บทที่ 588 คำถามเสี่ยงชีวิต!
ซย่าเกาเฟิงงุนงงกับคำพูดของเถามี่เล็กน้อย…
เห็นเถามี่เดินห่างออกไป ซย่าเกาเฟิงตามไปทันที
“เหล่าเถา คุณหมายความว่าอย่างไรครับ”
เถามี่ถอนหายใจ เขาหมายความว่าอย่างไรน่ะหรือ
เขาแค่อยากให้มณฑลตงหยางมีคนเข้าร่วมการแข่งขันระดับประเทศเยอะหน่อย…
ส่วนเฉินชางเป็นปัจจัยที่ไม่คงที่
ถ้าเป็นเมื่อหนึ่งเดือนก่อน อย่างมากเถามี่ก็แค่รู้สึกว่าเฉินชางไม่เลว ไปเข้าร่วมการแข่งขันเพื่อฝึกฝนได้
แต่ตอนนี้…เขารู้สึกว่าเฉินชางคือ BOSS เคลื่อนที่!
สองสามวันนี้ เขาพาเฉินชางเข้าผ่าตัดทุกวัน ผ่าตัดเอออร์ตาส่วนขึ้นไปเจ็ดแปดเคส รู้สึกว่าเฉินชางพัฒนาขึ้นทุกเคส…
อีกอย่างยิ่งสังเกตอย่างละเอียด เขายิ่งรู้สึกว่าเฉินชางผ่าตัดได้ดีมาก
ทำให้เถามี่เกิดภาพลวงตากับเฉินชาง เขามักรู้สึกว่าเจ้าหมอนี่เป็นพวกตัวเอกในนิยายที่เกิดมาพร้อมความโชคดี…
ถ้าเฉินชางเจอกัวอวิ๋นเฟยในการแข่งขันระดับมณฑล ทำให้อีกฝ่ายตกรอบไป ผู้อำนวยการฉินเย่วหมิงคงต้องเมาจนร้องไห้อีกแน่
เฮ้อ…
หงุดหงิดจริงๆ…
เมิ่งซีอีกคน ถ้าเสี่ยวเฉินไม่ระวังทำให้อาจารย์เมิ่งตกรอบไปอีกคนคงดูแย่เกินไป ถึงอย่างไรอาจารย์ตกรอบเพราะลูกศิษย์ พูดออกไปจะอึดอัดแค่ไหน
เสี่ยวเมิ่งจะเสียหน้าแค่ไหน…
คิดไปคิดมา ยังคงรู้สึกว่าให้เฉินชางอยู่กลุ่มเดียวกับหนิงเฮ่าเซินเถอะ ตกรอบไปก็ช่างมัน…
เฮ้อ!
เหนื่อยใจ
คิดถึงตรงนี้ เถามี่สูดหายใจเข้าลึกๆ จนปัญญาเหลือเกิน
ผมอุตส่าห์คิดเผื่อพวกคุณ พวกคุณกลับไม่ยอมรับ เดี๋ยวรอเสียใจภายหลังไปเถอะ…
ซย่าเกาเฟิงเห็นเถามี่แค่ส่ายหน้า ไม่ได้พูดอะไร รีบตามไป “เหล่าเถา คุณพูดซิ!”
เถามี่ย้อนถามโดยตรง “คุณรู้ระดับของเสี่ยวเฉินตอนนี้ไหม”
ซย่าเกาเฟิงอึ้ง พยักหน้าพร้อมพูดว่า “ผมเจอเมื่อหนึ่งสัปดาห์ก่อน ไม่เลวเลยครับ เก่งมาก”
เถามี่ชะงัก หนึ่งสัปดาห์ก่อนเหรอ
หึ…การผ่าตัดที่ผมเห็นเมื่อวานซืนกับเมื่อวานก็ต่างกันมากแล้ว คุณบอกว่าเห็นเมื่อสัปดาห์ก่อน คุณขยี้ตาแล้วดูอีกรอบ!
เถามี่พูดอย่างมีความหมายลึกซึ้ง “ผมรู้สึกว่า เสี่ยวเฉินอยู่กลุ่มเดียวกับใครคนนั้นซวย เสี่ยวเฉินทำให้พวกเขาแข่งจนระแวงชีวิตได้…”
ซย่าเกาเฟิงชะงัก หัวเราะฮ่าๆ ขึ้นมา “เกินไปแล้ว!”
