ตอนที่ 1254 ชัดเจน
ตอนที่ตัดสินใจซ้อนแผนซีเหลียงเขาไม่มีเวลาวางแผนมากนัก ทำได้เพียงแสดงละครให้สมบทบาทที่สุด เขาให้องครักษ์ของเซียวหรงเหยี่ยนอย่าบอกความจริงกับทหารต้าโจวและพี่น้องของเขาเพื่อกันความลับรั่วไหลแล้วแม่ทัพชราชุยซานจงรู้เรื่องนี้เข้า มิเช่นนั้นการถูกจับมาครั้งนี้ของเขาคงเสียเปล่า
พวกพี่ชายสามคงเป็นห่วงเขาแย่แล้ว!
“ทว่า คุณชายห้าจะอยู่ในวังหลวงต่อหรือขอรับ มันเสี่ยงเกินไปนะขอรับ!”
เซียวรั่วไห่กล่าวอย่างไม่วางใจ
ไป๋ชิงอวี๋อยู่ในเมืองอวิ๋นจิงต่อเพราะเมื่อกองทัพไป๋ก่อความวุ่นวายขึ้นในเมืองอวิ๋นจิงหลี่เทียนเจียวจะไม่สั่งให้ทหารของซีเหลียงสู้ตายกับกองทัพไป๋หรือหนีออกจากเมืองไปก่อน นางมีเขาเป็นตัวประกันอยู่ในมือ นางต้องคิดว่าเขาคือทางรอดของซีเหลียงแน่นอน
บัดนี้หลี่เทียนฟู่ตกอยู่ในกำมือของต้าโจวแล้ว มีเพียงจัดการหลี่เทียนเจียวได้เท่านั้นซีเหลียงจึงจะถือว่าถูกทำลายอย่างราบคาบ มิเช่นนั้นหากปล่อยให้หลี่เทียนเจียวหนีไปได้เหมือนจักรพรรดิองค์น้อยของแคว้นเว่ย ต้าโจวไม่เพียงต้องส่งคนออกตามหานางไปทั่ว หากนางหนีไปยุยงให้คนรวมตัวกันก่อกบฏกับต้าโจวต้าโจวต้องเสียเวลาปราบปรามพวกนั้นอีก แม้พวกนั้นไม่มีทางก่อปัญหาใหญ่ขึ้นมาได้ ทว่า คงสร้างความยุ่งยากให้พวกเขามาก
ดังนั้นไป๋ชิงอวี๋ต้องการจะกำจัดทุกปัญหาให้ไป๋ชิงเหยียนที่นี่ ขอเพียงกองทัพไป๋จุดไฟเผาและเปิดประตูเมืองอวิ๋นจิงได้สำเร็จ ไป๋ชิงอวี๋จะจับตัวหลี่เทียนเจียวให้ได้ด้วยตัวเอง
“ก่อนพวกเขาจะลงมือจงบอกให้พวกเขาวางยาในบ่อน้ำที่พวกทหารซีเหลียงใช้ดื่มกินด้วย หากไม่ถึงคราวจำเป็นจริงๆ ไม่ต้องเอาชีวิตของทหารซีเหลียงเหล่านั้น วันข้างหน้าทหารเหล่านี้จะกลายเป็นทหารของต้าโจว ยาถ่ายและยาสลบไม่เป็นอันตรายต่อชีวิตของพวกเขา ทั้งยังสามารถทำให้พวกเขาอ่อนแอลงได้ ระหว่างที่ออกสำรวจเมืองหากใช้มันได้ก็จงใช้เสีย”
ไป๋ชิงอวี๋คิดพลางกล่าวขึ้น “ควบคุมเวลาให้ดี อย่าเร็วเกินไปนัก หากเร็วเกินไปแม่ทัพชราชุยอาจจับพิรุธได้ นี่เป็นเพียงแผนเสริมเท่านั้น ไม่ใช่แผนหลักในการโจมตีเมืองของพวกเรา เป้าหมายหลักของพวกเราคือแม่ทัพคุ้มกันประตูแต่ละประตูของอวิ๋นจิงและกองกำลังรักษาพระองค์ในวังหลวง”
“ขอรับ” เซียวรั่วไห่พยักหน้า
“ข้าจะวางยาในน้ำของอาหารมื้อสุดท้ายที่พวกเขากินในวันนี้ หลังผลัดเปลี่ยนเวรพวกเขาต้องดื่มน้ำแน่ขอรับ”
ไป๋ชิงอวี๋พยักหน้า
“ยังมีอีกเรื่องที่ต้องบอกให้สหายกองทัพไป๋รับรู้ไว้”
ไป๋ชิงอวี๋ขยับเข้าไปใกล้เซียวรั่วไห่พลางกล่าวเสียงเบา
“เมื่อประตูเมืองถูกเปิดออก เมื่อพวกเขามองเห็นกองทัพต้าเยี่ยนหรือต้าโจวบุกเข้ามาในเมือง หากพวกเขายังมีชีวิตอยู่จงแสร้งปลอมตัวเป็นทหารซีเหลียงและยอมจำนนต่อพวกเรา”
ในเมื่อทหารกองทัพไป๋หาชุดทหารซีเหลียงมาสวมได้ด้วยความยากลำบากพวกเขาก็ควรใช้มันให้เกิดประโยชน์สูงสุด
