———
ฤดูใบไม้ผลิ
ใบไม้ผลิมาถึงแล้ว
ปีนี้ตั้งเป้าจะให้การก่อสร้างทางน้ำเสร็จสมบูรณ์
สร้างที่พักใหม่
แล้วก็ ทำความสะอาดสิ่งปฏิกูลในชั้นใต้ของห้องน้ำที่ผัดผ่อนมานาน
ผมรู้ดีว่าจะปล่อยให้ดินพอกหางหมูไม่ได้
ลองเอาไปปรึกษาเทียร์กับลูแล้วว่า พอจะใช้เวทมนตร์ทำอะไรสักอย่างได้ไหม แต่ดูเหมือนจะไม่ไหว
ทว่าถ้าปล่อยไว้สุดท้ายก็จะย่อยสลายไปเองนี่
เลยขอให้ใช้เวทมนตร์เร่งปฏิกิริยาดังกล่าวดู กลายเป็นว่ากลิ่นอันไม่พึ่งประสงค์พวยพุ่งตลบอบอวลจนไม่มีใครเข้าใกล้
ลำบากเลยแฮะ
กลิ่นนั้นส่งขึ้นมาถึงบริเวณที่นั่งตอนใช้งาน เลยจำเป็นต้องหามาตรการรับมือโดยเร่งด่วน
แล้ว สไลม์ ก็ถูกเสนอขึ้นมา
[เพราะว่าพวกมันสามารถดูดซับและย่อยสลายของพวกนั้นได้ เลยถูกใช้ในเขตนอกเมืองอยู่น่ะนะ]
อย่างนี้นี่เอง
มีสิ่งมีชีวิตแบบนี้ด้วยสินะ
สไลม์
อาจจะไม่ได้รู้ลึกอะไรมากเกี่ยวกับโลกแฟนตาซี ความดุร้ายของพวกมันจะขึ้นอยู่กับชื่อเรื่อง
ถ้าเป็นสไลม์ที่ผู้กล้าต้องปะมือในช่วงแรกล่ะก็ไม่มีปัญหา ถ้าหากเป็นพวกที่อยู่ในดันเจี้ยนแล้วเข้าจู่โจมทันทีที่เห็นหน้าล่ะก็ ไม่อยากเข้าใกล้
แต่ว่าดูเหมือนสไลม์ในโลกนี้จะเป็น ผู้ทำความสะอาดแห่งท่อน้ำทิ้ง
[สไลม์เนี่ย หาได้ที่ไหนเหรอ?]
[แถว ๆ บึงไม่ก็ทะเลสาบก็น่าจะมีนะคะ….]
[จับมาให้หน่อยได้ไหม?]
[ไว้ใจฉันได้เลยค่ะ
จะไปจับมาให้ ภายในสิบวันนะคะ]
ผมฝากให้เทียร์ผู้พูดด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยมไปจัดการ
[ฝากด้วยนะ]
แล้วผมก็ละทิ้งห้องน้ำหลังปัจจุบัน
ปิดช่องที่กลิ่นอันไม่พึงประสงค์จะเล็ดลอดออกมา แล้วก็ไปสร้างห้องน้ำหลังใหม่
ห้องน้ำก็แค่ต้องขุดรูเท่านั้น ตัวอาคารก็มาจากการใช้ซ้ำ งานเลยง่ายมาก
คงวางใจได้สักพัก
–
สไลม์ที่เทียร์นำมานั้นตัวนิดเดียว
หนึ่งตัวมีขนาดราว ๆ กำปั้นเห็นจะได้
[นี่ขนาดโดยทั่วไปเหรอ]
[สายพันธุ์ตามธรรมชาติก็จะราว ๆ นี้แหละค่ะ]
ตามที่ผมจินตนาการเอาไว้ คิดว่าจะใหญ่กว่านี้สักหน่อยซะอีก
ตอนจับให้ความรู้สึกคล้าย ๆ กับลูกเบสบอลนิ่ม ๆ
[เนื่องจากพวกมันกินทั้งซากและของเสียเลยถูกเรียกว่า ผู้ทำความสะอาดแห่งผืนป่าบ้าง ผู้ทำความสะอาดแห่งทุ่งหญ้าบ้าง ไม่ก็ผู้ทำความสะอาดแห่งดันเจี้ยนน่ะค่ะ]
สไลม์พวกนั้นถูกพากลับมาโดยบรรจุอยู่ในไหไม่รู้กี่สิบตัว
[ปล่อยไปจะดีเหรอ]
[โดยพื้นฐานแล้ว ก็ประมาณว่า….คือ]
เทียร์ดูลำบากใจที่จะตอบคำถาม
[อะไรเหรอ?]
[ตอนที่กำลังจับพวกสไลม์ก็คิดขึ้นมาได้น่ะค่ะ ว่าจะถูกพวกคุณคุโระกับพวกซาบุตงจับกินเอาหรือเปล่า]
บางทีตอนที่ออกเดินทางไป ในหัวคงคิดแค่เรื่องกำจัดกลิ่นพวกนั้นล่ะมั้ง
[ฮือ….]
ก่อนอื่นก็เรียกคุโระกับซาบุตงมาก่อนแล้วกัน
[กินไหม?]
ซาบุตงกับคุโระก็ส่ายหัวตอบกลับมา
ในแง่ของบรรยากาศแล้ว รู้สึกเหมือนจะบอกว่า ไม่เห็นจำเป็นต้องไปกินมันเลยทั้ง ๆ ที่ของที่อร่อยกว่าก็มี
สไลม์เนี่ยรสชาติห่วยหรือเปล่านะ
เอาเถอะ คงไม่คิดอยากจะเอามาทำของกินแหละนะ
[งั้นก็ เจ้าพวกนี้คือผู้อยู่อาศัยใหม่นะ
สนิทกันเข้าไว้ล่ะ
บอกพวกลูก ๆ ด้วย]
คุโระกับซาบุตงส่งสัญญาณบอกว่าเข้าใจ
อืม เก่งมาก
–
เทียร์นำสไลม์กลับมาทั้งสิ้นสิบเจ็ดตัว
นำเอาไปไว้ที่ห้องน้ำหลังใหม่ กับห้องน้ำของพวกเรียที่ละสองตัว
ส่งไปที่เขตสุนัขสามตัว
ที่เหลืออีกสิบตัวถูกส่งไปที่ห้องน้ำหลังเก่าที่ถูกปิดไป
กลิ่นอันชวนให้เบือนหน้าพวยพุ่งออกมาหลังจากเปิดช่องที่ปิดเอาไว้ ทำผมรู้สึกผิด ส่วนตัวคิดว่าพวกมันค่อนข้างน่ารักซะด้วยสิ
ขอรบกวนด้วยครับ
–
ข้อเสียของการใช้สไลม์
การจะเข้าใช้งานห้องน้ำทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่ามีพวกมันอยู่ด้านล่างนั้น ต้องอาศัยความกล้าพอสมควรเลย
ดูเหมือนว่าคนอื่นจะไม่ได้รู้สึกอะไร กว่าผมจะชินก็เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน
———
