ในที่สุดวันเดินทางไปงานคอมมิกเก็ตก็มาถึง
แทนที่จะขึ้นรถไฟความเร็วสูงไป ผมเดินทางไปพร้อมกับคาโอรุซังและยูระด้วยรถของพวกเธอแทน
ผมรู้สึกขอบคุณมากๆ แต่ผมไม่รบกวนพวกเขามากเกินไปหรอ?
แต่พอเห็นพวกเขายืนกรานให้ไปด้วยกันให้ได้ ผมก็ไม่สามารถปฏิเสธได้….
และตอนนี้ผมก็กำลังโดนเขย่าไปมาบนรถ….
“ฉันรู้ว่าฉันเคยพูดไปแล้ว แต่ว่านะเธอนี้มันน่ารักสุดๆไปเลยนะ ยูกิคุง!”
“ขะขอบตุณ?”
“ทำไมเธอไม่มาเป็นน้องสาวฉันเลยหละ?”
“แต่ผมเป็นผู้ชาย!”
ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่างยูระซังกับผมได้นั่งเบาะหลังด้วยกัน
แล้วทำไมเธอถึงลูบหัวผมไม่หยุดเลย?!
มันน่าอายมาก!
“เอ่อ ยูระ ฉันคิดว่ายูกิคุงเริ่มจะรู้สึกร้อนแล้ว”
“หืม หนูไม่ร้อนนะ?”
“ผมไม่ได้ร้อน แต่…โดนลูบหัวมันน่าอายนิดหน่อย….”
“อ่าาาาา! เวลาเขินเธอก็น่าร๊ากกก!”
“ผะผมต้องทำยังไงเนี้ย?!”
“ยูระ! ใจเย็นรถมันสายแรงมาก!”
“อุป โทษที…”
ยูระซังกลับไปนั่งที่เดิม ดูหมองหม่นนิดหน่อย
หลังจากนั้นเวลาก็ผ่านไปอย่างเชื่องช้า รู้ตัวอีกที ยูระซังก็หลับไปแล้ว
“อ่า ยูระหลับไปแล้ว”
“ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้น”
“เธอเฝ้ารอวันนี้มาตลอดเลยหละ….”
“ทำไมเธอถึงเฝ้ารอหรอ?”
“มันอาจจะไม่ใช่เรื่องที่น่าสนใจสำหรับเธอ แต่ยูระเป็นลูกคนสุดท้อง”
“อย่างั้นหรอเนี้ย”
“เธออยากมีน้องชายหรือน้องสาวมาตลอด ฉันคิดว่าเธอคงมองว่าเธอเป็นตัวแทนของน้องของเธอ”
“กะก็นะ ผมอายุน้อยกว่า…”
“เธอไม่ใช่คนที่จะทำอะไรให้เธอเสียใจ เพราะงั้นฉันจะขอบคุณเธอมากๆถ้าเธออดทนกับเธอนิดหนึ่ง”
“นิดๆหน่อยๆก็คงไม่เสียหาย…”
คนบางคนอาจจะฝันถึงอะไรแบบนี้ แต่ผมเป็นคนขี้อาย การแตะเนื้อต้องตัวที่มากเกินไปค้อนข้างจะมากไปสำหรับผม
และมันก็เจ็บปวดนิดหน่อยที่ไม่ได้โดนมองว่าเป็นผู้ชาย…
แต่ถ้าผมทำให้พวกเขามีความสุขได้ ผมก็มีความสุขเหมือนกัน
“เรายังต้องเดินทางอีกไกล เพราะงั้นเธอจะหลับก่อนก็ได้นะ ยุกิคุง”
“โอเค แต่ผมยังไหวอยู่!”
“โอเค งั้นเราจะพักกินข้าวเที่ยงที่จุดพักรถจุดต่อไปดีไหม?”
“โอเค!”
แล้วพวกเราก็มาถึงจุดพักขนาดใหญ่อย่างปลอดภัย
ที่นี้เป็นจุดพกรถที่มีชื่อเสียงในเรื่องขนมจีบที่มีอยู่ในเมนูอาหาร
พวกเราสั่งขนมจีบมากินกัน ซื้อเครื่องดื่มและเข้าห้องน้ำ
มันจะเป็นนรกเลยหละถ้าคุณรู้สึกปวดฉี่ตอนอยู่บนถนน เพราะงั้นมันจำเป็นมากที่จะเข้าห้องเวลาที่มีโอกาส
ดูเหมือนว่ายูระซังจะเป็นคนขับรถหลังจากนี้
อย่าบอกนะว่า…
“(สุดท้ายมันก็ต้องเป็นแบบนี้สินะ…)”
ผมคิดขณะเหล่มองคาโอรุซังที่นั่งอยู่ข้างผม
สถานการณ์ที่อยู่เหนือจิตนาการของผมกำลังเกิดขึ้น
กอด
มันไม่มีเสียงแบบนั้นหรอก แต่มันอธิบายสถานการณ์ตอนนี้ได้เป็นอย่างดี
คาโอรุซังกำลังกอดผมอยู่
“?!?!”
