◇◇ปราสาทอาณาจักรไคน์โรจน์・ห้องบัลลังก์
“……ก-……เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นเหรอ……”
เมื่อเจ้าหญิงลำดับที่หนึ่งได้ฟังรายงานจากจอมเวทย์ เธอก็ลุกจากบัลลังก์แล้วลงมานั่งเอามือกุมหัว
หลังจากที่ดามาเรียสถูกจัดการ เจ้าหญิงลำดับที่หนึ่งได้คิดและถามหาวิธีกับเหล่าบุคลากรเพื่อเรียกร้องฟุริโอ้ที่อยู่เมืองโฮทาโร่ให้รับการแต่งตั้งเป็นผู้กล้าที่แท้จริง
แต่ในจังหวะนั้น จอมเวทย์ได้มากระซิบรายงานที่ข้างหูของเจ้าหญิงลำดับที่หนึ่ง เธอก็หน้าซีดขึ้นสีในทันที
สิ่งที่จอมเวทย์ได้รายงาน คือ
ฟุริโอ้ที่พวกเขารู้จัก เป็นหนึ่งในคนที่ถูกอัญเชิญมา นามว่า บานาซ่า บุคคลที่ไม่มีสิทธิและถูกขับไล่ออกจากปราสาทไปในครั้งนั้น
แล้วก็ยังถูกส่งให้ไปใช้ชีวิตในป่าที่เต็มไปด้วยมอนสเตอร์ พร้อมกับติดตั้งเวทมนตร์ดึงดูดเหล่ามอนสเตอร์และปีศาจให้เข้ามาโจมตีเขา
นั่นน่ะ เป็นคำสั่งลับของกษัตริย์ที่ตอนนี้กำลังพักฟื้นอยู่ และนั่นบ่งบอกได้ว่ามีแค่กษัตริย์กับจอมเวทย์ที่สนิทสนมบางคนเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้
“……ซ่อนเวทย์พวกนั้น……ถ้าท่านฟุริโอ้อยากรู้เรื่องพวกนั้นละก็……แน่นอนว่าจะไม่ปิดบัง……”
แบบนั้น ที่พวกเราไปขอให้เขามาเป็นผู้กล้าตัวจริง ที่เขาไม่ยอมรับข้อเสนอ……
ฟุริโอ้คนนั้นน่ะ เจ้าหญิงลำดับที่หนึ่งได้เข้าใจแล้วว่า เรื่องอะไรที่ทำให้เขาไม่ยอมรับเรื่องการเป็นผู้กล้าตัวจริง และเธอก็ทำได้แค่เพียงตกตะลึงเท่านั้น
◇◇◇◇◇◇◇◇
◇◇ภายในห้องของปราสาทจอมมาร
“ไอพี่ใหญ่ สมองเป็นไดโนเสาร์ไปแล้วสินะ？”
พร้อมกับที่ออกแรงเตะใส่ผนังห้อง น้องชายต่างมารดาของจอมมารกูล ยุยการ์ด「ユイガード」สบถคำหยาบออกมา
“ท่านยุยการ์ด ที่นี่อยู่ในปราสาทนะคะ……พวกเรายังไม่รู้ว่ายูริมินัสตนนั้นจะได้ยินเมื่อไหร่ โปรดอยู่ในความสงบด้วยค่ะ……”
ผู้ที่ได้ติดตามยุยการ์ดมาด้วย ซัคคิวบัส ฟุยุน「フフン」พยายามปลอบให้ยุยการ์ดสงบใจลงด้วยการเข้าไปจับที่แขน
แต่ทว่า ยุยการ์ดกลับปัดมือของเธอออกไป
『จะไปทนได้ยังไงกัน！
ไอพี่ใหญ่คนนั้น มาบอกว่าไม่ได้หลบหนีออกจากปราสาท แต่ออกไปพบกับมนุษย์ที่สร้างสัมพันธ์อันดีงามไว้เนี่ยนะ！ข้าไม่เข้าใจเลยสักนิด！』
เขาระเบิดความโกรธออกมา พร้อมกับกำลังเดินไปที่ประตู
“……หน่วยข่าวกรองของดิฉันบอกมาว่า ผู้ชายคนนั้นอาจจะเป็นผู้กล้าตัวจริง……ท่านจอมมารจึงพยายามหลีกเลี่ยงการต่อสู้ และคิดว่าการสร้างสัมพันธ์ที่ดีไว้ จะเป็นการดีที่สุดค่ะ”
