[ทุกคน หยุด หยูดดดดดดดด!!!]
เธอขึ้นเสียงเล็กน้อยเพื่อให้ทุกคนหยุดส่งซุปเปอร์แชท
[เราจะไปกันไม่ถึงไหนถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อ เพราะงั้นข้อรองหละหยุดกันก่อนน้า!]
– โอเค
– ช่วยไม่ได้ละนะ
– พวกนายยังส่งได้อีกตอนหลัง ใจเย็นๆกันก่อน 55
– ฉัน….อยาก…..ซุปเปอร์…..แชท
เธอเริ่มไลฟ์ต่อไปโดยไม่สนใจคนดูที่ยังอยากส่งซุปเปอร์แชทต่อ
[วันนี้ผมคิดว่าผมอยากกินมาลแมลโลว์หละ ไม่อยากให้ผมกินหรอ?]
– เอาเลยเอาเลย
– กินเลย
– ชูววว เงียบหน่อยพวก!
– เคคค ฉันจะรอ
[โอเค ดีเลย ผมจะกินมาลแมลโลว์อันแรกแล้วนะ! ลุยกันเลย]
<ยูกะจัง สปาเก็ตตี้ หรือ นาโปลิตัน?>
[ทุกคนรู้ไหมว่าสปาเก็ตตี้ เป็นเส้นประเภทหนึ่ง?
เพราะงั้น นาโปลิตัน สปาเก็ตตี้ ก็เป็นแค่นาโปลิตันที่ทำด้วยเส้น สปาเก็ตตี้! ]
– มีคนรู้ดีแหะ
– ไม่เคยรู้เลยนะเนี้ย
– พอเธอพูดแบบนั้นแล้ว…
[แต่ว่านะ ผมชอบ คาโบนาร่ามากกว่า นาโปลิตันนะ!]
– เข้าใจได้
– มันอร่อยมากเลยเนอะ
– ฉันอยากกินแล้วแหะ
– คนที่คิดค้นมันคือพระเจ้า
[เอาหละ มาลแมลโลว์อันต่อไป!]
<มีข่าวอะไรเกี่ยวกับการแต่งคอสเพลย์ หรือ งานคอมมิตเก็ตไหม?
แล้วก็นะ เธอมีแผ่นจะไลฟ์ตอนคอสเพลย์ไหม?
ในฐานะทาสบริษัทที่ไม่สามารถไปงานคอมมิตเก็ตได้ เธอคือเหตุผลในการมีชีวิตของฉัน ฉันจะสนับสนุนเธอตลอดไป
ป.ล. ถ้าเธอพูดว่า “ขอบคุณที่เหนื่อยนะ โอนี้จัง” ฉันจะไม่ลังเลที่จะซุปเปอร์เงินค่าโอทีของฉันให้เธอหมดเลย!! >
– ก๊ากก มีคนประกาศความต้องการกันแบบนั้นเลย
– แต่ฉันสนใจนะ
– ไลฟ์แต่งคอสเพลย์ก็ไม่ต่างกับการได้ดูคนที่อยู่เบื่องหลังตัวละครเลยนะ ฉันกลัว
– ถ้าเป็นสาวน่ารัก มันก็คือรางวัลยังไงหละ
– ใช่เลย ใช่เลย
[ไม่ต้องซุปเปอร์แชทหรอกนะ แต่ก็ขอบคุณที่เหนื่อยนะโอนี้จัง! แล้วก็นะ พวกเราคอนเฟริมเรื่องคอมมิคเก็ตหละ! เย้!]
– เย้!!!
– ตบมือ
– ฉันจะลาไป ถึงแม้ว่าจะโดนไล่ออกก็ตาม!!!
– เหมือนกัน ถ้าพวกเขาไม่ฉันลา ฉันจะลาออก
– เชี้ยไรวะ
– บางคนแม้งโครตบ้า
– เอาจริงๆนะ มันเป็นวัน โอบ้ง ให้พวกเราได้พักหน่อยเหอะ!
– ฉันทำงานบริการลูกค้า เพราะงั้น ฉันไม่หยุด!
