียงเงยหน้ามองไปทางฉากกั้น จากนั้นกล่าวต่อ “ท่านแม่ทัพชราชุยของพวกเราบอกว่าข้อมูลที่ไทเฮาให้ไม่ได้ผิดพลาดเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ไทเฮาอาจถูกหลอกเช่นเดียวกันดังนั้นท่านแม่ทัพชราชุยจึงไม่ให้ซีเหลียงเอาความกับไทเฮาอีก กระหม่อมนำคำมาทูลให้ทราบหมดแล้ว หากไทเฮาไม่มีสิ่งใดจะตรัสอีกกระหม่อมขอตัวก่อนพ่ะย่ะค่ะ”
ไทเฮากัดฟันกรอด นี่คือข้ออ้างที่ซีเหลียงใช้เพราะไม่อยากทำตามสัญญาที่ตกลงกันไว้ตั้งแต่แรก นางกล่าวขึ้น “กลับไปบอกจักรพรรดินีแห่งซีเหลียงและแม่ทัพชราชุยของพวกเจ้าว่าต่อไปนี้ต้าเยี่ยนจะไม่ทำสัญญาเป็นพันธมิตรกับซีเหลียงอีก ครั้งนี้ต้าเยี่ยนจะทำลายล้างซีเหลียงให้ราบคาบให้ได้! ไสหัวไป!”
คนซีเหลียงทำความเคารพอย่างนอบน้อมและจากไป
ความผิดเล็กน้อยอาจนำไปสู่ความผิดพลาดใหญ่หลวงอันใดกัน! ฝูผิงกับเฮ่อปี้แทบจะเป็นสถานที่เดียวกันด้วยซ้ำ!
ไทเฮานิ่งคิดอยู่ครู่ใหญ่ก็เริ่มรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา…
แผนการของต้าโจวและต้าเยี่ยนในครั้งนี้ไม่สามารถทำลายกองทัพส่วนใหญ่ของซีเหลียงได้ กลับกันกองทัพต้าโจวที่ดักซุ่มโจมตีที่จุดนัดหมายถูกกองทัพซีเหลียงโจมตีอีก ต้าโจวต้องคิดว่าต้าเยี่ยนทรยศพวกเขาแน่นอน เดิมทีนางต้องการให้ไป๋ชิงเหยียนรู้เรื่องนี้และแตกหักกับอาเหยี่ยน ทว่า นางต้องมีน้องชายหรือน้องสาวของไป๋ชิงเหยียนอยู่ในมือเพื่อเป็นเครื่องต่อรองกับต้าโจวเสียก่อน
ว่ากันว่าจักรพรรดินีแห่งต้าโจวรักน้องชายของตัวเองมาก หากต้าเยี่ยนมีน้องชายของจักรพรรดินีแห่งต้าโจวอยู่ในมือ ต้าโจวจะไม่ยอมจำนนให้ต้าเยี่ยนอีกหรือ
ถึงแม้จักรพรรดินีแห่งต้าโจวจะไม่สนใจชีวิตของน้องชายแท้ๆ ของตัวเอง นางก็ต้องแตกหักกับอาเหยี่ยนแน่นอน เช่นนี้นางจะได้ไม่ต้องกังวลว่าอาเหยี่ยนจะเห็นไป๋ชิงเหยียนและลูกในท้องของนางดีกว่าต้าเยี่ยนอีก
การที่เซียวหรงเหยี่ยนทิ้งการโจมตีอวิ๋นจิงย้อนกลับไปช่วยเหลือไป๋ชิงเหยียนที่เมืองเจียงจือเหมือนกับมีสิ่งใดฟาดลงบนศีรษะของไทเฮาจนสมองของนางขาวโพลน แม้ต่อมาอาเหยี่ยนจะส่งจดหมายมาบอกว่าจะให้นางเป็นคนตัดสินใจเรื่องการแต่งงานของเขาหลังจากเขาทำลายซีเหลียงได้แล้ว ทว่า นางก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี
ไทเฮาเดินจับมือนางกำนัลไปนั่งบนเก้าอี้ นางมองคนซีเหลียงผ่านฉากกั้น เอื้อมมือไปรับน้ำชาจากนางกำนัล จากนั้นกล่าวขึ้น “พวกเจ้าออกไปเฝ้าอยู่ด้านนอกทั้งหมด”
“เพคะ”
ไม่นานนางกำนัลข้างกายไทเฮาจึงพาขันทีและนางกำนัลเล็กเดินออกไปด้านนอก
ไทเฮาจิบน้ำชาหนึ่งอึกแล้วกล่าวขึ้น “เจ้าพาตัวไป๋ชิงอวี๋มาด้วยหรือแค่มาส่งข่าวดีให้ข้าทราบเท่านั้น”
คนซีเหลียงผู้นั้นยังคงก้มหน้านิ่ง จากนั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ทูลไทเฮา ท่านแม่ทัพชราชุยของกระหม่อมกล่าวว่าให้ไป๋ชิงอวี๋อยู่ในอวิ๋นจิงต่อ ไม่จำเป็นต้องส่งมายังต้าเยี่ยนพ่ะย่ะค่ะ ทว่า ตามมารยาทแล้วพวกเราควรมาทูลให้ไทเฮาทราบไว้พ่ะย่ะค่ะ”
ไทเฮาชะงักมือที่กำลังจิบน้ำชา นางเงยหน้ามองไปทางคนซีเหลียงด้วยแววตาเย็นชา “นี่มันไม่เหมือนกับที่แม่ทัพชราชุยตกลงกับข้าไว้ก่อนหน้านี้สักนิด!”
คนซีเหลียงผู้นั้นไม่ได้มีท่าทีหวาดกลัวไทเฮาแม้แต่น้อย เขากล่าวขึ้น “ข่าวที่ไทเฮาให้แก่ซีเหลียงคือกองกำลังหลักของต้าโจวและซีเหลียงจะร่วมมือกันล่อกองทัพหลักของซีเหลียงไปทำลายที่เมืองฝูผิง ต้าเยี่ยนจะดักโจมตีพวกเราที่นั่น ให้พวกเราอ้อมไปโจมตีกองทัพหลักของต้าโจวก่อน ทว่า สุดท้ายแล้วต้าเยี่ยนกลับซุ่มโจมตีที่เฮ่อปี้ หากไม่ใช่เพราะแม่ทัพชราชุยของพวกเราไหวตัวทัน ซีเหลียงไม่เพียงจะพ่ายแพ้ ยังไม่มีทางจับตัวไป๋ชิงอวี๋ได้ด้วย ในเมื่อไทเฮาให้ข้อมูลไม่ถูกต้อง ซีเหลียงของพวกเราก็ไม่จำเป็นต้องมอบตัวไป๋ชิงอวี๋ให้ไทเฮาตามที่ตกลงกันไว้ตอนแรกเช่นกัน”
ฝูผิงอยู่ติดกับเฮ่อปี้ ไม่ได้อยู่ห่างไกลกันเป็นหมื่นพันลี้ ไม่ว่าจะดักซุ่มตรงที่ใดก็ไม่แตกต่างกันสักเท่าใดนัก
ใจของไทเฮาเต้นรัว นางกลัวว่าอาเหยี่ยนจะได้รับบาดเจ็บ