การทำสงครามวัดกันที่ขวัญกำลังใจ หากหนึ่งในแม่ทัพคุ้มกันเมืองมีคนยอมจำนน เช่นนั้นความหวาดกลัวก็จะถาโถมใส่ทหารคนที่เหลือทันที ธรรมชาติของมนุษย์ย่อมกลัวความตายเป็นธรรมดา
หากทุกคนไม่กลัวตาย ยอมพลีชีพในสงคราม! เช่นนั้นต่อให้ทหารทุกคนกลัว ทว่า พวกเขากจะร่วมทำสงครามกับสหายทุกคนจนถึงที่สุดอยู่ดี
ทว่า หากมีคนหนึ่งกลัวตายและยอมจำนน เช่นนั้นนอกจากแม่ทัพคุ้มกันเมืองและทหารที่มีความเด็ดเดี่ยวพร้อมตายเพื่อแคว้นจริงๆ แล้ว ทหารคนอื่นๆ จะยอมจำนนตามทันที
ขอเพียงมีคนเริ่มยอมจำนน คนอื่นๆ จะเริ่มทำตามอย่างง่ายดายทันที ไม่ว่าอย่างไรหากต้องเลือกระหว่างความเป็นและความตายทุกคนมักเลือกที่จะมีชีวิตรอดอยู่ดี
ที่สำคัญต้าโจวไม่ได้สังหารคนในเมืองทุกคนเมื่อยึดเมืองได้ กองทัพซีเหลียงคงได้ยินมาแล้วว่าเมื่อต้าโจวยึดเมืองของซีเหลียงได้ พวกเขารับคนซีเหลียงเป็นชาวบ้านของต้าโจว มอบเสบียงอาหารและที่นาให้ชาวบ้านซีเหลียงทำมาหากินเช่นเดียวกับชาวบ้านต้าโจว อีกทั้งมีการใช้ปกครองระบอบใหม่ เมืองของต้าโจวสงบสุขมาก ไม่มีกบฏก่อความวุ่นวายแต่อย่างใด
ทหารมีชีวิตอยู่เพื่อสิ่งใด…พวกเขามีชีวิตเพื่อปกป้องบ้านเมืองและชาวบ้าน!
ในเมื่อชาวบ้านไม่ต้องการให้พวกเขาสละชีพปกป้อง แคว้นดับสูญไปแล้ว ตอนนี้สิ่งที่พวกเขาต้องทำก็คือปกป้องชีวิตของตัวเอง!
เซียวรั่วไห่เข้าใจความหมายที่ไป๋ชิงอวี๋ต้องการสื่อ เขาพยักหน้ารับคำ
เซียวหรงเหยี่ยนสั่งให้คนจับตาดูความเคลื่อนไหวของประตูเมืองทิศเหนือและทิศตะวันออกของอวิ๋นจิงตลอดเวลา
เขารู้ว่าตอนนี้กองทัพต้าโจวและต้าเยี่ยนมีเรื่องบาดหมางกันเล็กน้อยทุกวัน
ทว่า เซียวหรงเหยี่ยนทำได้เพียงลอบส่งข่าวให้ไป๋ชิงฉีว่าไป๋ชิงอวี๋จะจุดพลุส่งสัญญาณเมื่อเปิดประตูเมืองทิศเหนือและทิศตะวันออกได้สำเร็จ
เมื่อไป๋ชิงฉีรู้ความจริงจึงเตรียมให้คนส่งจดหมายไปบอกพี่หญิงใหญ่ที่เมืองหลวง พี่หญิงใหญ่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง ทว่า เซียวหรงเหยี่ยนบอกว่าเขาส่งคนไปบอกเรียบร้อยแล้ว เขากำชับให้ไป๋ชิงฉีเก็บเรื่องนี้ไว้กับตัว อย่าบอกให้ผู้อื่นรับรู้เด็ดขาด มิเช่นนั้นหากข่าวแพร่ออกไปไป๋ชิงอวี๋ซึ่งอยู่ในวังหลวงอวิ๋นจิงอาจเป็นอันตรายได้
ไป๋ชิงฉีรู้ความสำคัญของเรื่องนี้ดี เขาไม่ได้บอกผู้ใดแม้แต่ไป๋จิ่นซิ่ว ทำเพียงลอบเตรียมการทุกอย่างอย่างลับๆ เท่านั้น
เซียวหรงเหยี่ยนมองดูปิ่นปักผมลายห่านป่าในมือ เยว่สือกลับมารายงานเขาว่าไป๋ชิงเหยียนคลอดลูกแฝดชายหญิงออกมาก่อนกำหนด นางเตรียมออกเดินทางมาช่วยไป๋ชิงอวี๋และคุณหนูเจ็ดด้วยตัวเองที่ซีเหลียงทั้งๆ ที่เพิ่งคลอดลูกออกมา ที่สำคัญตอนที่นางให้ทหารยกทัพไปประชิดชายแดนต้าเยี่ยนแล้ว
เซียวหรงเหยี่ยนลูบปิ่นปักผมในมืออย่างแผ่วเบา เขาหลับตาลงช้าๆ อาเป่าเคยรับปากกับเขาว่าต่อจากนี้จะดูแลตัวเองและลูกให้ดี นางเป็นคนทำตามสัญญามาโดยตลอด ครั้งนี้นางจะผิดสัญญากับเขาจริงๆ อย่างนั้นหรือ!
