———
ความหนาวหมดไปโดยสมบูรณ์ ในวันหนึ่งที่อบอุ่นกำลังดี
คุโระอิจิ คุโระนิ คุโระซัง และคุโระยงเรียงกันอยู่หน้าผมด้วยสีหน้าเอาจริงเอาจัง
อะไรกัน? จู่ ๆ ก็
เขาของพวกมันก็งอกกลับมาโดยสมบูรณ์แล้ว และออกมาดูงดงามกว่าเดิมนิดหน่อยด้วย
หลังจากที่คุโระอิจิซึ่งเป็นตัวแทนเห่าบอก ทั้งสี่ก็ออกวิ่งไปคนละทิศคนละทาง
เอ๊ะ?
อะไร?
แปลกแฮะ
พอเห็นผมตัวสั่นเทา คุโระกับยูกิก็เข้ามาใกล้แล้วเอาตัวมาถู
คือว่า…..
หลังจากที่ผมมองดูคุโระกับยูกิ พวกมันก็เอาตัวมาเบียดแนบชิด
…..อ่า
ผมพอจะคาดเดาได้
พวกคุโระอิจิคงออกไปหาคู่สินะ
อ่าา…อ่าา…อ่าา
อย่างนี้นี่เอง
ยอมรับ
แล้วก็ เหงา
ฮืออ
นับหลังจากวันที่พวกคุโระอิจิออกเดินทางไป และยังไม่มีทีท่าจะกลับมา คุโระกับยูกิดูพยายามกันอย่างเต็มที่
ผมจะไม่พูดอะไรแล้วกัน
ทว่า ก็รู้สึกขอบคุณที่เป็นห่วงนะ แต่พอมากเกินไปใจก็เจ็บ
ผมเองก็อยากมีเจ้าสาวเหมือนกัน
เพราะพวกคุโระอิจิไม่อยู่ การที่จะมีหนึ่งในพวกคุโระคอยตามติดผมก็หายไปด้วย
คุโระกับยูกิพยายามจะอยู่ข้าง ๆ แต่ผมขอให้ออกไปล่าแทน
เรื่องดูแลไร่ผมขอให้พวกลูก ๆ ของซาบุต้งช่วยดูแลแทน
พวกมันทำใยให้เหมือนบ่วงบาศ แล้วใช้ล่า ไม่ก็ขับไล่นกที่เข้ามาใกล้ไร่
และยังช่วยกินแมลงที่เกาะอยู่กับพืชผลด้วย ขอบคุณจริง ๆ
จุดที่ลำบากคือ ตอนที่ผมเข้าไปในไร่ต้องระวังฝีเท้าเป็นพิเศษ
ถึงจะมีขนาดเท่ากำปั้น แต่ถ้าประมาทก็อาจพลาดไปเหยียบเข้าได้
ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้หลีกเหลี่ยงการเดินบนพื้น แล้วให้อยู่ที่สูงแทน
พอผมคิดแบบนั้น พวกมันก็ชักใยไว้สูงเหนือไร่ราว 5 เมตรแเล้วเดินทางอยู่บนนั้น เมื่อคราวจำเป็นต้องลงมาด้านล่าง ก็กระโดดลงมาเหมือนคล้ายบันจี้จัมพ์
สุดยอด
แล้วก็ตกใจนิดหน่อยกับจำนวนที่มหาศาลของลูก ๆ ซาบุตง
มีมากกว่าร้อยตัวอีกนะเนี่ย
ผมตัดใจเรื่องการตั้งชื่อให้พวกลูก ๆ ซาบุตง
หน้าที่ของผมคือ ดูแลไร่ เก็บเกี่ยว จัดการกับเหยื่อที่พวกคุโระล่ามา แล้วก็สร้างทางน้ำ
อยากจะหาหินเกลือด้วย แต่เพราะไม่มีพวกคุโระอิจิอยู่ด้วยเลยไม่ฝืน
ก่อนหน้านั้นก็สร้างทางน้ำไปก่อน
ยังมีเรื่องนาข้าวอีก อยากใช้ห้องอาบน้ำด้วย
แถมยังให้ซาบุตงทำผ้าที่คล้ายกับผ้าขนหนูไว้ให้แล้วด้วย
