สิ่งแรกที่อาร์ทโชว์ ลิซ และซาแบร์ทำทันทีหลังมาถึงบ้านทางใต้คือทำความสะอาดบ้าน
เพราะจากนี้พวกเขาต้องอยู่ที่นี่กัน จึงทำความสะอาดบ้านทั้งหลังและดูเหมือนจะเพราะคนเคยอาศัยอยู่จะหนีออกไปเพราะการรุกรานจากหมีคลั่งอย่างรีบร้อนทำให้บ้านค่อนข้างสะอาด โดยใช้เวทมนตร์ทำความสะอาดก็ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงก็เสร็จแล้ว
เขาสร้างห้องนั่งเล่นใหม่ให้มีขนาดใหญ่เพื่อให้อยู่กับซาแบร์ได้ และยังสร้างกระท่อมเล็กๆ ที่มีหญ้าแห้งเต็มไปหมดไว้ที่มุมหนึ่งของห้อง ซาแบร์เหมือนจะชอบมาก เพราะมันชอบเข้าไปบ่อยๆ
สำหรับห้องนอนที่ชั้นสอง พวกเขาตัดสินใจเลือกใช้ห้องที่ใช้เมื่อคืนก่อนๆ โดยใช้ห้องที่ 3 ซึ่งถัดจากห้องเก็บของเป็นห้องส่วนตัวสำหรับทั้งคู่
ทีแรกพวกเขาคิดว่าเป็นการดีกว่าหากมีห้องส่วนตัวของตัวเอง แต่ลิซบอกว่าต้องนอนห้องเดียวกัน ดังนั้นห้องสองห้องที่เหลือจึงใช้เป็นห้องเก็บของ
“ส่วนห้องนี้เผื่อไว้สำหรับมีสมาชิกในครอบครัวเพิ่มนะ”
“คุณสามีคิดจะเพิ่มสัตว์เลี้ยงเพิ่มอีกเหรอคะ?”
“ก็อาจจะจับมาเพิ่มหรอก แต่ว่าบางทีอาจจะมี… “
อาร์ทโชว์พูดแล้วก็ลูบเบาๆ ที่ท้องของลิซ
“เป็นห้องเผื่อไว้ถ้าเรามีลูกกันนะ”
ด้วยคำพูดของอาร์ทโชว์ ทำให้เธอหน้าแดงขึ้นทันที
ในคืนนั้นเขาก็ใช้เวทย์กางไว้รอบๆ บ้านไว้แต่ดูเหมือนจะไม่มีหมีคลั่งติดกับดักเลย
มันอาจเป็นเพราะว่าพวกมันเห็นพวกพ้องตายไปมากมายเพราะกับดักเวทย์ มันจึงระวังตัวแล้วคิดว่าที่นี่เป็นสถานที่อันตราย
เช้าวันรุ่งขึ้น
ทั้งสองคนทานอาหารเช้าอย่างรวดเร็วแล้วไปออกล่า
แม้ว่าเมื่อวานทั้งสองคนจะล่าหมีคลั่งไปค่อนข้างมาก แต่ก็เป็นไปได้ว่าทางใต้นี้จะมีมอนสเตอร์ที่อันตรายในป่าอยู่อีกเยอะก็ได้
นอกจากหมีคลั่ง พวกเขายังเจองูพิษยักษ์ ไซคลอปส์
เพื่อวอร์มอัพ ทั้งคู่จึงจัดการพวกมันอย่างราบคาบและเก็บรวบรวมซากของพวกมันมา
“ระดับของมอนสเตอร์ที่นี่อ่อนแอเกินไป ทำให้ไม่ได้วอร์มอัพด้วยซ้ำค่ะ”
ลิซแสดงท่าทีไม่พอใจที่ใบหน้า หลังตัดคอไซคลอปส์
หลังจากล่าไปครึ่งวัน เกวียนของพวกเขาก็เต็มไปด้วยซากมอนสเตอร์ ทั้งสองจึงมุ่งหน้าไปที่กิลด์โดยให้ซาแบร์ลากเกวียนให้เช่นเดิม
“หว่า!? เยอะขนาดนี้เลยเหรอคะ!”
สาวพนักงานต้อนรับแสดงท่าทีตกใจขณะที่มองเกวียน ต้องขอบคุณเสียงของเธอจริงๆ ที่ทำให้คนอื่นๆ ที่อยู่รอบๆ มองมาที่เกวียน
“สองคนนั้นที่ล่าหมีคลั่งหมีคลั่งไปเยอะแยะเมื่อวานไม่ใช่เหรอ?”
“เอาจริงดิ…”
“เดี๋ยวสิ นั่นมันงูพิษยักษ์เหรอ ? นั่นมันเจ้าตัวที่ทำให้กองทัพจักรวรรดิต้องถอยทัพเมื่อปีก่อนไม่ใช่เหรอ?”
