ป๊อม ป๊อม! (เสียงริงโทนเเจ้งเตือนถึงข้อความ)
“นุอ๊าาา!?”
ด้วยเสียงที่ได้ยินจากบริเวณใกล้ๆ เซย์หลุดจากการมโนของเธอ
“หะ..หาาา ตัวฉันคิดอะไรอยู่ล่ะเนี่ย!”
ในขณะที่หน้าเเดงกํ่า ฉันจําเรื่องที่ฉันมโนเมื่อกี้ขึ้นได้ เเละพยายามส่ายหัวเพื่อให้ลืมมันไป
“อืออ.. คิดอะไรอยู่กันนะตัวฉัน!”
ถึงตัวเซย์เองจะไม่รู้ตัว เเต่เธอมีนิสัยชอบมโน เเละเธอก็นอนมโนเรื่องเเบบนั้นบนเตียงในบ้านของเธอเป็นบางครั้ง
เเต่ว่าคราวนี้เพราะเธอได้รับประสบการณ์จริง ทําให้จินตนาการของเธอเลยเถิดไปไกล
เเม้เเต่ตอนนี้เธอวางมือบนริมฝีปากของตัวเองโดยไม่รู้ตัว พอรู้สึกตัวเธอจึงตบเเก้มของตัวเอง
“คุ… ทําให้ฉันจินตนาการถึงเรื่องเเบบนั้น! ฉันไม่ยกโทษให้นายเเน่ ฮิซามูระ!”
เธอวางเรื่องที่มันเป็นมโนของตัวเองไว้ก่อน เเละโทษทุกอย่างที่ฮิซามูระ
ในความเป็นจริงเเล้ว ถ้าฮิซามูระไม่พูดอะไรเเบบนั้นออกมา เธอก็คงไม่จินตนาการอะไรเเบบนี้ จะบอกว่าเป็นเพราะฮิซามูระทั้งหมดก็คงได้
“จ..จะว่าไป ฉันได้ยินเสียงของ RINE นี่นะ”
สิ่งที่มาขัดขวางการมโนของเซย์ก่อนหน้านี้ ไม่ใช่สิ สิ่งที่ป้องกันไม่ให้มันเลวร้ายไปมากกว่านั้น คือเเอพติดต่อสื่อสารนี่
เมื่อมีคนติดต่อคุณมันจะส่งเสียงที่เป็นเอกลักษณ์ออกมา
เมื่อมองหน้าจอของโทรศัพท์มือถือ อย่างที่คิดดูเหมือนจะมีใครบางคนติดต่อมา
เมื่อคุณเปิดเเอพ RINE คุณจะรู้ทันทีว่าใครเป็นคนติดต่อคุณ
ดูเหมือนคนที่ติดต่อมาเมื่อกี้นี้จะเป็นชิโฮะ
พอเปิดหน้าต่างเเชทของชิโฮะ ตรงนั้นมี
“เอ๊ะ!? ทะ..ทําไมล่ะ!?”
[เซย์จัง หลังจากที่เราเเยกกันที่ห้องเรียน เธออยู่กับฮิซามูระคุงหรอ?]
“ทะ..ทําไมชิโฮะถึงรู้เรื่องนั้นล่ะ?”
ไม่จริงหรือว่าชิโฮะ จะเห็นฉากที่น่าอายนั่นงั้นเหรอ!?
ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ฉันคงอายเกินไปจนไม่รู้ว่าจะทําหน้าเเบบไหนดีตอนเจอชิโฮะอีกครั้ง
ไม่สิก่อนหน้านั้น ยิ่งกว่าชิโฮะฉันยังไม่รู้เลยว่าจะทําหน้าเเบบไหนดีตอนเจอฮิซามูระอีกรอบ
“ก่อนอื่นตอนนี้ ต้องตอบกลับก่อน”
ฉันลังเลว่าจะตอบกลับข้อความของชิโฮะไปยังไงดี เเต่สําหรับตอนนี้ฉันตอบกลับไปก่อน
[อา ฮิซามูระมาห้องเรียนหลังจากนั้นน่ะ]
สําหรับตอนนี้ ฉันตอบเเค่นั้นไปก่อนเพื่อรอดูปฏิกิริยาของชิโฮะ
ถ้าเธอเห็นฉากสารภาพรักสุดร้อนเเรงของฮิซามูระล่ะก็ ถ้าเป็นอย่างงั้นหน้าของฉันอาจจะลุกเป็นไฟจากความอายเลยก็ได้
อีกอย่างก่อนที่จะสารภาพรัก มีการกล่าวถึงเรื่องที่เซย์มีความรู้สึกเล็กน้อยให้ชิเกโมโตะด้วย
ชิโฮะได้ฟังตั้งเเต่จุดไหนนั้น ฉันไม่รู้เลยสักนิด
ถ้าเป็นไปได้เเย่ที่สุด ถ้าไม่ได้ยินเรื่องที่เซย์ตกหลุมรักชิเกโมโตะก็คงจะดี
ถึงตอนนี้ ชิเกโมโตะจะไม่ได้อยู่ในหัวฉันเลยก็เถอะ ตอนนี้ในหัวมีเเต่เรื่องของฮิซามูระเต็มไปหมด
“ดะ..ได้ยินเรื่องนั้นจากไหนเหรอ”
ทันทีที่ฉันส่งข้อความไป มันก็ขึ้นว่าอ่านเเล้วทันที
เเละภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที ฉันก็ได้ข้อความตอบกลับมา
[จริงๆด้วยสินะ เสียงนั่นเป็นของฮิซามูระคุงจริงๆด้วยสินะ เซย์จังถูกฮิซามูระคุงสารภาพรักเหรอ?]