ก่อนซาบุตงจะมาอยู่ด้วยผมไม่มีผ้าใช้ก็ใช้ใบไม้เอา
แต่ว่า เพราะมีซาบุตงอยู่ด้วยเลยได้ใช้ผ้าเช็ดตัว ความต้องการใช้ห้องอาบน้ำก็สูงขึ้นไปด้วย
มาพยายามสร้างทางน้ำกันเถอะ
พยายามแล้ว
น่าจะ 60 วันได้แล้วตั้งแต่พวกคุโระอิจิไม่อยู่
การก่อสร้างทางน้ำนั้นเสร็จไปแล้วครึ่งทาง
ระหว่างนั้น ลูก ๆ ของซาบุตงก็ลอกคราบ ขนาดจากเท่ากำปั้นก็ขยายไปเท่าหนังสือแมกกาซีน แล้วมาช่วยการสร้างทางน้ำ
หน้าที่หลัก ๆ ก็คือ ขนดิน
ขนดินที่ผมทำให้ร่วนด้วยช้อนหรือพลั่วตักดิน โดยตักใส่ไว้บนใบไม้ใบใหญ่
ถึงแม้จะขนได้ในปริมาณน้อยในหนึ่งรอบ แต่ด้วยจำนวนของพวกมันก็ขนได้ไม่น้อยเลย
อีกอย่าง ผมทั้งทำดินให้ร่วน ขน ก่อ แล้วก็ทำให้แข็งอยู่คนเดียวมาตลอด
ทว่าด้วยความช่วยเหลือจากเหล่าลูก ๆ ของซาบุตง ผมจึงสามารถจดจ่ออยู่กับงานเพียงอย่างเดียวได้ จุดนี้ก็ช่วยได้เยอะ
รู้สึกขอบคุณพอ ๆ กับที่รู้สึกผิดที่ไม่ได้ตั้งชื่อให้เลย
แต่ว่า พวกลูก ๆ ของซาบุตงนั้น
ไม่เหมือนกับซาบุตง
ถึงแม้จะมีขาสั้น มีขนปกคลุมทั่วร่างเหมือนกัน แต่เหมือนรูปร่างจะต่างกันเลยมองว่าเป็นคนละสายพันธ์ุกัน
เป็นเพราะกำลังเติบโตหรือเปล่านะ
หลังจากการนี้จะมีการลอกคราบแล้วตัวใหญ่ขึ้นอีกหรือเปล่า
แต่ก็มีความเป็นไปได้ง่าย ๆ ที่ว่าเหมือนกับพ่อที่ผมไม่รู้จัก
ก่อนอื่น มาพยายามทำไร่เพื่อมันฝรั่งส่วนของพวกลูก ๆ ของซาบุตงด้วยแล้วกัน
การก่อสร้างทางน้ำกับไร่
เรื่องที่ต้องดำเนินการทั้งสองอย่างนั้นค่อนข้างลำบากทีเดียว
ระหว่างที่คิดเช่นนั้น คุโระนิก็กลับมาจากทางทิศใต้
มีสุนัขสีดำสนิทที่ตัวใหญ่กว่าคุโระนิเล็กน้อยตามมาด้วย
หาคู่ได้อย่างปลอดภัยดีสินะ
แล้วก็ กลับมาที่นี่ด้วยสินะ
น้ำตาซึมออกมานิดหน่อย
ในตอนแรกคู่ของคุรโระนิทำท่าขู่ผม แต่พอหลังจากที่คุโระนิ คุโระ ยูกิ แถมยังซาบุตงเข้ามาคั่น ก็เชื่องมากขึ้น
เกลี่ยกล่อมให้หรือเปล่านะ
ขอบคุณมาก
จะยังไง คุโระนิปลอดภัยก็ดีแล้ว
ดูเหมือนจะไม่มีร่องรอยการบาดเจ็บ
ดูเหมือนจะไปได้ดีกับคู่ด้วย
ที่เหลือก็ สนิทกันได้อย่างปลอดภัยก็คงจะดี แต่
ชื่อจะเอาอย่างไงดี
เป็นเจ้าสาวของคุโระนิก็ชื่อ คุโระโยเมะ
<TN: 嫁 โยะเมะ หมายถึง เจ้าสาว>
ห่วยเกินไปหน่อย
งั้น เพราะเป็นตัวเมียก็ ยูกินิ?
