ตอนที่ 1260 คนตกปลาได้ประโยชน์
“อ๋องเก้าไม่เชื่ออย่างนั้นหรือ” แม่ทัพชราชุยหัวเราะออกมาอย่างเสียงใส
“อ๋องเก้าเชื่อหรือไม่ว่าเมื่อจักรพรรดินีแห่งต้าโจวทำลายซีเหลียงสำเร็จ นางจะขัดขวางกองทัพหลักของต้าเยี่ยนไว้ที่อวิ๋นจิง จากนั้นให้กองทัพต้าโจวที่ตั้งค่ายประชิดอยู่ที่ชายแดนต้าเยี่ยนบุกโจมตีแคว้นต้าเยี่ยนไปจนถึงเมืองหลวงของต้าเยี่ยนทันที”
เซียวหรงเหยี่ยนวางจอกเหล้าในมือลง จากนั้นมองไปทางแม่ทัพชราชุยพลางกล่าวขึ้น
“ดังนั้นแม่ทัพชราชุยหมายความว่าศัตรูของต้าเยี่ยนไม่ใช่ซีเหลียงแต่เป็นต้าโจวอย่างนั้นหรือ”
“ใช่แล้ว!” แม่ทัพชราชุยพยักหน้า
“ตอนนี้ซีเหลียงยอมตกเป็นรัฐบรรณาการของต้าเยี่ยนเพื่อความอยู่รอดแล้ว ตอนนี้พวกเราควรลงนามทำสัญญาลับกันก่อนที่ จากนั้นร่วมมือกันทำลายกองกำลังหลักของต้าโจวให้สิ้นก่อนที่จักรพรรดินีแห่งต้าโจวจะเสด็จมาถึง”
“เหตุใดแม่ทัพชราชุยจึงเลือกต้าเยี่ยนแทนที่จะเลือกต้าโจว หากเทียบกันแล้วตอนนี้ต้าโจวแข็งแกร่งกว่าต้าเยี่ยนนะ!” เซียวหรงเหยี่ยนกล่าวเสียงนิ่ง
“ที่สำคัญหากซีเหลียงยอมจำนนต่อต้าโจว ด้วยใจที่เมตตาของจักรพรรดินีแห่งต้าโจว นางต้องมอบเสบียงให้ซีเหลียงแน่นอน ทว่า ต้าเยี่ยนไม่มีเสบียงมากพอที่จะแบ่งให้ซีเหลียงหรอกนะ”
แม่ทัพชราชุยได้ยินเช่นนี้จึงยิ้มออกมาอย่างข่มขื่น
“อ๋องเก้าลืมไปแล้วหรือว่าตอนนี้จักรพรรดินีหลี่เทียนฟู่อีกองค์ของซีเหลียงอยู่ในกำมือของต้าโจว หากต้าโจวเพียงต้องการให้ซีเหลียงยอมเป็นรัฐบรรณาการพวกเขาสามารถให้หลี่เทียนฟู่ลงนามในหนังสือสัญญา จากนั้นประกาศต่อใต้หล้าได้ จากนั้นค่อยบุกโจมตีเพื่อยึดเมืองอวิ๋จิงไปอย่างชอบธรรม ทว่า ต้าโจวไม่ได้ทำเช่นนั้นแสดงว่าพวกเขาต้องการทำลายซีเหลียงให้ดับสูญ ซีเหลียงจะกล้าตกเป็นรัฐบรรณาการของต้าโจวได้อย่างไรกัน!”
เซียวหรงเหยี่ยนไม่ได้ตอบสิ่งใด หากให้หลี่เทียนฟู่ลงนามในสัญญาและประกาศให้ใต้หล้ารับรู้แล้วค่อยโจมตีซีเหลียง ต้าโจวจะทำสงครามครั้งนี้ได้อย่างยากลำบากกว่าเดิมหลายเท่านัก
ไป๋ชิงเหยียนใช้ประโยชน์จากการที่ชาวบ้านทุกคนล้วนรับรู้ว่าหลี่เทียนฟู่เป็นจักรพรรดินีแห่งซีเหลียงเช่นเดียวกัน ทว่า พวกเขาไม่แน่ใจว่าหลี่เทียนเจียวหรือหลี่เทียนฟู่กันแน่ที่เป็นจักรพรรดินีอย่างชอบธรรมดังนั้นต้าโจวจึงโจมตีเมืองต่างๆ ที่ผ่านมาได้อย่างง่ายดาย
หากหลี่เทียนฟู่ลงนามทำสัญญาเท่ากับเป็นการบอกใต้หล้าว่านางทรยศซีเหลียง แม่ทัพคุ้มกันเมืองซีเหลียงและชาวบ้านต้องต่อต้านนางอย่างถึงที่สุดแน่นอน
แม่ทัพชราชุยกำลังกล่าวเรื่องจริงปนเท็จเพื่อหลอกลวงเขาอย่างนั้นสินะ!
หากเขาไม่ได้รักอยู่กับไป๋ชิงเหยียน ตอนนี้เขาคงหลงเชื่อคารมของแม่ทัพชราชุยไปแล้ว!
