บทที่ 1146 ชีวิตในชนบท
บทที่ 1146 ชีวิตในชนบท
กู้เสี่ยวหวานไม่เคยรู้ว่าบ้านเก่าตระกูลกู้มีสภาพอย่างไรมาก่อน
ตั้งแต่จำความได้ นางก็ไม่เคยได้เหยียบย่ำเข้ามาในบ้านตระกูลกู้ด้วยซ้ำ เฉาซินเหลียนทำตัวราวกับสุนัขเฝ้าบ้าน นางไม่เคยปล่อยให้กู้เสี่ยวหวานและคนอื่น ๆ เฉียดเข้ามาที่นี่เลย
ดังนั้นนางจึงไม่รู้จักเครื่องเรือนในห้องนี้
อย่างไรก็ตาม เพื่อฟื้นฟูลักษณะดั้งเดิมของบ้านเก่า กู้เสี่ยวหวานจึงต้องใช้ความคิดอย่างมาก
นางขอให้ฉือโถวค้นหาบุคคลที่มีส่วนร่วมในการสร้างบ้านเก่าของตระกูลกู้ ในตอนนั้นเขาเป็นเพียงชายหนุ่มในวัยยี่สิบต้น ๆ ที่ติดตามมาในฐานะผู้ช่วย ตอนนี้เวลาผ่านไปเกือบยี่สิบปีแล้ว เขาได้กลายเป็นชายวัยกลางคนที่ประสบพบเจอความยากลำบาก
ลุงคนนั้นยังมีความประทับใจต่อบ้านเก่าของตระกูลกู้ ท้ายที่สุดแล้วเขาไม่กล้าแม้แต่จะฝันถึงการสร้างบ้านที่ดีเช่นนี้ในตอนนั้น
ชายคนนั้นยังมีความทะเยอทะยาน และคิดว่าอีกหลายปีเขาต้องสร้างบ้านที่ดีกว่าหลังนี้ให้ได้
ดังนั้นเมื่อติดตามทุกคนมาเพื่อช่วยบ้านเก่าของตระกูลกู้ เขาจึงจดบันทึกทุกอย่างด้วยความละเอียดอย่างระมัดระวัง
หลังจากที่ฉือโถวหาตัวเขาตนเจอ เขาก็ตามมาที่บ้านเก่าของตระกูลกู้ และเล่าทุกอย่างที่เขารู้ในตอนนั้นให้ทุกคนฟัง
อาจารย์ตู้ผู้ช่วยกู้เสี่ยวหวานสร้างสวนกู้จดบันทึกทุกอย่าง จากนั้นก็ซ่อมแซ่มทุกอย่างตามคำสั่งของลุงท่านนั้น
เมื่อซ่อมเสร็จแล้วยังคงเหมือนกับบ้านตระกูลกู้ในอดีต
เครื่องเรือนจำนวนมากที่อยู่ภายในบ้านหายไป เฉาซินเหลียนขายมันไปในราคาต่ำ
แม้ว่ากู้ฟางสี่จะไม่ได้กลับบ้านนานหลายปีแล้ว แต่นางก็เคยอาศัยอยู่ที่นี่เป็นเวลานาน และคุ้นเคยกับทุกสิ่งในบ้านหลังนี้เป็นอย่างดี ดังนั้นนางจึงสามารถบอกได้อย่างรวดเร็ว
ทั้งหมดนี้ทำด้วยความพยายามอย่างอุตสาหะของกู้เสี่ยวหวาน
และจุดประสงค์ของกู้เสี่ยวหวานที่ทำสิ่งนี้ก็เพียงเพื่อให้พ่อแม่ปู่ย่าของนางที่อยู่ใต้ดินรู้เรื่องบ้านหลังนี้ว่า ตอนนี้พวกเขากำลังดูแลมันอย่างดี
บ้านหลังนี้ค่อนข้างมีอายุ แม้ว่ากู้เสี่ยวหวานจะไม่ได้สนใจอะไรมากนัก แต่บ้านหลังนี้ถูกปู่ย่าของนางทิ้งไว้ให้พ่อแม่ของนาง ดังนั้นนางจึงต้องดูแลมันเป็นอย่างดี
