——
ปีกของเทียร์ไม่ได้มีไว้แค่ประดับ แต่ใช้บินได้
ดั้งนั้น สิ่งที่อยู่ใต้ชุดเดรสสีขาวก็คือ กางเกงซับใน
ไม่มีใครโชว์กางเกงชั้นในให้เห็นโต้ง ๆ อย่างในมังงะหรืออนิเมะ
ผับ ผับ ผับ….(เสียงกระพือปีก)
ความเร็วระหว่างบินค่อนข้างสูงก็จริง แต่เพราะกินแรงค่อนข้างมากเลยได้ใช้ไม่บ่อยนัก
ตอนที่บินใกล้ ๆ ไร่ก็มีไปติดใยที่ซาบุตงกับลูก ๆ วางเอาไว้บ้าง แถมยังจบลงในสภาพที่ไม่น่าดูนักมาสามครั้งได้แล้ว
–
ปีกซึ่งอยู่ด้านหลังสามารถเรียกออกมาได้ตามต้องการ
เรื่องหลักการผมไม่เข้าใจดั้งนั้นไม่ขอคิดอะไรลึกซึ้งแล้วกัน
ในต่างโลก พอมีเวทมนตร์แล้วอะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้นด้วยสิ
–
ลูเองก็สามารถบินได้เช่นเดียวกัน
ดูเหมือนฝั่งนี้ แม้จะไม่มีปีกก็ยังบินได้
ทว่า เธอบอกว่าไม่ได้เชี่ยวชาญอะไร และดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นจริง ๆ
ท่าจะฝึกในที่อื่นตอนที่ผมไม่อยู่
อีกทั้ง ใยที่พวกซาบุตงวางเอาไว้ก็สร้างปัญหาให้เธอหลายต่อหลายครั้งเช่นเดียวกับเทียร์
–
สำหรับเรื่องอาหาร ทั้งลู เทียร์ และพวกเรียมีฝีมือพอ ๆ กัน
เพราะทำได้แค่ย่างกับต้มซึ่งเป็นพื้นฐาน
ทว่า ไม่มีใครบ่นอะไร เพราะรสชาติผลผลิตของที่นี่ดีกว่าที่อื่นเป็นไหน ๆ
กลับโดนชมเสียด้วยซ้ำไป
ก็ดีใจอยู่นะ แต่ไม่ว่าจะเรื่องนั้นหรือเรื่องนี้ก็ล้วนเป็นผลพวงมาจาก [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์]
พนมมือขึ้นแด่ศาลบูชา ณ ต้นไม้ใหญ่
ผมไม่มีความคิดที่จะบังคับให้มาเชื่อเช่นเดียวกับผม แต่พอพวกลูเห็นผมพนมมือ พวกเธอก็ปฎิบัติต่อศาลบูชาด้วยความเคารพ
จะว่าไปแล้ว ศาสนาในโลกนี้เป็นยังไงกันนะ
เทียร์พอจะรู้อะไรบ้างหรือเปล่า
เธอบอกว่าเป็นเผ่าทูติสวรรค์ซะด้วยสิ
เอาเถอะ ไว้ถามตอนที่ว่างแล้วกัน
–
นอกเหนือไปจากการย่างกับตุ๋นแล้ว ผมยังรู้วิธีทอดกับนึ่ง
แล้วก็รูปแบบอื่นของการทอด การผัด
รวมถึงรูปแบบอื่นของการตุ๋น การต้ม
ด้วยเพราะขาดแคลนทั้งเครื่องครัวและเครื่องปรุง อีกทั้งยังไม่มีทั้งไข่ไก่หรือนมวัวอีก อาหารที่ปรุงได้เลยค่อนข้างจำกัด….
สรุปแล้ว สิ่งที่อยากจะบอกก็คือ….
ผมต้องรับหน้าที่คนปรุงอาหารอยู่บ่อยครั้ง
ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรหรอกนะ….
ในหมู่ผู้หญิง ไม่มีใครจะเรียนรู้ไปจากผมเลย เพราะอะไรกันล่ะ
–
นอกเรื่อง ผมรู้ซึ้งถึงความผิดพลาดของตัวเองแล้ว
พริกไทย
เจ้านั้นก็เป็นพืชนี่
ถ้าอย่างนั้นก็สามารถปลูกได้ด้วย [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] น่ะสิ
ถ้าคิดปลูกตอนนี้คงจะยากไปหน่อย งั้นก็ภายในปีหน้าแล้วกัน
อย่างอื่นก็ เลม่อน วาซาบิ งา พริก ขิง มะกอกโอลิฟ
พอมาคิด ๆ ดูแล้ว เครื่องปรุงทั้งหลายเนี่ยก็เป็นพืชนี่นะ
–
ฤดูหนาว
การแกะสลักไม้กับหินเป็นงานเสริมของผมในระหว่างที่คุ้ดคู้อยู่ในที่พักภายในกระท่อม
เพราะมีลูกับเทียร์อาศัยอยู่ด้วย เลยรู้สึกคับแคบอยู่บ้าง
ก็ในตอนแรกไม่ได้คิดเผื่อกรณีที่จะมีคนมาอยู่ด้วยนี่นะ
ฤดูใบไม้ผลิปีหน้า มาสร้างบ้านใหม่สำหรับใช้เป็นที่พักดีกว่า
