“ยาชื่อสามัญการแข่งขันสูง หากโฆษณาเยอะเกินไป ต้นทุนก็จะหมุนไปทบผู้บริโภค นี่เป็นสิ่งที่ไม่สอดคล้องกับภาพลักษณ์หยุนจงหลันกรุ๊ป ”หยุนจงหลันพูดตัดบท
ห้องประชุมเงียบสงัด ทุกคนในห้องประชุมไม่คาดคิด การผลิตยาชื่อสามัญจะได้รับการปฏิเสธจากหยุนจงหลัน
เห่าว่านหลี่ชะงักเล็กน้อย เป็นนานกว่าจะได้สติคืน ในใจคิดว่านี่อาจจะเป็นวิธีคิดแบบพวกคุณหนูลูกคนมีเงินก็ได้ หรือว่าจะต้องคิดเผื่อประเทศชาติประชาชนด้วย ทำธุรกิจก็เพื่อหาเงินไม่ใช่เหรอ
แต่ว่าเห่าว่านหลี่ได้แต่คิดในใจ แต่ไม่กล้าพูดออกมา อย่างไรเสียยังต้องการงานนี้
“แล้วถ้าไม่ผลิตยาชื่อสามัญ ก็เป็นยาจีนสำเร็จรูป แต่ว่ายาจีนสำเร็จรูปตัวแปรมาก นอกจากจะมีสูตรพิเศษ เกรงว่าไม่น่าง่าย”
เห่าว่านหลี่คิดในใจว่าโยนโจทย์ยากให้กู้หยุนหลันไปเสียดีกว่า ดูสิว่าเธอจะมีวิธีคิดมั้ย
“ยาจีนสำเร็จรูปก็เป็นอีกช่องทางหนึ่ง สูตรโบราณมากมายที่ได้รับการพัฒนาโดยชาวตะวันออก ผลิตยาที่ได้รับความนิยมออกมาในหมู่ชาวฮ่าน ส่วนพวกเราก็เหมือนกับรู้ว่ามีสมบัติแต่ยังไม่สามารถขุดออกมา”
กู้หยุนหลันพูดไม่หยุด ไม่กี่วันนี้เธอทำการบ้านคิดค้นมาหนักมาก
โดยรวมแล้วสมัยโบราณมีสูตรยามากมาย หลังจากการวิจัยแล้ว จึงมียาใหม่ๆออกสู่ท้องตลาดมากมาย
พวกเห่าว่านหลี่ฟังอย่างเงียบๆ ฟังจบก็นิ่งงัน
แผนการของกู้หยุนหลันฟังดูสวยงามดี ฟังดูการถ่ายทอดสูตรยานั้นไม่ใช่เรื่องยากเลย แต่พอทำจริงก็ยากพอตัว
“ประธานกู้พูดได้ดี แต่ว่า แต่ว่ามันก็ยากพอตัว ผมว่าแผนการของประธานกู้ดูมีอุดมการณ์มากเกินไปหน่อย คืออย่างหน่อยเราต้องการันตีการหาเงิน จากนั้นค่อยคิดถึงเรื่องใหม่ๆ หรือค่อยคิดถึงเรื่องอุดมการณ์ประเทศชาติ”
เห่าว่านหลี่พูดอ้อมค้อม ไม่ได้บอกกู้หยุนหลันออกไปตรงๆว่าหล่อนเพ้อเจ้อเกินไป
กู้หยุนหลันฟังความหมายของเห่าว่านหลี่ออก จึงขมุ่นคิ้วเข้ากันเบาๆ
“แค่กๆ”
หลี่โม่กระแอมสองที พูดออกมา“ไม่มีอะไรทำไม่ได้นี่ สูตรยาผมมี เอาไปทดลองได้ ลองดูว่าได้ผลมั้ย ถ้าได้ผลไม่เลว ก็ให้ทำออกมาเป็นผลิตภัณฑ์ชิ้นแรกเลย”
