พวกเรามาถึงจุดหมาย โรงแรมในโตเกียวและหลังจากวันพรุ่งนี้ไป มันคือคอมมิกเก็ต!….ละมั้ง เรามาถึงเร็วมากเพราะงั้นเราถึงยังมีเวลาว่างในวันพรุ่งนี้ แต่เพราะว่ามันเย็นแล้วพวกเราเลยแค่ออกไปหาร้านอาหารแล้วมีความสุขกับของกินอร่อยๆ
ทุกๆที่ดูน่ากินไปหมด ตอนที่พวกเราดูแผ่นพับแนะนำร้านอาหารในโตเกียว
ขณะที่ผมกำลังครุนคิด คาโอรุซังก็ถาม “ยูกิคุง เธออยากกินอะไรหรอ?”
“ผมกินได้หมดเลย ขอแค่มันไม่ขมก็ได้ แต่ถ้าให้ผมเลือกก็คงเป็น…ของหวานๆละมั้ง?”
ตอนที่ผมกำลังจะบอกว่ามันคงไม่เหมาะกับมื้อเย็น คาโอรุกับ ยูระซังก็อุทานออกมา
“โอ๋ ของหวานหรอ! ฉันก็ชอบมันเหมือนกัน”
“เหมือนกันเลย ยูกิคุงพวกเรามาปล่อยตัวปล่อยใจกับเทศกาลของหวานกันเถอะคืนนี้!”
“จริงหรอ…? จะดีหรอ…?”
“แน่นอนสิ! มาลิ้มรสรสชาติอันหรู่หราของของหวานในโตเกียวกันเถอะ!”
“ฉันไม่ค่อยได้ซื้อของหวานในโตเกียวเท่าไหร เพราะงั้นฉันก็คาดหวังอยู่นะ…”
“ถ้างั้นที่นี้เป็นไงบ้าง?”
ผมชี้ร้านที่ผมสนใจ
“โอ๋ ร้านอาหารที่เชียวชาญด้านของหวานจากสตรอเบอร์รี่หรอ… แถมมันยังเปิดอยู่ด้วย!”
“จริงด้วย พวกมันน่ากินจริงๆ…. เดียวนะมันมีร้านน่าสนใจอยู่ใกล้ๆด้วย!”
“จริงด้วยร้านนี้ก็น่าสนใจเหมือนกัน….”
พวกเราพูดคุยกันอย่างสนุกสนานว่าจะไปร้านไหนดี
ในที่สุดพวกเราก็ติดสินใจไปที่ร้านที่เชียวชาญของหวานจากสตรอเบอร์รี่ที่ผมแนะนำไป และร้านอาหารอิตาเลี่ยนที่เป็นรู้จักในเรื่องของหวานและพาสต้า มันดูย้อนแย้งเพราะคนปกติจะกินของหวานหลังจากอาหารเย็น แต่ร้านสตรอเบอร์รี่นั้นปิดเร็วกว่าเพราะงั้นมันช่วยไม่ได้หรอก!
เพราะงั้นหลังจากเดินมา 10 นาทีจากโรงแรมพวกเราก็มาถึงร้าน มันไม่ได้มีคนเยอะมากนัก คงเพราะว่ามันยังไม่ถึงเวลาอาหารเย็น
พวกเราถูกพาไปนั่งที่และส่งเมนูให้ ผมเห็นถาดเค้กจิ้วที่มีเค้กมากมายหลายแบบ
“เราสามารถชิมเค้กหลายๆด้วยอันนี้!”
“โอ้ว ดีเลย ตาดีมากยูกิคุง!”
“ฉันคิดว่าฉันก็เอาอันนี้เหมือนกัน”
เพราะพวกเราสั่งมาเหมือนกันเราเลยสั่งมาเป็นเซ็ต พวกเราเลือกชาเขียวเย็น พวกมันเหมาะกับเค้กมาก!
