หลังจากที่กลับมาบ้าน ผมตัดต่อคลิปเกมสยองขวัญ พลางครุ่นคิดถึงความเป็นไปได้ที่ผมจะได้คอแลปกับ อุคิกุโมะ ฟูวาริ
“ผมดูไลฟ์ของวีทูปเบอร์คนโปรดบ่อยมากแล้ว แต่ไม่เคยคิดเลยว่าโอกาสแบบนี้จะเข้ามา….”
มันเป็นความรู้สึกที่ยากจะอธิบายเพราะโอกาสนี้ได้มาเพราะรูปร่างหน้าตาและเสียงของผม
“ตอนนี้จุดเด่นของผมคืออะไรเนี้ย?”
ไม่ว่าผมจะพยายามคิดมากแค่ไหนมันก็ไม่ได้คำตอบ
หน้าตาของผม? เสียงของผม?
แต่ผมรู้สึกกังวลเมื่อค้นหาชื่อขอผมบนโลกออนไลน์
“เอาเถอะ มาคิดมากตอนนี้ก็ไม่ได้ช่วยอะไร…ผมต้องตั้งสมาธิไปที่การตัดต่อ”
ผมกลับมาตัดต่ออีกครั้งและจมอยู่กับงาน เตรียมตัวที่จะอัพโหลดคลิปเล่นเกมในคืนนี้
เมื่อเริ่มมืด ผมก็ทำคลิปแรกเสร็จ
หลังจากมั่นใจว่าโทรศัพท์ผมชาร์ตอยู่ ผมก็ตกอยู่ในห้วงนิทรา
ชิราฮิเมะ ยูกะ เล่นเกมสยองขวัญ VR ครั้งแรก พาร์ท 1 (R* VR)
[สวัสดีทุกคน ไม่ได้เจอกันนานน้า ชิราฮิเมะ ยูกะ มาแล้ว! วันนี้ผมจะมาเล่นเกมสยองขวัญแนวเดินยิงที่กำลังเป็นที่นิยม R* VR!]
ชิราฮิเมะ ยูกะ ที่กำลังกระตือรือร้น ทักทายคนดูเล็กน้อยขณะกำลังดูฉากเปิดเกม
[เพราะว่าค่ายเกมกำหนดระยะด่านที่สามารถแสดงให้คนทั่วไปดูได้ไว้ ผมจะคลิปเป็นหลายๆพาร์ท! มันอาจจะช้าไปนิดหนึ่ง แต่หวังว่าทุกคนติดตามกันจนจบน้า!]
[โอเค ผมพูดมาเยอะแล้ว มาตั้งใจเล่นเกมกันเถอะ!]
[คุณภาพของกราฟิกมันดีกว่าภาคก่อนเยอะเลย ผมตื่นเต้นมากๆเลย!]
ณ ตอนนี้มันยังไม่มีอะไรในเกม ผู้บรรยายยังเล่าถึงประวัติความเป็นมาของตัวละครหลักอยู่
[หืม? ตัวเอกภาคนี้ไม่ใช่ตำรวจหรือหน่วยรบพิเศษ แต่เป็นคนธรรมดางั้นหรอ?]
ใช้แล้ว ตัวเอกของ ซี่รี่ R* มักจะเป็นสมาชิกของตำรวจหรือหน่วยรบพิเศษ
เรื่องนี้ทำให้เกมได้รับคำชมจากแฟนๆที่ได้สัมผัสอะไรใหม่ๆในซีรี่
[โอ้ว ผมสามารถควบคุมตัวละครได้แล้ว!]
ตัวเอกออกเดินโดยไม่มีอาวุธ เสียงของเท้าเหยียบพื้นให้ความรู้สึกของพื้นผิวที่กำลังเดินไม่ว่าจะเป็น พื้นปูน พื้นดิน พื้นทราย ทำให้ยูกะตอนนี้กำลังสนุกสนานเป็นอย่างมาก
[พื้นดูสมจริงมากเลย…]
ชิราฮิเมะ ยูกะ ชื่นชมคุณภาพของกราฟิกในเกมนี้
ก่อนหน้านี้ ลูกสาวของตัวเอก ขอให้เขาเดินมาด้วยกันเพราะเธอกลัวที่จะเดินทางไปโรงเรียนคนเดียว
ตัวเอกหยิบปืนของเขา จับมือลูกสาวแล้วเดินไปด้วยกัน
มือหนึ่งถือปืน อีกมือจับมือลูกสาว ตัวเอกมุ้งหน้าไปที่เส้นทางไปโรงเรียนกับลูกสาว
[โอ้ว! ผมได้ปืนมาแล้ว มันคืออาวุธหลักของผมหรอ? มันเหมือนปืน M16 เลย] (ผู้แปล : M16 ถือมือเดียว?)
