ผมตื่นขึ้นมา
ล้างหน้าล้างตาแล้วทานกระต่ายย่างเป็นอาหารเช้าตามปกติ วันนี้ผมรู้สึกฮึกเหิมเป็นพิเศษทีเดียว
เป้าหมายเร่งด่วนก็คือการหาอะไรสักอย่างมาปลูก
ผมเรียกอุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์ออกมาแล้วเริ่มขุดอย่างแข็งขัน
ตอนที่เห็นแปลงปลูกที่เตรียมไว้ ก็รู้สึกตกใจ
ในนั้นมีต้นอ่อนขนาดเล็กอยู่
แถมยังเว้นระยะห่างอย่างสวยงามอีกด้วย
…….
มีใครมาหว่านเมล็ดพันธุ์หรือเปล่านะ
แต่ว่าใครล่ะ
แต่ถึงแม้จะมีใครสักคนหว่านเอาไว้ พวกพืชก็ยังโตเร็วเกินไปอยู่ดี
พระเจ้างั้นเหรอ
ผมหลุบตาลงมอง [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] ที่อยู่ในมือ
…….
ผมรีบวิ่งเข้าไปในป่า หาต้นไม้ขนาดใหญ่ แล้วนำมาแกะสลักเป็นรูปพระเจ้าที่ได้พบก่อนจะมาที่นี่
พอนึกย้อนกลับไปดู หากจะว่าดูเป็นคนมีอายุก็คงใช่ จะว่าเป็นคนหนุ่มก็คงได้
เป็นพระเจ้าที่ดูลึกลับจริง ๆ
ถึงแม้ด้วยฝีมือของผมเลยออกมาไม่สมบูรณ์แบบ แต่ก็รู้สึกว่าคล้ายกันอยู่
จะว่าไปแล้ว พระเจ้าที่มอบ [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] ให้ผมจะเป็นคนละคนกัน
ไม่รู้ว่าอีกท่านมีรูปลักษณ์แบบไหน เลยแกะสลักโดยอาศัยจินตนาการเอา
ด้วยเป็นเทพแห่งเกษตรกรรม เขาน่าจะดูจ้ำม่ำหรือเปล่านะ
แต่งานเกษตรเป็นงานค่อนข้างหนักด้วยสิ อาจจะผอมเพรียวก็ได้
หลังจากลองคิดอะไรหลาย ๆ อย่าง ผมจึงตัดสินใจแกะสลักให้คล้ายกับปู่ฮานะซากะ**
(ปู่ฮานะซากะ เป็นตัวละครในนิทานพื้นบ้านญี่ปุ่น (ชื่อไทย: ดอกซากุระกับชายชรา Hanasaka-jiisan))
ผมแบ่งพื้นที่ส่วนหนึ่งจากที่พักของผมแล้วทำแท่นบูชาขึ้นมาหยาบ ๆ แล้วนำรูปแกะสลักไม้ของพระเจ้าทั้งสองมาตั้งไว้
[ชอบพระคุณมากครับ! พระเจ้า]
หลังจากสวดภาวนาอยู่พักใหญ่ เป้าหมายของผมก็เปลี่ยนไป
ผมต้องปกป้องไร่
ก่อนอื่นก็ประเมินสถานการณ์ปัจจุบัน
ต้นไม้ขนาดใหญ่ที่ใช้หลับนอนอยู่
บ่อน้ำ ไฟ ห้องน้ำ รั้วซุงและคูที่ขุดล้อมรอบอยู่
แปลงที่อยู่รอบ ๆ มีสี่ด้าน ยาวด้านละราว ๆ 50 เมตร ทั้งหมด 12 แปลง
พื้นที่อยู่อาศัยมีขนาดสัก 4 แปลงเห็นจะได้
แล้วในทุกแปลงก็มีต้นอ่อนงอกให้เห็นแล้วด้วย
คนที่ต้องปกป้องไร่นี้ก็คือผม
ก่อนอื่นต้องเตรียมล้อมรั้วรอบแปลงก่อน
จะไม่ใครมาแตะต้อง
สัตว์ร้าย ?
ผมจะเอาพวกมันมาทำปุ๋ยด้วย [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์]
ฮุฮุฮุฮุ
ผมล้อมรั้วรอบแปลงด้วยความกระตือรือร้น
ขุดคูเอาไว้ด้วย
แล้วก็ถางบริเวณใกล้ ๆ ป่าไปด้วย
ถึงแม้อาจจะทำให้การรวบรวมไม้เป็นไปได้ยากขึ้น แต่เมื่อคำนึงถึงจุดที่อาจจะถูกโจมตีผ่านต้นไม้ได้ จึงเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้
ผมจะทำทางเข้าออกข้ามคูสี่ทิศ ผมจึงเตรียมไม้เผื่อไว้เพื่อการนั้นด้วย
กว่าจะเสร็จใช้เวลาไปราว 5 วัน
ในระหว่างนั้น เหล่าต้นอ่อนก็เติบโตอย่างรวดเร็ว กระต่ายที่มีเขี้ยวกับหนูขนาดประมาณลูกสุนัขเข้ามารุกราน แต่ทุกตัวก็กลายเป็นปุ๋ยสำหรับไร่ของผม
ไม่ได้คิดถึงเรื่องที่จะเอามาเป็นอาหารเลย
เพราะว่ามีหมูป่าตัวใหญ่อยู่แล้ว
มองจากด้านหน้าแล้ว มันสูงราว ๆ 2 เมตร กว้างพอ ๆ กับความสูง ยาวประมาณ 4 เมตร
ผมรู้สึกกลัวเอามาก ๆ แต่เพราะว่ามันเข้ามารุกราน ผมเตรียมใจเอาไว้แล้ว
ผมเปลี่ยน [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] เป็นจอบแล้วสับลงไปที่คอของหมูป่า
เนื้อหมูป่าค่อนข้างอร่อยทีเดียว
ฮุฮุฮุ
ตัวผมในตอนนี้ รู้สึกดีมาก
มีความสุขจัง
ในตอนนี้ การป้องกันสัตว์ร้าย ก็สมบูรณ์แบบแล้วล่ะมั้ง
หากแต่ศัตรูของไร่นั้นไม่ได้มีแค่สัตว์ร้าย
ยังมีนกกับแมลงด้วย
ต่างกับหนู กระต่าย และหมูป่า ผมยังไม่เจอพวกที่มีขนาดใหญ่ แต่พวกมันมีตัวตนอยู่อย่างแน่นอน
ที่พวกมันยังไม่โผล่มาอาจจะเพราะยังไม่เห็นมูลค่าของไร่
แต่ตอนที่พืชเริ่มผลิดอกออกผล พวกมันจะต้องโผล่มาอย่างแน่นอน
ผมต้องหามาตรการรับมือสักอย่าง…
เอ๊ะ?
