The Demon Prince goes to the Academy
ตอนที่ 31
ฉันยุ่งมากเพื่อผ่านพิธีการเข้าเรียนและชั้นเรียน จนไม่มีเวลาแม้แต่จะคิดเกี่ยวกับวิธีรับคะแนนความสำเร็จ แต่โดยไม่ทันรู้ตัว ฉันก็สามารถเอาชนะความท้าทายได้แล้ว
ลองคิดดูแล้ว พวกเขาบอกฉันว่ารายการความท้าทายจะได้รับการอัปเดตเป็นระยะ ๆ และหนึ่งในนั้นต้องมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับการเผชิญหน้าครั้งนี้
มันคงเป็นเรื่องท้าทายสำหรับฉันที่จะเอาชนะใครสักคนหรืออะไรสักอย่าง ดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่ดี ในขณะที่ทุกคนกำลังเงียบอยู่ ฉันตัดสินใจตรวจสอบรายการความท้าทายหลังจากผ่านไปนาน
ที่อยู่ด้านบนดูเหมือนจะเป็นอันที่ให้คะแนนสูงสุดแก่ฉันท่ามกลางความท้าทาย
[ได้ที่หนึ่งในการตรวจร่างกายแบบบูรณาการ – 4,000 คะแนน]
ความท้าทายตบจักรพรรดิหายไปและมีอย่างอื่นปรากฏขึ้นแทนที่
นี่จะเป็นไปไม่ได้เลยถ้าฉันไม่ทำลายขาของทุกคนที่แข็งแรงกว่าฉัน อย่างไรก็ตาม ถ้าฉันสามารถทำลายขาของลุดวิกและเอลเลนได้ ฉันก็คงไม่ต้องการคะแนน 4,000 แต้มตั้งแต่แรก
[อยู่ใน 10 อันดับแรกของการสอบกลางภาค – 3,000 คะแนน]
นี่ไม่ใช่แค่การสอบกลางภาคที่จัดขึ้นสำหรับนักเรียน 22 คน แต่เป็นการสอบวิชาสามัญที่มีคนประมาณ 10,000 คน คะแนนสำหรับแต่ละการบรรยายจะแยกจากกัน แต่วิชาศึกษาทั่วไปได้รับการทดสอบเพื่อให้ได้คะแนนรวม แม้ว่าจะเป็นเพียงการสอบมัธยมปลาย แต่การติด 10 อันดับแรกโดยไม่โกงก็เป็นเรื่องไร้สาระ มีอัจฉริยะที่ยอดเยี่ยมมากมายในหมู่นักเรียนที่นี่
[ได้รับคำสารภาพรักจากเพื่อนร่วมชั้นของคุณ – 1,000 คะแนน]
นั่นเป็น 1,000 คะแนนเพียงเพราะคุณคิดว่ามันจะไม่เกิดขึ้นใช่มั้ย? คุณจะทำอย่างไรถ้ามันเกิดขึ้นจริง หือ?!
[เขียนจดหมายรักถึงเพื่อนร่วมชั้น – 200 คะแนน ]
[โดดเรียน (ทั้งวัน) – 100 คะแนน]
[โดนครูลงโทษ – 100 คะแนน]
[ทิ้งกราฟฟิตีไว้บนถนนสายหลักของวิหารหลังเคอร์ฟิว – 100 คะแนน]
เหตุใดสิ่งเดียวที่ดูเหมือนจะทำได้ สิ่งที่เยาวชนผู้กระทำผิดอาจทำได้ ส่วนใหญ่จะเป็นไปไม่ได้หรือแปลกประหลาด
และจากตัวเลือกที่แปลกประหลาดเหล่านี้…
[ต่อสู้ – 100 คะแนน] (เคลียร์)
ฉันจัดการเคลียร์หนึ่งในนั้นโดยบังเอิญ
ฉันรู้สึกค่อนข้างแย่เพราะฉันไม่ได้ทำอย่างนั้นเพื่อเคลียร์ความท้าทาย
* * *
วิชาพละเป็นวิชาสุดท้ายในวิชาสามัญ เพราะมันเป็นเรื่องธรรมดาที่ทุกคนจะเหน็ดเหนื่อยเมื่อวิชาจบ นั่นเป็นเหตุผลที่อาจารย์บอกให้ทุกคนกลับไปหลังจากการต่อสู้จบลง
ดังนั้น หลังจากเคเยอร์กลับมาได้ไม่นาน คุณเอพินฮาวเซอร์ก็กลับมา
แม้ว่า เคเยอร์จะหงุดหงิดที่ถูกดุ แต่แน่นอนว่าเขาไม่อยากทะเลาะกับฉันอีกต่อไป ฉันอยากให้คุณรู้ว่าปากของฉันทำร้ายคุณได้มากกว่าหมัดของฉัน ที่รัก
