“ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของคุณในการประชุมแลกเปลี่ยนผู้นำกิลด์ 3 วัน”
ที่บ้านกิลด์.
หัวหน้ากิลด์แต่ละคนดูโล่งใจกับคำพูดใจดีของโซอิซซัง
“มันยังอีกยาวไกล แต่ก็มีทัวร์นาเมนท์การแข่งขันกิลด์ด้วย ดังนั้นลองใช้ประสบการณ์นี้ให้เป็นประโยชน์กันเถอะ”
แล้วบทสนทนาสัันๆ ก็จบลง
“โคร”
“หืม? อ่า แพนตี้คุง”
เมื่อชื่อของผมถูกเรียกครั้งแรก ผมก็อดไม่ได้ที่จะมองอีกครั้ง
“ฉัน-ฉันขอโทษจนถึงตอนนี้ ที่เป็นศัตรูกับคุณ…”
เอ๊ะ? มีบางอย่างเกี่ยวกับภาษาและบรรยากาศ… ยกตัวอย่าง มันเหมือนเกลือบนผักใบเขียว (น่าจะเป็นสำนวนญี่ปุ่น โรยเกลือบนผักใบเขียว เกลือจะดูดน้ำทำให้ผักเฉา)
“ฉันจะปรับปรุงตัวเองอีกครั้ง และเมื่อถึงเวลา ฉันอยากจะแข่งขันกับเธออีกครั้ง”
น้ำเสียงและทัศนคติอวดดีนั้นหายไปไหน? หัวใจของเธองดงามราวกับกางเกงในสีขาวบริสุทธิ์
“ฉันอยากชดใช้ให้คุุณ เรื่องการไม่เคารพคุณจนถึงตอนนี้ คุณอยากให้ฉันทำอะไรหรือเปล่า?”
ไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับการให้ผู้ชายทำอะไรเพื่อผม… อ่า
“ขอเรียกคุณว่าแพนตี้คุงได้ไหม มันสับสน”
“เอ่อ…ถ้าอย่างนั้น”
“ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนมาโดยตลอดนะ แพนตี้คุง”
บทสนทนาจบลงที่นี่ และเราทั้งคู่ก็เงียบ
“น-นั่นคือทั้งหมดเหรอ?”
“ใช่แล้ว ผมคิดอะไรอย่างอื่นไม่ได้เลย”
“โอ้ โครและแพนดี้เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน”
เซริสมาที่นั่น แต่ทันทีที่แพนตี้คุงเห็นหน้าของเซริส ใบหน้าของเขาก็ซีดเซียวและจากไปอย่างรวดเร็ว
“อ้าว ไปแล้วเหรอ ฉันขัดจังหวะการสนทนาของคุณหรือเปล่า”
“ผมไม่คิดว่ามันเป็นอย่างนั้นหรอก…ผมไม่คิดว่าเขาจะกลัวผู้หญิงหรืออะไรแบบนั้น”
“ผมกลับมาบ้านแล้ว”
ได้กลับมาที่คฤหาสน์ของ [nightmare] ครั้งแรกในรอบ 3 วัน เมื่อผมเข้าไปในห้องนั่งเล่น ทุกคนก็ทักทายผม
“พี่จ๋า!”
“แหม ยูมะเอาแต่ใจจังนะ”
“โครซามะ ให้ฉันชงกาแฟให้หน่อยไหม?”
“ครับ ได้โปรด กาแฟที่เฟลทำอร่อยมาก”
“ฮิฮิ ขอบคุณนะ♪”
“แพนตี้คุงเปลี่ยนไปมาก คุณทำอะไรหรือเปล่า?”
“ฉันทำให้เขารู้ว่าผู้หญิงน่ากลัวแค่ไหน”
“ไม่ใช่แค่นั้นแน่นอน”
พวกเขานั่งบนเก้าอี้หนังสีดำขณะสนทนากัน
“ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักในการประชุมแลกเปลี่ยนหัวหน้ากิลด์ ดังนั้นพวกเราทุกคนออกไปฉลองกันเถอะ”
ทุกคนรู้สึกตื่นเต้นกับข้อเสนอแนะของผม
แต่ก็นะ มันก็ดีเช่นกันที่ได้รับกำลังใจจากกิลด์อื่น ส่วนเรื่องการออกก็…
………….
เอาล่ะ วันนี้ผมจะทำตัวสบายๆ และใช้เวลากับ [nightmare]
“นายน่าเกลียดจริงๆ”
“คนอ่อนแออย่างนายมันน่ารำคาญ”
จู่ๆ ผมก็นึกถึงอดีต
ตอนนั้นผมคิดว่าไม่เป็นไรตราบใดที่ผมไม่โดนรังแก