หลังจากกำหนดห้องให้ทุกคนแล้ว ทุกคนก็แยกย้ายเข้าไปในห้องพร้อมกับเก็บข้าวของของตัวเองและพักอยู่ที่นั่น
เนื่องจากในฤดูใบไม้ร่วง งานในไร่นาใกล้จะเสร็จสิ้นแล้ว และผู้คนในหมู่บ้านจึงไม่มีสิ่งใดทำในตอนกลางวัน
ชีวิตคนบางคนแย่กว่าเดิม
และที่นี่มีบางคนที่เกลียดหัวหน้าหมู่บ้านเหลียง พวกเขาตำหนิหัวหน้าหมู่บ้านเหลียงที่ไล่กู้เสี่ยวหวานออกจากหมู่บ้านอู๋ซี ตัดแหล่งรายได้ของพวกเขา และตอนนี้กู้เสี่ยวหวานก็กลับมาแล้ว
พวกเขายังได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับกู้เสี่ยวหวานมากมาย
อาจารย์ฮุ่ยหย่วนกล่าวว่าชะตากรรมของนางจะได้เป็นคนมั่งคั่งและผู้มีอำนาจ หลังจากนั้นไม่นานฮ่องเต้ก็แต่งตั้งให้นางเป็นเสี้ยนจู่ ได้ยินมาว่าตระกูลกู้ยังคงสร้างบ้านหลังใหญ่ในเมืองหลิวเจียอีก
ดูจากเสื้อผ้าที่ทุกคนสวมใส่ตอนนี้ เสื้อคลุมของเขาทำจากผ้าไหมและผ้าฝ้ายชั้นดี สวมเครื่องประดับทองและเงิน ไม่เหมือนเมื่อก่อน มันทำให้ตาของชาวบ้านเหล่านั้นมืดบอด
เพื่อหาเงินมาเลี้ยงปากท้อง บางคนถึงกับหน้าด้านหน้าทนไปหากู้เสี่ยวหวานที่บ้านเก่าของตระกู้
กู้เสี่ยวหวานไม่มีความรู้สึกใด ๆ กับชาวบ้านเหล่านี้
คนกลุ่มนี้เป็นเพียงคนที่นึกถึงแต่ตัวเองเท่านั้น และไม่เคยทรยศหรือทำสิ่งชั่วร้าย เมื่อเห็นพวกเขามาที่ประตู มันไม่ง่ายเลยที่กู้เสี่ยวหวานจะขับไล่พวกเขาออกไป
บางครั้งพวกเขาได้ยินคนกลุ่มนี้บ่นเรื่องหัวหน้าหมู่บ้านเหลียง และพวกเขาทั้งหมดก็เล่าให้กู้เสี่ยวหวานฟังเกี่ยวกับเหตุการณ์ภัยพิบัติในปีนั้นตั้งแต่ต้นจนจบ และคิดถึงสิ่งที่หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงบอกนางด้วยเสียงต่ำ กู้เสี่ยวหวานก็เข้าใจว่าทำไมเหตุการณ์นั้นถึงเกิดขึ้น
หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงและกู้ฉวนลู่ ทั้งสองคนขาดกันไม่ได้
กู้เสี่ยวหวานถอนหายใจอย่างเย็นชา เมื่อเห็นคนกลุ่มนี้พยายามประจบสอพลอเพื่อสร้างความสนิทสนมกับนาง กู้เสี่ยวหวานไม่ใช่คนเลว นางนำมันเทศมาจำนวนมากมามอบให้พวกเขาสิบกว่าชั่งต่อคน และบอกว่าเมื่อถึงฤดูเพาะปลูก ให้พวกเขาไปที่เมืองหลิวเจียเพื่อซื้อต้นกล้าและนำกลับมาปลูก
เมื่อชาวบ้านได้ยินดังนั้น พวกเขาทั้งหมดก็ตื่นเต้นมาก
