บทที่ 1179 นั่งลงพูดคุยกัน
บทที่ 1179 นั่งลงพูดคุยกัน
ทันทีที่ได้ยินสิ่งนี้ เขาก็พูดอย่างจริงจังทันที “ท่านพี่ ข้าขอพูดด้วยความสัตย์จริงว่าข้าแค่ช่วยนางด้วยความเมตตา ถ้าชื่อเสียงของหญิงสาวเสียหายเพราะเหตุการณ์นี้ ข้าจะชดเชยให้นาง แต่ถ้าให้ข้าแต่งงานกับนาง มันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน”
แม้ว่าเขาเคยพบเกาเหลียนจือมาสามครั้ง และรู้ว่านางงดงามเพียงใด แต่ก็ไม่ได้มีความรู้สึกใด ๆ ต่อนางเลยแม้แต่น้อย และเขาจะไม่ยอมถูกบังคับให้แต่งงานกับคนที่เขาไม่รู้จักเพราะเรื่องนี้ เขาไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับนาง”
มันไม่ดีต่อใครทั้งนั้น
เขายืนยันเด็ดขาด และกู้เสี่ยวหวานพยักหน้า
“มันเป็นเจตนาดีของเจ้า แต่เข้าทางพวกเขา หลังจากเรื่องนี้จบลง เจ้าต้องเรียนรู้บทเรียนของเจ้า และในอนาคตอย่าทำอะไรโดยไม่คิดอีก” บางทีนี่อาจเป็นแผนการของตระกูลเกาเพื่อล่อให้หนิงอันมาติดกับดัก
เรื่องนี้เริ่มต้นเพราะกู้หนิงอัน และกู้หนิงอันต้องเรียนรู้ที่จะแก้ปัญหาด้วยตัวเอง
หลังจากพูดคุยกับกู้เสี่ยวหวาน เขาก็ไปที่ลานหน้าบ้านเพื่อไกล่เกลี่ยกับเกาต้าผิง
กู้เสี่ยวหวานและฉินเย่จืออยู่ในห้อง ป้าจางก็ดูกังวลเช่นกัน นางมองคนสองคนที่ไม่ได้พูดอะไร และถามอย่างใจจดใจจ่อ “เสี่ยวหวาน ดูท่าทางข้างนอกแล้ว คนจากตระกูลเกาอาจไม่เข้าใจ ตอนนี้เราสามารถทำอะไรได้บ้าง”
กู้เสี่ยวหวานกำลังครุ่นคิดว่าควรทำอย่างไรดี
เกาต้าผิงเอาแต่พูดว่าเกาเหลียนจือบริสุทธิ์และใสสะอาด แต่ทำไมเขาถึงพบกับนางหลายครั้ง เป็นเพราะความบังเอิญหรือตั้งใจ?
สิ่งนี้ไม่เพียงเกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของครอบครัวนาง แต่ก็เกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของเขาด้วย
หากว่าเรื่องนี้มีคนต้องการใส่ร้าย กู้เสี่ยวหวานจะไม่สนใจมากนัก
ตราบใดที่ยังสบายดี นางก็ไม่สนใจเรื่องอื่น
ถ้าใครไม่มารุกรานนาง นางก็ไม่ไปรุกรานผู้อื่น แต่ถ้ามีใครทำให้นางขุ่นเคือง นางจะเอาคืนเป็นสองเท่า
ทางตระกูลเกาต้องการกอบกู้ชื่อเสียงให้ลูกสาว แต่กู้เสี่ยวหวานจะไม่ยอมให้พวกเขามาใส่ร้ายน้องชายของตนเช่นนี้
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ กู้เสี่ยวหวานก็กำหมัดแน่นราวกับว่านางต้องการกลืนเกาต้าผิงทั้งเป็น
“ชื่อเสียงของตระกูลเกาในหมู่บ้านเป็นอย่างไร” จู่ ๆ ฉินเย่จือก็ถามขึ้น “หวานเอ๋อร์ เจ้าใจเย็นลงก่อน เราต้องทำความรู้จักตระกูลเกาให้ดีเสียก่อน จากนั้นจะได้จัดการได้ง่ายดาย อย่าเพิ่งตอบรับข้อเรียกร้องของทางนั้น รอข้ากลับมาก่อนแล้วค่อยว่ากัน”
เกาต้าผิงและภรรยาทะเลาะกับกู้หนิงอัน
แต่ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นฝ่ายของครอบครัวเกาที่เอาแต่พูดถึงเรื่องนี้ และกู้หนิงอันก็ตอบสนองบ้างเป็นครั้งคราว
แต่ในการตอบสนองของเขา เห็นได้ชัดว่าสมาชิกของครอบครัวเกาไม่พอใจอย่างมาก และตะเบ็งเสียงดังยิ่งขึ้นอีก
กู้เสี่ยวหวานออกไปจากห้องระงับความโกรธในใจของนาง และเดินไปที่ประตูด้วยรอยยิ้ม “ท่านป้า ค่อย ๆ พูดค่อย ๆ จากันดีกว่า อย่าเพิ่งเถียงกันแล้วให้ใครมาว่าเราได้ว่าเป็นตัวตลก”
