“สนมฟ้าสุริยา” เฮเลนา เรลโนต
“สนมฟ้าจันทรา” ชาร์ลอตเต เอียนส์เวิร์ธ
“สนมฟ้าดารา” มาริเอล รีเวียร์
เรียกได้ว่า ณ ที่นี้ เหล่า “สามสนมฟ้า” ผู้ยืนอยู่ในจุดสูงสุดของวังหลังในปัจจุบันได้มาอยู่กันพร้อมหน้า โดยชาร์ลอตเตกับมาริเอลมีนางสนมลิ่วล้อติดตามมาด้วยมากกว่าสิบคน
มีเพียงเฮเลนาที่มาแบบกองทัพบุกเดี่ยว
“โอ้ นี่มันพระสนมฟ้าดารา”
ผู้ที่จุดชนวนก่อนคือชาร์ลอตเต
แม้สำเนียงวาจาจะสุภาพแต่สายตานั่นคุกรุ่นไปด้วยความชิงชัง ดูเหมือนตัวชาร์ลอตเตเองก็คงจะดูแคลนมาริเอลอยู่ไม่น้อย
ชาร์ลอตเตเป็นบุตรีเคานต์ ส่วนมาริเอลเป็นบุตรีบารอน ทั้งที่มีความต่างของชาติกำเนิดแต่กลับได้ตำแหน่งทัดเทียมกัน เธอคงจะหงุดหงิดใจเพราะเรื่องนั้นสินะ
“มาทำไมหรือเจ้าคะ? ดิฉันกำลังสนทนากับพระสนมฟ้าสุริยาอยู่พอดีเลย”
“แหม ก็แค่คิดว่าในฐานะนางสนมคนหนึ่งเช่นเดียวกัน ดิฉันก็อยากร่วมพูดคุยอย่างสนุกสนานกับพวกท่านทั้งสอง หรือพระสนมฟ้าจันทราจะบอกว่าดิฉันทำให้ท่านลำบากใจคะ?”
“ไม่เป็นเช่นนั้นหรอกเจ้าค่ะ แค่กำลังรู้สึกทึ่งว่าผิวหน้าช่างหนาเสียเหลือเกินเท่านั้นเอง ถึงจะเป็นสามสนมฟ้าเช่นเดียวกัน แต่ไม่นึกเลยว่าท่านจะกล้าคิดว่าตนเองเสมอเหมือนกับพวกดิฉันน่ะ”
“อุ๊ยแหม? ตำแหน่งนี้ของดิฉันได้รับมาจากฝ่าบาทนะคะ การที่รู้สึกไม่พอใจเรื่องนั้นเนี่ย หรือว่าจะคิดไม่ซื่อเหมือนอย่างที่พระสนมฟ้าสุริยากล่าวจริง ๆ คะ? หากเป็นเช่นนั้นมาร์ควิสโนลด์ลุนด์ที่หนุนหลังท่านอยู่ก็คงต้องตกเป็นจำเลยด้วยแล้วล่ะ”
ชาร์ลอตเตกับมาริเอลจ้องเขม็งใส่กันโดยทิ้งระยะห่างไปจากเฮเลนา
ทั้งที่สำเสียงก็สุภาพไพเราะแต่ทำไมถึงพูดจาด่าทอสารพัดกันได้ขนาดนั้นนะ ในด้านความสามารถทางภาษาแล้วเฮเลนาพ่ายแพ้อย่างเทียบไม่ติดเลย
