ผู้แปล : ผมมีอ้างอิงเพลงที่ประกอบในตอนนี้ทั้งหมดไว้ในคอมเม็นนะครับ ไปหาฟังกันได้
“โอฮาฟูวาริน ทุกคนนนน”
[อรุณสวัสดิ์ ลิสเน่ และ ลิสนี้! ผมชิราฮิเมะ ยูกะ!]
ต่างจากปกติพวกเราเริ่มต้นด้วยการทักทายว่าอรุณสวัสดิ์ เพราะว่าไลฟ์นั้นเริ่มต้นตั้งแต่เช้า
– โอไฮโอ้!
– โอฮาฟูวะ!
– ฉันรอเวลานี้มานานแล้ว!
– ยูกะจังและฟูวะจังของพวกเราาาาา!!
– ไลฟ์ที่มีพวกเธอสองคนอยู่ข้างๆกัน… ฟุฮิฮิ ให้คุณป้าคนนี้เข้าร่วมด้วยสิ…
– ความรู้สึกพสกนี้มันคืออะไรกันเนี้ย…
– คาคิซากิ ยูรุ : หึ ฉันไม่ได้อิจฉาเลย…
– มาม้ายูวู…
– ไม่ร้องน้า
– เข็มแข่งเข้าไว้
“ทุกคนดูคึกคักกันแต่เช้าเลยน้าาาาา”
[ช่าย! ผมก็มีพลังเต็มเปี่ยมเลยเหมือนกัน!]
– เรื่องเอาไว้ที่หลัง มันมีเรื่องที่ฉันยากจะถามยูกะจัง
– ฉันด้วย ฉันด้วย
– ฉันสาม!
– ฉันสี่!
– ฉันห้า!
– คาคิซากิ ยูรุ : ฉะ ฉันก็ด้วย…
[ผมรู้ว่าทุกคนอยากจะถามอะไร…]
“มันเกี่ยวกับชวาร์ตษ์ใช่ไหม?”
– ถูกต้อง!!!! นั้น!!!! มันคือยังไง!!!!!
– เขาเกี่ยวของกับเธอทางสายเลือดจริงๆหรอ?
– เธอรู้สึกยังไงที่คอแลปของเธอกับพ่อได้ถูกประกาศออกมาแล้ว?
– ไม่ใช่ว่าเสียงของพ่อเธอหล่อมากเลยหรอ?
– เธอคือทุกสิ่งที่เราต้องการ เราอยากจะลูปหัวเธอจัง นาโนะ
– ฉันว่าฉันเคยเห็นวิธีการพูดแบบนี้ที่ไหนมาก่อน…
– คงคิดไปเองแหละ
– นายหลอนไปเองหละ นาโนะ
– ฉันมั่นใจว่าไม่ได้คิดไปเอง!!!
– พูดอะไรของเขากันนะ?
[อะเอ่อ ถ้าให้อธิบายตรงๆ ข่าวนั้นเป็นเรื่องจริง! ส่วนเรื่องคอแลปกับพ่อผม… จะว่ายังไงดีนะ ผมรู้สึกเหมือนมันยังไม่ค่อยซึมเข้าหัวเท่าไหร่ะมั้ง? เพราะงั้นตอนนี้ผมยังไม่ได้คิดอะไรกับมันเป็นพิเศษ!]
“เธอนี้จิตใจเข้มแข็งจังนะยูกะจางงง ถ้าเป็นฉันนะ ฉันคงสติแตกไปแล้ววว”
– พูดถึงจิตใจเข้มแข็ง…
– คนที่อยากเห็นอะไรสนุกๆจากเรื่องนี้คงร้องไห้กันแล้ว ก๊าก
– ปกติแล้ว เธอจะสติแตกแล้วก็ปฏิเสธคอแลปไป ใช่ไหม
– เราเองก็คงจะตกใจเหมือนกัน นาโนะ
– มันจะ No-No ตัวใหญ่ๆเลยละ
– หืม? อีกแล้วนะ…
– เดียวบางคนก็พิมพ์แบบนั้นแล้ว ใจเย็นน่า
– ช่าย เขาพูดแบบนั้นเป็นปกติแหละ ปกติเลยยยยยยย
– หืมมมมมมม….?
[เอาหละ เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน ตอนนี้…]
“ฟัง….”
– ฟังเพลงของพวกเราาาาา!!!
-ฟังเพลงของพวกเราาา!!
“ฟังเพลงของพวกเราาาาา!!!”
[ฟังเพลงของพวกเราาาาา!!!]