『เพราะงั้นข้าถึงได้บอกว่า นั่นมันความคิดของไอพวกสมองไดโนเสาร์ไง！』
ยุยการ์ดถีบไปที่กำแพงอีกครั้ง
ด้วยการที่อัดพลังลงไปมาก กำแพงถึงกับทรุดลงและเกิดเป็นรูใหญ่ขึ้น
『ถ้ามันเป็นผู้กล้าก็ฆ่าแม่*เลยสิ！จะไปสานสัมพันธ์หาพระแส*อะไรกัน？
ไอมนุษย์โลกชั้นต่ำพรรค์นั้น！ทำไมถึงต้องไปหวาดระแวงกับมันขนาดนั้นด้วย！
ต้องบุกเข้าไป！ต้องทำลายทุกอย่างให้สูญสิ้น！ไม่ใช่หรอกเรอะ？』
“ทุกคำที่ท่านยุยการ์ดได้กล่าวออกมาก ไม่มีสิ่งไหนผิดเพี้ยนเลยค่ะ”
พูดมาแบบนั้น ฟุยุนก็ก้มหัวลงพยักหน้า
“เหมาะเจาะมาก เวลาที่ข้าผู้นี้จะชิงบัลลังก์จอมมารมาจากพี่ใหญ่ได้มาถึงแล้ว ปีศาจที่แท้จริงจะต้องสยบเหล่ามนุษย์ทุกตัวบนโลก”
“โปรดรอสักครู่ ท่านยุยการ์ด ถ้าเกิดจู่ ๆ นายท่านทำแบบนั้นละก็ อาจจะเกิดการต่อต้านจากเหล่าบุคลากรก็เป็นได้……แบบนั้น……”
ฟุยุนขยับปากเข้าไปใกล้หูยุยการ์ด แล้วก็เริ่มพูดบางอย่าง
ขณะที่ฟังได้สักพัก ยุยการ์ดก็ทำสีหน้าชั่วร้ายพร้อมกับแสยะยิ้มออกมา
“ดีมาก！ถ้างั้นข้าจะปล่อยให้แกจัดการเรื่องทั้งหมดเอง！ทำให้ดี ตามที่เจ้าต้องการ！”
“รับทราบคำสั่งค่ะ ท่านยุยการ์ด”
หลังจากที่เอ่ยรับคำของยุยการ์ด ฟุยุนก็เทเลพอร์ตหายไปจากจุดนั้น ไปที่ไหนสักที่
เหลือเพียงคนหนึ่งคนในห้อง ยุยการ์ดก็เริ่มหัวเราะเสียงดังอย่างบ้าคลั่งออกมา
◇◇◇◇◇◇◇◇
◇◇เมืองโฮทาโร่
“งั้นเหรอ ท่าน（殿-dono）วาลิซซ่า สนใจศิลปะการต่อสู้แบบนั้นสินะ”
จุดที่คล้ายมุม มุมหนึ่งของตัวเมือง จอมมารกูลที่ตอนนี้อยู่ในร่างโกซารุนั้นนั่งทอดสายตามองวาลิซซ่าที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะ
ฟุมุ หลังจากที่ดื่มชาลงไป เขาก็พยักหน้าและเป่าลมปากออกมาแบบนั้น
“อ……เอ่อ คือว่า ต้องการจะพูดอะไรงั้นเหรอคะ……มีอะไรก็พูดมาได้เลยนะคะ……”
ในฝั่งตรงกันข้าม วาลิซซ่าที่นั่งอยู่พร้อมกับรอยยิ้มเหยเกบนใบหน้า
แต่เพราะรู้ว่าโกซารุนั้นเป็นใคร เธอจึงยังไม่เลิกคิด ที่ว่าเขามาเพื่อที่ต้องการจะกำจัดเธอ เธอไม่สามารถซ่อนความกลัวนี้เอาไว้ได้ แก้วน้ำที่อยู่ในมือก็เริ่มสั่นและน้ำเริ่มกระเซ็นออกมา
ทว่า จังหวะที่แก้วสั่นน่ะ
……โฮ่ ท่าทางแบบนั้นมัน หรือว่าท่านวาลิซซ่าต้องการประมือกับเรากัน ถึงได้เอามือไปจับไว้ที่ดาบแบบนั้น……สมกับเป็นท่านวาลิซซ่า
นั่นคือสิ่งที่โกซารุเข้าใจ
“มันอาจจะไม่เป็นประโยชน์สำหรับการต่อสู้จริง อาจจะช่วยอะไรไม่ได้มาก แต่ว่านักดาบผู้นี้（วาลิซซ่า）ก็มีฝีมือที่น่าประทับใจอยู่เหมือนกันนะครับ”
