ชีวิตชิวชิวในต่างโลกกับอดีตผู้สมัครเป็นผู้กล้าที่หลังจากเลเวล 2 ก็กลายเป็นโกง – ตอนที่ 11

“แนะนำอะไรนะ?”

ระหว่างทานมื้อเช้า คำพูดของวาลิซซ่าทำให้อาร์ทโชว์ถึงกลับทำหน้าลำบากใจ แต่วาลิซซ่าที่เห็นแบบนั้นก็ไม่สนใจแล้วพูดต่ออีกว่า “ค่ะ! พวกเรายังฝีมืออ่อนหัด มันจะเป็นการดีมากค่ะ ถ้าได้พวกคุณมาสั่งสอน จะถือว่าเราเป็นหนี้ชีวิตเลยก็ว่าได้ค่ะ!”

เธอพูดด้วยความคึกคัก

“เราต้องไปล่ามอนสเตอร์จนถึงบ่าย จากนั้นก็… “

อาร์ทโชว์พูดแล้วมองไปที่ลิซ

“ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่คะ ท่านสามี แค่ให้พวกเขาตามไปด้วย แล้วสั่งสอนในการต่อสู้จริงก็พอแล้วค่ะ” ลิซยังดีใจที่ได้ยินอาร์ทโชว์เรียกว่าภรรยาอยู่ เธอเลยตอบเขาด้วยรอยยิ้ม

“เราจะไม่ถ่วงแข้งถ่วงขาพวกคุณแน่ค่ะ … ได้โปรดนะคะ”

นักดาบหญิงโบลแซมกับวาลิซซ่าโค้งหัวลง

“ก็ได้ครับ แต่อย่าก่อปัญหาล่ะ” 

อาร์ทโชว์ยอมให้ไปด้วย ขณะที่มีความรู้สึกในใจลึกๆ ว่าต้องระวังเอาไว้

…หลายชั่วโมงต่อมา…

อาร์ทโชว์และปาร์ตี้ของวาลิซซ่าเข้าไปในป่าทางใต้ที่พวกเขามักจะล่ากัน 

แต่มันจะไม่ดีนัก หากอยู่เกาะกลุ่มจึงแยกเป็นสองฝ่าย

ฝ่ายที่นำโดยอาร์ทโชว์ วาลิซซ่าและโบลแซม เป็นฝ่ายรบด้านหน้า

และอีกฝ่ายที่นำโดยลิซ บิลลี่ เบลาโน่ เป็นฝ่ายสนับสนุน

พวกเขานำทีมแต่ละฝ่ายและออกล่าแต่ว่า…

….ช่วงบ่ายในวันนั้นเอง….

เหมือนกับทุกๆ วัน อาร์ทโชว์และลิซจะนำมอนสเตอร์ไปขึ้นเงินแล้วไปทานมื้อเที่ยงในเมือง โดยให้ซาแบร์เป็นแบกสัมภาระให้แล้วจะทำอาหารประเภทเนื้อให้กินด้วยเวทมนตร์

พอเด็กๆ เห็นเข้าก็มารุมล้อมซาแบร์

“น่ารักอ่ะ!!”

ทุกๆ ครั้งที่ทั้งคู่มาทานมื้อเที่ยง ผู้คนจะหลั่งไหลเข้ามาในร้านเพียงเพราะอยากดูซาแบร์กินอาหาร ดังนั้นจึงมีเจ้าของร้านอาหารหลายๆ แห่งเชิญทั้งคู่ให้ไปร้านของพวกเขาอยู่บ่อยๆ

ลิซถอนหายใจขณะกำลังทานอาหาร เหตุผลก็เพราะการฝึกของบิลลี่และเบลาโน่

อย่างแรกเลยนั้นคือ บิลลี่นั้นจะแอบซุ่มยิงธนูจากในป่าใส่หมีคลั่ง แต่มันกลับไม่ทำให้หมีคลั่งเกิดรอยขีดข่วนเลย ซ้ำร้ายเจ้าหมีนั้นยังไม่รู้สึกตัวว่าโดนยิงเลยสักนิด

ธนูของเธอเป็นธนูแบบสั้นและด้านจับอยู่ต่ำ ทำให้ธนูที่ยิงออกมาเบามาก ซึ่งเบาขนาดนี้คงไม่มีทางเจาะทะลุขนของหมีคลั่ง ที่ทั้งหนาและแข็งได้อยู่แล้ว

เดิมทีลิซคิดว่าเธอคงจะร่ายเวทย์ไว้ที่ลูกศรเพื่อเพิ่มความแรงของลูกธนู แต่น่าเสียดายที่ไม่เป็นไปอย่างที่คิด

เพราะลูกธนูที่ยิงจากธนูสั้นนั้นหากไม่เสริมพลังก็เหมือนกับไร้ประโยชน์ไปเลย ลิซจึงให้เธอลองใช้หน้าไม้ดู แต่ว่า…

