จักรพรรดิมังกร – ตอนที่ 571

“ฉันอยู่นี่ ว่างจี๋นายมีอะไร”

เฉิงซืออู่รีบเดินไปข้างเตียง

ว่างจี๋เห็นเฉิงซืออู่อยู่ข้างเตียงก็ถอนหายใจออกมา เขาพูดเบาๆ ว่า “ร่างกายของฉันเป็นยังไงบ้าง”

“หมอก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน เขาบอกว่านายมีโอกาสที่จะพิการท่อนล่าง ต้องรอให้แผลส่วนบนของร่างกายหายดีเสียก่อน แล้วค่อยไปรักษาที่ต่างประเทศ ว่างจี๋นายไม่ต้องกังวล ฉันจะรับผิดชอบเรื่องค่ารักษาทั้งหมดเอง”

เฉิงซืออู่เสแสร้งยิ้มอย่างเป็นมิตร

“ฉันรู้สึกว่าเส้นประสาทตรงกระดูกสันหลังผิดปกติ รุ่นน้องของฉันทั้งสามคนล่ะ ทำไมพวกเขาไม่มา”

“พวกจาโช่โมโหมาก ที่ได้ยินว่านายบาดเจ็บ หลังจากที่พวกเขาเอาข้อมูลของหลี่โม่ไปจากฉัน ก็ไปแก้แค้นหลี่โม่ ฉันรั้งพวกเขาไว้ไม่ไหวจริงๆ”

ความเย็นชาฉายออกมาทางแววตาของว่างจี๋ เขาอยากยกมือขึ้น แต่ก็ไม่มีแรง ถึงแม้เขาจะฟื้นขึ้นจากความเจ็บปวด สติเขาได้รับการฟื้นฟูขึ้นมา แต่ร่างกายของเขายังไม่ได้ฟื้นฟู

“นาย นายปล่อยให้พวกเขาไปได้ยังไง! รีบไปเรียกพวกนั้นกลับมา หลี่โม่ไม่ใช่คนที่พวกนั้นจะรับมือได้!”

“งั้นฉันจะไปติดต่อพวกนั้น”

เฉิงซืออู่ทำเป็นหยิบมือถือขึ้นมาโทรออก แต่จริงๆ แล้วเขาไม่ได้โทรหาใคร

หลังจากที่แสร้งทำเป็นโทร เฉิงซืออู่ก็ทำสีหน้าตื่นตระหนก “มือถือปิดเครื่อง! สงสัยพวกนั้นจะกลัวฉันห้าม ก็เลย……”

“โว้ย!”

ว่างจี๋ถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด เขาหลับตาแล้วพูดว่า “รีบส่งคนไปหาพวกนั้น พาพวกนั้นกลับมาให้ได้ บอกว่าฉันต้องการพบเขา อย่าให้พวกนั้นไปแก้แค้นเด็ดขาด!”

“ได้ นายพักผ่อนก่อนเถอะว่างจี๋ ฉันจะพาคนไปหาพวกจาโช่ ฉันจะให้คนอยู่ดูแลนายสองคน ต้องการอะไรก็เรียกพวกเขาได้”

หลังจากที่เฉิงซืออู่ทำเป็นพูดเสร็จเรียบร้อย เขาก็เดินออกจากห้องคนไข้พร้อมกับผู้ช่วย

เมื่อเดินออกมาถึงหน้าห้องคนไข้ ผู้ช่วยสวยเก๋ควงแขนเฉิงซืออู่แล้วพูดว่า “ท่านคะ เราต้องไปหาไอ้โง่สามคนนั้นเหรอ”

“ไปสิ ฉันจะพาเธอไปจัดการพวกนั้น ต้องให้พวกมันตายคามือหลี่โม่ ถึงแม้หลี่โม่จะไม่ฆ่าพวกมัน แต่ยังไงก็ต้องให้พวกมันตายเพราะหลี่โม่”

ความร้ายกาจฉายออกมาจากแววตาของเฉิงซืออู่ ความแค้นที่อยากแก้แค้นหลี่โม่ ครอบงำเขาจนบ้าไปแล้ว

