———
อยู่มาวันหนึ่ง ผู้อยู่อาศัยก็เพิ่มขึ้นมา
พวกลูก ๆ ซาบุตงชวนมาหรือเปล่านะ
ผึ้งตัวใหญ่ถูกมัดเอาไว้ด้วยใยของพวกลูก ๆ ซาบุตง
ผึ้งตัวนั้นมีขนาดราว 30 เซนติเมตร
บางทีถ้าไม่ได้ถูกมัดอยู่ อาจจะหนีไป ไม่ก็เข้ามาโจมตีผมก็เป็นได้
ดูจากท่าทางของลูก ๆ ซาบุตงแล้ว เดาว่าคงอยากจะเลี้ยงเอาไว้
เท่าที่เห็นทั้งศีรษะ ลำคอ แขนขาล้วนมีขนที่ดูอู้ฟู่ แผ่รัศมีความสูงส่ง
บางทีผึ้งอาจจะส่งผลดีต่อพืชที่ปลูกก็เป็นได้
[คงจะไม่เข้ามาทำร้ายกันหรอกใช่ไหม?]
ผมถามเพื่อยืนยัน
ถ้าหากดูมีพิษมีภัยล่ะก็ จำเป็นต้องกำจัดทิ้ง
ทว่า ลูก ๆ ซาบุตงที่จับผึ้งมา ทำท่าทางบอกว่าไม่ต้องห่วง
ผึ้งที่ถูกจับมาก็เหมือนจะพยายามบอกผมว่าไม่ต้องห่วงเช่นเดียวกัน
[….เข้าใจแล้ว แล้วจะอยู่ตรงไหนดีล่ะ]
ผมรับฟังความต้องการของมัน แล้วสร้างกระท่อมไว้ที่มุมทางเหนือของเขตผลไม้
ถึงจะบอกว่าเป็นกระท่อมก็เถอะ แค่สร้างแบบง่าย ๆ สำหรับกันลมกันฝน คล้าย ๆ กับห้องน้ำที่สร้างในครั้งแรก
คิดอยู่ว่าจะเอาอย่างไรเรื่องอาหาร ลูก ๆ ซาบุตงก็นำสตรอเบอร์รีมาให้
ดูจะตั้งอกตั้งใจเลี้ยงผึ้งเป็นอย่างดีก็เถอะ ไปเอามาจากไหนล่ะนั้น
ผมจะมองข้าม ถือเป็นส่วนที่แอบกินแล้วกัน
หลังจากนั้น ลูก ๆ ซาบุตงหลายตัวก็ผลัดเปลี่ยนคอยดูแล
–
ผ่านไปราวสิบวัน รังผึ้งทรงกลมขนาดใหญ่ก็เสร็จ
เท่าที่เห็น ดูคล้ายกับรังแตนขนาดใหญ่
รังนั้นถูกสร้างอยู่บนพื้นเนื่องจากมีขนาดใหญ่ มองไปก็คล้าย ๆ กับจอมปลวก
ผึ้งงานนั้นออกมาจากรัง
ลำตัวมีขนาดค่อนข้างต่างไปจากที่ผมรู้จัก
คิดว่าคงจะมีแค่ผึ้งนางพญาที่มีขนาดใหญ่แบบนี้ แต่มีผึ้งซึ่งแม้จะมีขนาดเล็กกว่าผึ้งนางพญา แต่ก็มีขนาดใหญ่กว่าผึ้งงาน มีขนาดราว 15 เซนติเมตร เกิดมาเพื่อรับหน้าที่ปกป้องรัง
เป็นผึ้งทหารหรือเปล่านะ
ถ้าไม่ไปทะเลาะกับพวกลูก ๆ ซาบุตงก็คงไม่มีปัญหาล่ะนะ….
เอาเป็นว่า เรื่องของพวกผึ้งให้ลูก ๆ ซาบุตงจัดการไปแล้วกัน
ถ้ามีปัญหาอะไรก็คงมาแจ้งผมเอง
อนึ่ง ตอนได้เห็นรังผึ้ง ลูกับเทียร์มีท่าทางยินดีและคาดหวังกับน้ำผึ้ง ทว่าพวกเรียทำหน้ายู่
ไม่ถูกกับผึ้งหรือเปล่านะ
–
การก่อสร้างทางน้ำเสร็จสมบูรณ์แล้ว
ในที่สุด
ผมสร้างทางน้ำขึ้นด้วยการนำดินมากองแล้วอัดให้แน่น ดังนั้นทางน้ำจึงไม่ได้กว้างเท่าไหร่นัก
แต่การไหลของน้ำก็ราบรื่นดี
ไม่มีรั่วระหว่างทาง ตลอดมาจนถึงอ่างเก็บน้ำ
ได้เห็นแบบนั้น น้ำตาไหลออกมา
อุฮือ….ดีจังเลย
แล้ว ต้องขอบคุณทุก ๆ คนที่ให้ความร่วมมือจริง ๆ
วันนี้ก็งานเลี้ยงใหญ่เลยแล้วกัน
–
เอาล่ะ ทางน้ำก็เสร็จแล้ว พอมีน้ำในอ่างเก็บแล้วเรื่องที่สามารถทำได้ก็เพิ่มขึ้นพรวดพราด
ก่อนอื่นเลยก็ห้องอาบน้ำที่รอคอยรอยคอมานาน
ผมตั้งใจจะสร้างห้องอาบน้ำขนาดเล็กโดยขอความร่วมมือจากพวกเรีย
ต้องเตรียมที่อุ่นน้ำ ห้องอาบน้ำ ที่ล้างตัว แล้วก็ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
–
ที่อุ่นน้ำก็คือ ที่ต้มน้ำร้อนล่ะ