“ฟี….ฟี…..”
“คะคุณหลับอยู่หรอ?”
“อ่า นิสัยชอบกอดขึ้งเธอยังไม่หายหรอเนี้ย…”
“คุณหมายถึงอะไร นิสัยชอบกอดเนี้ย?!”
“เอ่ เธอรู้ไหมว่ามีคนที่ไม่สามารถนอนหลับได้เลยถ้าพวกเขาไม่มีหมอนข้างหรืออะไรให้กอด?”
“ผมเคยได้ยินมาบ้าง…”
“ในกรณีของพี่สาวฉันจะมีนิสัยชอบคว้าอะไรที่อยู่ใกล้ๆมาก่อนเวลานอนนะ…” เธอพูดต่อด้วยรอยยิ้มแห้งๆ ไม่คาดคิดว่าคนก็เป็นเป้าของก็การกอดได้เหมือนกัน
ผมคิดว่ามันคงช่วยไม่ได้เพราะมันเป็นนิสัย แต่เดียวนะ….
มันมีอะไรบางอย่างที่ไม่ควรแตะต้อง!
และ มันเหมือนว่า ผมกำลังรู้สึกถึงพวกมันได้!!!
“ฟี….”
เห็นคาโอรุซังหลับอย่างสบายใจ ผมไม่สามารถใจร้ายปลุกเธอขึ้นมาได้ ผมเลยอดทน
อาจจเพราะความอบอุ่นจากอ้อมกอด ผมก็เผลอหลับไป
“หืมมมม…..?”
รถโยกไปมาเล็กน้อย ปลุกผมให้ตื่นขึ้น
ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรนิ่มๆโดนหน้าผมอยู่
ผมไม่ได้จิตนการไปเอง
คาโอรุซังยังกอดผมอยู่
หน้าของผมกำลังฝังเข้าไปในหน้าอกของเธอ
ตำแหน่งของผมมันแย่กว่าเมื่อกี้อีก!
“หือ?!”
“หืม? เกิดอะไ…”
เมื่อผมเผลอส่งเสียงออกมาก คาโอรุซังก็ตื่นขึ้น
“หือ!!!!”
“อะโอ ฉะฉันขอโทษยูกิคุง!”
เธอปลอยตัวผมแล้วขอโทษ ใบหน้าของคาโอรุซังเริ่มแดง
“ฟูว…. อะเอ่อ กอดมันก็ไม่เป็นไรหรอก…โอเค ก็ไม่หรอก แต่อย่าลืมว่าผมเป็นผู้ชายนะ เพราะงั้น….!”
“ฉันรู้เรื่องนั้นนะ แต่ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง ฉันคิดว่ามันคงไม่เป็นไรเพราะว่าเป็นเธอ…ฉันขอโทษนะ”
“คุณไว้ใจผมเกินไปแล้วคาโอรุซัง! คุณก็รู้ว่าผู้ชายนะก็เหมือนหมาป่า! ถ้าผมเป็นคนแบบนั้นคุณจะทัยังไง?!”
“(ยูกิคุงเป็นหมาป่า…แบบนั้นก็ไม่แย่นะ)”
“คุณพูดอะไรหรือเปล่า…?”
“หืม?! เธอคิดไปเองแหละ!”
“ทั้งสองคนจีบกันอยู่หรอ?”
“เราไม่ได้จีบกันนะ!”
“เราไม่ได้จีบกันนะ!”
“โอเค ขอบใจนะยูระ”
“เอ่อ…ขอโทษที่รบกวนแล้วก็ขอบคุณนะ…”
“ฝันดีนะ ยุกิคุง”
หลังจากนั้นเราก็ถึงที่หมายอย่างปลอดภัย(?)
******************
วันนี้มาดึกครับ หายไปไหนมา? วันหยุดก็ต้องหมูกระทะนะสิครับ ฮะฮะ
แล้วเจอกันตอนต่อไปวันพุธนะครับ
พยายามจะทำเพจมาตั้งแต่ตอนที่ 10 กว่า ตอนนี้ยังไม่ได้ทำอะไรเลย ก๊าก
-A Cup of Owls
