——
รู้สึกว่าฤดูหนาวปีนี้สั้นจังแฮะ
เพราะมีลูอยู่ข้าง ๆ หรือเปล่านะ
ยังไงซะ ฤดูใบไม้ผลิก็มาถึงแล้ว
เป้าหมายในปีนี้ก็คือ
สร้างทางน้ำให้เสร็จ
มาพยายามกันเถอะ
มาเริ่มงานไร่ครั้งแรกของปีกันดีกว่า
เริ่มจากลงแรงขุดแปลงเหมือนทุกครั้ง
เริ่มตั้งแต่ปีนี้ไป งานก็คือทำพื้นที่ทางเหนือเป็นพื้นที่สำหรับการปลูกต้นผลไม้
ทั้งหมด 16 แปลง แปลงหนึ่งมีขนาด 50*50 เมตร
ต้นผลไม้ที่ปลูกไปตอนแรกยังไม่ออกผล แต่ดูแล้วการเจริญเติบโตก็เป็นไปได้ด้วยดี เลยคิดว่าน่าไม่มีปัญหาอะไร
อีกอย่างเจ้าพวกนี้ก็ไม่จำเป็นต้องดูแลมากมายอะไรด้วย
เรื่องการรับมือกับพวกแมลงศัตรูพืชก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของลูก ๆ ซาบุตง สิ่งที่ผมต้องทำมีแค่ในช่วงแรกเท่านั้นเอง
ร่างกายของพวกลูก ๆ ซาบุตงก็เติบโตขึ้นแล้ว ผมคิดว่าต้นไม้แถว ๆ นี้จะเป็นที่พักแห่งใหม่ของพวกมันได้
ที่ปลูกอยู่มี แอปเปิล แพร์ ส้มเขียวหวาน ส้ม พลับจีน ท้อ ทั้งหมดคือสิ่งที่ทดลองปลูกในครั้งแรก
ว่าจะลองปลูก องุ่น สัปปะรด กล้วย พลัม เชอร์รี และเกาลัดญี่ปุ่นดู
หลังจากนั้นก็ต้นชาจำนวนมาก
เนื่องจากผมกับลูบริโภคไปเป็นจำนวนมาก เลยลดไปเกินกว่าที่คาดไว้
คงจะต้องลงแรงไม่น้อยในการเก็บเกี่ยวใบชา แต่เอาไว้คิดทีหลังก็ได้
พวกคุโระก็เริ่มเข้าไปล่าในป่าเป็นครั้งคราวแล้ว
เหยื่อที่ล่ามาได้ตัวแรกของปีก็คือ หมูป่าตัวมหึมา
เรื่องที่เอากลับมาเองไม่ได้เลยกลับมาเรียกผมเนี่ย ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย
แต่ถ้าพวกมันอาศัยอยู่ในป่าก็น่าจะกินกันตรงนั้นได้เลยไม่มีปัญหาน่ะนะ
แต่เพราะแบบนั้นการรวบรวมเนื้อจึงคืบหน้าไปด้วยดี
แต่ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป เหยื่อในป่าแถว ๆ นี้จะหายไปหมดเอาไหมนะ
ควรจะปรับความถี่ในการล่าสักหน่อยจะดีกว่าไหมนะ
กังวลนิดหน่อยแฮะ
ระหว่างที่กลุ้มใจอยู่ เขาของพวกคุโระก็เริ่มงอกพลัดเปลี่ยนใหม่ ผมจึงเก็บเขาไปประดับบ้านสุนัขแต่ละหลัง
พวกลูก ๆ ของคุโระอิจิเอง พอเขางอกพลัดเปลี่ยนใหม่แล้ว จะออกไปหาคู่เหมือนกันหรือเปล่านะ
ถ้ากลับมาได้อย่างปลอดภัยก็ดีสินะ…..
