ผม คือทาสบริษัทที่หาได้ทั่วไป ผมกำลังตื่นเต้นมากที่ได้ยินว่าผมสามารถหยุดงานช่วงโอบ้งได้ ก่อนที่จะได้รู้ว่ามันเป็นการหยุดชดเชยล้วงหน้า
ผมได้มีวันหยุดมันก็ดีกว่าไม่มีละนะ
แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมมันต้องหยุดล้วงหน้าด้วย
มันเหมือนกับว่าพวกเขาไม่อยากให้เราได้หยุดเหมือนคนปกติ
เอาเถอะ ช่างเรื่องนั้นดีกว่า ต้องขอบคุณเรื่องนั้น ผมสามารถไปคาเฟ่ที่กำลังเป็นที่นิยมที่จะปิดในวันโอบ้งได้ เพราะงั้นผมควรจะขอบคุณมันละมั้ง
ร้านนี้ดูเหมือนจะเป็นอาคารแนวยุโรปแบบเก่า การตกแต่ให้ความรู้สึกสงบและมีกลิ่นหอมของไม้ใหม่
พวกเขาคงใช้ไม้ในการตกแต่งภายใน
หลังจากซึมซับกลิ่นของไม้อยู่ซักพัก จมูกของผมก็ถูกเตะด้วยกลิ่นของกาแฟ
ผมไม่ได้เชี่ยวชาญด้านกาแฟเท่าไหร แต่ผมกลับรู้สึกคาดหวังโดยไม่ทราบสาเหตุ
“ยินดีตอนรับ มาคนเดียวใช่ไหมครับ?”
เด็กหน้าตาน่ารัก เข้ามาทักทายผมที่พึ่งเข้ามาในร้าน…เดียวนะนี้มันผู้หญิงหรือผู้ชายเนี้ย?
ชุดน่าจะเป็นชุดของผู้ชาย เพราะงั้นเขาคือเด็กผู้ชายใช่ไหม?
“อะอืม ใช่ ฉันมาคนเดียว”
ผมตอบไปอย่างเลิกลัก
“ถ้างั้นนั่งทางนี้ได้เลยนะครับ”
เด็กหนุ่ม(?) พาผมไปยังที่นั่ง
“ถ้าคุณพร้อมจะสั่งอาหารแล้ว กดปุ่มนี้ได้เลยนะครับ”
หลังจากนั้น เด็กหนุ่ม(?) ก็ก้มหัวให้แล้วเดินกลับไปที่เค้าเตอร์
“แค่พนักงานอย่างเดียวก็คุณภาพดีสุดๆแล้ว สุดยอดเลย….”
ผมพึมพำขณะดูเมนู
กาแฟสูตรต้นตหรับของร้าน ที่ผสมเม็ดกาแฟหลายชนิดเข้าด้วยกัน ดูเหมือนจะเป็นที่นิยมมากที่สุด
เพราะวันนี้มันร้อนผมเลยสั่งแบบเย็นมา
เพราะว่ามันใกล้ัเที่ยงแล้วด้วย ผมเลยหิวนิดหน่อย
ก่อนจะเจอว่ามันมีชุดเซ๖ที่กำลังดีเลยอยู่ในเมนู
“เซ็ตแซนวิสกับกาแฟ… แล้วก็เพิ่มขนมหวานในราคา 300 เยน หืม?”
เซ็ตแซนวิส กับ กาแฟ ราคา 800 เยน ตั้งราคาไดกล้าหาญดีนะ
แต่พอลองนึกถึงชื่อเสียงของร้านนี้แล้วมันคงเป็นนิยมมากพอที่จะตั้งราคาแบบนี้
ผมเลือกที่จะสั่งเจ้านี้ในวันนี้
ผมกดปุ่มและเรียกพนักงานชายมา
“ขอโทษที่ให้รอ คุณจะรับอะไรดีครับ?”
“ฉันเอาแซนวิสและกาแฟเย็น ฉันขอเพิ่มของหวานด้วยได้ไหม?”
“แน่นอน! สำหรับแซนวิส คุณสามารถเลือกแบบอุ่นร้อนกับแบบปกติได้ คุณอยากได้แบบไหนครับ?”
