วันนี้ฟูริโอ้กับลิซออกไปยังเมืองโฮทาโร่ด้วยกัน
โดยทั้งคู่จะไปเที่ยวในเมืองด้วยกัน 2 วันต่อครั้งและเป็นหนึ่งในสิ่งที่ทำให้ทั้งคู่มีความสุขมากที่สุด
“วันนี้อยากกินอะไรเหรอ ”
“ท่านสามีเลือกอะไร ฉันก็ชอบหมดค่ะ … แต่จริงๆ ฉันอยากไปที่ที่ไปกันครั้งก่อนนะคะ ร้านตรงหัวมุมตรงนั้น”
“งั้นก็ไปกันเถอะ”
“ค่ะ!”
ลิซควงแขนฟูริโอ้และเดินไปด้วยกันในเมือง
“นายท่านกับนายหญิงนี่สนิทกันจริงๆ เลยน้า เจริญตาเจริญใจดีจัง”
วาลิซซ่ามองไปที่ทั้งสองคนด้วยรอยยิ้ม
ในขณะที่ทั้งสามกำลังเดินในเมืองที่ชุกชุมไปด้วยผู้คน
มีพวกไม่ชอบมาพากลกำลังแอบมองพวกเขาอยู่
“แก อย่าคิดว่าเดินชนน้องข้าแล้วจะเดินหนีโดยไม่จ่ายค่าเสียหายนะเว้ย”
“พี่ใหญ่ เจ็บมากเลยครับ เจ็บๆ”
ข้างๆ ชายตัวใหญ่มีชายบอบบางท่านทางอ่อนแอคนนึงกำลังกลิ้งไปมาบนพื้น
และด้านหน้าของทั้งสองก็มีผู้หญิงที่สวมเสื้อคลุมสีดำอยู่
“ขอโทษด้วยค่ะ แต่ไม่ใช่ว่าพวกคุณเดินมาชนฉันเองเหรอคะ?”
พอผู้หญิงคนนั้นตอบมาแบบนั้น ทำให้ทั้งสองคนเคืองมาก
“เฮ้ๆ ลูกน้องของฉันเจ็บขนาดเลยไม่เห็นเลยเหรอไง แล้วแกคิดว่าแค่ขอโทษแล้วจะจบเหรอไง แกควรก้มขอขมาพวกเราที่ด้วยซ้ำ!”
ชายคนนี้เป็นผู้มีพวกชอบขูดรีดชาวบ้าน ซึ่งถือว่ามีชื่อเสียงแถวนี้ที่เดียว
พวกเขามักจะเลือกเหยื่อที่เป็นนักเดินทางที่เพิ่งมาเมืองนี้และจงใจชนเพื่อเรียกร้องค่าเสียหาย
คนที่อยู่รอบๆ ก็เหมือนจะรู้เรื่องนี้กันดี แต่ถ้าหากไปช่วยเธอคงจะยาก คนรอบๆ จึงได้แต่ทำเป็นไม่เห็น
ชายคนนั้นมองไปที่หญิงสาวด้วยรอยยิ้มน่าขยะแขยงและแบมือเพื่ออย่างกับบ่งบอกว่า เอาเงินมาซะ
หญิงสาวจ้องไปที่ใบหน้าชายคนนั้นแล้วเดาะลิ้น
“…เจ้าพวกต่ำต้อย…”
หลังจากนั้นก็มีออร่าแพร่ออกมาจากร่างกายของผู้หญิงคนนั้น
“นี่มันอะไรกัน!?”
ชายคนนั้นตื่นตระหนักขณะมองไปยังเงาด้านหลัง
และเงาของหญิงสาวคนนั้นก็ใหญ่ขึ้นๆ
“เดี๋ยว หยุดทั้งสองฝ่ายเลย”
ฟูริโอ้มาห้ามพวกเขา
“ทะ ท่านฟูริโอ้..”
ชายคนนั้นยอมถอยไปเพราะเห็นท่าทางโกรธของฟูริโอ้ แต่ไม่นานใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม
เมื่อหนึ่งเดือนก่อน
ชายคนนี้ก็ทำแบบเดียวกันนี้กับฟูริโอ้ตอนที่เพิ่งมาถึงเมืองนี้ใหม่ๆ
จากนั้นก็โดนฟูริโอ้ซัดจนหมอบ
“ผมอยากให้คุณช่วยหยุดจะได้มั้ยครับ ช่วยเลิกเอาไอ้เงาน่ากลัวๆ นั้นออกมาสักที”
“เรายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ คุณเองก็เห็นนี่ เฮ้ย แกน่ะจะนอนบนพื้นไปอีกนานแค่ไหน รีบไปได้แล้ว”
“ฮี๊… ครับ”
ทั้งสองเคารพให้ฟุริโอ้หลายครั้งและจากไป
…เฮ้อ
ฟุริโอ้มองไปทางหญิงสาวคนนั้น
สิ่งที่เหมือนเงาใกล้ๆ ตัวเธอตอนนี้หายไปแล้ว ฟุริโอ้จ้องมองเธอแล้วคิดว่าเธอเป็นใครกันแน่?