“ทุกคนโปรดส่งแบบฟอร์มใบสมัครหลักสูตรของคุณ ใครที่ยังไม่ได้ตัดสินใจก็อยู่ต่อไป”
นักเรียนที่กรอกใบสมัครแล้วมอบให้ครู ฉันส่งตามที่เป็นอยู่ เพราะฉันได้เตรียมไว้ล่วงหน้าแล้ว ดูเหมือนว่ายังมีคนอีกมากที่ยังไม่ตัดสินใจ
“ผู้ที่ส่งแบบฟอร์มแล้วควรกลับไปที่หอพัก แน่นอน คุณสามารถเดินไปรอบ ๆ วิหารได้ แต่คุณไม่ควรอยู่ข้างนอกดึกเกินไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคุณเดินไปรอบ ๆ ข้างนอก โปรดจำไว้ว่าคุณไม่สามารถออกไปข้างนอกได้เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากฉันหรืออาจารย์ใหญ่”
คุณเอพินฮาวเซอร์จากไปพร้อมกับคำพูดเหล่านี้ และนักเรียนครึ่งหนึ่งก็ลุกออกไปเช่นกัน
วิธีการใช้เวลาส่วนตัวของแต่ละคนนั้นแตกต่างกัน บางคนใช้มันเพื่อพัฒนาตนเอง
“เฮ้ ไปถนนหลักกัน”
“ฉันเหนื่อยแล้ว…. ฉันอยากไปพักผ่อน….”
“โอ้ ฉันรู้จักสถานที่ดีๆ ที่นั่น! ฉันแน่ใจว่าคุณจะชอบที่นั่น ดังนั้นอยากมาด้วยไหม”
บางคนใช้ความพยายามอย่างเต็มที่ในการเล่น เช่น A-8 โคโน ลินต์ บทเรียนของคลาส B ก็สิ้นสุดลงเช่นกัน
“คุณรู้จักสถานที่สนุกๆ ที่น่าไปมั้ย”
ลุดวิกกำลังถามเพื่อนร่วมชั้นว่าพวกเขารู้จักสถานที่น่าไปเที่ยวหรือไม่ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขามาที่วิหาร แน่นอนว่าทุกคนเหน็ดเหนื่อยจากบทเรียนพละที่เพิ่งผ่านมาไม่นานในวันนี้
“ว้าว ดูดวงตาต้องสาปพวกนี้สิ….”
ทันใดนั้นฉันก็ได้ยินเสียงสบถเบาๆ จากที่ไหนสักแห่งข้างๆ ฉัน
ฉันรู้ว่าพวกเขากำลังพูดถึงอะไร
พวกเขากำลังพูดถึงเด็กผู้หญิงที่เพิ่งออกจากห้องเรียนของคลาส B
“เมื่อใดก็ตามที่ฉันเห็นเธอ ฉันรู้สึกว่าความโชคดีหลุดลอยไปจากฉันทันที”
“เธอน่ากลัวมาก”
อีริช เดอ ลาฟาเอรีพูดเสียงดังราวกับว่าเขาตั้งใจให้เธอได้ยินทุกอย่าง เธอต้องเคยได้ยิน แต่สการ์เล็ต เดินไปข้างหน้าโดยแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินอะไรเลย
เธอมีผมสีแดงและดวงตาสีแดง พวกมันทำให้เธอโดดเด่น
B-3 สการ์เล็ต
“สิ่งที่เป็นลางร้ายแบบนี้ไม่สามารถเกิดขึ้นได้ตามธรรมชาติ”
อีริชกัดฟันขณะจ้องมองไปที่หลังของสการ์เล็ต
“ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าสิ่งนั้นจะมาถึงรอยัลคลาส ช่างโชคร้ายอะไรเช่นนี้”
รู้อะไรมั้ย ไอ้สารเลว? คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณกำลังยืนอยู่ข้างปีศาจ? งี่เง่า
อีริชเดินไปที่สการ์เล็ตอย่างใจเย็นและชนเข้ากับหญิงสาวขณะที่เขาเดินผ่านไป
“……”
สการ์เล็ตเริ่มหยิบสิ่งของที่เธอทำหล่นโดยไม่พูดอะไรสักคำ ราวกับว่าเธอคุ้นเคยกับสถานการณ์นั้นแล้ว ลุดวิกเอียงศีรษะขณะมองดูร่างที่จากไปของอีริช
“อะไรกัน เขาชนคุณแล้วไม่ขอโทษด้วยซ้ำ โอเครึเปล่า?”