“ถึงจะเก่าแต่ก็ยังเจ่ง”
[เก่าแล้ว แต่มันยังเจ๋งอยู่!]
(ผู้แปล : ผมน่าจะเข้าไม่ถึงแต่เหมือนจะอ้างอิงมาจาก Ikenai Borderline-Macross ครับ)
– อืม มันต้องเป็นแบบนี้เท่านั้น
– หยุดไม่ได้แล้ว ว่างไม่ได้แล้ว~ (yamerarenai, tomerarenai)
– อันนั้นมันคาลบี้ขนมข้าวเกรียบกุ้งรสดั้งเดิม ใช่ป่ะ?
– นั้นเป็นโฆษณาที่เก่ามากเลย… กี่ปีมาแล้วนะ?
– มันอร่อยเพราะงั้นมันไม่สำคัญหรอก!
“ข้าวเกรียบกุ้งอร่อยมากเลย ใช้มายยย? มันเป็นขนมดังเดิมที่มีมานานแล้วววว”
“คุณไม่มีทางเบื่อกับความกรุบกรอบของมัน! เดียวนะ พวกเรายังไม่ได้ร้องเพลงกันซักพเพลงเลย!!!”
– อุ๊ป
– พวกเขาไหล่ตามมาด้วยพักหนึ่งเลย ก๊าก
“เอาหละ ฉันจะเริ่มก่อนน้าาาา อ่อ คนที่ส่งมาร์ชแมลโลว์มา ขอบคุณน้าา! พวกเราจะกินมันตอนช่วงพักหลังจากเนนนนน้”
– ได้เวลาแล้ว
– ไปเลย ฟุวะจางงงงง
– เธอจะร้องเพลงอะไรกันนะ
– มาร์ชแมลโลว์ เข้าใจแล้ว
– มาร์ชแมลโลว์ โอเค
ตื่อตือดึดตื้อ!
“อ่า อิมะวาาาา…. …เดะ ซาเอออออออออออออออ่♪”
– โอ๋ ฉันรู้จักเพลงนี้!
– นายรู้?
– มันเป็นเพลงของนักแต่งเพลงโวคอลอยชื่อดัง มันเป็นงานของเขาที่ไม่ค่อยมีคนรู้จักเท่าไหร่ มันคือเพชรที่ซ้อนอยู่เลยหละ!
– มันเป็นเพลงที่ดีจริงๆ
– ฟุวะจังร้องได้ดีมากเลยไม่ใช่หรอ?
– ใช่ไหม? เธอมีด้านอ่อนโยนแบบนี้ แต่เธอก็เป็นคนที่เก่งเหมือนกัน
– ไม่ใช่น่ารัก เธอมีเสียงที่เหมาะกับการทองบทกวีมากเลย
“นาาาาอิตาาาาาาา~♪”
– 8888888
– 👏👏👏👏
– มันสุดยอดมากกกกก!!!
– เป็นเพลงที่น่าเศ้ราจัง…
– เพลงรักที่แสนเศร้า…
– แต่เพลงเองก็ดีมากๆเลยนะ…
– ช่วงคอรัลดูจะร้องยากมากเลย แต่เธอก็ร้องได้ตามจังหวะแป๊ะๆ สุดยอดเลย
– ฉันชอบที่เธอร้องเพลงได้ชัดมาก
“เมื่อกี้นี้คือ Yuugure One Room เป็นเพลงเก่าแล้ว แต่มันเคยถูกเอาไปใส่ในเกมจับจังหวะเพลงชื่อดังเมื่อสมัยก่อนด้วยน้าาาา”
[คุณร้องเก่งมากเลย ฟุวะโอเน่จัง!]
“เหะเหะเหะ”
– เธอยิ้มกว้างจนถึงหูแล้ว
– เธอโดนโจมตีเต็มๆเลย 55555
– ฟุวะจังสลับที่กับฉันเถอะนะ
– ฉันอยากไปอยู่ตรงนั้น!
– นี้ หยุดเลยนะ ผู้ชายเข้าไปเป็นกขค.คู่ยูรินะ จะกลายเป็นเป้าหมายของการลอบสังหารนะเอ่อ?
– มันไม่ใช่ยูริ เพราะงั้นฉันโอเค
– ฉันไม่คิดว่านั้นคือประเดนนะ…
[ถึงตาของผมแล้ว!]
– เย้!
– วาคุ วาคุ
– โอ๊ะโอ่
– คาคิซากิ ยูรุ : หูฟัง… หูฟัง…
– มาม๊ายูรุตั้งใจเตรียมตัวฟังมาก ก๊าก
– คาคิซากิ ยูรุ : เยียมฉันเสร็จทัน
– เย้!