“อุก..!?”
อย่างที่คิดดูเหมือนชิโฮะจะได้ยินตรงส่วนสารภาพรัก
เพียงเเค่นั้นอย่างเดียวก็ทําดาเมจมหาศาลใส่เซย์เเล้ว ยิ่งกว่านั้นยังมีข้อความส่งมาอย่างต่อเนื่อง
[ถึงอย่างนั้นฮิซามูระคุง เรียกเซย์จังว่าเซย์จังใช่ไหมล่ะ? ตรงจุดนั้นฉันตกใจมากเลย]
“ระ..เรื่องนั้น ฉันที่ถูกเรียกเเบบนั้นเป็นครั้งเเรกเองก็ตกใจมากๆเหมือนกัน”
ก่อนที่จะถูกสารภาพรัก ทั้งๆที่ปกติหมอนั่นจะเรียกฉันว่า [ชิมาดะ] เเท้ๆ อยู่ดีๆก็มาเรียก [เซย์จัง] เเบบนั้น
ถึงอย่างนั้นไม่รู้ทําไม เหมือนฮิซามูระจะชินกับการเรียกฉันเเบบนั้นมาก
(หรือว่าบางทีฮิซามูระตอนที่ฉันไม่อยู่ใกล้ๆจะเรียกฉันว่าเซย์จังงั้นเหรอ? ทะ..ทําเรื่องน่าอายอย่างนั้น!)
เพราะชินเลยเรียกฉันเเบบนั้นหรือเปล่าก็ไม่รู้ เเต่ก็ไม่ใช่ว่าฉันไม่ชอบหรอก
กลับกันพอถูกเรียกอย่างนั้นมันกับรู้สึกเข้ากันอย่างเเปลกประหลาด เซย์รู้สึกสับสนนิดหน่อยตรงจุดนั้น
เมื่อคิดเรื่องเเบบนั้นอยู่ เสียง [ป๊อม ป๊อม] ที่เป็นเอกลักษณ์ดังขึ้น เเละเเจ้งว่ามีอีกข้อความส่งมาจากชิโฮะ
ดูเหมือนเพราะชิโฮะตื่นเต้นหรือเปล่า ห่าฝนของข้อความจึงดําเนินต่อไป
[ฮิซามูระคุงพูดว่าเขาจริงจังด้วยสินะ! ที่ว่าชอบเซย์จังจริงๆน่ะ!]
“อึก..!”
ป๊อม ป๊อม
[อีกอย่าง เขาพูดว่าจะทําให้เธอมีความสุขอย่างเเน่นอนด้วยสินะ! ถึงจะรู้ว่าไม่ใช่สําหรับฉัน เเค่คําพูดนั่นอย่างเดียวก็ทําให้ฉันใจเต้นเลยล่ะ!]
“คุ… เรื่องนั้น ฉันเองก็เหมือนกัน”
ป๊อม ป๊อม
[เซย์จังจะตอบยังไงเหรอ? จะคบกับเขาไหม? เเบบไหนเหรอ?]
“ระ..รอก่อนชิโฮะ! ใจเย็นๆลงก่อน!”
เซย์ตะโกนตอบใส่ข้อความที่ได้รับ เเม้จะไม่ใช่การโทรคุยกันก็ตาม
กะเเล้วชิโฮะที่เป็นเด็กสาวม.ปลาย คงจะชอบเรื่องรักๆอยู่เเล้ว
[ยังไม่ได้คบกันหรอก]
[เอ๊ะ งั้นปฏิเสธไปเหรอ?]