……

พวกจาโช่นั่งบนรถ MPV มาใต้อาคารที่หลี่โม่อยู่

หลังจากที่ยืนยันแล้วว่าไม่ผิดที่ พวกจาโช่ลงจากรถ และเดินเข้าไปหน้าประตูตึก

พวกจาโช่เดินมาถึงหน้าประตูที่พักของหลี่โม่ ตามข้อมูลที่ได้มา

“น่าจะใช่ที่นี่ เคาะประตูสิ” จาโช่ดูข้อมูลและเอ่ยขึ้น

“จะเคาะทำไมครับ ถีบประตูเข้าไปเลยสิครับ”

รุ่นน้องคนหนึ่งเอ่ยขึ้น และยกเท้าขึ้นถีบประตูบ้านของหลี่โม่

โครม!

ประตูถูกถีบออก ประตูห้องยุบลงไปทันที

เสียงดังสนั่น ทำให้พวกหลี่โม่ตกใจมาก

กู้เจี้ยนหมินกับหวังฟางเห็นประตูถูกถีบ หัวใจของพวกเขาแทบจะหลุดออกมา

“พวกนายเป็นใคร! ทำไมต้องมาถีบประตูบ้านเรา!”

หวังฟางตวาดอย่างหวาดกลัว

“คนไหนคือหลี่โม่ รีบไสหัวออกมา! กล้าดียังไงถึงมาทำร้ายรุ่นพี่ของฉัน!”

จาโช่พูดอย่างดุดัน เขากวาดตามองทุกคนในห้อง เขารู้แล้วว่าหลี่โม่คือใคร

ส่วนรุ่นน้องอีกสองคนกลับมองกู้หยุนหลันกับเฉินเสี่ยวถงอย่างหื่นกาม จนน้ำลายแทบจะไหลออกมา

“มีคนสวยๆ แบบนี้ด้วย ไหนๆ วันนี้ก็มาแล้ว งั้นเราจัดการหลี่โม่ก่อน จากนั้นค่อยจัดการสาวสวยสองคนนี้ ฮ่าๆๆ”

“ว้าวๆ มาแก้แค้นกับรุ่นพี่จาโช่ยังได้กำไรด้วย นี่คงเป็นผลของการแก้แค้นของเรา ต้องทำดีไว้เยอะๆ เสียแล้ว!”

หลี่โม่เลิกคิ้วขึ้น เมื่อเห็นพวกนั้นแต่งตัวเหมือนลามะ เขารู้ทันทีว่าพวกนี้ต้องมาแก้แค้นแทนว่างจี๋อย่างแน่นอน

“ประตูบ้านฉันแพงนะ พวกนายถีบประตูบ้านฉันเสียหาย พวกนายชดใช้ไม่ไหวหรอก”

หลี่โม่พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ จากนั้นจึงลุกขึ้น และเดินเข้าไปหาพวกจาโช่

“นี่มันอะไรกัน หลี่โม่ไปสร้างเรื่องอะไรไว้ข้างนอกหรือเปล่า”

กู้เจี้ยนหมินขมวดคิ้วและเอ่ยขึ้น

“พ่อ หลี่โม่ไม่ได้สร้างเรื่องอะไรหรอก มีคนจะมาหาเรื่องพวกเรา หลี่โม่ก็เลยจัดการ พ่อไม่เห็นความร้ายกาจของพวกนั้นเหรอ มันน่าโมโหจริงๆ”

กู้หยุนหลันพูดด้วยสีหน้าหงุดหงิด

เมื่อคิดถึงท่าทีอวดดีของเฉิงซืออู่ กู้หยุนหลันก็หงุดหงิดขึ้นมา

มุมปากของกู้เจี้ยนหมินกระตุก ในเมื่อลูกสาวพูดเช่นนี้ ก็ถือว่าหลี่โม่มีเหตุผล แต่เรื่องที่โดนคนถีบประตูบ้าน กู้เจี้ยนหมินเพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก เขารู้สึกอับอายมาก