“คิดว่าดิฉันจะมีความคิดเช่นนั้นหรือเจ้าคะ? พระสนมฟ้าดาราเนี่ย ดูเหมือนว่านอกจากรูปลักษณ์แล้วปัญญาเองก็ยังไม่ดีนัก ทั้งที่เคยคิดว่าควรจะแสดงความนับถือในฐานะสามสนมฟ้าที่ได้รับการปฏิบัติเสมือนชายาเอกเหมือนกันแต่สงสัยจะต้องปรับทัศนคติเสียใหม่แล้วล่ะเจ้าค่ะ”
“มิได้ ๆ ดิฉันเองก็นึกว่าท่านมีดีแค่ด้านรูปลักษณ์กับชาติกำเนิดแท้ ๆ ไม่นึกเลยว่าจะมักใหญ่ใฝ่สูงถึงเพียงนั้น แต่ถ้าบอกว่าเป็นการจงใจแสดงจำอวดเพื่อไม่ให้ตนเองถูกสงสัย ก็พอจะยอมรับพฤติกรรมแปลก ๆ ที่ผ่านมาได้นะคะ”
“……ช่างพูดช่างจาจริงนะเจ้าคะ พระสนมฟ้าดารา ดูท่าว่าจะยังไม่สำนึกถึงฐานะของตนเองสินะเจ้าคะ”
“พูดเรื่องอะไรหรือคะ พระสนมฟ้าจันทรา อุ๊ยแหม ชุดเดรสนั่นดูวิเศษไปเลยนี่คะ ดูน่าเอ็นดูเหมาะสมกับท่านดีนะ”
อุฮุฮุฮุฮุฮุฮุฮุ ๆ
ทั้งสองคนหัวเราะออกมาพร้อมกัน แต่แววตาไม่ได้หัวเราะสักนิด
ไอ้การพูดเสียดสีกันไปมาระหว่างหญิงสาวเนี่ยมันน่ากลัวแท้ ได้มาเห็นอะไรที่น่ากลัวกว่าสนามรบแบบนี้ เฮเลนาเองก็รู้สึกว่าตัวลีบลงไป
ไม่สามารถไปพูดแทรกการสนทนาของทั้งสองได้เลย
“เป็นเดรสที่ยอดเยี่ยมใช่ไหมล่ะเจ้าคะ? ช่างตัดเย็บเจ้าประจำของดิฉันทำขึ้นมาเอง อย่างไรเสียเดรสน่ะมันควรเพิ่มสเน่ห์ของผู้สวมใส่อีกเพียงเล็กน้อยก็พอแล้วเจ้าค่ะ หากสวมเดรสเหมือนของพระสนมฟ้าดาราแล้ว ชุดเดรสมันจะกลายเป็นตัวหลักไปแทนนะเจ้าคะ”
“อุ๊ยแหม พูดอะไรแปลกๆ นะคะ ว่าแต่เป็นชุดเดรสที่วิเศษจริง ๆ นั่นแหละ ขอบคุณที่อุตส่าห์เลือกใช้ผ้าที่บริษัทการค้าของทางบ้านดิฉันจัดจำหน่ายนะคะ”
‘หืม’ ชาร์ลอตเตฟังถึงตรงนั้นก็ขมวดคิ้ว
บ้านของมาริเอลหรือก็คือตระกูลรีเวียร์เป็นผู้บริหารบริษัทการค้าใหญ่แอน-มาโลว์ ซึ่งก็คงมีการขายของอย่างชิ้นผ้าหรือชุดเดรสอยู่ไม่มากก็น้อย
“เนื้อผ้านั่นยอดไปเลยใช่ไหมล่ะคะ? มันขึ้นชื่อว่าแม้ราคาไม่สูงมากแต่กลับดูคล้ายผ้าชั้นสูงค่ะ”
“—!”
