สายลมเเรกของฤดูร้อนต้นเดือนมิถุนายนพัดพาให้หยดเหงื่อไหลดั่งสายนํ้า
[“โกหก…ใช่ไหม…?”]
ผม อาซาฮิโอกะ ชินเซย์ได้ไปรู้ว่าเเฟนของผม ชิอินะ เรีย กําลังนอกใจผมอยู่
[“รอก่อน เรีย….”]
เรียกําลังมือกับหนุ่มเเปลกหน้าเเละเดินนําหน้าผมไปเพียงไม่กี่เมตร
ผมอยากที่จะตะโกนเเละหยุดเธอไว้
“ไอ้หมอนั้นมันเป็นใคร” ผมคิดเช่นนั้นอยู่ในใจ
นอกจากนี้──
[“ทําไมเธอดูมีความสุขขนาดนั้นกันนะ…”]
เมื่อผมเห็นเรียมีความสุข เเต่ร่างกายของผมกลับไม่ขยับเขยื้อนไปตามใจอยาก
เรียเป็นเเฟนสาวคนเเรกในชีวิตของผม ทําดีกับผมมาตลอด เเละเธอยังทําข้าวกล่องให้ผมกินทุกวี่ทุกวัน
เรียคนนี้เนี่ยนะ….จะนอกใจผม…
เเต่เมื่อลองคิดดูเเล้ว ช่วงนี้พฤติกรรมของเธอเเปลกไปจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง
เธอย้อมผมจากสีดําเป็นสีบลอนด์ทอง เเต่งหน้าฉูดฉาดเเถมยังตัดกระโปรงให้สั้นลงอีก
เมื่อก่อนเธอยังเป็นคนมีระเบียบเรียบร้อย เเต่เมื่อกลับมามองความเป็นจริงตอนนี้เธอกลายเป็นสาวเเกลโดยสมบูรณ์เเบบ
เธอบอกกับผมว่าอยากเปลี่ยนลุคใหม่ เเต่ที่จริงเเล้วเธอติดใจไอ้หนุ่มคนนั้นสินะ
รสนิยมของเเฟนผมเปลี่ยนไปเพราะไอ้หนุ่มเเปลกหน้าคนนั้น
เมื่อลองคิดดูเเล้ว ผมรู้สึกเเน่นหน้าอกขึ้นมาทันที
เธอทําตัวอย่างงี้….อย่าคิดว่าฉันจะไม่รู้นะ
รู้งี้ผมไม่น่าจะคบกับเรียตั้งเเต่เเรก….
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงเเละเปิดไลน์ขึ้นมา
ก่อนที่หัวใจผมกําลังจะเเตกเป็นเสี่ยงๆ ผมส่งข้อความไปหาเรียว่า “เราเลิกกันเถอะ”
เพียงเเค่คําพูดคําเดียวในวันนั้น ทําให้ความสัมพันธ์ระหว่างเราจบลงโดยทันที
