ชีวิตเกษตรกรตามใจ ในต่างโลก – ตอนที่ 17 ฤดูหนาวมาเยือน

———

หน้าหนาวจริง ๆ มาถึงแล้ว

แม้จะยังไม่มีหิมะลงมาปลกคลุม แต่ก็มีสายลมหนาวเย็นพัดผ่าน

ซาบุตงหมกตัวอยู่แต่ด้านบนของต้นไม้เลยไม่ค่อยได้เห็นหน้า พวกคุโระที่โดยปกติแล้วจะอยู่ในบ้านสุนัข ก็โผล่มาอยู่รอบ ๆ กองไฟที่ผมก่อไว้อยู่บ่อยครั้ง

เนื่องจากเตรียมตัวมาดีเลยไม่มีปัญหาอะไร

แต่ถ้าจะให้พูดล่ะก็ ตอนเข้าไปทำธุระในห้องน้ำนั้นค่อนข้างลำบากล่ะมั้ง

เพราะที่พักกับห้องน้ำอยู่คนละที่กัน วัน ๆ หนึ่งเลยต้องออกไปหลายต่อหลายครั้ง

ระหว่างที่ออกไปนั้นหนาวเอาเรื่อง

หลังจากที่เริ่มหมกตัวอยู่แต่ในที่พักก็ผ่านไปแล้ว 30 วัน หิมะก็เริ่มกองสูงขึ้น 

ตอนนี้คงยังไม่เป็นอะไร แต่ถ้าตกลงมากองสูงกว่านี้คงต้องออกไปตักหิมะ

ผ่านไป 10 วัน

แม้หิมะจะตกหนัก แต่ก็กองหนาไม่เกิน 1-2 เซนติเมตร

แล้วละลายไปอย่างรวดเร็ว

ผมวางใจไปเปราะหนึ่ง

ก่อนอื่น ก็ได้ลองทำโม่หินดู แต่ไม่รู้ว่าจะสำเร็จไหม

ไม่ต้องรีบร้อน ค่อย ๆ ทำไปดีกว่า

ผ่านไป 30 วัน

ลมหนาวหยุดไป เริ่มรู้สึกเย็นสบาย เพราะรู้สึกว่าอากาศดีคงใกล้จะฤดูใบ้ไม้ผลิแล้ว

2 วันให้หลัง

ผมตกใจกับพายุหิมะ

หิมะกองสูงพอสมควร

ฤดูใบไม้ผลิคงอีกยาวไกลสินะ

10 วันให้หลัง

ร่างกายรู้สึกได้ถึงอุณหภูมิที่สูงขึ้น

แม้จะยังมีหิมะที่ยังไม่ละลาย ฤดูใบไม้ผลิคงใกล้เข้ามาแล้ว

5 วันให้หลัง

อื้ม อุ่นขึ้นมาพอสมควรแล้ว พวกคุโระเองก็เข้าไปในป่า

ถึงแม้ดูเหมือนจะไม่เจอเหยื่อ แต่คงพูดได้ว่าฤดูใบไม้ผลิใกล้เข้ามาแล้วล่ะนะ

3 วันให้หลัง

ซาบุตงที่ไม่ได้เห็นหน้าเลย มาปรากฏตัวให้เห็น

เพราะไม่ได้เจอมานาน เลยเข้าไปหาใกล้ แต่ก็ต้องประหลาดใจ

รอบ ๆ ตัวซาบุตง มีแมงมุมขนาดราว ๆ กำปั้นอยู่เป็นจำนวนไม่น้อยเลย

….เอ่อคือ ลูก ๆ ของเธอเหรอ

เป็นตัวเมียหรอกเหรอ?

แล้วตัวผู้ล่ะ?

ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ ลูก ๆ ของซาบุตงเองก็ชอบทานมันฝรั่งเหมือนกัน

ผู้อยู่อาศัยเพิ่มขึ้นอีกแล้ว

….อื้ม

ฤดูใบไม้ผลิล่ะ

———