แต่ต้นกล้านี้สามารถปลูกได้โดยครอบครัวของกู้เสี่ยวหวานเท่านั้น และทุกคนสามารถไปซื้อต้นกล้าจากกู้เสี่ยวหวานเท่านั้น
แม้ว่าราคาของกู้เสี่ยวหวานจะยุติธรรม และคุณภาพของต้นกล้าที่นางปลูกก็ดีมากเช่นกัน แต่นางก็ไม่ขายให้คนจากหมู่บ้านอู๋ซี
ดังนั้นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา จึงมีการปลูกมันเทศอย่างกว้างขวางในสถานที่ต่าง ๆ และผลผลิตก็ดีขึ้นอย่างมาก แต่ในหมู่บ้านอู๋ซีจึงปลูกข้าวได้เท่านั้น และไม่มีต้นกล้ามันเทศ ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะปลูกมันเทศ
ตอนนี้กู้เสี่ยวหวานให้พวกเขาไปซื้อมันเทศได้แล้ว เช่นนี้ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะสามารถซื้อต้นกล้าเพื่อปลูกในปีหน้าได้หรอกหรือ
ทุกคนดีใจจนวิ่งวุ่นไปทั่วหมู่บ้านเพื่อเล่าสู่กันฟัง
เมื่อข่าวที่ว่าคนในหมู่บ้านอู๋ซีสามารถซื้อต้นกล้าได้ดังไปถึงหูของหัวหน้าหมู่บ้านเหลียง หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงก็โกรธจนแทบกระอักเลือด
ในอดีต กู้เสี่ยวหวานไม่ยอมขายต้นกล้าให้กับผู้คนในหมู่บ้านอู๋ซี หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงพูดว่ากู้เสี่ยวหวาน เป็นคนใจแคบที่ไม่คำนึงถึงชีวิตและความตายของทุกคน เพื่อให้ทุกคนเห็นได้อย่างชัดเจนว่ากู้เสี่ยวหวานเป็นคนเลว
แต่ตอนนี้ เมื่อมีชาวบ้านสองสามคนมาที่บ้านของกู้เสี่ยวหวาน จากนั้นกู้เสี่ยวหวานก็ตกลงที่จะขายต้นกล้าให้กับพวกเขา คนเหล่านั้นพอใจมากจนพวกเขาพูดว่ากู้เสี่ยวหวานเป็นผู้หญิงที่ดี
นอกจากนี้ยังพบข้อแก้ตัวที่ดีว่าทำไมกู้เสี่ยวหวานไม่ให้พวกเขาปลูกต้นกล้ามาก่อน
ใครก็ตามที่เกือบจะเผาตัวเองจนตายในตอนนั้น แต่ไม่มีใครไม่พูดอะไรถึงเรื่องนี้สักคำ แต่ตอนนี้ทุกคนไปที่บ้านของกู้เสี่ยวหวานเพื่อเล่าเกี่ยวกับความยากลำบากในช่วงสองปีที่ผ่านมา
สิ่งนี้หมายความว่า…
เพื่อแสดงให้เห็นว่ากู้เสี่ยวหวานเป็นคนใจดี
เมื่อหัวหน้าหมู่บ้านเหลียงได้ยินชาวบ้านบอกว่ากู้เสี่ยวหวานเป็นคนใจดี เขาก็รู้สึกหงุดหงิดอยู่ในใจ
เสียงในหมู่บ้านนี้เริ่มไม่เอื้ออำนวยต่อหัวหน้าหมู่บ้านเหลียงมากขึ้นเรื่อย ๆ
หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงโกรธจัด และหลังจากนั้นไม่นานเขาก็ล้มป่วยลง