[ว้าววว เท่สุดๆไปเลยผมกำลังถือปืนหละ!!! มันรู้สึกเหมือนผมกำลังถือปืนอยู่เลย!! แต่มันยังรู้สึกเบาๆ เพราะงั้นมันยังไม่ค่อยสมจริงเท่าไหร่]
ยูกะที่กำลังตื่นเต้นกับการได้ถือปืนเป็นภาพที่เห็นแล้วอบอุ่นหัวใจจริงๆ
เธอแค่ถือปืนในโลกเสมือนอะนะ แต่ทว่า…
และแล้วช่วงสำคัญของคลิปก็มาถึง
ตัวเอกสัมผัสถึงอะไรบางอย่างและบอกให้ลูกสาวของเขารออยู่ด้านหลังก่อนจะมุ่งหน้าเขาไปในตรอกๆหนึ่ง
ที่นั้นเขาเจอซอมบี้ยืนอยู่
[เจอซอมบี้แล้วหละ!]
ชิราฮิเมะ ยูกะ เตรียมตัวสำหรับการต่อสู้ แต่ทันทีที่ซอมบี้เข้ามาใกล้ๆ เธอก็มีอาการแปลกๆ
[อ่าาาาาาาาาาาาาา!!!!!]
ยูกะกรีดร้องทันทีที่ซอมบี้เข้ามาอยู่ในระยะการมองเห็น
[อ่าาาาาาาาาาาาาา!!!! อี้—– ขยะแขยง! อย่าเข้ามาน้าาา!!!]
บนหน้าจอ ตัวเอกยิงปืนใส่ซอมบี้รัวๆ
[ตาย!!! ทำไมหละ?! ผมยิงไปแล้วนะ! ยิงแกไปตั้งหลายรอบแล้ว!!!!!]
ในความเป็นจริงเธอยิงไม่โดนเลยซักนิด แต่เพราะเลือดที่กระเดนออกมาทำให้มันดูเหมือนยิงโดน
[ม้ายยยย อย่าเข้ามา!! อ่าาาาา! เสียง! อะไรไม่รู้มันดิ้น!]
เมื่อซอมบี้เข้ามาใกล้ เสียงของเครื่องในขยับไปมาก็ดังชัดขึ้นเรื่อยๆ
[อย่าเข้ามาน้าาา! อ่าาาาาาาาาาาาา!!!]
อนิจจา สถานการณ์อันแสนจะน่าเศร้ากำลังใกล้เข้ามา ชิราฮิเมะ ยูกะ ที่สติหลุดไปแล้วยิงปืนในมือไม่หยุด
[กระสุนหมด?! ทำไมหละ?!! กินนี้ซะ นี้! นี้! นี้!]
กระสุนของเธอหมดลง
เหมือนกันนักเลงที่กำลังตีกัน เธอเริ่มฟาดซอมบี้ด้วยด้ามปืน
[ทำไมแกไม่ตายซักที!!!! มันเป็นเหล็กนะ! เข้าใจใช่ไหม?! ผมบอกแล้วไงว่าอย่าเข้าม้าาาาาาาาาาา!!]
ปืนที่ตัวเอกในเกมใช้นั้นเป็นปืนที่แม้แต่ประชาชนทั่วไปก็สามารถซื้อได้ในอเมริกา เพราะพานท้ายของมันเป็นเหล็กมันจึงสามารถเอามาใช้เป็นอาวุธสำหรับฟาดได้ แต่เพราะมันไม่สามารถสร้างความเสียได้มากพอเมื่อเทียบกับกระสุนปืน ทำให้การฟาดซอมบี้ด้วยปืนไม่สามารถกำจัดมันได้
[อ่า…]
เมื่อซอมบี้เหี่ยวแขนใส่ เธอก็ยอมแพ้
[อะอาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ผมเกลียดนาย*****!!!]
เธอน่าจะตะโกนชื่อใครซักคนออกมา แต่มันโดนเซ็นเซอร์ออกไป
แล้วเธอก็โดนซอมบี้โจมตี แล้วเกมก็จบลง
ชิราฮิเมะ ยูกะ เหม่อลอยไปหลายสิบวินาที
[อ่า… ผมยังไม่ตาย..]
เมื่อเธอได้สติ เธอก็เริ่มร้องไห้
[“ผมไม่กลัวเกมผีหละ” บ้าอะไรหละ…มันน่ากลัวมาก…]
ความสมจริงแบบสุดๆทำให้เธออยู่ในอาการขวัญผวา แต่เธอแข็งแกร่งเกินกว่าที่จะมาหยุดอยู่ตรงนี้
[ผมจะต้องเล่นเกมนี้ให้จบให้ได้ ผมจะทำให้พวกมันเสียใจที่ทำให้ผมกลัว!!]