ปัจจุบันยังไม่สามารถสร้างที่อุ่นน้ำซ้ำ**ได้
<TN:เท่าที่ผมเข้าใจ มันคือระบบที่จะคอยรักษาอุณหภูมิของน้ำให้อุ่นอยู่เสมอ>
ทำน้ำร้อนมาก่อนที่ไหนสักที ที่เหลือก็แค่ แล้วค่อยนำมาเติมลงในอ่างน้ำ
สร้างเตาคามะโดะไว้ด้านอก แล้วติดตั้งเตาไฟ
จากนั้นก็เตรียมทางน้ำสำหรับส่งน้ำร้อนจากเตาไฟไปยังห้องอาบน้ำ
เพื่อให้การดูดน้ำเป็นไปโดยง่าย ขณะเดียวกันก็สร้างน้ำต่อมาจากอ่างเก็บด้วย
–
ผมสร้างอ่างแช่น้ำไว้ในห้องอาบน้ำ
กว้าง 3 เมตร ยาว 1.5 เมตร ลึก 1 เมตร
ขนาดใหญ่พอสมควร
ก้นอ่างติดตั้งฝาสำหรับระบายน้ำ ซึ่งเชื่อมต่อไปยังทางน้ำใต้ดิน (ทางระบายน้ำเสีย)
น้ำเสียไม่ได้ถูกปล่อยกลับไปยังอ่างเก็บน้ำ เพราะว่าทางน้ำดังกล่าวมีไว้สำหรับถ่ายเทน้ำจากอ่างไปยังแม่น้ำเท่านั้น ( เสร็จตั้งแต่หลายปีก่อน เพราะแค่ขุดอย่างเดียว)
ด้วยข้อเสนอของเทียร์ เธอบอกว่าหากใส่สไลม์ไว้ในน้ำ จะทำให้น้ำสะอาด ผมจึงสร้างบ่อพักน้ำสำหรับบำบัดก่อนที่ปล่อยกลับสู่แม่น้ำ
สิ่งแวดล้อมเป็นสิ่งสำคัญ
มีสไลม์ช่างแสนสะดวก
รู้สึกตัวขึ้นมาได้ว่ายิ่งอ่างใหญ่เท่าไหร่ การเติมน้ำกับการต้มน้ำร้อนก็ยิ่งลำบาก ทว่าผมค่อนข้างหลงใหลในอ่างใหญ่ เลยทำเอาไว้แบบนี้
แล้วก็สร้างที่ล้างตัวกับห้องเปลี่ยนชุดให้มีขนาดเหมาะสมกับขนาดของห้องอาบน้ำ
ภาพลักษณ์ของห้องอาบน้ำก็เป็นสิ่งสำคัญ เลยติดตั้งหน้าต่างไว้ที่กำแพงที่มองเห็นได้จากอ่างอาบน้ำ
ทำให้ออกมาดูหรูหรากว่ากระท่อมที่พักของผมซะอีก
จะว่าไปแล้วก็ต้องสร้างบ้านใหม่ด้วยนี่นะ
แต่ยังไงตอนนี้ก็ต้อง ห้องอาบน้ำ ก่อนล่ะนะ
–
ห้องอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว พอเตรียมพร้อมอะไรได้พอสมควรแล้ว ผมก็สอนวิธีการใช้งานห้องอาบน้ำคนอื่น ๆ
เพราะว่าไม่มีใครรู้จักนี่นะ
ต้องล้างตัวแล้วถูให้สะอาดด้วยผ้า
เอาเถอะ พอคิด ๆ ดูแล้วจำเป็นต้องใช้ทั้งฟืนและน้ำในปริมาณมาก อาจจะสิ้นเปลืองก็ได้
ยังไงก็สอนวิธีใช้งานไปแล้ว
ผมสอนด้วยคำพูดไม่ค่อยเก่ง เลยต้องสาธิตให้ดูอย่างช่วยไม่ได้
ยังไงป่านนี้แล้ว ไม่มีใครมาอายกับร่างเปลือยผมอยู่แล้ว
ผมล้างตัวโดยแอบรู้สึกเขินเล็กน้อย จากนั้นก็ลงไปแช่น้ำ
[…ดีต่อใจ]
น้ำตาไหลออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ
ห้องอาบน้ำกว้างใหญ่ น้ำร้อนกำลังดี
เพราะว่าในโลกก่อน ระหว่างที่รักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลการอาบน้ำถูกห้าม นี่เลยเป็นครั้งแรกในรอบนานแสนนาน
[อาาาา]
เสียงเล็ดลอดออกมาโดยไม่เจตนา
พวกผู้หญิงไม่ได้อยู่ในหัวผมอีกแล้ว
มีเพียงความอิ่มเอมจากห้องอาบน้ำเท่านั้น
พวกผู้หญิงคงจะเข้าใจได้ว่าเป็นของดี จากท่าทีของผมล่ะนะ
ยังไปป่านนี้แล้ว คนที่ละล้าละหลังว่าจะเปลื้องผ้าต่อหน้าผมไม่มีอีกแล้ว
ทุกคนพรวดเข้ามาพร้อมกัน
[เอะ…อะ…เดี๋ยวสิ…ถึงจะกว้างก็เถอะ…ไม่เอา…ไม่ไหวจริง ๆ นะ ตามคิว ตามคิวนะ]
และแล้วเวลาที่ได้ดื่มด่ำกับการแช่น้ำก็ช่างแสนสั้น
———
(=´∀｀)人(´∀｀=)