แต่ คุโระซัง เป็นตัวเมียนะเฮ้ย
ตอนที่คุโระซังพาคู่กลับมาจะทำยังไง?
อีกอย่าง ในท้องของยูกิมีลูก ๆ อยู่ด้วย
อาจจะยังเห็นไม่ชัดด้วยตา แต่ก็พอจะพิสูจน์ได้จากการที่คุโระพยายามอย่างหนัก
ลำบากใจแล้วสิ
หลังจากลำบากใจอยู่หลายวัน คุโระซังก็กลับมาจากทิศตะวันตก
คู่เป็นสุนัขที่มีรูปร่างคล้ายคลึงกับคุโระซัง ขนสีดำ มีเขาอยู่บริเวณหน้าผาก
รู้สึกขอบคุณที่คุโระซังกลับมาโดยไม่บาดเจ็บแล้วก็ตกใจที่คู่ของเธอเต็มไปด้วยบาดแผล
ยังเดินได้ปกติ คงไม่เป็นอะไรล่ะนะ
ผมมองคู่ของคุโระซังที่ไม่รู้ไปเจออะไรมาอย่างเป็นห่วง มันทำหน้าราวกับเข้าใจอะไรสักอย่าง [ไม่มีอะไรหรอกนะฮะ] รู้สึกว่าตอบกลับมาแบบนั้น
….หรือว่า ถูกคุโระซังเล่นงานมางั้นเหรอ?
[แกน่ะ ฉันถูกใจแกเข้าแล้ว
มาเป็นสามีฉันซะ]
พูดอะไรประมาณนี้ แล้วทางฝั่งคุโระซังก็เข้าจู่โจมงั้นเหรอ
<TN: ขออนุญาตครับ 55555555555555555555555555555555555555555555>
ไม่ ไม่ ไม่ คงมีพวกที่สนใจในตัวคุโระซังเยอะ เลยต้องเข้าต่อสู้แล้วบาดเจ็บมาสินะ เอาแบบนั้นแล้วกัน
อื้ม แบบนั้นแหละดี
คู่ของคุโระซังก็พยักหน้าราวกับเห็นด้วย
พยายามเข้านะ
หลังจากนั้นหลายวัน คุโระอิจิก็พาคู่มา และช่วงบ่ายวันเดียวกัน คุโระยงก็พาคู่กลับมาเช่นกัน
ทุกตัวอุตส่าห์กลับมาที่นี่เลยสินะ
คุโระอิจินั้นดูสง่า คู่ของมันดูท่าจะหลงรักเอามาก ๆ แค่มองดูก็รู้ได้แล้ว
ดูเหมือนจะพยายามอวดคู่ของตัวเอง ผมเลยลูบมัน
คุโระยงบาดเจ็บหนักสมควร บรรยากาศรอบตัวคล้ายกับคู่ของคุโระยง
โดนคู่เล่นงานมางั้นเหรอ
ไม่ใช่สิ
จะต้องเข้าร่วมศึกของลูกผู้ชายในการแย่งชิงคู่ แล้วได้รับชัยมาสินะ
อยากให้นายสร้างครอบครัวอย่างมีความสุขนะ
ถึงแม้จะดีใจที่กลับมา แต่ค่อนข้างลำบากกับการตั้งชื่อ
อืมม
ครั้งนี้ก็ควรยอมแพ้ไปแบบคราวของพวกลูก ๆ ซาบุตงสินะ
ยังไงซะ หลังจากนี้แต่ละตัวก็คงให้กำเนิดลูก ๆ ขึ้นมาอีก
ลองคิดดูว่าหนึ่งคู่จะให้กำเนิด 3-5 ตัว
คงกลายเป็นเรื่องใหญ่แน่ ๆ
คิดถึงเรื่องอาหาร คงต้องขยายไร่สินะ
….
มาพยายามในหลาย ๆ เรื่องกันเถอะ
ผมเปลี่ยนตั้งเป้าหมายใหม่แล้ว
——
<ทำไมไม่ลองปรึกษาริมุรุซังดูล่ะ ฮิราคุ 5555>