ว่าแต่ต้นอ่อนพวกนี้ มันคือต้นอะไรหว่า
ถึงดูเหมือนจะเป็นชนิดเดียวกันในแปลงเดียวกัน แต่ก็ต่างชนิดกันไปในแต่ละแปลง
คงเป็นของที่ทานได้สินะ
ผมคาดหวังให้เป็นเช่นนั้น
ถ้าเป็นพวกไม้ประดับล่ะก็ ผมต้องทรุดแน่ ๆ
แล้วผมควรทำไม้ค้ำให้พวกมันไหมนะ
เฮ้อ
คนที่จินตนาการอยากจะทำเกษตรอย่างเดียวอย่างผมเนี่ย ขาดความรู้จนชวนสิ้นหวังเลย
ถ้าตอนที่ป่วยอยู่ในโรงพยาบาล ตั้งใจศึกษาให้มากกว่านี้ล่ะก็…
นึกเสียใจไปก็เท่านั้น
ทำสิ่งที่ทำได้ไปก่อนแล้วกัน
ก่อนอื่น มาตรการป้องกันนก ใช้หุ่นไล่กา ?
ตอนกำลังครุ่นคิดอยู่ ก็ได้ยินเสียงของสัตว์ร้าย
คล้ายกับเสียงสุนัขเลย
เหมือนกับสุนัขที่พยายามเห่าอย่างสุดฤทธิ์
ผมเดินเข้าหาโดยที่ถือ [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] เอาไว้ในมือ
มีสุนัขตัวใหญ่อยู่ด้านตรงข้ามของรั้วและคูที่ล้อมไร่อยู่
เป็นสุนัขตัวสีดำ
ขนาดมันใหญ่จนใกล้เคียงกับพวกสายพันธุ์ขนาดใหญ่
ผมรู้สึกเหมือนใจตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม ถ้าพวกมันข้ามาได้ล่ะก็ ผมเสร็จมันแน่
เจ้าสุนัขตัวใหญ่สีดำมันเห่าใส่ผม
อะไรกันเนี่ย
น่าแปลกที่ผมไม่รู้สึกถึงความเป็นศัตรูจากมันเลย
มีสุนัขขนาดใกล้เคียงกันอยู่ด้านหลัง
พอมองดูดี ๆ แล้ว ก็เห็นว่าพวกมันมีแผลเต็มตัวไปหมด
….
ผมเปิดทางออกที่อยู่ใกล้ ๆ แล้วพาดสะพานข้ามคูให้
พวกมันหยุดเห่า แล้วจ้องมาที่ผม
ผมกลัวนิดหน่อย
แต่ตอนที่ผมถือ [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] เอาไว้ในมือ
ใจผมก็สงบลงอย่างเป็นธรรมชาติ
พอใจเย็นลงแล้ว ผมหันกลับไปหาพวกสุนัขอีกครั้ง แล้วสังเกตเห็นว่าตัวด้านหลังเป็นเพศเมีย
เป็นคู่กันงั้นเหรอ
อืม….
ไล่พวกมันไปคงจะไม่ดีสินะ
ตัวเมียเดินโซเซราวกับกำลังจะเป็นลม
บางจังหวะตัวผู้ก็หันกลับมามองผมอย่างหวาดระแวง
….
สุนัขคือมิตรของเกษตรกร
ในวัยเด็กผมอยากจะเลี้ยงสุนัข แต่ไม่เคยมีโอกาส
พอนึกถึงเหตุผลที่จะรับพวกมันเข้ามา ผมก็ปลดรูปแบบจอบของ [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] พร้อมทั้งลดท่าทีหวาดระแวง
ดูเหมือนพวกมันจะเข้าใจและเลิกจ้องมาที่ผม
ผมไม่รู้ว่ามันจะเข้าใจภาษาหรือเปล่า จึงใช้ท่าทางเชิญชวนแทน
—————
สวัสดีครับ
พูดคุยท้ายตอนกันอีกครั้งครับ
ในที่สุด ฮิราคุ ก็ได้เพื่อนสองตัวแรกแล้วครับ เย้! แอบสงสารพอสมควร เพราะผมเป็นคนอ่านยังรู้สึกเหงาเลย
ตอนผมอ่านผมคิดอยู่เสมอครับ และก็เชื่อว่าหลายคนก็น่าจะเหมือนกัน
สาว ๆ อยู่ไหน (ฮา)
คงต้องรออีกสักพักเลยครับ น่าจะสักตอนที่ 20 เห็นจะได้
ยังไงก็ ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้าครับ
——