หลังจากผ่านไปไม่นาน เค้กถาดแล้วก็ชาเขียวเย็นก็ถูกนำมาเสริฟ
ในถาดมีตั้งแต่ เค้กดังเดิมอย่าง ช็อทเค้กสตรอเบอร์รี่ ชีสเค้ก และ ทาร์ตอบกรอบๆไส้สตรอเบอร์รี่ และยังมีเค้กสตรอเบอรี่แบบฝรั่งเศส ที่พวกเราไม่คุ้นเคย
ผมรีบตักช็อทเค้กเข้าปาก “อืมมมม นี้แหละช็อทเค้ก”
โดยไม่รู้ตัว ตัวตนที่แท้จริงของผมกำลังโผล่ออกมา
มันอร่อยมากจนยากจะเก็บความตื่นเต้นเอาไว้
“อืมมม! จริงด้วย มันอร่อยมาก!”
“อือ! เค้กสตรอเบอรี่แบบฝรั่งเศสนี้มันสุดยอดมากเลย ยูกิคุง!”
ทั้งคนกำลังหน้าแดง มันเกิดอะไรขึ้น?
“นี้คือเค้กสตรอเบอรี่แบบฝรั่งเศสสินะ? อ่าาา” ผมก็เต็มไปด้วยความรู้สึกมากมาย ครีมที่เหมือนจะเป็นคัสตาร์จริงๆแล้วบัตเตอร์ครีม แต่ไม่ใช่บัตเตอร์ครีมธรรมดา มันมีรสแฝ้งของคัสสตาร์อยู่ ทำให้คิดว่ามันน่าจะถูกผสมเข้าด้วยกัน มันเข้มข้นแต่ก็สดชื่น เข้ากันได้ดีกับสตรอเบอร์รี่ มันเป็นการผสมผสานที่ลงตัว
“อ่าาาาาา” ผมยิ้มกว้างจนหน้าบาน
“ดะดูเหมือนเธอจะชอบมันนะ!”
“เขาดูมีความสุขมากเลย น่ารักจัง…”
“อั้ม!” ผมกำลังหมกหมุนอยู่กับการกิน ผมตัดชีสเค้กเข้าปากของผม
“อันนี้ก็อร่อย”
“อ่า ยูกิคุงน่ารัก…”
“หืมแปลกจังเค้กอันนี้มันหวานสุดๆเลย”
เพราะเหตุผลอะไรบางอย่าง ยูระซังเหม่อมองไกลออกไป แต่ผมคงคิดไปเองแหละ เนอะ?
หลังจากกินเค้กเสร็จ พวกเราก็ไปที่ร้านอาหารอิตาเลียนกันต่อทันที มันเป็นร้านที่มีชื่อเสียงในเรื่องพาสต้าและของหวาน
ที่นั้นผมผมสั่ง คาโบน่าร่าแบบโรมันและทีรามิสุที่ถูกแนะนำสำหรับของหวาน ทั้งคู่นั้นมีรสชาติเข้มข้นและทำให้อิ่มท้อง สหายของผมทั้งสองคนก็ดูจะพึ่งพอใจเหมือนกัน พวกเราจึงกลับไปที่โรงแรม
แน่นอนอยู่แล้วว่าเรานอนแยกห้องกัน!
เมื่อผมตื่นมาในวันต่อมา ยูระซังก็มาเรียกผม พวกเราเลยพูดคุยกันระหว่างกินอาหารเช้าที่ร้านอาหารในชั้นล่างของโรงแรม ดูเหมือนว่าคาโอรุมีเรื่องต้องจัดการเลยออกไปตั้งแต่เช้าตรู่ ถ้าผมช่วยได้ผมก็อยากช่วย หวังว่าเธอจะไม่เป็นอะไร
(ผู้แปล : ยูกินายตอนนี้นะน่าห่วงยิ่งกว่าคาโอรุอีก)
“ยังไงก็เถอะ ฉันอยากจะคุยเรื่อง..”
“ถ้ามีอะไรที่ผมช่วยได้ ผมพร้อมช่วยนะ!”
“อะไรก็ได้หรอ?! มะไม่ ใจเย็นๆ ยูระ แค่คิดคำที่จะพูด….ก็ ฉันอยากฝึกซ้อมแต่งหน้าให้เธอสำหรับงานคอมมิกเก็ตพรุ่งนี้!”