แล้วฟุริโอ้ก็นั่งลงที่ฝั่งตรงข้าม เพื่อช่วยให้บทสนทนาเป็นไปอย่างราบลื่น พร้อมกับหัวเราะให้แก่สองคนนั้น （อิโอ้มาเป็นพ่อสื่อให้จอมมาร?? ）
โกซารุที่ไม่ได้เจอหน้าวาลิซซ่ามาเป็นเวลานาน ได้ส่งบรรยากาศออกมาประมาณว่า 「อยากคุยด้วยมากกว่านี้」 ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่ไม่กล้าจะบอกกับวาลิซซ่า แล้วก็อยู่นิ่ง ๆ ไปซะแบบนั้น
ยาเระ ยาเระ（ไม่ไหว ไม่ไหว） พอฟุริโอ้ได้เห็นแบบนั้น ก็ได้จัดปาร์ตี้น้ำชานี้ขึ้นเพื่อพวกเขาสองคน
ภายในใจโกซารุรู้สึกปลื้มปิติ
ภายในใจวาลิซซ่ารู้สึกกังวล
“……บรรยากาศบนโต๊ะต่างกันมาก……สุดยอดเลยนะคะ”
“อะหวาหวาหวา……เป็นอย่างงั้นจริง ๆ สินะคะ”
ลิซกับบิลลี่นั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ห่างออกไป พร้อมกับร้อยยิ้มบอกบุญไม่รับเมื่อมองไปตรงนั้น
ในหมู่มารด้วยกัน ลิซรู้ดีว่าจอมมารนั้นเป็นคนยังไง
จอมมารคนนั้นน่ะ เพียงเพื่อพบกันมนุษย์ผู้หญิงคนหนึ่ง（ไม่แสดงสีหน้าท่าทางออกมา）เพื่อรอเวลาที่จะได้บอกความรู้สึกไป
ถึงกับมีความสุขกับการสนทนาแค่นี้ ไม่เชื่อไม่ฝันเลยว่าจะได้เป็นพยานของเหตุการณ์แบบนี้ ถึงงั้นก็เถอะ ก็ได้แต่เพียง ยิ้มแห้ง ๆ ออกมาเท่านั้น
ในจังหวะนั้น ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา
ผู้หญิงที่มีออร่าเหมือนปีศาจ แสดงบรรยากาศไม่เป็นมิตรให้กับฟุริโอ้แต่ก็ทำทีท่าไม่สนใจลิซ แล้วรีบเร่งไปทางโกซารุ
“……ท่านกูล ต้องขออภัยที่มาขัดจังหวะการพูดคุยของท่านค่ะ”
“ตอนนี้เป็นโกซารุ”
“……ข- ขอประทานโทษด้วยค่ะ ท่านโกซารุ……มีรายงานมาจากท่านยูริมินัสค่ะ……”
“อะไรล่ะ？ว่ามาสิ”
“……ท่านยุยการ์ด ก่อกบฏแล้วค่ะ……พร้อมกับที่ประกาศตนว่าตัวเองคือเทพมาร（邪神）ค่ะ”
จากที่ผู้หญิงเผ่าปีศาจพูดออกมาแบบนั้น โกซารุก็ได้หรี่ตาและขมวดคิ้วของเขา
“เทพมาร？” (เทพมารทีเรีย??)
◇◇◇NOTE ประจำตอน
– ユイガード yui ga do Yuiguard / ยุยการ์ด
– フフン fu fun Fufun ฟุยุน (ฟูฟุน – ที่ใช้ฟุยุนเพราะชื่อน่ารักกว่า 😛 )
– 殿 dono ท่าน (ตอนที่แล้วอ่านผิดไป จอมมารกูลเรียกฟุริโอ้ว่า dono ซึ่งใช้เรียกวาลิซซ่าด้วย และวาลิซซ่าก็เรียกจอมมารกูลว่า dono เช่นกัน แต่ว่า ฟุริโอ้เรียกจอมมารกูลว่า さん –san คุณ นะเออ)
– 邪神 ja shin Evil God/Evil Spirit เทพมาร (ทั่น emowindy ช่วยคิด)
– สมองไดโนเสาร์? ก็ที่รั-บา-ไ-ยเป็นอยู่นี่ไง ไม่เข้าใจเหรอ? ความคิดซ้ำซากของคนแก่คนชราไง