“อืม”
“ฉันจะช่วยคุณเอง”
“ทุกอย่างปกติดี”
ราวกับพยายามจะปฏิเสธความช่วยเหลือของเขา สการ์เล็ตรีบหยิบของที่เธอทำหล่น หันหลังให้ลุดวิกแล้วเดินจากไป
อีริชไม่ใช่คนเดียว
นักเรียนส่วนใหญ่ของคลาส A และ B ก็แอบหลีกเลี่ยงสการ์เล็ต มีทั้งคนที่หลีกเลี่ยงเธอและคนที่ไม่สนใจเธอเลย มีแต่อีริชที่รังแกเธอโดยตรง แต่ทุกคนปฏิบัติกับเธอเหมือนกัน ยกเว้นลุดวิก
ฉันรู้สึกไม่ดีเลยที่เห็นการรังแกที่ฉันเขียนขึ้นต่อหน้าต่อตา
* * *
สีแดงเป็นสีที่เป็นลางร้าย
สการ์เล็ตเกิดมาพร้อมกับผมสีแดงและดวงตาสีแดง เธอถูกพ่อแม่ทิ้งตั้งแต่แรกเกิด เธอคือเธอคือขอทานที่น่าสงสาร ต้นกำเนิดที่แต่งขึ้นของฉันก็คล้ายกัน แต่เธอมาจากท้องถนน
เธอถูกลากไปหาผู้คุมสองสามครั้งเรื่องขโมยขนมปัง แต่วันหนึ่งพรสวรรค์ของเธอถูกค้นพบโดยจอมเวทย์ที่บังเอิญผ่านมาและถูกส่งไปยังวิหาร เธอมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม ดังนั้นจึงได้เป็นนักเรียนทุน
อย่างไรก็ตาม เธอถูกนักเรียนในวิหารรังแกตลอดเวลา จนถูกเรียกว่าเป็นลางไม่ดี
สการ์เล็ตไม่มีที่อื่นให้ไปเมื่อเธอออกจากวิหารดังนั้นเธอจึงกัดฟัน อดทนต่อความอัปยศอดสูนี้ และดำเนินชีวิตต่อไป ดังนั้น แม้ว่าเธอจะมีร่างกายที่เชี่ยวชาญและมีความสามารถมากในเรื่องนั้น แต่เธอก็ยังติดอยู่กับการถูกเด็กๆ รังแกเธอ ถ้าเธอสร้างปัญหาและถูกไล่ออก นั่นก็ถือเป็นจุดจบ
เธอจึงได้ทุนและลงเอยในรอยัลคลาส อย่างไรก็ตามอีริชผู้ซึ่งรังแกสการ์เล็ตนับครั้งไม่ถ้วนแม้ในโรงเรียนมัธยมก็เข้าเรียนในรอยัลคลาสเหมือนกัน
เห็นได้ชัดว่าเป็นการตั้งค่าแบบนั้น
สการ์เล็ตตาสีเลือดนั้นมีชื่อเสียงในหมู่เพื่อนร่วมชั้นของเธอมานานแล้ว ในทางลบ
ฉันตระหนักว่าฉันขาดความรับผิดชอบเพียงใดเมื่อฉันตั้งเธอเป็นเป้าหมายในการกลั่นแกล้งเพียงเพราะเธอโดดเด่นกว่าใคร
ฉันไม่คิดว่าจะมีใครอื่นที่จะดูดีในผมและดวงตาสีแดงของเธอ เธอโดดเด่นมาแต่ไกลเพราะเธอเป็นผู้หญิงที่สวยมาก
สีแดง = แง่ลบ เธอจึงโดนรังแก?
เธอควรจะเป็นไอดอลของวิหาร แต่เธอก็โดนกลั่นแกล้งอยู่ดี จริงๆ แล้ว อีริชน่าจะตกหลุมรักสการ์เล็ตและแค่แกล้งเธอ เหมือนกับที่เด็กผู้ชายเล็กๆ รังควานผู้หญิงที่พวกเขาชอบ
แต่เมื่อมองดูทุกสิ่งที่อีริชจะทำกับเธอแล้ว มันคงไม่ใช่เรื่องของการแกล้งผู้หญิงที่เขาชอบอย่างแน่นอน
“ถ้าฉันกลายเป็นผู้สอบสวน ฉันจะจับคุณก่อนและฉีกคุณเป็นชิ้นๆ” เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่สิ่งที่จะพูดกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ชอบ
เขาพูดแบบนี้กับเด็กที่น่ารักและใจดีแบบนี้ได้ยังไง?