หลี่โม่พูดถึงสูตรยาที่ได้มาจากหานซื่อเจี๋ย ตอนนั้นหานซื่อเจี๋ยโม้ซะอย่างกับยาเทพ ขาดไปอีกนิดเดียวก็จะพูดว่าเป็นยาที่บำรุงไตสร้างสมรรถภาพ
กู้หยุนหลันชะงักนิดนึง จากนั้นจึงคิดได้ว่าสูตรยาที่หลี่โม่พูดถึงนั้นคืออะไร
“แบบนั้นได้มั้ยล่ะ แต่ยังไม่เคยลองดูเลย แล้วยาหลักจะต้องลดลงด้วยนะ ถ้าใช้โสมภูเขาร้อยปีเป็นส่วนประกอบหลัก แบบนั้นต้นทุนจะสูงมาก”
“ได้ไม่ได้ก็ต้องลองดูนี่นา ลองแล้วก็รู้เอง”
หลี่โม่พูดสบายอารมณ์
เห่าว่านหลี่ฟังจนงงไม่หมด ไม่รู้ว่าพวกหลี่โม่กำลังพูดอะไร
“เถ้าแก่หลี่ ประธานกู้ กำลังพูดอะไรกัน สูตรยาอะไรกัน”
เห่าว่านหลี่อดถามไม่ได้
หลี่โม่หยิบสูตรยาที่พกติดมา แกว่งไปมาตรงหน้าเห่าว่านหลี่
“นี่เป็นสูตรยาโบราณที่ผมบังเอิญได้มา ว่ากันว่าสรรพคุณบำรุงไต สรรพคุณดีกว่ายาเม็ดสีฟ้านั่นอีก แต่ผมยังไม่เคยลอง ไม่รู้ว่าจะอัศจรรย์ขนาดนั้นหรือเปล่านะ”
“อีกอย่างตัวยาหลักของสูตรนี้คือโสมร้อยปี แต่ตอนนี้คงหาโสมร้อยปีมาเป็นองค์ประกอบหลักไม่ได้แล้วล่ะ ผมจะลองประยุกต์ใช้โสมป่าดู ถ้าโสมป่าอายุยี่สิบปีใช้ได้ สินค้านี้ก็ทำโฆษณาได้แล้ว”
เห่าว่านหลี่พยักหน้าอย่างแรง สูตรยาจะได้ผลมั้ยยังไม่ต้องพูด แต่ทิศทางของสินค้านี้ไม่เลวทีเดียว
บำรุงไตเหรอ นั่นเป็นสินค้าที่มีตลาดกว้างทีเดียว ผู้ชายคนไหนบ้างเล่าที่ไม่อยากมีน้องชายแข็ง น้องชายอึด แต่ไม่มีใครทำได้
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงวันเวลาเลย ยิ่งใช้อาหารเสริมมากแค่ไหน ก็จะยิ่งมียาเข้ามาเป็นคู่แข่งในตลาด
“อันนี้ลองได้ งั้นลองให้ดอกเตอร์หานไปทดลองดูแล้วกัน”
หลี่โม่พยักหน้า จากนั้นส่ายหน้า“มาเซ็นสัญญาความลับกันก่อน สูตรยาต้องเก็บเป็นความลับ อย่าให้สูตรแพร่งพราย ในตอนที่มันได้ผลแล้ว แต่เรายังพัฒนาไม่เสร็จ”
ด้านการเก็บความลับ หลี่โม่ระมัดระวังตัวมาก เพราะถ้าสูตรโดนแพร่งพรายออกไป จะไม่เป็นประโยชน์ต่อการทำธุรกิจแน่
