ยูริมินัสรู้สึกงงงัน
“จริงๆ เราก็ไม่มีอะไรจะมาต้อนรับหรอก แต่อยู่ที่นี่ได้ตามสบายเลยครับ”
ผู้ที่แนะนำตัวเองว่าอาร์ทโชว์นำชาและเค้กมาเสิร์ฟและต้อนรับยูริมินัสด้วยรอยยิ้ม
นะ นี่มัน… อาจจะมียาพิษอยู่ก็ได้เนี๊ยว …
“ยูริมินัส นี่เธอกล้าสงสัยว่ามียาพิษใส่อยู่เหรอ กล้าสงสัยว่าสามีสุดที่รักของฉันจะทำอะไรต่ำช้าขนาดนั้นเลยเหรอ … “
ยูริมินัสเห็นจิตสังหารภายใต้รอยยิ้มของลิซอย่างชัดเจน ทำให้เธอตัวสั้นเล็กน้อย เธอจึงดื่มชาเข้าไปแบบไม่เถียงอะไรอีก
จากนั้นวาลิซซ่าและเพื่อนๆ ของเธอก็เข้ามาในห้อง
“คนๆ นั้น.. พวกของจอมมาร…”
“แย่แล้ว อันตราย… ทำยังไงกันดี..”
“*สั่นๆ”
“….(เป็นลม)”
แล้วพวกเธอก็จุกหัวกันตัวสั่นอยู่มุมห้อง
ใช่แล้ว นี่สิถึงจะเป็นปฏิกิริยาปกติตอนที่มนุษย์ชั้นต่ำเห็นปีศาจระดับสูงอย่างฉัน ยูริมินัสคิดเช่นนั้น แต่ทว่า
สองคนเบื้องหน้าเธอ ไม่มีท่าทีอะไรแบบนั้นเลย เฟ็นรีส์เธอพอเข้าใจว่าทำไมถึงไม่เป็นอะไร เพราะเธอเองก็เป็นปีศาจระดับสูงเหมือนกัน แต่มนุษย์ที่ชื่อว่าอาร์ทโชว์ข้างๆ เธอก็ไม่มีท่าทีอะไรเลย นั่นทำให้เธอรู้สึกงงงันอย่างมาก แถมที่ทำให้เธอรู้สึกงงเข้าไปอีกคือท่าทีของลิซนั่นเอง
ปกติเวลามองมนุษย์เธอจะปล่อยรังสีฆ่าฟันออกมาทุกเมื่อ “เจ้าสิ่งมีชีวิตต่ำต้อย..” แบบนี้
แต่ตอนนี้กลับไม่มีรังสีฆ่าฟันจากเธอเลย มีแต่กลิ่นอายความรักให้ชายข้างๆ ที่ชื่ออาร์ทโชว์ออกมาเท่านั้น
ถึงเวลาเธอปล่อยรังสีฆ่าฟันออกมาจะทำให้รู้สึกอันตรายแล้วเหมือนจะฆ่าฉันเลยก็เถอะ
ลิซนั้นแข็งแกร่ง ยูรินิมัสไม่อยากยอมรับเลยพูดแบบกัดฟัน
“พื้นที่รอบๆ ป่าเดลาเบซ่าเหมือนจะเปลี่ยนไป เธอพอจะรู้สาเหตุของเรื่องนี้มั้ยเนี๊ยว”
“เอ่อ ที่จริงผมแค่ตั้งใจจะชำระล้างให้ป่าบริสุทธิ์ แต่เหมือนพี่ชายของลิซจะได้รับผลไปด้วย ทำให้ผมรู้สึกไม่ดีนิดหน่อย…”
“ท่านสามีจำไม่เป็นต้องรู้สึกไม่ดีหรอกค่ะ มันเป็นความผิดของพี่ชายฉันเองค่ะ ทั้งที่พี่ชายเป็นถึงหนึ่งในสี่จตุรัสเทพสวรรค์ แต่กลับอ่อนแอนั้นแหละค่ะที่ผิด”
ดะ เดี๋ยวก่อนสิเนี๊ยว
จะบอกว่าผู้ชายคนนี้ “เผลอ” ทำลายหน่วยเฟ็นการ์ลไปงั้นเหรอ?
ไม่เข้าใจที่เขาพูดเลยเนี๊ยว
ถึงยูริมินัสจะยังสับสนต่อสถานการณ์ตอนนี้ แต่ที่ใบหน้าก็ยังมีรอยยิ้มอยู่ แต่ทว่า
“หา เจ้านายฆ่าหนึ่งในสี่จัตุรัสเทพสวรรไปแล้วเหรอคะ!?”
“ขะ แข็งแกร่ง แข็งแกร่งเกินไปแล้ว…”
“อุว๊า อุว๊าว๊า…”
“….(เป็นลมอีกรอบ)”
สี่คนนั้นน่ารำคาญชะมัด
ยูริมินัสเริ่มรู้สึกรำคาญยัยสี่คนนั้นที่เอาแต่พูดเรื่องไร้สาระซะแล้ว
“ที่จริงฉันกำลังอยู่ในระหว่างภารกิจ เลยคิดว่าจะกลับแล้วนะเนี๊ยว แต่มีเรื่องอยากจะขอร้องหน่อยนะเนี๊ยว”
“ได้สิ มีเรื่องอะไรจะขอร้องเหรอ?”