แต่แท้จริงแล้วฉันเป็นคนเขียนเรื่องนี้ไม่ใช่หรือ
ฉันไม่ใช่เศษสวะใช่มั้ย?
อ่า ฉันเป็น
ฉันจะทำให้ตัวละครพูดอะไรที่รุนแรงกับเด็กแบบนั้นได้อย่างไร
ใช่ ฉันสมควรตายอย่างยิ่งจากโรคความดันโลหิตสูงที่เกิดจากความคิดเห็นที่มุ่งร้าย
“ฮะ….”
เมื่อฉันเห็นสการ์เล็ตเดินไปยังบริเวณหอพักจากระยะไกล ฉันถอนหายใจ รู้สึกผิดที่ทำฉากแปลกๆ นี้ด้วยสองมือของฉันเอง
ถ้าฉันปล่อยไว้อย่างนั้น การกลั่นแกล้งของอีริชจะรุนแรงขึ้น ทำให้ลุดวิกโกรธและขอให้อีริชประลองฝีมือเพื่อเห็นแก่สการ์เล็ต ดังนั้นการต่อสู้จึงเกิดขึ้น และหลังจากผ่านไปหลายๆ รอบสการ์เล็ตก็เป็นอิสระจากการกลั่นแกล้งของเธอและพวกเขาก็กลายเป็นเพื่อนกัน
อย่างไรก็ตาม ฉันต้องดูฉากแบบนี้จนกว่าลุดวิกจะตัดสินใจออกมา….
เด็กที่เหลือก็คิดว่าสีแดงเป็นลางร้าย ดังนั้นแม้แต่เด็กที่รักยุติธรรมก็ยังนิ่งเฉย
เฮ้ออ
* * *
พวกที่กลับหอจะใช้เวลาอยู่คนเดียวจนถึงเย็น คลาส B ดูเหมือนจะไปที่ถนนหลักของวิหารกับลุดวิก
เวลาอาหารเย็นเริ่มเวลา 18.00 น. เนื่องจากหอพักแต่ละแห่งมีโรงอาหารแยกเป็นสัดส่วนในหอพักของพวกเขา ฉันก็จะทานอาหารที่โรงอาหารของหอพักนักเรียนชั้นปี 1 บางครั้งนักเรียนทั้งหมดก็จะทานอาหารที่โถงจัดเลี้ยง แต่นั่นค่อนข้างไม่ปกติ
อย่างไรก็ตาม ยังมีเวลาจนถึงเย็น คลาส A ค่อนข้างเงียบเมื่อเทียบกับคลาส B ที่มีเสียงดัง
มันรู้สึกเหมือนเงียบสนิทจริงๆ
เอาล่ะ ไม่ต้องกังวลอีกต่อไปแล้ว เพราะฉันมีคะแนนความสำเร็จสะสมไว้ 1,000 คะแนน ดังนั้นฉันจึงพยายามตัดสินใจว่าฉันควรเลือกความสามารถใด
[คำแนะนำตนเอง – 1,000 คะแนน]
คำแนะนำตนเอง
ฉันได้รับพรสวรรค์นั้นมาโดยไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป นี่เป็นพลังเหนือธรรมชาติที่ขี้โกงที่สุดที่ฉันคิดได้
ต่อให้โกงขนาดไหน ครั้งหนึ่งฉันอยากจะมอบพลังนี้ให้กับตัวละครตัวใดตัวหนึ่ง แต่หลังจากคิดทบทวนอีกสักหน่อย ฉันก็ลบมันออกไปโดยสิ้นเชิงเพราะความโกงของพลังนั้น
กล่าวอีกนัยหนึ่งฉันไม่เคยใช้ในเรื่อง แต่ดูเหมือนว่าข้อมูลที่ฉันเคยทิ้งไปแล้วจะถูกนำกลับมาใช้ใหม่ มันคล้ายกับสถานการณ์ของเมืองหลวงซึ่งฉันจินตนาการว่าจะมีเค้าโครงเหมือนกับโซล แม้ว่าฉันจะไม่เคยเขียนถึงที่ไหนก็ตาม แต่ปรากฏว่ามีเค้าโครงเดียวกันจริงๆ แม้ว่าจะมีความสามารถบางอย่างที่ไม่ปรากฏอย่างแน่นอน
นอกจากนี้ยังเป็นเรื่องดีที่มีค่าคะแนนเดียวกันกับความสามารถพิเศษระดับต่ำ เนื่องจากเป็นความสามารถที่จะพัฒนาไปตามกาลเวลา