ระหว่างที่นั้นก็คิดขึ้นมาได้ ถ้าจำนวนเพิ่มขึ้นไปเรื่อย ๆ แบบนี้จะไม่แย่เอาเหรอ
อะ…เอาเถอะ เรื่องของวันหน้าก็เอาไว้ว่ากันวันหน้าแล้วกันเนอะ
ก่อนอื่นเลย ระหว่างที่ใช้ชีวิตอยู่โดยทำใจเอาไว้ว่าวันหนึ่ง พวกลูก ๆ คุโระอิจิจะออกไปหาคู่
พวกลูก ๆ ซาบุตงก็มารวมตัวกันอยู่ด้านหน้ากระท่อมหลังเล็กที่ผมกับลูใช้เป็นที่พักอยู่
อะไรงั้นเหรอ?
บรรยากาศแบบนี้ หรือว่าจะเป็น…..
หลังจากที่เหล่าลูก ๆ ซาบุตงหันหน้ามาหาผม ยกขาหนึ่งขึ้นทักทาย พวกมันก็ใช้ใยจากบันท้าย แล้วล่องลอยไปตามสายลมตัวแล้วตัวเล่า
พวกนายเองก็ออกไปหาคู่เหมือนกันงั้นเหรอ
……
กระทันหันจังเลยน่ะ
นี่เตรียมพื้นที่ส่วนหนึ่งของสวนผลไม้ไว้ให้พวกนายด้วยนะ
น้ำตาของผมไหลออกมาเพราะรู้สึกว่าพวกเขาคงไม่กลับมาเหมือนกับพวกคุโระ
ซาบุตงมายืนตรงหน้าผมที่กำลังหลั่งน้ำตา แล้วยกขาขึ้นข้างหนึ่งบอกว่าไม่เป็นอะไรนะ
ด้านหลังของซาบุตง ยังมีพวกลูก ๆ ที่ไม่ได้ออกเดินทางไปอีกหลายตัว
พวกนาย….
ยังอยู่เพื่อผมด้วยสินะ
อีกทั้ง ด้านหลังนั้น ยังมีลูกแมงมุมขนาดเท่ากำปั้นอยู่ตั้งหลายตัว
…..อย่างงั้นเหรอ
ใบไม้ผลินี่นะ
ผ่านไปเล็กน้อยหลังจากที่พวกลูก ๆ แมงมุมเดินทางออกไป พวกลูก ๆ คุโระอิจิก็ออกเดินทางไปหาคู่ตามที่คาดไว้
เรื่องที่ผิดคาดก็คือ มีหลายตัวที่ไม่ได้ออกเดินทางไปด้วย
พอสำรวจดู ก็พบว่าพวกที่ยังอยู่คือส่วนที่มีคู่อยู่แล้ว
อย่างนี้นี่เอง
ลูก ๆ รุ่นใหม่ของคุโระทั้ง คุโระโกะ คุโระโรคุ คุโระนานะ คุโระฮะจิต่างก็ออกไปหาคู่กันหมด ดูท่าจะเข้าใจเรื่องการหลีกเลี่ยงความสัมพันธ์ในสายเลือดอยู่ในระดับหนึ่งโดยธรรมชาติสินะ
พวกคุโระค่อนข้างฉลาดกันด้วยนี่นะ
ฟุบุกิ ลูกเพียงตัวเดียวของเอริสซึ่งผมตั้งชื่อให้นั้น จับคู่อยู่กับลูกตัวหนึ่งของเอริสเป็นหนึ่งกลุ่ม
ถึงแม้ว่าอีกตัวนั้นจะอยู่ในสภาพสะบักสะบอมก็เถอะ เอาน่า คือว่า…อืม อยากให้สนิทกันไว้นะ
ผมเองก็ดำเนินการสร้างบ้านหลังใหม่ในทุก ๆ วันเพื่อเหล่าสุนัขคู่ใหม่ที่จะกลับมา
ทว่า คิดเผื่ออนาคตในแง่ของพื้นที่ใช้สอยแล้ว การจะสร้างบ้านแยกให้ทุกตัวนั้นคงเป็นไปไม่ได้