“ถึงกระนั้น เทียบกับผ้าชั้นสูงของจริงแล้วก็ยังหยาบอยู่ แต่หากตระกูลเคานต์ที่ไม่ค่อยมั่งคั่งนักเพียงอยากจะตกแต่งให้มองจากไกล ๆ แล้วดูดี คุณภาพเท่านี้ก็เหลือเฟือแล้วล่ะค่ะ”
ด้านตำแหน่งเท่ากัน
ด้านยศขุนนางนั้น ชาร์ลอตเตเหนือกว่า
ทว่าในด้านอำนาจทางการเงิน ฝ่ายมาริเอลเหนือกว่าอย่างมหาศาล
‘ขอกลับก่อนได้ไหมนะ’ เฮเลนาเริ่มจะคิดแบบนั้นขึ้นมา เพราะดูเธอจะไม่มีบทเลย
“อึ่ก—! ง งั้นหรือคะ ช่างตัดเย็บไม่เคยพูดเรื่องนั้นสักคำ ดิฉันก็เลยไม่รู้น่ะเจ้าค่ะ”
“แหม ๆ งั้นช่างตัดเย็บก็คงเห็นใจจึงช่วยเลือกสิ่งที่เหมาะสมกับฐานะทางการเงินให้กระมังคะ ดูเหมาะมากเลยล่ะค่ะ”
“ฮึ่มม……”
ชาร์ลอตเตกัดปาก
มันคือเรื่องของอำนาจทางการเงินซึ่งเป็นพลังที่ตระกูลครอบครอง ถึงเฮเลนาจะไม่รู้ว่าตระกูลเคานต์เอียนส์เวิร์ธเป็นตัวตนเช่นไร แต่จากคำพูดของมาริเอลแล้วคงไม่ใช่ตระกูลที่มั่งคั่งนัก
แม้โดยรวมจักรวรรดิกันเกรฟจะมีขุนนางระดับเคานต์ขึ้นไปอยู่ไปมากนัก แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าทุกตระกูลนั้นจะมีอาณาเขตปกครองที่อุดมสมบูรณ์
“หึ……จะนึกซะว่าเป็นเสียงเห่าหอนของขุนนางชั้นล่างแล้วกันเจ้าค่ะ”
“แหม ๆ การที่ไม่มีอะไรให้ภูมิใจได้นอกจากชาติกำเนิดเนี่ยก็ลำบากเหมือนกันนะคะ”
“คุยกับท่านแล้วก็รู้สึกเสียเวลาเปล่า ดิฉันกำลังจะจัดงานเลี้ยงน้ำชากับเพื่อนฝูงที่นี่ ช่วยกลับไปซะนะเจ้าคะ”
“บังเอิญจังเลยนะคะ ดิฉันเองก็คิดว่าจะมาจัดงานเลี้ยงน้ำชากับเพื่อนฝูงที่นี่เหมือนกัน ถ้าไม่รังเกียจมาร่วมวงกันเป็นอย่างไรคะ? อ้อ แน่นอนว่าได้จัดเตรียมชาที่ซื้อมาจากคอลกันดาทางตะวันออกเอาไว้แล้วค่ะ ส่วนขนมที่ทานคู่กับน้ำชาก็ซื้อจากร้านขนมซึ่งทำหน้าที่จัดหาให้ราชวงศ์โดยเฉพาะ ทว่าดันเตรียมไว้แค่ส่วนสำหรับดิฉันกับเพื่อนเท่านั้นนะสิคะ ดังนั้นพวกท่านคงต้องเตรียมของพวกท่านมาเอง”
‘ฮุฮุ’ มาริเอลยิ้มชื่นบาน
ราวกับกำลังแสดงอำนาจทางการเงินที่เหนือกว่าอย่างทาบไม่ติดอยู่
“ก็ไม่อยากจะคิดแบบนี้……แต่คงจะไม่ได้มีของบกพร่องที่ซื้อมาจากท่าเรืออัลมาโรสหรืออะไรแบบนั้นใช่ไหมคะ ชาจากที่นั่นน่ะคุณภาพแย่และไม่ได้อร่อยเลย……แต่เอาเถอะ ก็รู้อยู่ว่ามันราคาถูกนี่นะ”
“อึ่ก……!”