เห่าว่านหลี่เห็นด้วยกับหลี่โม่อย่างมาก และตั้งใจทำสัญญารักษาความลับ และในขณะเดียวกันก็คุยเรื่องประชาสัมพันธ์
……
กู้เจี้ยนกั๋วกับกู้เจี้ยนเจียงนั่งอยู่ด้วยกัน ต่างคนต่างสูบบุหรี่ ขมุ่นคิ้วกับภารกิจตรงหน้า
กู้หยุนหลันเพิ่งไปได้ไม่นาน แต่กิจการที่บริษัทก็ตกลงไปมาก ลูกค้าต่างๆที่ร่วมมือกันก่อนหน้า ต่างก็ทยอยกันแคนเซิลออเดอร์
ก่อนหน้าสินค้ากับราคาของตระกูลกู้ก็ใช่ว่าจะดีนัก แต่เพราะความมานะของกู้หยุนหลัน กับการสนับสนุนอย่างเงียบๆของหลี่โม่ จึงรักษาสถานการณ์ตระกูลกู้ไว้ได้
นับแต่กู้หยุนหลันจากมา ผู้รับผิดชอบฝ่ายขายคนใหม่ก็ไม่ได้ตั้งใจให้บริการที่ดีเท่าไหร่นัก รวมกับหลี่โม่ถอนตัวจากการสนับสนุนก่อนหน้า ทำให้สถานการณ์ตระกูลกู้อยู่ในภาวะคับขัน
“ช่วงนี้การขายไม่ดีเลย ทำอะไรกันเนี่ย ก่อนหน้าบริหารดีๆอยู่ ทำไมจู่ๆออเดอร์หายไปเยอะ”
กู้เจี้ยนกั๋วขมุ่นคิ้วถาม
กู้เจี้ยนเจียงตาลาย พูดอย่างงุนงง“เกี่ยวกับยัยหนูกู้หยุนหลันมั้ย ที่มันเอาลูกค้าตระกูลกู้เราไปหมด”
“คงไม่มั้ง เธอเพิ่งไปได้ไม่กี่วัน ตอนนี้น่าจะยังหางานไม่ได้หรอก”กู้เจี้ยนกั๋วพูดอย่างไม่ยี่หร่า
สำหรับกู้เจี้ยนกั๋วแล้ว กู้หยุนหลันน่าจะหางานยาก คิดว่าตอนนี้คงนั่งคิดวิธีหางานอยู่ที่บ้าน
กู้เจี้ยนเจียงกำลังจะพูด มือถือดังขึ้น
พอรับโทรศัพท์ กู้เจี้ยนเจียงยิ้มแล้วพูด“ไอ้หวัง โทรมามีอะไร”
“มาแสดงความยินดีน่ะสิ หยุนหลันของพวกคุณนี่เก่งจริงๆ ไปเป็นผู้บริหารที่หยุนจงหลันกรุ๊ป ตระกูลกู้คงห่างไกลความรุ่งเรืองอีกไม่ไกลหรอก”
กู้เจี้ยนเจียงอึ้งไป ชะงักแล้วพูด“ล้อเล่นหรือเปล่า หยุนหลันจะไปเป็นประธานบริหารหยุนจงหลันกรุ๊ปได้ไง”
“แหะ！ยังมาทำไก๋อีก ลูกสาวผมน่ะทำงานสถานีโทรทัศน์ พวกเธอกำลังจะไปสัมภาษณ์หยุนจงหลันกรุ๊ปอยู่นี่ นี่ก็ใกล้ถึงพิธีตัดริบบิ้นของหยุนจงหลันกรุ๊ปแล้ว พวกผู้นำต่างๆในเมืองฮ่านต่างก็เข้าร่วมกันทั้งนั้นแหละ”
ไอ้หวังพูดในโทรศัพท์อย่างออกรสออกชาติ กู้เจี้ยนเจียงรู้สึกไม่ดี
ไม่รอให้ไอ้หวังพูดต่อ กู้เจี้ยนเจียงจึงตัดสายโทรศัพท์ทิ้ง