ดั้งนั้นเลยมาลองทำเป็นบ้านแบบห้องแถวขนาดใหญ่ดู
ออกมาดูคล้ายคอกม้าแฮะ
คิดว่าทำออกมาได้ดีเลย
คิดว่านะ
ผมสร้างเอาไว้หลายหลังโดยคิดเผื่อจำนวนของลูก ๆ ของพวกที่ออกไปหาคู่ที่จะเพิ่มขึ้นในอนาคต
รู้สึกว่าอากาศอบอุ่นขึ้นพอสมควรแล้ว ผมจึงได้เปลี่ยนมาใส่เสื้อผ้าชุดใหม่ที่ซาบุตงเตรียมเอาไว้ให้
ยังมีเซนส์ด้านแฟชั่นดีกว่าผมไม่เปลี่ยนเลย
ผมลองผิดลองถูกทดลองสร้างสิ่งของหลาย ๆ อย่างที่เกี่ยวกับแฟชั่นขึ้นมา โดยหวังว่าจะให้เป็นของตอบแทนเรื่องชุด ผลลัพธ์ก็คือหุ่นลองเสื้อไม้ ซึ่งซาบุตงดูท่าจะยินดีที่รับไป
หุ่นลองเสื้อสินะ
ทำอันที่มีขนาดเท่าผมกับลูให้ซาบุตงไว้ด้วยดีกว่า
หลังจากนี้ก็ฝากด้วนะครับ
อีกอย่าง ผมทำไม้แขวนเสื้อไม้หลาย ๆ อันไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ตอนนี้เองก็ใช้แขวนเสื้อผ้าอยู่
พวกลูก ๆ ซาบุตงที่ยังอยู่เองยังไม่สามารถสร้างสิ่งที่มีรูปร่างซับซ้อนได้ แต่ถ้าเป็นสิ่งที่คล้ายคลึงกับถุงหรือกระสอบล่ะก็พอจะทำได้อยู่
พอเอาถุงมายัดหญ้าเข้าไปจนคล้ายกับเบาะรองนั่ง หลังจากนั้นก็ทำให้มีรูปร่างที่เหมาะสมแล้ว
ลูถูกใจเบาะรองนั่งเอามาก ๆ
เพราะจนถึงตอนนี้ก็นั่งบนไม้เอย บนหินเอยมาตลอด ของนุ่ม ๆ ก็ต้องดีกว่าอยู่แล้ว
ลูพยายามทำเบาะรองนั่งสำหรับห้องน้ำดู แต่ดูจะลำบากกับการทำให้เป็นรูปโดนัทอยู่
ดังนั้น ผมเลยลองเสนอให้ทำเป็นรูปตัวยูแทน
เธอดูพออกพอใจ
แล้วผมก็ถูกพวกลูก ๆ ของซาบุตงจ้องมองด้วยแววตาประทับอกประทับใจ
เป็นเพราะความรู้จากโลกใบก่อนต่างหาก อายชะมัด
หลังจากนั้น เพราะถูกยอแล้วได้ใจเลยลองทำโซฟาดู
ก่อนหน้านั้นทำไมไม่ทำเตียงนอนก่อนล่ะ ผมถูกลูว่ามาแบบนั้น
นั่นสินะ
เป็นคำชักชวนในยามค่ำคืนหรือเปล่านะ
มาพยายามกันเถอะ
——
MAP UPDATE!
หนึ่งตัวอักษรแทนขนาดประมาณ 50 ตารางเมตร
←ประมาณ 5 กิโลเมตรเป็นแม่น้ำ
หมายเหตุ
畑 = ไร่ 犬 = สุนัข 新畑 = ไร่ใหม่
池 = อ่างน้ำ 建設中 = ระหว่างก่อสร้าง
家 = บ้าน 下水路 = ทางน้ำใต้ดิน
果実 = ผลไม้
——
สมเป็นหนุ่มบ้ากามจริง ๆ 555
