และอีกฤดูกาลก็ผ่านไป.
นายจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตามใจนะ, แต่ตอนนี้ฉันเป็นนักเรียนชั้นปีที่ 2 แล้วล่ะ.
ในหนึ่งปีที่ผ่านมา, มีหลายๆอย่างที่… ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเลย
ช่ายยยก็ตามที่ทุกคนคิด. ต้องมีซักครั้งของทุกๆปีที่คิดว่าจะทำอะไรบางอย่าง แล้วก็ไม่ได้ทำอะไรเลยตลอดทั้งปี
เพื่อนหรอ? ไม่มีทาง
แฟน? น่าขำสุดๆ.
ในวันเปิดเรียนวันแรกนั้นก็ตามที่พวกนายรู้ คนในห้องได้นัดกันไป คาราโอเกะ.
และฉันก็ไม่ได้เข้าร่วม ไม่สิแม้แต่ตอนนี้ฉันไม่มีกลุ่มด้วยซ้ำ
ทำให้ฉันต้องใช้ชีวิตคนเดียวแบบเดิมต่อไป.
ในที่สุดก็จบไปอีกวัน.
มันมีทฤษฎีแปลกๆที่ฉันคิดขึ้นเองล่ะ เวลาเราขึ้นปีต่อไป. ชั้นเรียนเปลี่ยนและมิตรภาพจะถูกรีเซ็ตไปราวๆครึ่งหนึ่ง.
ฉันคงต้องหาเพื่อนเพื่อรักษาตัวเองหน่อยแล้วมั้งเนี่ย.. ไม่งั้นสองปีที่เหลือคงเป็นสีเทาแหงๆ
「เอาล่ะ ทุกคน! ขอแสดงความยินดีด้วยที่ได้ขึ้นปีต่อไป! แค่ได้คิดว่าจะได้เห็นหน้าพวกเธอไปอีก 2 ปีก็จะทำฉันร้องไห้แล้ว.」
คุณครู โฮมรูมคนแรกของเรานั้นเป็นชายกลางคนที่ไว้หนวดจนดูเหมือนคนแก่ เข้ามาในห้องเรียนแล้วพูดอย่างนั้น.
「งั้น ครูว่าทุกคนคงรู้แล้วสินะว่าโรงเรียนของเราจะอยู่ห้องเดียวกันไปตลอดทั้งสามปี」
เอ๊?
ฉันไม่คิดว่าจะได้ยินแบบนี้เลยแฮะ..
◆
『คอนๆคิริน~. ฉันวีทูบเบอร์จากสังกัด อารุเธมะ คิโนมิยะ คิรินเองค่ะ!』
(M : คิริน มันเหล้าญี่ปุ่นนะ…)
ตอนนี้มีหญิงสาวที่สวยมากๆอยู่ในหน้าจอของฉัน.
มันไม่ใช่นางแบบที่เป็นคนจริงๆ แต่ว่ามันเป็นสิ่งที่เรียกว่า ไลฟ์ 2D ที่นักวาดเป็นคนวาดแล้วนำมาต่อกัน.
(M : ส่วนใหญ่โมเดลวีทูปที่ขยับได้จะเกิดจากการเอาหลายๆส่วนมาประกอบกันครับ)
ในตอนนี้คือปี 2018 เป็นช่วงที่โอตาคุได้พบกับสิ่งใหม่ๆนั่นก็คือ วทูบเบอร์.
『วันนี้เป็นวันอะไรเอ่ย? วันนี้เป็นวันฉลองเปิดสร้างรายได้ของช่องค่ะ! ตบมือๆ 』
：500¥ ยินดีด้วยที่เปิดสร้างรายได้นะ!
：10,000¥ เอาซุปเปอร์แชทนี้ไปซ้าา!
：250¥ ซุปเปอร์แชทแรกครับ!