“เข้าใจแล้ว โอเคเลย!”
“ขอบคุณน้า! ฉันไม่อยากรบกวนเวลาเธอนานเกินไป เรามาเริ่มกันเลยไหม?”
“ได้เลย!”
แล้วพวกเราก็กลับไปที่ห้อง และยูระซังที่เอาชุดเครื่องสำอางมาก็เริ่มแต่งหน้าให้ผม
“เอาหละ! เสร็จแล้ว! เป็นไงบ้าง?”
เมื่อพูดแบบนั้น ผมก็ส่องกระจก ใช่…น่ารัก…มันเจ็บปวดที่ต้องยอมรับมัน ผมน่ารัก…..
“นี้ ยูกิคุงลองสวมอันนี้ไหม?” ยูระซังเริ่มส่งเสื้อผ้าให้ผม
อ่า นี้สินะการเป็นตุ๊กตาแต่งตัวนะ
แน่นอนว่าผมโดนจับแต่งตัวด้วยชุดมากมายหลายแบบ
“นี้ยูกิคุงเธอมีแผ่นจะไปไหนไหมหลังจากนี้?”
“ผมไม่ได้มีแผนอะไรนะ….”
“ถ้างั้น เราไปร้านของหวานดังๆกันไหม? ฉันลองกินหลายอย่างเลย!”
“โอ…แต่มันแปลกๆถ้าผมจะไปร้านของหวานดังทั้งๆที่เป็นผู้ชาย…”
มันใช้ความกล้ามาที่ผู้ชายจะไปร้านดังๆที่มีแต่ผู้หญิง ต่างกับร้านที่มีลูกค้าหลากหลายแบบเมื่อวาน
“เธอพูดอะไรนะ? ตอนนี้เธอก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้วนี้?”
“อ่า!!” ผมลืมไปเลยว่าวิธีนี้ก็มีอยู่!!!!
หลังจากนั้นพวกเราก็กินของหวานกันจนเต็มอิ่ม เรื่องที่เรากินของหวานเป็นอาหารเที่ยงนั้นถูกเก็บเป็นความลับ
****************
ฉันต้องออกมาทำธุระอะไรบางอย่างในตอนเช้า รีบไปรับชุดของยูกิคุงที่ฉันสั่งไปอย่างกระทันหัน
มันเป็นเพราะความตั้งใจของบริษัท ทำให้มันกว่ามันจะทำเสร็จก็เกือบจะวินาทีสุดท้ายแล้ว แต่ผลลัพท์ที่ออกมานั้นก็เป็นชุดที่มีคุณภาพดีมาก
ชุดของวันแรกนั้นดูคล้ายกับชุดปกติของ ชิราฮิเมะ ยูกะ และเป็นชุดที่ถูกปรับแต่งให้ดีขึ้นแล้วของชุดที่นิยมมากๆจากผู้ชมตอนไลฟ์
มันเป็นชุดของตัวละครจากแดนมหัศจรรย์ในรูปแบบโกธิโลลิต้า และว่างแผ่นว่าจะนำไปว่างขายในชื่อแบรน อลิส แห่งความมืด
“ฉันรอเห็นเขาใส่มันไม่ไหวแล้ว…” ความตื่นเต้นของฉันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่มันยังมีอีกสองชุด
ถึงแม้ว่ามันดูดีที่จะใส่เวลาออกไปข้างนอก ชุดสีดำอันนี้มีการออกแบบที่เปิดแผยช่วงขาอย่างชัดเจน แต่ก็ยังให้ความรู้สึกน่ารักออกมา
แล้วก็ชุดสุดท้าย
ชุดนี้ทำให้ฉันตะลึงไปซักพัก ส่วนตัวแล้ว ฉันชอบมันมากฉันอยากกิดเขาในชุดนี้แล้วหลับไป
ฉันจะพยายามให้เต็มที่ในงานคอมมิกเก็ตพรุ่งนี้
*******************
ประโยคสุดท้ายหมายถึงนางพยายามจะไม่ตะบะแตกไปกอดยูกิ….
นายไม่รอดแน่ยูกิคุง
-A Cup of Owls