“มะ มะ มันหนักเกินไปแล้วค่ะ.. “

บิลลี่ควงธนูหรือยกไม่ได้ด้วยซ้ำ

นักเวทย์เบลาโน่ เธอเก่งกาจด้านเวทมนตร์ ไม่ใช่คนที่มีฝีมืออ่อนหัด แต่ว่า…

เวทย์ที่เธอใช้ได้มีเพียงเวทย์สนับสนุน

-รักษา

-เพิ่มพลังป้องกัน 

-ลบล้างสถานะผิดปกติ

และซ้ำร้าย พลังเวทย์ของเธอยังน้อยมาก เพียงแค่เธอใช้เวทย์แค่ 2-3 บท หน้าก็กลายเป็นสีฟ้าจนเป็นลมล้มพลับแล้ว (ยังดีกว่าเมกุมินนะ รายนั้นแค่เอ็กโพชั่นบทเดียวจอด)

เทียบกับตอนที่ลิซปาร์ตี้กับอาร์ทโชว์แล้ว เธอแทบไม่มีปัญหาอะไรเลย

ทางฝั่งอาร์ทโชว์ อย่างแรกเลย อัศวินหญิงวาลิซซ่าเธอเองก็มีพื้นเพมาจากอัศวินดังนั้นฝีมือการใช้ดาบก็ถือว่าไม่เลว แต่ว่า… มีข้อเสียตรงที่ชอบพูดตอนที่กำลังต่อสู้

“ไม่ ไม่น้า … นี่มัน “

เวลาเธอเหวี่ยงดาบทุกครั้ง เธอจะมีการเคลื่อนไหวที่เสียเปล่า 

เธอมีนิสัยเคลื่อนไหวให้เท่เหมือนตัวละครในหนังเข้าว่า และฝีมือดาบของเธอเป็นประเภทใช้ในการปกป้องปราสาทอะไรแบบนี้มากกว่าที่จะเป็นเทคนิคสำหรับฆ่า

ด้วยข้อเสียหลายๆ อย่างทำให้เธอทำดาเมทกับหมีคลั่งแทบจะไม่ได้เลย

ส่วนนักดาบหญิง โบสแซม

เธอชั้นเชิงในการต่อสู้และการแก้ปัญหาเวลาเจอศัตรูที่โดดเด่น ใช้ดาบยาวได้อย่างเก่งกาจแต่ทว่า พลังที่เธอใช้โจมตีอยู่ในระดับกลางๆ และทุกครั้งที่โจมตีเสร็จเธอจะต้องใช้เวลาก่อนสักนิดถึงจะโจมตีอีกครั้ง

บวกกับดาบยาวหนักเกินไปทำให้เปลี่ยนทิศทางไปตามการเคลื่อนไหวของหมีคลั่งที่คล่องแคล่วไม่ได้ ทำให้มันหลบดาบเธอได้อย่างง่ายดาย

“นี่อาจจะสาหัสกว่าที่คิดเอาไว้นะเนี่ย”

ลิซที่ได้ยินคำพูดของอาร์ทโชว์ตอบแล้วก้มหน้าลง 

“ไม่สาหัสเท่าไหร่หรอกค่ะ ท่านสามี … แต่พวกเขาออกจะไร้ฝีมือเลยล่ะคะ” 

ลิซและอาร์ทโชว์ถอนหายใจเฮือกใหญ่

เมื่อเขากลับถึงบ้าน

“ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะ! นายท่าน คุณผู้หญิง”

วาลิซซ่าออกมาต้อนรับด้วยรอยยิ้มใหญ่

ก่อนที่จะออกเดินไปที่เมือง วาลิซซ่าและเพื่อนๆ อีก 3 คนก็หมดแรงกันไปหมดแล้ว อาร์ทโชว์และลิซจึงต้องทิ้งพวกเขาไว้ที่บ้าน 

ตอนนี้วาลิซซ่ากำลังถือไม้ม็อไว้ข้างนึงแล้วทำความสะอาด

“เราอยู่หนี้บุญคุณนายท่าน นี่ถือเป็นเรื่องปกติค่ะ”

พอเธอพูดเสร็จก็กลับไปทำความสะอาดต่อ

ส่วนนักดาบหญิงโบลแซมกำลังพรวนดินที่สนามหลังบ้าน

“เดิมเธอมีพื้นเพมาจากชาวไร่เลยทำไร่เก่งนะคะ”

นักธนูหญิงบิลลี่ดูเหมือนจะหมดแรงเพราะวิดพื้นด้วยสภาพกึ่งตาย

ส่วนนักเวทย์หญิงเบลาโน่กำลังฝึกใช้เวทย์โจมตีโดยอ่านหนังสือเวทมนตร์ประเภทโจมตีทุกเล่ม

ขณะที่พวกเขามองไปทั้งสองคน 

“… คิดซะว่าเป็นสหายที่ล่าด้วยกันก็ได้ล่ะมั้ง”

“.. ช่วยไม่ได้นะคะ”

ทั้งสองพยักหน้าด้วยรอยยิ้มแบบเจื่อนๆ แล้วตกลงกันว่าจะดูแลพวกเธอ