“ถึงจะมีคนอย่างเจ้าพวกนั้นอยู่ แต่เมืองนี้ก็มีคนดีๆ อยู่มากมาย เพราะงั้นอย่าใส่ใจไปเลย ขอให้เที่ยวที่นี่ให้สนุกล่ะ”
ฟุริโอ้โค้งคำนับให้เธอ
หญิงสาวไม่พูดตอบอะไร เพียงโค้งคำนับเล็กน้อย
จากนั้นฟุริโอ้ก็เดินไปใกล้ๆ เธอแล้วกระซิบว่า
“เธอไม่ควรปลดปล่อยพลังปีศาจที่นี่นะ เพราะมันอาจจะทำให้เมืองนี้สับสนวุ่นวายได้”
แล้วลิซก็เดินมาใกล้ๆ เขา
“ท่านสามีจะใกล้ไปแล้วนะคะ”
ลิซแสดงท่าทีหึงเล็กน้อยแล้วกอดแข่นของฟุริโอ้แน่นอยู่เดิม
ฟุริโอ้ที่เห็นก็ได้แต่ยิ้มแบบเจื่อนๆ แต่ก็ยังเขาหัวเราะและลูบหัวเธอเบาๆ
“ฉันคิดว่านายท่านไม่เห็นต้องลงมือเองเลยค่ะ ให้ฉันจัดการแทนเองก็ได้”
“แต่ว่าวาลิซซ่า เธอน่ะทีแรกตั้งใจจะจ่ายค่าเสียหายให้เจ้าพวกนั้นจริงๆ ใช่มั้ยล่ะ”
“ก็ฉัน… นึกว่าเขาเจ็บจริงๆ นี่ค่ะ… แล้วก็”
ฟุริโอ้และลิซหัวเราะขณะมองไปที่วาลิซซ่าที่กำลังลนลาน
….พวกเขารู้ว่าฉันปลอมตัวมางั้นเหรอ… ?
หญิงสาวมองไปที่ด้านหลังของพวกฟุริโอ้ขณะที่ยังมีความรู้สึกอยู่ที่ไหล่ที่ฟุริโอ้จับเมื่อครู่
จากนั้นทั้งสามคนก็ไปทานมื้อกลางวันแล้วออกจากร้านอาหาร
“ขอเวลาสักเดี๋ยวจะได้มั้ยคะ?”
หญิงสาวเมื่อก่อนหน้านี้ถามพวกเขา
“ถ้าเป็นเรื่องเมื่อก่อนหน้านี้ ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับ”
“ไม่ใช่ค่ะ ฉันเองก็รู้สึกขอบคุณแต่ว่าฉันอยากขอร้องนะคะ ที่จริงฉันได้รับคำสั่งมาให้ออกค้นหาตัวชายที่ชื่อว่าอาร์ทโชว์และที่อยู่ของครอบครัวเขค่ะ คุณเคยได้ยินเรื่องมีคนแปลกๆ มาที่เมืองนี้บ้างมั้ยคะ?”
ด้วยคำพูดของเธอทำให้ทั้งฟุริโอ้และลิซสีหน้ากระตุกขึ้นมาทีเดียว
แต่วาลิซซ่าที่อยู่ข้างหลังดูแปลกใจเล็กน้อย
“อืม… ผมคิดว่าไม่มีคนแบบนั้นหรอกนะ…แต่หาตัวเขาทำไมเหรอ?”
“ฉันเองก็ไม่รู้เหตุผลหรอกค่ะ แต่คำสั่งบอกให้จับตัวเขาและพาไปยังที่ที่พวกเขาควรอยู่นะคะ”
“เหรอครับ ถ้าผมเจอพวกเขาไว้บอกให้นะครับ”
.”… ช่วยได้มากเลยค่ะ”
“อะไรนะ… จับตัวท่านอาร์ทโชว์เหรอ”
วาลิซซ่าถามด้วยเสียงโทนต่ำ
ฟุริโอ้ตอบได้เพียงคำว่า “ไม่รู้” และแสดงสีหน้าขมขื่นออกเล็กน้อย
เช้าวันต่อมา
กิจกรรมในชีวิตประจำวันของวาลิซซ่าก็คือวิ่งออกกำลังกายรอบๆ บ้านทุกวัน
แล้วจู่ๆ ด้านหลังของเธอก็มีคนๆ นึงปรากฏตัวแล้วผลักวาลิซซ่าลงกับพื้น
วาลิซซ่าโดนกดจนไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
พอมองไปอีกครั้งวาลิซซ่าก็เห็นหญิงสาวคนเมื่อวาน
“..ทำอะไรของคุณนะ”
“คุณรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับอาร์ทโชว์ใช่มั้ย เพราะคุณเป็นคนเดียวที่มีปฏิกิริยาตอนที่ฉันพูดชื่อนั้นออกมา”
จากนั้นเธอก็เอามีดสั้นมาจ่อที่คอวาลิซซ่า
“บอกมาซะ แล้วฉันจะไว้ชีวิตเธอ…”
หลังจากพูดจบเธอก็ล้มลงแล้วหมดสติไป
คนที่มาช่วยเธอไว้ก็คือฟุริโอ้ เขาใช้เวทย์เทเลพอร์ทแล้วตีหัวเธอจากด้านหลัง ทำให้เธอหมดสตินั้นเอง
“นายท่าน… ขอโทษด้วยค่ะ ที่ฉันอ่อนหัดแบบนี้ ฉันจะฝึกให้หนักขึ้นค่ะ”
วาลิซซ่าลุกขึ้นแล้วปัดฝุ่นบนร่างกายออก จากนั้นก็คุกเข่าขอโทษฟุริโอ้
“มันไม่ใช่ความผิดของวาลิซซ่าหรอก เพราะใช่ว่าวาลิซซ่าจะรู้ว่ามีปีศาจแอบเข้ามาข้างหลังนี่นะ”
ฟุริโอ้จ้องมองไปยังหญิงสาวที่ยังไม่ได้สติและคิดว่าจะทำยังไงดี