[ส่วนเรื่องไลฟ์คอสเพลย์…….ผมยังไม่แน่ใจนะ]
– ก็ช่วยไม่ได้ละนะ
– เธอจำเป็นต้องดูดีด้วยในชีวิตละนะ
– ถ้างั้นใครอยากจะเห็นก็ต้องไปงานสินะ
– เราถ่ายรูปได้ไหม
[ถ่ายรูปได้น้า! แต่ขอไม่เซลฟี่นะ หวังว่าทุกคนจะเข้าใจ]
– มันแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะเซลฟี่ในงาน
– ช่าย เอาจริงๆมันค้อนข้างเข้าใจได้
– สำหรับลิสนี้ลิสเน่ทุกคนจดไว้เลยนะ!
– ใช่ มันเป็นสามันสำนึกเลยหละ
– ใช่เลย
< ทาราทามะ ￥50,000 >
นี้คือเงินค่าโอทีของผม ด้วยโปรดรับมันไว้ด้วย
[ห่ะ? เขาส่งซุปเปอร์แชทมาจริงๆด้วย?!]
– เงินค่าโอที 55555555
– โครตคนจริง XD
– เพราะเป็นนักเรียนฉันเลยไม่รู้ว่า โอที 50,000 เยนเยอะไหม
– ก็งั้นๆ ละมั้ง?
– ด้วยเรทชม.ละ 1000เยน นั้นคือโอที 50ชม.
– ฉันยังส่งไปไม่หมด มันโดนจำกัดไว้….
[ปะไปต่อกันเถอะ!!!]
– เธอยอมแพ้แล้ว
– เธอคิดซะว่ามันเป็นเงินบริจาคที่ให้นักแสดงข้างถนนสิ
– พูดได้ดี…
[ต่อไป!]
<บอกหน่อยได้ไหมว่าเธอจะเอาอะไรไปขายในงานคอมมิคเก็ต?
ฉันสงสัยมากจนนอนได้แค่ตอนกลางคืนเลยนะ…>
– สุดท้ายนายก็ได้นอนอยู่ดีนี้หว่า
– ใช่ เขานอนได้แค่ตอนกลางคืน
– XD
[ผมว่างแผนว่าจะทำคลิปเสียง ASMR หละ!
ผมคิดว่าจะขายในรูปแบบของรหัสสำหรับดาวโหลดผมจะได้ไม่ต้องขนอะไรไปเยอะ!]
– ASMR คอมเฟริม!!!!
– มันจะเกี่ยวกับอะไรกันนะ?
– ฉันรอคอมมิคเก็ตไม่ไหวแล้ว
– ฉันจะซื้อมันแน่นอน!!!
– สิ้นค้าแบบรหัสดาวโหลดสินะ
– มันช่วยเรื่องการขนของได้จริงๆนะ
– แต่พวกของเถื่อนยังมีอยู่นะสิ
– ช่าย ไม่มีทางหนีอะไรแบบนั้นพ้นหรอก
[อ่อ แล้วผมก็มีแผนจะทำแยกเวอร์ชั่นของโอนี้จังกับโอเน่จังหละ]
– หาาา?!
– เอาจริงดิ?
– ขอบคุณ….ขอบคุณ….
– เพราะงั้นจะไม่มี รุ่นพี่ หรือ รุ่นน้อง จากไหนไม่รู้สินะ เยส! (ผู้แปล : อันนี้หมายถึงอะไรผมก็ไม่แน่ใจ)
– โอเน่จังจะได้โดนเรียกโอเน่จัง โอนี้จังจะได้โดนเรียกโอนี้จังสินะ
[เอาหละ ทุกคนจะมี สิ้นค้า ASMR รออยู่ในวันงานน้า โอเค?]
– โอเคคคค
– โอคิโดคิ
– รับทราบ
– เข้าใจแล้ว!
[แล้วเราก็มาถึงมาลแมลโลว์อันสุดท้ายของวันนี้!]