เซียวหรงเหยี่ยนไม่ได้เปิดโปงจุดประสงค์ที่แท้จริงของแม่ทัพชราชุย เขาแสร้งทำเป็นพยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับถ้อยคำของแม่ทัพชราชุย
“ในเมื่อแม่ทัพชราชุยต้องการทำสัญญาเป็นรัฐบรรณาการกับต้าเยี่ยนเช่นนั้น…คืนนี้จงเปิดประตูเมืองให้ต้าเยี่ยนเข้าไปในเมืองเถิด พวกเราจะได้ร่วมมือกันต่อต้านกองทัพต้าโจว!”
แม่ทัพชราชุยเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยพลางมองไปทางเซียวหรงเหยี่ยนอย่างพิจารณา
“มีปัญหาอันใดอย่างนั้นหรือ! แม่ทัพชราชุยกล่าวว่าต้องการให้ต้าเยี่ยนร่วมมือกับซีเหลียงต่อต้านต้าโจว ทว่า กลับไม่ยอมให้พวกเราเข้าไปในเมืองอย่างนั้นหรือ แม่ทัพชราชุยต้องการใช้ต้าเยี่ยนเป็นเกราะกำบัง ให้ต้าเยี่ยนและต้าโจวพ่ายแพ้ทั้งสองฝ่าย จากนั้นทำตัวเป็นคนตกปลาได้ประโยชน์[1]อย่างนั้นหรือ!”
แม่ทัพชราชุยขมวดคิ้วแน่น
“อ๋องเก้าอย่าเพิ่งโมโหไป เรื่องนี้คือเรื่องใหญ่ข้าต้องกลับไปปรึกษากับจักรพรรดินีแห่งซีเหลียงก่อน!”
“ได้…” เซียวหรงเหยี่ยนพยักหน้า
“แม่ทัพชราชุยช่วยให้คำตอบข้าโดยเร็วที่สุดด้วย”
กล่าวจบเซียวหรงเหยี่ยนจึงลุกขึ้นยืน เขาก้มศีรษะให้แม่ทัพชราชุยเล็กน้อยแล้วก้าวขึ้นหลังม้า จากนั้นขี่ม้าจากไปพร้อมองครักษ์อย่างรวดเร็ว
แม่ทัพชราชุยนั่งนิ่งอยู่ที่เดิมพักใหญ่ เขามองตามแผ่นหลังของเซียวหรงเหยี่ยนไปพลางตกอยู่ในภวังค์ของตัวเอง
“ท่านแม่ทัพ…” องครักษ์ข้างกายของแม่ทัพชราชุยเข้าไปช่วยประคองแม่ทัพชราชุยลุกขึ้น
ทว่า แม่ทัพชราชุยกลับส่ายหน้า เขาใช้สองมือจับโต๊ะเล็กตรงหน้าเพื่อลุกขึ้นยืนด้วยตัวเอง
“ท่านแม่ทัพชรา ท่านคิดว่าอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนเชื่อคำกล่าวเมื่อครู่ของท่านหรือไม่ขอรับ” บ่าวรับใช้ซึ่งถือเตาและกาเหล้าเงยหน้ามองแม่ทัพชราชุยพลางเอ่ยถาม
เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบจากแม่ทัพชราชุย บ่าวรับใช้จึงถามต่อ
“ท่านจะกลับไปโน้มน้าวให้ฝ่าบาทเปิดเมืองอวิ๋นจิงให้กองทัพต้าเยี่ยนเข้าไปในเมืองจริงๆ หรือขอรับ”
ชุยซานจงส่ายหน้า “อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนผู้นี้คงรู้แล้วว่าข้าต้องการยุให้ต้าเยี่ยนและต้าโจวทำสงครามกันเอง ตอนนี้เขาคงเริ่มระแวงซีเหลียงมากกว่าเดิม! อ๋องเก้าผู้นี้คงเป็นคนให้ความสำคัญกับความรู้สึก เขาคงยังเชื่อว่าต้าโจวมีคุณธรรม เขาคงเห็นแก่ความดีที่ต้าโจวเคยแบ่งผลประโยชน์ในสงครามให้ต้าเยี่ยนมากกว่ารอแก้ตัวกับจักรพรรดินีแห่งต้าโจวหลังจากนางเดินทางมาถึง จากนั้นร่วมมือกับต้าโจวต่อดังเดิม”
“เหตุใดจึงเป็นคนหัวรั้นเช่นนี้ขอรับ!” บ่าวรับใช้กล่าวด้วยความโมโห
“แม้อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนไม่ยอมร่วมมือกับพวกเราก็มิเป็นอันใด ทว่า หากพวกเขาไม่หวาดระแวงต้าโจว เกรงว่าใต้หล้าแห่งนี้ต้องตกเป็นของต้าโจวแน่นอน!”