ใช้เวลาเพียงห้าวินาทีหลังจากที่เซย์ส่งข้อความไปก็มีข้อความตอบกลับมา
[ไม่ได้ปฏิเสธนะ!]
ข้อความมีเพียงเเค่นั้น เเต่เธอตอบกลับเร็วกว่าข้อความก่อนหน้านี้ของเธอมาก
[ฉันให้เขารอก่อน ฉันบอกว่าขอเวลาคิดหน่อยน่ะ]
[เป็นอย่างนั้นเองสินะ เเล้วจะทํายังไงเหรอ? บางทีเพราะเป็นเซย์จังจนถึงตอนนี้เธอคงจะคิดเรื่องนั้นมาตลอดเลยก็เถอะ]
[ไม่ใช่ว่าฉันคิดเรื่องนั้นตลอดสักหน่อย..]
หลังจากถูกสารภาพรักก็ผ่านมาหลายชั่วโมงเเล้ว
ถึงอย่างนั้นก็ไม่ใช่ว่าฉันคิดเรื่องนั้นตลอดเวลาสักหน่อย
ฉันทําการบ้านสําหรับชั่วโมงเรียนของวันพรุ่งนี้ เเละยังดูทีวีขณะกินอาหารเย็นด้วย
เเต่ว่านั่นสินะ ฉันใช้เวลาทําการบ้านนานกว่าปกติ ถึงจะดูทีวีเเต่ฉันก็จําเนื้อหาในนั้นไม่ได้เลย นอกจากนี้ฉันยังจําไม่ได้เลยว่ากินอะไรเป็นอาหารเย็น ไม่ใช่ว่าฉันคิดเรื่องของฮิซามูระตลอดสักหน่อย ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย… เซย์คิดเช่นนั้น
[ตัดสินใจยังหรอว่าจะตอบกลับยังไง]
[ยังไม่ได้ตัดสินใจเลย]
[ฮุฮุ นั่นสินะ เเต่เพราะเป็นเซย์จังถ้าเธอไม่รู้สึกอะไรเลย ก็คงจะปฏิเสธไปทันทีเลยนี่นะ]
“คุ.. ทําไมวันนี้ชิโฮะถึงรุกหนักกว่าปกตินะ”
ฉันได้รับข้อความตอบกลับหลังจากที่ขึ้นอ่านเเล้วภายในไม่กี่วินาที เเต่ไม่รู้ทําไมข้อความเหล่านั้นถึงเเม่นยํามาก
บางทีอาจเป็นเพราะชิโฮะเเละเซย์เป็นเพื่อนสนิทที่สนิทสนมกันเป็นอย่างดี อาจทําให้ทั้งสองคนเข้าใจกันเเละกันได้เป็นอย่างดีด้วยเช่นกัน
[ถึงอย่างนั้น จริงสินะ ถ้าถูกสารภาพรักอย่างร้อนเเรงเเบบนั้น จะเก็บเอาไปคิดก็คงช่วยไม่ได้ล่ะนะ]
[ไม่ใช่ว่าฉันเก็บเอาไปคิดสักหน่อย]
[โกหกใช่ไหมล่ะ เซย์จังตอนนี้ต้องหน้าเเดงมากๆอยู่เเน่เลย]
“มะ..มีกล้องวงจรปิดติดอยู่งั้นเหรอ!? หรือว่า จะเปิดวิดีโอคอลอยู่!?”
ฉันมองรอบๆเพื่อตรวจหากล้องวงจรปิดเเต่ดูเหมือนว่าจะไม่มี ดูเหมือนโทรศัพท์ก็ไม่ได้เปิดวิดีโอคอลเหมือนกัน
[เเต่ที่บอกว่าจะทําให้เธอมีความสุขอย่างเเน่นอนเนี่ย ฮิซามูระคุงนี่เท่จังนะ ฉันเองก็อยากจะโดนบอกเเบบนั้นบ้างจัง]
[คุ… เเต่ว่าหมอนั่นชอบอะไรเกี่ยวกับฉันกันนะ]
[เอ๊ะ ก็เพราะเซย์จังน่ารักสุดๆเลยไง]
ชิโฮะบอกเซย์เเบบนั้นตลอด เเต่เธอคิดว่าคงเป็นคําชมตามมารยาทเฉยๆ เพราะเธอไม่เคยถูกคนอื่นบอกเเบบนั้น
ถึงอย่างนั้นกับฮิซามูระเธอไม่รู้สึกว่ามันเป็นคําชมตามมารยาทหรือคําเยินยอจากเขาเลย
[ก็จริงที่หมอนั่นก็บอกว่าฉันน่ารักบ้าง เท่บ้าง สวยบ้าง ถูกบอกเเบบนั้นมาเยอะก็เถอะ เเต่ฉันว่าชิโฮะยังน่ารักกว่าตัวฉันอีก]
พอเซย์ส่งข้อความนั้นไป ข้อความตอบกลับส่งมาช้ากว่าเเต่ก่อนเล็กน้อย ถึงอย่างนั้นก็ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว
[เซย์จังทั้งน่ารักเเละเท่ด้วยนี่นะ! เเถมยังอ่อนโยนอีก!]