ลูกับเทียร์ก็ง่วนกับการเตรียมการอะไรสักอย่างเกี่ยวกับศาสตร์เวทมนตร์ที่ผมไม่เข้าใจสักเท่าไหร่
พอดูก็รู้สึกว่าคล้าย ๆ กับการปรุงยาสมุนไพร
อีกอย่าง ในสภาพแบบนั้นดูพวกเธอก็น่าจะรู้สึกว่าห้องแคบด้วย ตอนสร้างบ้านหลังใหม่ผมไปขอให้สร้างห้องเล็ก ๆ ไว้เป็นห้องวิจัยด้วยแล้วกัน
ปัจจุบัน พวกเราก็คุยกันเรื่องโครงสร้างของบ้านเป็นครั้งคราว
–
ระหว่างฤดูหนาว พวกเรียเองก็หมกตัวอยู่แต่ในบ้านซุง
ส่วนเรื่องอาหารกับฟืน เนื่องจากแบ่งไปให้แล้วก่อนจะเข้าฤดูหนาว ดั้งนั้นคงไม่ต้องเป็นห่วงอะไร แถมยังจัดแจงบอกเอาไว้แล้วว่าหากมีปัญหาอะไรก็ให้ติดต่อมา
ในช่วงฤดูหนาวนั้น พวกเรียทำเครื่องประดับจากหญ้าไม่ก็ฟาง
พวกเธอกำลังผลิตกระเป๋ากับตระกร้าจำนวนมาก
จะว่าช่วยได้มากก็คงได้ เพราะถาดกับกล่องที่ผมทำไว้ค่อนข้างหนัก
–
พวกคุโระก็อยู่ในโหมดนอนตีพุงอยู่ในกระท่อมโดยสมบูรณ์
ซาบุตงคงจะกำลังจำศีลอยู่เลยไม่โผล่มาให้เห็นเลย
ทว่า ก่อนจะเข้าสู่ช่วงจำศีลทอผ้ากับเอาไว้ให้เป็นจำนวนมาก เลยช่วยได้เยอะหลาย ๆ เรื่อง
ก็ แบบว่า พอพยายามอะไรหลาย ๆ อย่างมันก็เปื้อนน่ะนะ
–
เอาล่ะ ระหว่างฤดูหนาว ผมก็ไม่ได้ทำแค่งานเล็กงานน้อยเงียบ ๆ เพียงอย่างเดียว
สิ่งบันเทิงก็จำเป็น
มีเทียร์กับลูแล้วก็พวกเรียเพิ่มขึ้นมา สิ่งที่ต้องทำก็เพิ่มขึ้นไปด้วย
ผมลองทำโอเทลโล่ ไอเท็มสุดคลาสสิคของเรื่องราวต่างโลก ได้รับผลตอบรับดีทีเดียว
ฮิตมากโดยเฉพาะในกลุ่มเรีย
หมากรุกเองก็เช่นกัน ค่อนข้างเป็นที่ชื่นชอบของลู เทียร์ และพวกคุโระ
พวกคุโระเข้าใจกฏในการเล่นซะด้วย
ดูเหมือนจะเข้าใจกฏของโอเทลโล่เหมือนกัน แต่งับตัวหมากลำบาก
เลยค่อนข้างนิยมหมากรุกซึ่งใช้ปากงับได้ง่าย
ก่อนอื่น ขอแค่แยกประเภทของตัวหมากได้ก็พอ เลยทำหมากรุกเวอร์ชั่นพิเศษซึ่งใช้ปากงับได้ง่ายให้พวกคุโระ
ในบางครั้ง พวกมันก็มาล้อมวงเล่นกันอย่างสนุกสนาน
จากเท่าที่เห็น ดูจะเล่นเก่งกว่าผมซะอีก
เพื่อรักษาไว้ซึ่งศักดิ์ศรีของตัวเอง การไม่เข้าไปท้าทายคงเป็นทางเลือกที่ฉลาดกว่าล่ะนะ
พวกคุโระค่อนข้างปราดเปรื่องซะด้วย อาจจะยอมอ่อนให้ก็ได้ ถ้าเป็นอย่างนั้นล่ะก็จิตใจผมต้องพังทลายแน่ ๆ
สู้ไปเล่นกับเทียร์และลูคงจะเหมาะกว่า
อ๊ะ เดี๋ยวเถอะ ลู
อย่าไปท้าทายคุโระนะ
จะถูกตบยับเยินเอานะ
เดี๋ยวจิตใจจะ
….
แล้วก็จิตตกไปราวสามวัน
–
ระหว่างฤดูหนาว ในช่วงที่สภาพอากาศเป็นใจ ผมก็จะออกไปตรวจสอบรั้วกับคูเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศ
ช่วงฤดูนี้ไม่มีพวกซาบุตงช่วยดูแล ดั้งนั้นจะประมาทไม่ได้
พอเป็นพวกคุโระก็สามารถกระโจนข้ามทั้งรั้วเอย คูเอยได้นี่นะ
สร้างรั้วสูง ๆ ไว้รอบ ๆ บ้านของพวกเรียจะดีกว่าไหมนะ
ถ้าในป่ามีเหยื่อให้ล่าก็จะสามารถรวบรวมเนื้อที่สดใหม่มาไว้ในมือได้ แต่โอกาสแบบนั้นก็ไม่ได้มีบ่อย ๆ
สุดท้ายก็จบลงแค่เปลี่ยนบรรยากาศ
….
ผมรวบรวมหิมะที่ตกลงมา แล้วปั้นตุ๊กตาหิมะขึ้นมา
ตาของเทียร์เป็นประกายวิบวับเมื่อได้เห็นมัน
แล้วหลังจากนั้น เวลามีโอกาสเทียร์ก็จะปั้นมันขึ้นมา
ผมทำถุงมือขึ้นมาด้วยผ้าที่เหลือ เพราะกังวลว่ามือของเธอจะถูกหิมะกัด
——