เมื่ออ่านจดหมายที่เขาส่งให้จบ เมื่อรู้ว่าไป๋ชิงอวี๋ซ้อนแผนคนซีเหลียงก็ยังไม่วางใจอย่างนั้นหรือ นางไม่เชื่อว่าน้องชายและน้องสาวคนอื่นๆ ของนางจะช่วยไป๋ชิงอวี๋และคุณหนูเจ็ดออกมาได้อย่างปลอดภัย ไม่เชื่อว่าเขาจะปกป้องไป๋ชิงอวี๋และคุณหนูเจ็ดให้ปลอดภัยอย่างนั้นหรือ
“นายท่าน!” เยว่สือเดินเข้ามาด้านในอย่างร้อนรน เขาคุกเข่าข้างหนึ่งลงบนพื้นพลางหยิบจดหมายฉบับหนึ่งออกมาจากแขนเสื้อ
เมื่อครู่เยว่สือถูกองครักษ์ไป๋เรียกตัวไว้และกำชับว่าให้มอบจดหมายฉบับนี้ให้ถึงมือเซียวหรงเหยี่ยนให้ได้ องครักษ์ไป๋กำชับเยว่สือว่าคุณหนูใหญ่กล่าวว่าเยว่สือเป็นคนเก็บความลับไม่ค่อยอยู่ นางสั่งให้เยว่สือเดินเข้าไปหาเซียวหรงเหยี่ยนด้วยสีหน้าเคร่งเครียด อย่าหลุดพิรุธให้คนต้าเยี่ยนที่จับตาดูเซียวหรงเหยี่ยนอยู่จับได้จนทำลายแผนของคุณหนูใหญ่เด็ดขาด
เยว่สือจึงเดินหน้าเครียดเข้ามาในกระโจม ทว่า ในใจเต็มไปด้วยความสุข คุณหนูใหญ่ให้คนส่งจดหมายมาให้เจ้านายของเขาแสดงว่าคุณหนูใหญ่คิดได้แล้ว
เมื่อเซียวหรงเหยี่ยนเห็นลายมือของไป๋ชิงเหยียนบนจดหมายจึงรีบเก็บปิ่นปักผมในมือลงในกล่อง จากนั้นเปิดอ่านจดหมายของไป๋ชิงเหยียนทันที
ถึงอาเหยี่ยนสามีของข้า เห็นลายมือดั่งพบหน้า
เมื่อเห็นข้อความนี้เซียวหรงเหยี่ยนยกยิ้มมุมปากขึ้นทันที
เยว่สือเห็นสีหน้าของเจ้านายจึงพลอยดีใจตามไปด้วย
ไป๋ชิงเหยียนเล่าอาการของลูกทั้งสองให้เซียวหรงเหยี่ยนรับรู้อย่างละเอียด แต่ละตัวอักษรเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
ไป๋ชิงเหยียนกล่าวว่านางไม่ได้เดินทางมาซีเหลียง นางบอกว่าจะดูแลตัวเองและลูกทั้งสองให้ดีเพื่อเซียวหรงเหยี่ยน นางรู้ว่าเซียวหรงเหยี่ยนจะช่วยน้องชายและน้องสาวของนางออกมาได้เพราะเขาคือคนที่ยินดีปกป้องอันตรายและเป็นที่พึ่งให้แก่นาง ท่านแม่และอาอวี๋ล้วนเชื่อใจในตัวเขา!
รอยยิ้มในดวงตาของเซียวหรงเหยี่ยนกว้างขึ้นกว่าเดิม
ไป๋ชิงเหยียนอธิบายเรื่องการยกทัพไปประชิดชายแดนต้าเยี่ยนและเรื่องเดินทางมายังซีเหลียงให้เซียวหรงเหยี่ยนรับรู้อย่างชัดเจน