『หวาาา, ขอบคุณนะคะทุกคนสำหรับซุบเปอร์แชทเลยค่ะ! ถึงแม้ว่าฉันอยากขอบคุณทุกคนก็เถอะ แต่มันเร็วเกินไปแล้วล่ะค่ะ ฉันอ่านไม่ทันแล้ว ;w;』
：1,000¥ ปายๆ เร็วกว่านี้
：500¥ เอาไปอีก 500Y จ้า
：2,525¥ ผมพึ่งมาดูสตรีมแรก ผมคิดว่าคิรินจังจะเติบโตขึ้นได้มากกว่านี้แน่นอน!
：50000¥
『ขอบคุณมากๆเลยนะคะ! หวา 50000 เยน แน่ใจใช่ไหมคะ!?』
(M: 50000 เยนในค่าเงินตอนนี้ประมาณ 12138 บาทครับ)
ซุปเปอร์แชทเร็วมากๆจนเหมือนบินผ่านไปในแต่ละวินาที
ถึงแม้ว่าจะมีโดเนทมามากมายแต่ เงินที่วีทูบเบอร์ได้รับจริงๆ อยู่ราวๆ 20-30% ของเงินที่ได้ทั้งหมด
แค่ฉันคิดเกี่ยวกับมันก็ทำให้ฉันเศร้าเลยล่ะ โลกนี้มันโสมมชะมัด.
ตอนที่ฉันเปิดสตรีมของคิรินจังเป็นพื้นหลังอยู่ ฉันกำลังทำงานที่ไม่รู้ว่าทำไปทำไม
สิ่งที่ฉันสนใจก็คงเป็นตอนที่ฉันลองตั้งใจฟังเสียงของคิรินจัง มือของฉันมันชอบหยุดขยับทำงานนะสิ.
ทำไมกันน้าา โรงเรียนของฉันไม่ได้สลับห้องเมื่อขึ้นปีต่อไป
แน่นอนถึงแม้ว่าจะไม่มีพวกกระดาษที่มาประกาศว่าฉันอยู่ห้องไหนก็เถอะ.. หรือพวกเขาไปเปลี่ยนหลังจากสอบเสร็จนะ?
ฉันไม่คิดเลยว่า ฉันจะอยู่ห้องเดิม…
สำหรับหลายๆคนในห้องของฉันก็คงมีความสุขกัน เพราะ ไม่ต้องไปหาเพื่อนใหม่อะไรแบบนั้น แต่ สำหรับ พวกตัวคนเดียวแบบฉัน
มันจะเหมือน “มันคงดีกว่าถ้าเราแยกจากกันอะไรแบบนั้น” ไอความรู้สึกแบบนั้น..
แยกจากกัน รีเซ้ตความสัมพันธ์และมาคุยกับฉันเถอะนะ!
เอาเถอะ อะไรผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป
สิ่งสำคัญก็คือฉันจะทำอะไรต่อไปดี?
ก็อย่างที่ว่าไป ฉันเริ่มจะรู้สึกตัวอีกแล้วล่ะว่าการใช้ชีวิตของฉันมันน่าเบื่อแค่ไหน
แม้ว่าชีวิตก่อนของฉัน ฉันจะพูดได้อย่างปกติ, แต่ในชีวิตใหม่นี้หลังจากผ่านไปไม่กี่ปี ฉันแทบไม่ได้สนทนากับใคร หรือพูดอะไรออกมาเลย จนแทบจะนับได้ว่าพูดไปกี่คำ
ฉันมักจะเริ่มพูดด้วยคำว่า 「อา..」「อืมมม」 「เอ่อ」หรือไม่ก็พวกคำพูดที่มักจะเบรกตอนพูดเสมอ
นี่มันชักจะแย่เกินไปแล้ว..