“พระสนมฟ้าจันทราผู้เป็นบุตรีเคานต์ที่โด่งดังคงจะไม่ได้ดื่มสินค้าบกพร่องพวกนั้นอยู่ใช่ไหมล่ะคะ ถ้าไม่รังเกียจก็อยากจะขอดูใบชาของท่านบ้าง”
มาริเอลกล่าวเช่นนั้นพลางเดินหน้าไปหนึ่งก้าว
พร้อมกันนั้นชาร์ลอตเตก็ถอยไปหนึ่งก้าว
ถ้าจำไม่ผิด ชาที่ซื้อมาจากท่าเรืออัลมาโรสเนี่ย ชาร์ลอตเตเคยเอามาเสิร์ฟให้เฮเลนาตอนไปเยือนห้องครั้งแรกสินะ เฮเลนาเองก็ไม่ค่อยรู้ละเอียดอยู่แล้ว แต่ไม่ยักรู้ว่าเป็นของบกพร่อง
ไม่สิ—สำหรับมาริเอลแล้ว เธออาจจะมองทุกอย่างนอกจากของชั้นสูงแท้จริงว่าเป็นของบกพร่องหมดเลยก็ได้
“หึ! ทุกคนคะ ดิฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายขึ้นมาซะแล้ว งานเลี้ยงน้ำชาวันนี้ยกเลิกนะเจ้าคะ”
“อ้าว เช่นนั้นดิฉันก็ใช้สวนระหว่างอาคารนี้ได้ใช่ไหมคะ? พระสนมฟ้าจันทรา”
“จะทำอะไรก็เชิญ ดิฉันจะกลับแล้วเจ้าค่ะ”
ทั้งที่ฟังยังไงก็เป็นแค่ข้ออ้าง แต่ชาร์ลอตเตก็กล่าวมันออกมาได้ด้วยท่าทีอวดเบ่งสุด ๆ ก่อนจะหันหลังกลับไป
ดูเหมือนสงครามน้ำลายครั้งนี้ ชัยชนะจะเป็นของมาริเอลสินะ
มาริเอลมองส่งชาร์ลอตเตที่จากไปด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่แววตาก็ไม่ได้ยิ้มด้วย
“ขออภัยที่เสียมารยาทนะคะ พระสนมฟ้าสุริยา”
“ไม่เป็นไรค่ะ พระสนมฟ้าดารา ว่าแต่ว่า……สุด ๆ ไปเลยนะ”
“พูดถึงอะไรหรือคะ? ดิฉันก็เหมือนเดิมนะคะ”
ที่เฮเลนารู้สึกว่าสุด ๆ ไปเลยคือไอ้การพูดเสียดสีกันต่างหาก
แต่จะบอกแบบนั้นออกไปตรง ๆ ก็ไม่ได้อ่ะนะ
“ดูเหมือนพระสนมฟ้าสุริยาจะกำลังฝึกฝนอยู่ในสวนระหว่างอาคารนี้สินะคะ เช่นนั้นดิฉันไม่รบกวนแล้ว เอาล่ะ ทุกคนคะ ไปจัดงานเลี้ยงน้ำชากันที่ ‘ห้องแปะเจียก’ ดีกว่า ถ้าไม่รังเกียจพระสนมฟ้าสุริยามาร่วมด้วยไหมคะ?”
“อ อ่า……ข้ายังต้องฝึกต่อน่ะ”
“ช่างน่าเสียดาย เช่นนั้นก็ไว้โอกาสหน้านะคะ”
‘ฮุฮุ’ มาริเอลหัวเราะพลางค่อย ๆ เดินจากไป
ราวกับว่าไม่ได้คิดจะจัดงานเลี้ยงน้ำชาในสวนตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
เฮเลนายืนมองแผ่นหลังนั้นด้วยความงงงัน
“……อะไรของเขานะ?”
เธอพึมพำออกมาเช่นนั้นเพราะอ่านเจตนาของมาริเอลไม่ออก