ฉันตรวจสอบสถานะของฉัน
วาเลียร์
อายุ: 17
สถานะปัจจุบัน: [พละกำลัง 3.5(F)]
[ความว่องไว 4.4(F+)]
[ความคล่องแคล่ว 5.2(D-)]
[พลังเวทย์ 9.9(C-)]
[ความแข็งแกร่ง 5.9(D-)]
เผ่าพันธุ์: อาร์คเดมอน
ความสามารถพิเศษ: พลังเหนือธรรมชาติ – คำแนะนำตัวเอง (ล็อค)
ความสามารถ
[การครอบงำของปีศาจ D](เฉพาะตัวของอาร์คเดมอน) (ไม่สามารถใช้งานได้ในสถานะปัจจุบัน)
[คำแนะนำตัวเอง](ล็อค)
การประเมินความสามารถที่ครอบคลุม – ปีศาจระดับต่ำสุด
การประเมินระดับการต่อสู้ – F
พละกำลัง ความว่องไว และความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นเล็กน้อย นั่นไม่ใช่แค่เพราะคลาสพละวันนี้ แต่ยังเป็นเพราะการฝึกหนักของฉันจนถึงตอนนี้….
อย่างไรก็ตาม
ไม่มีอะไรแปลกไปเหรอ?
(ล็อค) เขียนไว้ด้านหลังพรสวรรค์หมายความว่าอย่างไร
“……”
ฉันเพิ่งนอนอยู่บนเตียงและค้นพบความบิดเบี้ยวแปลกๆ ฉันมีลางสังหรณ์ที่แข็งแกร่งว่าฉันถูกต้ม
ฉันควรจะดูให้มากกว่านี้ตอนที่ฉันซื้อความสามารถ พลังเหนือธรรมชาติสามารถใช้ได้กับพรสวรรค์เพียงหนึ่งเดียวอย่างแน่นอน ดังนั้นจึงต้องมีเหตุผลที่ดีว่าทำไมมันถึงขายถูก
ฉันรู้สึกคลุมเครือว่าเกิดอะไรขึ้น
เป็นความรู้ทั่วไปที่แพร่หลายออกไปว่าพลังเหนือธรรมชาติไม่สามารถปลุกให้ตื่นขึ้นได้แม้จะใช้ความพยายามอย่างเต็มที่
อย่างไรก็ตาม ความจริงนั้นแตกต่างออกไปเล็กน้อย ทุกคนที่พบว่ามีพรสวรรค์ในพลังเหนือธรรมชาติได้ “ปลุก” พลังของพวกเขา อาจกล่าวได้ว่าพวกเขาสามารถยกระดับความสามารถของพวกเขาจนถึงระดับที่เห็นได้ชัดไม่ว่าจะมีใครควบคุมมันได้หรือไม่ก็ตาม
อย่างไรก็ตาม มีไม่กี่คนที่มีความสามารถเหนือธรรมชาติแฝงอยู่ พวกมันยังไม่แสดงออกมา
พลังเหนือธรรมชาติที่ซ่อนอยู่ดังกล่าวอาจตื่นขึ้นหลังจากได้รับความกระทบกระเทือนจิตใจหรือถูกกดดันทางจิตใจอย่างหนัก แม้แต่คนที่มีความสามารถเหล่านี้รอบตัวฉันก็ตื่นขึ้นหลังจากประสบการณ์ที่เจ็บปวด
อะไร
มันเป็นการพัฒนาร่วมกัน
ปลุกพลังหลังจากระเบิดความโกรธ
มันเหมือนกับจินตนาการของพวกจูนิเบียว….
ใช่มั้ย…?
“เวรเอ้ย”
ฉันรู้ ฉันคาดไว้แล้ว แต่ฉันก็ยังหวังว่ามันจะแตกต่างออกไปเล็กน้อยในกรณีของฉัน
ฉันได้มาจากการโกงของฉัน ดังนั้นฉันคิดว่าฉันสามารถใช้มันได้ทันที แต่ฉันทำไม่ได้
ฉันไม่ได้ซื้อพลังเหนือธรรมชาติที่เปิดใช้งาน ฉันซื้อพลังที่แฝงอยู่
ใช่ ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าทำไมมันราคาถูกจัง
ฝากเพจไว้ด้วย Lemon FT