ว้าว ผมสามารถกินแซนวิสแบบอุ่นร้อนได้
ผมชอบมันมาก เพราะงั้นมันเลือกยากมาก
เค เลือกอันนั้นดีกว่า
“ถ้างั้น ฉันเอาเป็นแบบอุ่นร้อน”
“เข้าใจแล้วครับ! ต่อไปของหวาน เรามีให้เลือก 5 อย่างคุณสนใจอันไหนครับ?”
เข้าหยิบเมนูขึ้นแสดงให้ผมดู
แครมบรูว์เล
ช็อทเค้ก
เค้กช็อกโกแลต
ชีสเค้ก
เค้กโรลไส้ผลไม้
มันเป็นรายการที่เลือกยากมาก
หลังจากคิดอยู่ซักพัก ผมก็ถามพนักงาน
“พวกมันดูน่ากินหมดเลย มันเลยยากมากที่จะเลือก เธอมีอันไหนแนะนำไหม?”
“มันจะดีหรอครับที่ให้ผมแนะนำบ?”
“อือ โอเคสิ”
“ถ้าอย่างนั้นแครมบรูว์เลดีไหมครับ? เราใช้เมล็ดวานิลลาคุณจะได้กลิ่นของมันชัดเจน และผิวกรอบๆที่เป็นเอกลักษณ์ของมันนั้นอร่อยมากเมื่อกินคู่กับไส้ด้านใน!” พนักงานตอบอยากกระตือรือล้น
เข้าคงกำลังนึกถึงแครมบรูว์เลในหัวของเขา
เอาจริงๆนะ แม้งโครตน่ารักเลย
มันจะไม่ใช่อะไรที่ผมจะพูดกับผู้ชาย เพราะงั้นผมเลยเก็บคำชมนั้นไว้กับตัว
“ฮะฮะ ถ้างั้นฉันเอาอันนั้นแล้วกัน”
“คุณเลือกแครมบรูว์เลนะครับ! คุณอยากให้เราเสริฟเครื่องดื่มพร้อมกับเลยไหมครับ?”
“หืม ถ้างั้นเอามาพร้อมกับแซนวิสนะ”
“เข้าใจแล้วครับ รอซักครู่”
เขาจากไปอย่างรวดเร็ว
เป็นสิ่งมีชีวิตที่ร่ารักจริงๆ เขาเป็นผู้ชายใช่ไหม?
“ขอโทษทีให้รอนะครับ แซนวิสและกาแฟเย็นของคุณได้แล้ว”
ไม่นาน แซนวิสกับกาแฟก็มาเสริฟพร้อมกัน
“ทานให้อร่อยนะครับ”
แซนวิสนั้นชิ้นใหญ่กว่าที่ผมคิด มันมาถึง 4 ชิ้น
พวกมันถูดยัดด้วย แฮม ซีส และสลัดไข่
เพราะว่าไส้ในนั้นเข้ากันมาก ไม่มีแปลกใจเลยที่ผมจะกินมันหมดอย่างรวดเร็ว
“ขอบคุณสำหรับอาหาร”
ผมลืมดื่มแกแฟไปเลยหละ ผมเลยดื่มกาแฟหลังจากสั่งของหวาน”
“อา ผมไม่รู้หรอกว่าทำไม แต่มันอร่อยมาก”
หวานนิดๆ กลิ่นหอมอ่อนๆของผลไม้ และรสเปรี๊ยวจางๆที่ซ้อนอยู่ทำให้มันดื่มง่ายมาก
ผมคิดว่าเจ้านี้มันต้องเป็นที่นิยมมมากแน่ๆ ขณะที่กำลังคิด ของหวานของผมก็มาถึง
“แครมบรูว์เลของคุณได้แล้วครับ”
แครมบรูว์เลในถ้วยก้นลึกถูกว่างตรงหน้าผม
การผสมผสานของคาราเมลด้านบนกับครีมคัสตาร์ครสเข็มขึ้นข้างในเป็นอะไรที่อยากจะอดใจไหว กว่าจะรู้ผมก็ยิ้มออกมาแล้ว
ช่วงเวลาแห่งความสุขผ่านไปอย่างรวดเร็ว หลังจากจ่ายเงิน ผมก็เดินออกมา
“ถ้าผมลาออกจากงาน ผมจะมาที่นี้อีกไหมนะ”
ผมกลัวที่จะต้องออกมาจากแล้วไปเจออะไรใหม่ๆ แต่ผมรู้สึกมีความกล้าขึ้นมานิดหน่อย
*********
“เหนื่อยหน่อยนะครับบอส!”