เสียงดังเอะอะกัน แล้วผู้คนก็มองไปที่อาร์ทโชว์กับลิซด้วยความอิจฉา
“นี่เป็นเงินรางวัลค่ะ โดยการปราบมอนสเตอร์แต่ละชนิด เงินรางวัลจะถูกรัฐบาลกำหนดเงินรางวัลไว้แล้วค่ะ โดยทางประเทศจะเป็นผู้จ่ายเงินนี้ค่ะ”
ขณะที่กำลังคาดเดาว่าเงินรางวัลที่ได้จากงูพิษยักษ์ คนอื่นๆ ก็พูดคุยกันเรื่องที่ถุงเงินของอาร์ทโชว์เต็มไปด้วยเหรียญทอง
“ไม่คิดเลยค่ะว่าแค่มอนสเตอร์อ่อนแอพวกนี้จะได้เงินเยอะขนาดนี้ .. ตกใจหมดเลยค่ะ”
อาร์ทโชว์ยิ้มเจื่อนๆ ให้กับคำพูดของลิซ
ที่จริงงูพิษยักษ์ถูกฆ่าในพริบตาด้วยใบมีดลมของอาร์ทโชว์ด้วยซ้ำ
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
ทั้งสองคนออกล่ากัน พอถึงช่วงบ่ายก็จะนำไปขึ้นเงินที่กิลด์ หลังจากนั้นก็จะแวะทานมื้อเที่ยงในเมืองแล้วกลับบ้าน
วันนี้เองก็มีเด็กๆ ล้อมรอบซาแบร์เต็มไปหมด เพราะชอบในความน่ารักของซาแบร์จึงมาเล่นกับมันบ่อยๆ
“อ่ะ เริ่มจะดึกแล้วนะเด็กๆ ”
หลังจากเพลิดเพลินกับฉากเด็กๆ แสนน่ารักเล่นกับน้องหมี เธอก็ถอนหายใจ แต่ถึงจะถอนหายใจก็ยังมีรอยยิ้มทรงเสน่ห์บนใบหน้า
วันนี้เองก็เหมือนปกติ ทานมื้อเช้าในเมือง ซื้อของและกลับบ้าน
แต่ระหว่างทางกลับบ้าน อาร์ทโชว์และลิซตรวจพบได้ว่าคนกำลังสู้กันอยู่
ทั้งสองคนจึงไปแอบดู
ซึ่งคนที่กำลังสู้อยู่คืออัศวิน 4 คนกำลังสู้กับหมีคลั่งอยู่ 2 ตัว เห็นชัดๆ ว่าทางอัศวินเสียเปรียบ
ในปาร์ตี้มีนักดาบอยู่ 2 คน นักธนู 1 คน และนักเวทย์ 1 คน แต่นักธนูและนักเวทย์ที่ควรสนับสนุนดูเหมือนจะยังเป็นมือใหม่
หมีคลั่งสังเกตเห็นจึงพยายามโจมตีฝ่ายสนับสนุนของปาร์ตี้ แต่มีนักดาบสองคนคอยปกป้องอยู่ ทำให้การต่อสู้กับหมีคลั่งเป็นไปด้วยความยากลำบาก
แล้วอาร์ทโชว์ที่มองการต่อสู้ด้วยเวทมนตร์อยู่ก็เห็นว่าในปาร์ตี้มีคนที่เขารู้จักอยู่ด้วย
เธอคืออัศวินหญิงที่เคยเจอตอนที่พบกับลิซครั้งแรก ลิซแสดงสีหน้ารังเกียจออกมาอย่างชัดเจน
ดูเหมือนลิซจะยังไม่ให้อภัยอัศวินหญิงคนนั้น เพราะเธอมองอาร์ทโชว์ด้วยสายตายั่วยวน
อาร์ทโชว์รู้ว่าปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้ จึงได้ใช้เวทย์สายฟ้าทำให้ฟ้าผ่าแล้วเผาหมีคลั่งจนดำเป็นตอตะโก
อัศวินหญิงที่ไม่รู้อะไรเลย ได้แต่ตกใจ แต่ไม่นานก็ผ่อนคลายลงแล้วตัดสินใจพักกันที่นี่
หลังยืนยันว่าพวกเธอปลอดภัยแล้ว อาร์ทโชว์ก็มุ่งหน้ากลับบ้าน
สำหรับมอนสเตอร์ที่ติดกับดักวันนี้คือหมาสองตัว
ขณะที่เขากำลังจะเตรียมมื้อเย็น เวทมนตร์ตรวจสอบก็ตรวจพบว่ามีคนอยู่ใกล้ๆ บ้าน
คนๆ นั้นคืออัศวินหญิงที่เขาช่วยไว้นั้นเอง แต่ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ?
อาร์ทโชว์เอียงคอด้วยความประหลาดใจ