ด้วยคำพูดนั้น เธอเริ่มเป่าหัวศัตรูทุกตัวในเกม
แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่ซอมบี้โผล่ออกมา
เธอจะพึมพากับตัวเองว่า [มันเป็นแค่ CG มันเป็นแค่ CG]
คลิปจบในจุดที่กำลังดี แต่แววตาของเธอนั้นว่างเปล่าไปแล้ว
*****ปฎิกิริยาของชาวเน็ต******
283: โอนี้จังนิรนาม
เอาหละ มีใครได้ดูไลฟ์ในตำนานเมื่อวานบ้าง?
284: โอเน่จังนิรนาม
>>283
โอ๋ นายหมายถึงฟุวะจังใช่ไหม?
ฉันไม่รู้ว่ามันจริงไหม แต่ถ้าจริงมันจะบ้ามากๆ
ฉันอยากสลับที่กับเธอเลย
285: โอนี้จังนิรนาม
>>284
ไม่หรอก เธอก็บ้าพอๆกันแล้วหละ
286: โอเน่จังนิรนาม
>>285
ต้องโทษที่ยูกะจังน่ารักเกินไป
287: โอนี้จังนิรนาม
>>286
แม้งเอ้ย เถียงไม่ได้
288: โอนี้จังนิรนาม
>>286
>>287
มันก็ดีนะทุกคนแต่มันมีเรื่องอื่นให้พูดถึงอยู่
289: โอนี้จังนิรนาม
>>288
R* VR แน่นอน
290: โอเน่จังนิรนาม
>>288
R* VR!
291: โอนี้จังนิรนาม
ฉันฟังเสียงร้องของเธอได้ไม่เบื่อเลย
292: โอเน่จังนิรนาม
มีใครตื่นเต้นเพราะเสียงร้องไห้ของเธอช่วงกลางๆไหม
293: โอนี้จังนิรนาม
>>291
>>292
พวกนายเป็นคนแบบนั้นหรอเนี้ย?
294: โอเน่จังนิรนาม
>>293
ไม่ ไม่ มันแค่แบบ แบบนั้นอะ!!
แบบนั้น!!
295: โอนี้จังนิรนาม
>>293
โทษที่ว่ะ ฉันไม่เข้าใจ
296: โอนี้จังนิรนาม
ต้องขอโทษด้วย แต่ตรงๆเลย ฉันชอบตอนที่ตาของเธอเหมือนคนตายในช่วงหลัง
297: โอนี้จังนิรนาม
>>296
ฉันเข้าใจ
298: โอเน่จังนิรนาม
>>296
ใช่เลย
299: โอนี้จังนิรนาม
พูดถึงแล้ว ไม่ใช่ว่ามีเรื่องคอมมิกเก็ตด้วยหรอ แล้ววันนี้ชาแนลเธอก็มีผู้ติดตาม 2000 คนแล้ว
พวกนายคิดว่าเธอจะมีไลฟ์ฉลองอะไรแบบนั้นไหม?
300: โอเน่จังนิรนาม
ร่างกายฉันพร้อมแล้ว
301: โอนี้จังนิรนาม
เธอบอกว่าไลฟ์ต่อไปเป็นวันพุธใช่ไหม?
302: โอเน่จังนิรนาม
>>301
ฉันคิดว่าใช่
303: โอนี้จังนิรนาม
>>301
ใช่ เธอบอกแบบนั้น
304: โอนี้จังนิรนาม
ฉันอยากให้เธอโพสอัพเดตทุกวันเลย เพราะยูกะจังได้กลายเป็นเหตุผลในการมีชีวิตของฉันไปแล้ว แต่ฉันก็ไม่อยากให้เธอทำงานหนักเกินไปเพราะเธอยังเป็นนักเรียนอยู่
305: โอนี้จังนิรนาม
>>304
ฉันเข้าใจ ส่วนตัวแล้วฉันอยากให้เธอได้คอแลปกับฟูวะจังนะ
306: โอนี้จังนิรนาม
ฉันกำลังรอให้มาม๊ายูรุเข้ามาในคอมมูวีทูปเบอร์
ด้วยโปรดทำให้ ยูรุยูกะ เท่-เท่ เป็นจริงที
307: โอนี้จังนิรนาม
>>306
นายมันโครตฉลาด
308: โอเน่จังนิรนาม
>>306
อัจฉริยะ!
วันนี้ แฟนๆของยูกะต่างพูดคุยกันอย่างเฮอาในเทรสเช่นกัน
ดูเหมือนว่าไม่นานมานี้ช่วงเวลาทำงานของเทรสจะเพิ่มมากเป็นพิเศษ
***********************