[ฮิซามูระเองก็บอกว่าฉันอ่อนโยนด้วย เเต่..ฉันเเค่เป็นห่วงชิโฮะในฐานะเพื่อนเฉยๆ ไม่ได้อ่อนโยนหรอก]
[เซย์จังอ่อนโยนนะ! เเต่ฮิซามูระคุงก็ดูเป็นคนอ่อนโยนเหมือนกันนะ!]
[ก็จริงนะ.. ตอนที่ฉันกําลังล้มเเล้วหมอนั่นมาช่วยประครองไว้มันอ่อนโยนมาก เเต่ไม่คิดเลยว่าจะถูกหมอนั่นกอด! เเละหลังจากนั้นไม่คิดเลยว่าฉันจะโดนหมอนั่นคาเบะด้งอีก…]
หลังจากที่เซย์ส่งข้อความนั้นไป ข้อความตอบกลับจากชิโฮะถูกส่งมาหลังจากเว้นไประยะนึง
[เซย์จัง รู้ตัวรึเปล่า? ตอนนี้เธอคลั่งเรื่องของเขามากเลยนะ?]
“ห้ะ?”
พอเห็นข้อความนั้น ฉันย้อนกลับไปอ่านข้อความที่พวกเราเเลกเปลี่ยนกันมา
…ก็จริง ถ้าถามฉันมันเหมือนกับว่าฉันกําลังคลั่งที่ฮิซามูระพูดเเละทําอย่างนั้นกับฉัน
ฉันรู้สึกอายขึ้นมาเเละรีบส่งข้อความตอบกลับทันที
[มะ..ไม่ใช่นะ ฉันไม่ได้มีความตั้งใจจะทําอย่างนั้นนะ!]
[อืมๆ ฉันรู้นะว่าเซย์จังไม่ใช่เด็กเเบบนั้น]
[ชิโฮะเป็นอะไรกับฉันกันเเน่เนี่ย เป็นคุณเเม่หรอ?]
ฉันส่งข้อความตบมุขไปเเบบนั้นโดยไม่ได้ตั้งใจ
[ชิโฮะเองก็เห็นไม่ใช่หรอ คงจะรู้อยู่เเล้วสินะ อย่าเเกล้งฉันมากสิ…]
[ขอโทษนะ เเต่ว่าฉันไม่ได้เห็นหรอกนะ?]
“เอ๊ะ?..”
พอฉันได้ยินจากข้อความของชิโฮะว่า [ไม่ได้เห็น] ความคิดของฉันก็หยุดลง
ในขณะเดียวกันห่าฝนของข้อความส่งมาจากชิโฮะอีกรอบ
[บางทีที่ฉันเห็นน่าจะเเค่ตอนที่เซย์จังวิ่งทะยานออกมาจากห้องเรียนอย่างเดียว ส่วนที่ฮิซามูระคุงบอกชอบเซย์จังเเละจะทําให้มีความสุขอย่างเเน่นอนฉันได้ยินน่ะ กลับกันมีเเค่นั้นที่ฉันรู้ล่ะ]
“โกหกน่า..”
[นั่นทําให้เรื่องที่ฮิซามูระคุงบอกเซย์จังว่าน่ารักบ้างล่ะ เท่บ้างล่ะ สวยบ้างล่ะ ที่บอกว่าอ่อนโยนด้วย ทั้งเรื่องโดนกอดกับโดนคาเบะด้งน่ะ ฉันไม่รู้มาก่อนเลย]
“ชิโฮะ ระ..หรือว่า”
[ไม่คิดเลยว่าเซย์จังจะบอกออกมาเองมากขนาดนี้ อย่างที่คิดเซย์จังคงยังอายกับเรื่องนั้นเลยร้อนรนสินะ]
“ฉันถูกหลอกให้ติดกับงั้นเหรอ!”
มีสติ๊กเกอร์ส่งมาจากชิโฮะ
ตรงนั้นมีเเมวที่ทําท่าขออภัยอย่างน่ารักพร้อมพูดว่า [ขอโทษนะ] อยู่
ติดตามเพจผู้เเปลได้ที่ Ao2Sides