<มันมีการคาดเดาว่าเธอจะเป็นสาวดุ้น ยูกะจัง แต่ความจริงคืออะไรกันแน่?>
– ใครส่งมาฟระ
– ฉันชอบอันนี้นะ
– ฉันสงสัยเหมือนกัน
[เอ่… มาม๊ายูรุคิดว่าไง?]
– คาคิซากิ ยูรุ : ห่ะ? ฉัน?
– อยู่ๆก็ส่งไม้ต่อ 555
– พวก 555
– คาคิซากิ ยูรุ : พวกเรามแผนสำหรับเรื่องนั้นไว้แล้ว ถ้างั้นทำไมเธอไม่บอกให้พวกเขารู้เลยหละ?
– หืม หมายความว่าไง???
– ไม่เข้าใจเลยพวก!
– บอกพวกเราหรอ??
[จริงด้วย เรื่องประกาศเรื่องที่ 3 ของวันนี้!]
– โอ๋
– 3 หรอ
– อะไรกันนะ
[มาม๊ายูรุกับผมจะออฟไลฟ์คอแลปกันในวันอาทิตย์นี้หละ!!!]
– หาาาา????
– ถามจริง????
– ไม่จริงดิ????
– หลบไปเลยมาม๊ายูรุมันต้องเป็นคิว…. โอ๋ แต่มันคือเทเท เพราะงั้นไม่เป็นไรหรอก
– อยากรู้เลยไลฟ์นั้นจะเป็นยังไง /ตัวสั่น
[แล้วก็มาถึงประกาศเรื่องสุดท้าย!]
[ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่างตอนนี้ผมมีโปรเจคร่วมกับบริษัทแล้วหละ…]
– อะไรนะ?
– เดียวก่อนๆ นั้นมันมากเกินกว่าเราจะตามทัน
– หยุดรอใครฟระ
– สมองฉันตามไม่ทันแล้ว ก๊ากกกก
[พวกเขาเป็นบริษัทชื่อ กอรี่คิ้ว…]
– หืม
– กอรี่คิ้ว?
– ไม่มีทาง!
– (ชิบละพวก ฉันไม่รู้มัน)
– (บังเอิญจังเลย ฉันก็ไม่รู้จัก)
– พวกเขาคือแบรนเสื้อผ้าที่มีกลุ่มลูกค้าเป็นเด็กผู้หญิง เป็นแบรนล่าสุดของบริษัทยักใหญ่เลย!
– มันมีชื่อเสียงมากเลยนะ พวกสาวๆมอปลายพูดถึงกันใหญ่เลย
[แบบนี้เองหรอ…]
– เธอจะบอกว่าเธอเองก็ไม่รู้เรอะ ยูกะจัง????
– XD
– ลั่นมาก
[พวกเขาอยากจะทำคลิปรูปภาพกับผม….พวกคุณน่าจะเดาที่เหลือได้เนอะ?]
– เธออยากจะให้เราเดาจากเรื่องนี้สินะ…
– เธอจะอัพโหลดเมื่อไหร?
– หรือไม่…เราก็รอดูกันตอนงานคอมมิคเก็ต!
– มีเรื่องให้เฝ้ารอเยอะขึ้นแล้ว!
– อ่าาา ฉันรอคอมมิคเก็ตไม่ไหวแล้ว…
[คลิปรูปภาพจะอัพโหลดช่วงเดือนสิงหาหรือกันยา เพราะงั้นปักหมุดในปฏิทินรอได้เลย!]
– ฉันเจอเหตุผลที่จะมีชีวิต่อไปเพิ่มขึ้นแล้ว
– มันมีกี่อันแล้วละนั้น lol
– เดาว่าโครตเยอะ
************
หยุดยาววววววววววววววววววววววววววววววววววววว ได้เริ่มทำเพจซักที่
เห็นมีคนแอบไปส่องอยู่แต่สารภาพเลยคือยังไม่ได้ทำอะไรกันเพจเลย 555555
ถ้าเสร็จแล้วจะมาแนะนำนะครับ เอาไว้ติดตามอัพเดตนิยาย เรื่องเก่าใหม่ที่เคยแปลทั้งหมดของผมเลย
-A Cup of Owls