แม่ทัพชราชุยซานจงเริ่มรู้สึกสังหรณ์วาสนาของแคว้นซีเหลียงคงหมดลงเพียงเท่านี้จริงๆ แล้ว
ใต้หล้าแห่งนี้ไม่ตกเป็นของต้าโจวก็คงตกเป็นของต้าเยี่ยน
ซีเหลียงในตอนนี้เป็นเพียงสัตว์ที่ถูกต้อนอยู่ใจกลางสองแคว้นเท่านั้น ไม่ว่าพวกเขาจะดิ้นรนอย่างไรก็ต้องตายอยู่ดี!
ทว่า แม่ทัพชราชุยซานจงคือคนซีเหลียง เขาเกิดมาในแผ่นดินของซีเหลียง ซีเหลียงคือบ้านเกิดและแคว้นของเขา! ถึงแม้จะรู้ว่าโชคและสถานการณ์ตอนนี้ไม่เข้าข้างซีเหลียง ทว่า เขาต้องทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยเหลือซีเหลียงให้ได้มากที่สุด เช่นนี้เขาจะได้ไม่รู้สึกผิด!
ข่าวเรื่องที่เซียวหรงเหยี่ยนพบกับแม่ทัพชราชุยซานจงถูกส่งไปยังค่ายทหารของต้าโจวอย่างรวดเร็ว
ไป๋ชิงฉียังคงมีสีหน้าปกติหลังได้ยินข่าว ทว่า ไป๋จิ่นเจาที่ออกตามหาไป๋จิ่นเซ่อทั้งวันแต่ก็ยังหาไม่พบกลับเดือดดาลขึ้นทันที นางกล่าวด้วยความโมโห
“คราวที่แล้วต้าเยี่ยนแทงข้างหลังพวกเราจนพี่ชายห้าถูกจับตัวไป เสี่ยวชีหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย คราวนี้พวกเขาคิดทรยศพวกเราอีกอย่างนั้นหรือ!”
“เจ้าอย่าเพิ่งโมโหไป อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนสั่งประหารคนที่ทรยศพวกเราในครั้งก่อนแล้ว”
ไป๋จิ่นซิ่วเอื้อมมือลูบศีรษะของไป๋จิ่นเจาอย่างปลอบโยน
“ครั้งนี้อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนไปพบแม่ทัพชราชุยซานจงด้วยตัวเอง ไม่น่ามีปัญหาแน่นอน”
“ในเมื่อไม่มีปัญหา เหตุใดเขาจึงไม่ส่งคนมารายงานพวกเราให้รู้บ้าง!”
ไป๋จิ่นเจายืดคอตรงด้วยความโมโห ดวงตาของนางแดงฉาน นางเป็นห่วงเสี่ยวชีจนพาลโกรธต้าเยี่ยนและอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนไปด้วย
“เขายังมีหน้าไปนั่งดื่มเหล้ากับแม่ทัพชราชุยซานจงอีก เหตุใดเขาไม่ยกกองทัพต้าเยี่ยนตามเข้าไปในเมืองอวิ๋นจิงเพื่อต่อต้านพวกเรากับซีเหลียงเสียเลย!”
“แม่ทัพชราชุยซานจงคงอยากยุแยงให้พวกเราแตกคอกันเองจึงจงใจให้คนปล่อยข่าวให้พวกเรารับรู้เช่นนี้”
ไป๋ชิงฉีหันกลับไปมองน้องสาวด้วยดวงตาที่แดงก่ำ
“พี่รู้ว่าเจ้าเป็นห่วงเสี่ยวชี ทว่า เจ้าห้ามแสดงอารมณ์เช่นนี้ต่อหน้าทหารคนอื่นเด็ดขาด อีกสองชั่วยามต้าเยี่ยนจะร่วมมือกับพวกเราบุกโจมตีอวิ๋นจิงเพื่อช่วยพี่ชายห้าของเจ้าออกมาแล้ว เพื่อพี่ชายห้าของเจ้าพวกเราห้ามทำพลาดเด็ดขาด!”
ไป๋จิ่นเจาได้ยินคำกล่าวจึงกำหมัดแน่น นางปาดน้ำตาทิ้งพลางพยักหน้า
“พี่ชายสามไม่ต้องเป็นห่วงเจ้าค่ะ ข้ารู้ขอบเขตเจ้าค่ะ”
“ส่งข่าวไปให้แม่ทัพเสิ่นและเสี่ยวซื่อรู้แล้ พวกเขาส่งข่าวตอบกลับมาบ้างหรือไม่”
ไป๋ชิงฉีหันไปถามไป๋ชิงเจวี๋ย
ไป๋ชิงเจวี๋ยพยักหน้า “ตอบมาแล้วขอรับ เสี่ยวซื่อดักซุ่มโจมตีอยู่ที่ประตูทิศใต้ หากหลี่เทียนเจียวหนีออกจากเมืองทางประตูทิศใต้ตอนที่พวกเราบุกโจมตี นางจะจับตัวหลี่เทียนเจียวให้ได้ขอรับ แม่ทัพเสิ่นและแม่ทัพเซี่ยสวินอยู่ประตูทิศตะวันตก…”
[1]คนตกปลาได้ประโยชน์ เป็นมือที่สามที่ได้ประโยชน์หลังจากอีกสองฝ่ายทะเลาะกันเอง