“หลี่โม่สู้สามคนนั้นได้เหรอ ให้สายตรวจมาจัดการไหม อย่าทะเลาะกันจนบ้านเราเสียหายนะ”

กู้เจี้ยนหมินพูดพลางหยิบมือถือขึ้นมา

กู้หยุนหลันจับมือถือของกู้เจี้ยนหมินเอาไว้ “ไม่ต้องเรียกสายตรวจหรอกพ่อ เรื่องนี้เรียกสายตรวจไปก็ไร้ประโยชน์ อีกอย่างถ้ารอสายตรวจมา บ้านเราคงจะพังไปแล้ว ตอนนี้คงต้องพึ่งหลี่โม่อย่างเดียว”

“พี่หยุนหลันพูดถูก ต้องพึ่งพี่หลี่โม่ถึงจะถูก”

เฉินเสี่ยวถงพูดเสริม

กู้เจี้ยนหมินขมวดคิ้วจนเป็นปม

เขามองไปยังหลี่โม่ กู้เจี้ยนหมินรู้สึกว่ายังไงหลี่โม่ก็ไม่มีทางชนะ เพราะลามะสามคนนั้น ดูเหมือนจะต่อสู้เป็น

“ฉันว่ายังไงก็ไม่น่าจะดีนะ รีบโทรเรียกรถพยาบาลก่อนดีกว่า เดี๋ยวจะได้มารับทัน” กู้เจี้ยนหมินพูดเบาๆ

กู้หยุนหลันปล่อยมือ และพยักหน้า “ควรทำเรื่องนี้ค่ะ”

เมื่อเห็นความน่าเวทนาของว่างจี๋ กู้หยุนหลันรู้ว่าหลี่โม่น่ากลัวแค่ไหน เดาว่าพวกจาโช่ต้องโดนหลี่โม่ทำร้ายจนกระอักเลือดแน่ๆ ยังไงก็ต้องเรียกรถพยาบาลมาก่อน

กู้เจี้ยนหมินเห็นว่าลูกสาวเห็นด้วย เขารีบหยิบมือถือออกมา “ฉันบอกแล้วว่าหลี่โม่สู้ไม่ได้ ต้องเตรียมรถพยาบาลให้หลี่โม่ก่อน”

กู้หยุนหลันยกสองมือขึ้นมาปิดหน้า เธอไม่รู้จะอธิบายให้กู้เจี้ยนหมินฟังอย่างไรดี

เฉินเสี่ยวถงย่นปากยู่ และมองหลี่โม่อย่างจริงจัง เธอเห็นหลี่โม่รับมือกับลามะ เฉินเสี่ยวถงลุกขึ้นและพูดเสียงแหลม “พี่หลี่โม่สู้ๆ พวกเราเรียกรถพยาบาลไว้มารับพวกมันแล้ว พี่สนใจแค่เรื่องจัดการพวกมันก็พอ”

สีหน้าของจาโช่เดือดขึ้นมาทันที เขาเหวี่ยงหมัดทั้งสองตรงไปที่ไหล่ของหลี่โม่

“จะเรียกรถพยาบาลมารับเราเหรอ เรียกให้มันเถอะ! เราจะส่งมันลงนรกเอง!”

หลี่โม่ส่ายหน้าอย่างไม่ชอบใจ “ความเร็วและฝีมืออย่างแกน่ะเหรอ ฉันให้คะแนนแกติดลบ พวกขยะยังเก่งกว่าพวกแกเยอะ”

หลี่โม่พูดยียวนพลางเหวี่ยงหมัดออกไปอย่างรวดเร็ว

ไม่รอให้จาโช่เห็นการกระทำของหลี่โม่ หมัดของหลี่โม่ก็ไปอยู่ตรงหน้าจาโช่แล้ว

จาโช่ไม่ทันได้ตั้งตัว หมัดของหลี่โม่กระแทกไปกลางหน้าอกจาโช่ จนตัวของจาโช่กระเด็นออกไป

“พรวด!”

จาโช่ที่ลอยอยู่กลางอากาศกระอักเลือดออกมา สีหน้าของเขาหวาดกลัวเป็นอย่างมาก