เถามี่เห็นซย่าเกาเฟิงไม่เห็นด้วย พลันหัวเราะ “ฮ่าๆๆ ผมแค่ล้อเล่นครับ กลับก่อนนะครับ!”
ซย่าเกาเฟิงพยักหน้า มองเงาร่างของเหล่าเถา พร้อมพึมพำว่า เหล่าเถานี่ ลับๆ ล่อๆ…แปลกจริง!
……
……
เฉินชางเห็นว่าวันแข่งขันใกล้เข้ามาเรื่อยๆ การผ่าตัดเอออร์ตาส่วนขึ้นกลับยังขาดอีกสองเคส จะชดเชยอย่างไร
คิดไปคิดมา ก็ตัดสินใจไปหาอาจารย์เมิ่งก่อน
ในเวลาเดียวกันก็ต้องชี้แนะอาจารย์เมิ่งให้มาก เร่งทำภารกิจให้สำเร็จ แล้วพาอาจารย์เมิ่งเข้าสู่รอบสามคนสุดท้าย!
แต่ต้องยอมรับว่า อาจารย์เมิ่งมีความสามารถในการเรียนรู้ การปรากฏตัวของเธอทำให้เฉินชางต้องนิยามใหม่ว่าหน้าอกใหญ่กับไม่มีสมองมีความเกี่ยวข้องกันหรือไม่
ตอนนี้อาจารย์เมิ่งก็หลาบจำแล้ว ตอนที่เฉินชางสอนตนก็ไม่ต่อต้านแล้ว เพราะเธอค้นพบว่า…เมื่อเทียบกับการต่อสู้อย่างไร้ความหมายแล้ว สู้รับผลลัพธ์การพัฒนาอย่างสบายใจจะดีกว่า!
วันนี้ลมพัดแรงเลยเชียว เฉินชางขี่จักรยานเหมยถวนมาถึงโรงพยาบาลตงต้าแต่เช้า
เห็นว่าวันมะรืนนี้ก็จะแข่งแล้ว ตอนนี้ตนยังไม่มีการผ่าตัดที่สมบูรณ์แบบเลยแม้แต่เคสเดียว
ตอนแรกเฉิงชางมักรู้สึกว่าระดับปรมาจารย์ก็ไม่เลวแล้ว แต่…หลังจากเห็นกัวอวิ๋นเฟย เฉินชางหวั่นไหวแล้ว!
แต่พิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว ทุกคนต่างเป็นวัยรุ่นเหมือนกัน ใครบ้างที่จะไม่มีทักษะพิเศษ…
กัวอวิ๋นเฟยคนหนึ่งก็ทำให้ตนดูตื้นลึกหนาบางไม่ออกแล้ว ถ้าตนโชคร้ายเจอด้านที่คู่ต่อสู้เชี่ยวชาญที่สุด ประมาทจนแพ้เมิ่งซีคงแย่แน่
คิดถึงตรงนี้ เฉินชางรู้สึกกดดันมาก วิ่งเข้าแผนกศัลยกรรมหัวใจอย่างเร่งรีบ เห็นว่าหมอดีกรีปริญญาเอกเบอร์สามและป๋อเจี้ยนหมิงอยู่กันครบ แต่อาจารย์เมิ่งไม่อยู่
เมื่อเห็นเฉินชางมา ป๋อเจี้ยนหมิงพลันทักทาย “เสี่ยวเฉิน ผมเห็นรายชื่อผู้เข้าร่วมการแข่งขันทักษะผ่าตัดแผนกศัลยกรรมหัวใจระดับประเทศประกาศแล้ว มีชื่อคุณด้วย!”
เฉินชางพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม “อืม แผนกผมให้ผมออกไปเปิดโลกสักหน่อย”
ป๋อเจี้ยนหมิงพยักหน้า “อืม ไม่มีการเปรียบเทียบก็ไม่มีการพัฒนา ความจริงการประลองกับคู่ต่อสู้ในทุกครั้ง คุณจะพบข้อบกพร่องของตนเอง ถือเป็นเรื่องดีสำหรับการพัฒนาตนเอง”
เฉินชางพยักหน้า เป็นความจริงที่ว่าทุกครั้งที่ชนะการประลองล้วนมีการดรอปจากการประลอง เป็นประโยชน์กับตนมากจริงๆ!
แต่…ถ้าแพ้ก็พูดยากแล้ว
ถุยๆๆ!