นี่มันแทบไม่ตรงกับคำว่าชีวิตง่ายๆ นี่มันน่าสมเพซมากกว่าชีวิตก่อนของฉันซะอีก…
นานแค่ไหนแล้วนะที่ฉันคุยกับคนๆหนึ่งโดยที่จ้องไปในดวงตาของเขาน่ะ…
ถึงยังไงก็เถอะ ฉันเคยจะฝึกพูดโดยให้โคบายาชิคุงเป็นคู่หูของฉัน.
แต่ว่าเขาเป็นคนๆหนึ่งที่เป็นที่รู้จัก และมักจะมีผู้ชายหรือผู้หญิงอยู่รอบๆตัวของเขาอยู่เสมอ แทนที่จะไปทำให้เขาหงุดหงิดโดยที่ต้องมาคุยกับฉัน
ฉันไปคุยกับกลุ่มโอตาคุหลังเลิกเรียนอาจจะดีกว่าก็ได้…
แต่ว่านายก็รู้ใช่ไหม? ฉันเป็นผู้หญิงนะ! ฉันคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่สวยจริงๆนะ หรือว่าโอตาคุจะไม่ชอบ สาวเงียบที่หน้าอกใหญ่และมีผมสีดำยาวกันล่ะ?
ในกรณีนั้นถ้าฉันเข้าไปมันคงแบบ ทำลายกลุ่มของพวกเขาแหงๆ~.
『โอเคงั้นเดียวมาประกาศสุดท้ายนะคะ! , สัปดาห์หน้าในวันเสาร์ที่ 21 ฉันจะมีออฟไลน์คอแลปกับ เซระ มัตซึริ รุ่นเดียวกับฉันค่ะ! เราจะค้างคืนด้วยกันเพราะงั้นหวังว่าทุกคนจะตั้งตารอดูนะคะ!』
: โอ้วว มัตซึริจัง กับ คิรินจังนอนด้วยกัน!?
: มัตซึคิริ เรือใหม่มาแล้ว!
: 5000¥ ผมลางานรอดูในสัปดาห์หน้าแล้ว
: 1000¥ มันต้องเป็นสตรีมที่สุดยอดสุดๆ
: 20000¥ ขอบคุณวีทูบเบอร์ และ อารุเธมะ และที่สำคัญ มัตซึคิริ ขอบคุณเป็นอย่างสูง
『และที่สำคัญไปกว่านั้น! ทางเรา อารุเธมะ รับสมัครรุ่นที่สองแล้วนะคะ! สิ่งสำคัญที่ต้องเตรียมมาก็คือ ความอยากเป็นวีทูบเบอร์นั่นเอง ฉันหวังว่าจะได้เจอทุกคนตอนสัมภาษณ์นะคะ!』
：ฉันมาแล้ววว━━━━(゜∀゜)━━━━!!”
: เอาจริงดิ? พวกเราจะได้เจอคิรินจัง?
: ใจเย็นสิพวก ไม่ใช่ว่าพวกนานจะเข้าอารุเธมะไป แล้วได้เจอ คิรินจังซักหน่อย wwww
: รุ่นพี่คิริน..?
: รุ่นพี่คิริน ฟังดูดีเป็นบ้า…
: เว็บไซต์หลักดูเหมือนจะล่มไปแล้วหรือเปล่า?
『อ่ะ, ขอโทษที่เว็บล่มด้วยนะทุกคน! เดียวฉันจะโพสข้อมูลเพิ่มเติมลงไปในทวิตเตอร์หลักของอารุเธมะนะ เพราะงั้นช่วยรอกันด้วยนะ! งั้นก็ บายๆ ฝันดีนะคะทุกคน!』
：500¥ ฝันดีจ้า!
：250¥ บัยๆ
：280¥ บายยยยย บัย!
ในที่สุดก็จบไปแล้วอีกตอนนะครับ เย้!
ตอนนี้มีตัวละครใหม่โผล่มาด้วย ขอบคุณที่ทุกคนอ่านจนจบนะครับ! ไว้เจอกันใหม่ตอนต่อไป ขอบคุณครับ
[ยังไม่ได้ตรวจคำผิด]