“เธอก็เหมือนกัน ยูกิคุง”
“เอ่ กะต่อไปของผมเป็นหลังงานโอบ้ง แบบนั้นโอเคไหมครับ?”
“แน่นอน ยังไงเราก็หยุดช่วงโอบ้งอยู่แล้ว จะว่าไปแล้วเธอบอกว่าเธอจะไปโตเกียวใช่ไหม?”
“ใช่แล้วครับ!”
“หน้าเธอมันบอกเลยหละว่าเธอตื่นเต้นแค่ไหน ขอให้สนุกนะ จะว่าไปวันนี้เธอจะกินข้าวที่นี้ไหม?”
“ครับผม!”
“ฮะฮะ เธออยากกินอะไรหละ?”
“ผมเห็นลูกค้ากินแซนวิสวันนี้ มันดูน่ากินมากเลย เพราะงั้นผมขอแซนวิสครับ!”
“ได้เลย รอแปปนะ”
“โอเค!”
หลังจากรอสองสามนาที บอสก็เรียกให้ผมไปรับแซยวิสที่เสร็จแล้ว
“แล้วก็นี้แครมบรูว์เลของเธอฉันเลี้ยงเอง”
“หืม จะดีหรอครับบอส?!”
“เธอตั้งใจทำงานตลอด คิดซะว่าเป็นคำขอบคุณซะนะ ฉันหวังไว้กับเธอหลังโอบ้งนะ โอเคไหม?”
“เย้!”
แล้วผมก็เริ่มทานอาหารที่ด้านหลังร้าน
“อืมมม! อร่อยจังเลย”
ผมยิ้มอย่างมีความสุข
หลังจากทานแครมบรูว์เลจนหมด ให้หน้าของผมก็เต็มไปด้วยความผ่อนคล้ายและพึงพอใจ
“อ้าว ยูกิคุง เธอกำลังกินอยู่หรอ? เธอดูมีความสุขมากเลยนะ!” พนักงานหญิงที่ทำพาร์ทไทม์เหมือนกันถามขณะเดินเข้ามา
“หว่าา? น่าอายจัง….”
“ฮิฮิ เธอนี้น่ารักจังน้า! เดียวกะของฉันะเริ่มแล้ว ทำงานได้ดีมากวันนี้ ยูกิคุง!”
“ขอบคุณน้า! พยายามเข้ากับกะของคุณนะ!”
หลังจากทานอาหารเสร็จ ผมก็ล้างจานที่ผมใช้แล้วกลับบ้าน
****************
เป็นตอนเรื่อยๆเปี่อยๆอีกตอนนะครับ พอเจอตอนแบบนี้แล้วพลังในการแปลหายไปเลย รู้สึกแปลไม่ค่อยดีเท่าไหร มีตรงไหนแปลกๆไม่ดี บอกได้เลยนะครับ
เพิ่มเติม หลายๆคนอาจจะเห็นแล้ว แต่ตอนนี้ผมเริ่มนำนิยายไปลงที่เด็กดีด้วย โดยตอนนี้ยังไม่ได้เอายูกะจังไปลงครับ เพราะขี้เกียจ 5555
ยูกะจังในเด็กดีจะเป็น version ที่จัดฟอแมทใหม่แล้วครับ แชทคือแชท ข้อความคือข้อความ ซุปเปอร์แชทคือซุปเปอร์แชท (ถ้าทำไหว) ถ้าเลิกขี้เกียจเมื่อไหร่จะไปทำนะครับ
ส่วนใครที่อยากให้เอาไปลงเว็บอื่น รอผมเปิดเพจก่อนแล้วกันนะครับ….ตอนนั้นค่อยว่ากัน
-A Cup of Owls