คนดวงดีอย่างผมจะแพ้ได้อย่างไร
“จริงสิ ปีที่แล้วคุณหมอเก่อฮว๋ายก็เข้าร่วม คุณถามประสบการณ์จากเขาได้นะครับ” ป๋อเจี้ยนหมิงพูด
ในการแข่งขันปีที่แล้ว เมิ่งซีไม่มีเวลา เก่อฮว๋ายเป็นคนเข้าร่วม หมอเก๋อก็ใช่ว่าจะไม่มีความสามารถ อย่างน้อยในการแข่งขันระดับมณฑลก็เข้าไปสามรอบ ถูกกัวอวิ๋นเฟยเอาชนะในรอบที่สี่
หมอดีกรีปริญญาเอกเบอร์สามได้ยินว่าเฉินชางจะเข้าร่วมก็กระตือรือร้นมาก ต่างให้คำแนะนำ
เก่อฮว๋ายหมุนตัวมาแบ่งปันประสบการณ์อย่างตั้งใจ
เขากระตือรือร้นมาก แม้เฉินชางเป็นอุปสรรคที่ขัดขวางระหว่างตนกับเทพธิดาเมิ่ง แต่ก็เล่าอย่างไม่มีกั๊ก “เสี่ยวเฉิน การแข่งขันแบ่งเป็นสามรอบ ความจริงรอบแรกและรอบสองไม่ยาก เพราะโรงพยาบาลระดับเมืองหรือระดับมณฑลมากมาย ระดับแตกต่างกันไป เจอพวกเขา ด้วยระดับของคุณจะเอาชนะไม่ใช่เรื่องยาก
แต่คนที่จะเข้าสู่รอบที่สามได้ก็ย่อมเก่งกว่า ล้วนเป็นหมอที่โดดเด่นของแต่ละโรงพยาบาลระดับมณฑล พวกเขามีทักษะชั้นยอด ประสบการณ์วินิจฉัยโรคหลากหลาย วิสัยทัศน์ความตั้งใจก็ดีมาก เพราะฉะนั้นระดับความยากค่อนข้างสูง”
เฉินชางพยักหน้า “จริงสิ อาจารย์เก่อครับ การแข่งขันทักษะผ่าตัดใช้หุ่นจำลองผ่าตัดหรือคนจริงครับ…”
เก่อฮว๋ายยิ้มทันที “แน่นอนว่าต้องเป็นหุ่นจำลอง เป็นหุ่นจำลองฝึกหัดที่บริษัททางการแพทย์ทำขึ้นโดยเฉพาะ เลียนแบบหลอดเลือดใหญ่ได้เหมือนจริงมาก แต่ตอนท้ายของการแข่งขันระดับประเทศเป็นการกู้ชีพคนจริง วัดกันที่ผลคะแนนภาพรวม”
เฉินชางอึ้ง “กู้ชีพคนจริง หมายความว่าอย่างไรครับ”
เก่อฮว๋ายพูด “ถึงตอนนั้น จะให้พวกคุณไปอยู่ที่ศูนย์ฉุกเฉินเมืองหลวง ออกไปกู้ชีพผู้ป่วยกับรถพยาบาล เพื่อช่วยเหลือผู้ป่วยฉุกเฉิน แน่นอนว่ามีผู้เชี่ยวชาญไปด้วย แต่…ผมได้ยินว่าโดยพื้นฐานแล้วทำผิดเพียงก้าวหนึ่งก็ตกรอบทันที อย่างเช่นคุณเจอผู้ป่วยฉุกเฉิน วินิจฉัยผิดพลาด ก็จะตกรอบทันที ถึงอย่างไรความปลอดภัยของผู้ป่วยก็ต้องมาเป็นอันดับแรก!”
เฉินชางพยักหน้า ตอนนี้เอง เมิ่งซีเดินเข้ามา หลังจากเห็นเฉินชาง พลันตาเป็นประกาย “ไปกันเถอะ ไปผ่าตัดกับฉันค่ะ”
หลังจากพูดจบก็เดินเข้าห้องผ่าตัดไป
ระหว่างทาง จู่ๆ เมิ่งซีก็ชะลอฝีเท้า หมุนตัวมาถามเฉินชาง “เสี่ยวเฉิน ฉันมีเรื่องถามคุณค่ะ ถ้าคุณเจอฉันในการแข่งขัน คุณจะทำอย่างไรคะ”
เฉินชางกำลังจะพูด “ผมจะ…”
ยังไม่ทันพูดออกมา ก็เงียบไปทันที!
หัวใจพลันตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม นี่…เหมือนจะเป็นคำถามเสี่ยงชีวิตเลยทีเดียว!