“ฉันอยากรู้ฝีมือของคนที่แม้แต่ลิซยังเอาชนะไม่ได้เนี๊ยว อยากขอสู้ด้วยนะคะเนี๊ยว”
“ท่านสามี อย่านะคะ! ยัยนี่หาข้ออ้างเพราะอยากแตะต้องตัวท่านสามีสุดที่รักของฉันชัดๆ …“
“ฉันไม่มีความต้องการแบบนั้นหรอกเนี๊ยว”
อาร์ทโชว์ยิ้มแบบเจื่อนๆ แล้วมองไปที่ยูริมินัสที่กำลังถูกลิซด่าอยู่
“ไม่ต้องห่วง ผมเข้าใจ เพราะคุณก็เป็นอดีตเพื่อนร่วมงานของภรรยา คงกังวลว่าผมที่เป็นมนุษย์จะมีปัญหาอะไรมั้ยสินะ”
อาร์ทโชว์ตอบรับคำขอของเธอ
ยูริมินัสมีแผนสำหรับต่อสู้อยู่แล้ว
เธอไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะเอาชนะเฟ็นการ์ลได้ หรือสู้กับยัยงี่เง่าอย่างลิซได้ (หลอกด่าในใจนี่หว่า) แต่อย่างน้อยเธอก็รู้ว่าเขาแข็งแกร่ง
เธอจึงคิดแผนในใจซึ่งคือการใช้ยาพิษเวทมนตร์ฆ่าเขาโดยไม่ให้สังเกตเห็นซะเลย
น่า ถ้าคิดตามปกติ เฟ็นรีส์ก็คงโดนมนุษย์คนนี้ควบคุมจิตใจอยู่แน่ๆ … ถ้าหากยูริมินัสชนะเขาได้ ลิซอาจจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมก็ได้
ทั้งสองเดินออกมาจากบ้านและเผชิญหน้ากัน
“ผมพร้อมเสมอจะเข้ามาเมื่อไหร่ก็ตามสบายเลยครับ”
อาร์ทโชว์ยืนอยู่นิ่งๆ โดยไม่กวัดแกว่งดาบหรือใช้เวทมนตร์ป้องกันใดๆ
ยูริมินัสที่เห็นเขาไม่ป้องกันใดๆ เลยก็รู้สึกไม่สบายใจยิ่งขึ้น แล้วเธอก็ก้มตัวลง
“งั้นจะลุยล่ะนะ … เนี๊ยว”
พอพูดจบเธอก็กระโดดขึ้นไปบนอากาศ
กระโดดเป็นเพียงการหลอกตาเพื่อดึงดูดความสนใจของเขาไม่ให้สังเกตเวทมนตร์ที่เธอกำลังใช้ จากนั้นเธอก็ใช้เขี้ยวพิษไปยังใต้ดินเล็งไปที่อาร์ทโชว์
แต่ไม่ว่ายังไง
“งั้นเหรอ เวทมนตร์พิษจากใต้ดินสินะครับ”
อาร์ทโชว์พึมพำคนเดียว
ขณะเดียวกัน เขี้ยวพิษก็ถูกปล่อยลงสู่ใต้ดินแล้วเกิดเสียงปะทะกันขึ้น
“หา!?”
ยูริมินัสไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ขนาดเธอที่เป็นถึงลูกน้องคนสนิทของจอมมรใช้เขี้ยวพิษใส่เขาโดยไม่ลังเลจากทุกทิศทางใส่อาร์ทโชว์แล้ว แต่มันกลับ..
มีเพียงเสียงที่ถูกทำลายดัง “เพล้ง” ออกมา
“ใช้พิษโจมตีกันแบบนี้ โดนเข้าก็แย่สิครับ”
จากนั้นร่างกายของยูริมินัสก็เหมือนกับถูกตรึงอยู่กลางอากาศ ขณะเดียวกันกับที่อาร์ทโชว์พูดจบ
การเคลื่อนไหวของยูริมินัสถูกปิดผนึกและโดนแรงกดดันไปทั่วร่าง ทำให้หายใจไม่ออกหรือคิดหาเหตุผลก็ยังไม่ได้ด้วยซ้ำ
“ผมน่ะหลบได้อยู่แล้ว แต่ถ้าโดนลิซหรือพวกวาลิซซ่าเข้าคงแย่”
“ท่านสามี ฉันน่ะไม่เป็นไรหรอกค่ะ แต่ช่วยปกป้องชีวิตตัวเองหน่อยเถอะค่ะ”
“ผมก็แค่จะรู้สึกไม่ดีหากลิซโดยพิษเข้านะ”
พอได้ยินคำพูดของอาร์ทโชว์ ลิซก็…
“ท่านสามีคะ”
เธอพูดด้วยใบหน้าสีแดงแล้วก้มหน้าลง
ส่วนยูริมินัส
ถึงเธอจะลอยอยู่กลางอากาศก็ยังหายใจไม่ออกเลย จากนั้นอาร์ทโชว์ก็ขอโทษที่โจมตีเธอจนสลบ
อันตรายเนี๊ยว…. ผู้ชายคนนี้อันตรายของจริงเลยเนี๊ยว….. ต้องรีบไปรายงานให้ท่านจอมมารรู้แล้วเนี๊ยว….
เธอรีบกลับไปที่ปราสาทจอมมารทันที
ขณะเดียวกัน
“…ท่านอาร์ทโชว์เป็นห่วงแม้แต่พวกเราเลยเหรอ”
“ถ ถ้าโดนพิษเข้าไปนี่ เราคงเดี้ยงกันทันทีเลยค่ะ”
“อุว๊าว๊า… อุว๊าว๊า…”
“…เฮ้อ(ฟื้นสักที)”
แล้วพวกเขาก็ไปทานมื้อเย็นกัน ขณะทานอาหารนั้นเอง
“ท่านสามีนี่ยังเก่งกาจ เหมือนเดิมเลยนะคะ”
แล้วในคืนนั้นเตียงของทั้งสองก็สะเทือนมากกว่าปกติทีเดียว