เมื่อกู้เสี่ยวหวานปรากฏตัวออกมา เกาต้าผิงและสวีซื่อต่างตกตะลึงเล็กน้อย
ดูเหมือนว่านางจะสงสัยว่าทำไมกู้เสี่ยวหวานเริ่มมองพวกเขาในทางที่ดี นางเหลือบมองเห็นความสงสัยในดวงตาของกันและกัน
เมื่อเห็นท่าทางไม่เชื่อของพวกเขา กู้เสี่ยวหวานก็พูดต่อ “ท่านลุง ท่านป้า เราอย่ามาทะเลาะกันเลย จากเหตุการณ์นี้ก็ถือว่าเราได้รู้จักกันแล้ว ใจเย็นลงก่อน เราคงแก้ปัญหาไม่ได้ถ้ายังเถียงกันอยู่แบบนี้ ทำไมเราไม่นั่งลงเงียบ ๆ แล้วค่อย ๆ คุยกันล่ะ”
กู้เสี่ยวหวานมีใบหน้าที่น่าพึงพอใจอีกครั้ง เกาต้าผิงและสวีซื่อก็ไม่ส่งเสียงดังอีกต่อไป
เกาซื่อระเบิดเสียงหัวเราะทันที เหล่ตาของนางแล้วพูดว่า “ใช่ ใช่ เสี่ยวหวานพูดถูก จากนี้เราก็จะได้เป็นครอบครัวเดียวกัน หยุดทะเลาะ หยุดเถียงกันแล้วมานั่งคุยกันดีกว่า”
เกาต้าผิงและสวีซื่อไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากฟังคำพูดของเกาซื่อ
ตราบใดที่พวกเขาเงียบลงมันก็ดี
กู้เสี่ยวหวานยิ้มและปล่อยให้พวกเขาเข้าไปด้านใน เกาซื่อคิดไม่ถึงว่ากู้เสี่ยวหวานจะกระตือรือร้นขนาดนี้ นางรู้สึกตื่นเต้นและขยิบตาให้เกาต้าผิงกับสวีซื่อ
เกาต้าผิงและสวีซื่อเข้าใจความหมายของเกาซื่อ ดังนั้นพวกเขาจึงมองหน้ากันและคลี่ยิ้ม
เมื่อดูปฏิกิริยาของพวกเขาทั้งสามคน กู้เสี่ยวหวานเห็นมันในดวงตาของอีกฝ่ายและจดจำมันไว้ในใจ
สามคนนี้คงคิดว่าเห็นด้วย
เห็นด้วยหรือ
ชาติหน้าแล้วกัน
กู้เสี่ยวหวานสบถอย่างเย็นชาในใจของนาง
แต่ใบหน้ายังคงเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น “หนิงอัน ยังไม่เชิญท่านลุงกับท่านป้าไปนั่งอีก ป้าจาง ข้าวานนำชาที่ดีที่สุดในบ้านออกมาให้แขกด้วย”
ดวงตาของเกาต้าผิงเป็นประกายทันทีเมื่อเขาได้ยินว่านางกำลังจะนำชาที่ดีที่สุดในบ้านออกมา
เขาจับมือสวีซื่อตามเข้าไปในห้อง
เมื่อเห็นว่าพวกเขาเข้าไปหมดแล้ว ฝูงชนที่เฝ้าดูอยู่ก็ปิดประตูบ้านหลังเก่าของตระกูลกู้ทันที เมื่อพวกเขาไม่เห็นการเคลื่อนไหวใด ๆ ดังนั้นพวกเขาจึงจากไป
แต่ปากนี้ยังคงพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับตระกูลกู้ เดาว่าตระกูลกู้จะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไรต่อไป
กู้เสี่ยวหวานเป็นคนแรกที่เข้าไปในห้อง หลังจากเข้าไปแล้ว นางก็ไม่ได้มีท่าทีรีบร้อน ก่อนจะหันกลับมาและมองไปที่เกาต้าผิง ภรรยาของเขา และเกาซื่อโดยไม่แสดงอาการใด ๆ แต่กลับเห็นท่าทางอิจฉาและโลภมากบนใบหน้าของสามคนนั้น กู้เสี่ยวหวานจึงสบถในใจ
หากสมาชิกของตระกูลเกาจงใจล่อเหยื่อและต้องการใส่ร้ายกู้หนิงอัน เมื่อถึงเวลานั้นก็อย่าโทษนางว่าไร้ความปรานี
เมื่อเห็นว่าพวกเขาทั้งหมดเข้ามา กู้เสี่ยวหวานก็ยิ้ม ชี้ไปที่ที่นั่งด้านมุมหัวโต๊ะทั้งสองที่แล้วพูดว่า “ท่านลุงกับท่านป้าเป็นแขก เชิญนั่งก่อน”
เกาต้าผิงและสวีซื่อต้องการนั่งตรงหัวโต๊ะ แต่เกาต้าผิงเห็นว่าเกาซื่อนั่งลงตรงนั้นแล้ว สวีซื่อไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากนั่งในที่นั่งถัดลงมา
หลังจากนั่งแล้วก็มองดูการตกแต่งรอบ ๆ
เกาซื่อเคยมาที่บ้านเก่าของตระกูลกู้ แต่นางเข้ามาเมื่อตอนที่ปู่กู้และย่ากู้อยู่ที่นี่และในตอนที่เฉาะซินเหลียนอาศัยอยู่
———————————————–