– ภารกิจสำเร็จ
[ทู ทูรู ทูรู ทู ย้าาา~♪]
– อ่า~^~
– หูของฉันกำลังได้รับการอวยพร^~
– ฉันกำลังละลาย^~
– คาคิซากิ ยูรุ : ฟุวา…
– นี้มันประหลาดมาก ฉันคิดว่าเธอจะออกอีกแบบหนึ่งซะอีก…
– แต่มันน่ารักเพราะงั้นมันโอเค…
[นาดาทาเรเตะคู~♪]
– 8888
– 👏👏
– 👏👏👏👏👏👏
– งดงาม…
– คาคิซากิ ยูรุ : ฉันฟังมันตอนนอนได้เลย…
– วิธีร้องของเธอเรียกว่าสำเนาถูกต้องกับต้นฉบับได้เลยนะ
– แต่ มันดีงาม
– ต้นฉบับก็ออกแนวน่ารักอยู่แล้ว เพราะงั้นร้องเหมือนกันแป๊ะๆนี้แหละเหมาะที่สุด
[เพื่อเป็นการอ้างอิง เมื่อกี้ผมร้องเพลง Interstellar Flight ละ!]
“นั้นมันน่ารักมากเลย ยูกะจางงงง”
[ฮิฮิ ขอบคุณน้า ฟุวาริโอเน่จัง!]
“ฮืออออ~”
– เอาจริงๆ รักเพลงนั้นเลย
– มันเป็นเพลงที่ไร้มลทินเลยใช่ไหมหละ
– พวกนายเชื่อไหมว่าเพลงนี้มันนานกว่า 20 ปีแล้ว?
– ???????
– 555 นายพูดอะไรนะ ตอนนั้นฉันยังแค่ 10… เดียวนะ? ฉัน 30แล้วตอนนี้…
– หยุดนะ คำพูดพวกนั้นมันรุนแรงกับฉันเกินไปs
– ก็นะ ฉัน… ฉันแค่ดูมันเพราะมันเป็นของคลาสสิคเท่านั้นแหละ เอาเป็นว่า ฉันรู้จักเพลงนี้ละ
– ตอนนั้นฉันยังอยู่อนุบาลอยู่เลย เพราะงั้นฉันน่าได้จะรู้จักมันตอนอยู่ม.ต้น…
– คาคิซากิ ยูรุ : ตอนนั้นฉันยังเด็กอยู่เลย
– มาม๊ายูรุก็มีช่วงที่เป็นโลลิเหมือนกัน…ยูเรก้า!
– รายงานความคิดเห็น
– ฉันยังไมได้พุดอะไรเลยนะ?!
– เดียวนะ ฟุวะจังกำลังจะตายแล้ว 55555555
– จริงด้วยดูสายตาเธอสิ 555555
– ฟุวัจังกลับมาก่อนนนนน XDDDD
“หืม?! โอ ตายแล้ว ฉันเผลอติดอยู่ในหลุ่มเทเทไปพักหนึ่งเลยยยยยยยย”
– มันก็คงเป็นแบบนั้นหละนะ
– ทุกคนคงมีปฏิกิริยาเดียวกัน
– ฉันเองก็คงเป็นเหมือนกัน
– ถ้าเป็นฉัน ฉันจับเธอมากอดแล้ว
– พวกนายไม่แสดงความต้องการออกมามากไปหน่อยหรอ?
[ต่อไปตาคุณแล้วนะ ฟุวาริโอเน่จัง!]
“โอเค ฉันร้องอันนี้ดีมายยยยยยย?”
– โอ?
– อินโmรแบบนี้ เป็นอย่างที่ฉันคิดไหมนะ??
“อะเมะ อะการิ โน… โมมมม…. รีดะสุ♪”
– มันเป็นเพลงเก่าแต่ฉันก็ชอบมันมาก
– เพลงทีดี!!
– ตอนลากเสียงนี้มันดีจริงๆ
– ฉันไม่รู้จักเพลงนี้แต่มันดีมาก
– เพลงนี้มันตั้งแต่เมื่อไหร่นะ?
– เพลงนี้ก็นานกว่าสิบปีแล้ว ใช่ไหม?
-หือ?!
– เอาจริงดิ!?
– ฉันรู้สึกแก่…
– นี้เป็นกลุ่มสำหรับผู้สูงอายุบนอินเตอร์เน็ตหรอ?
– เธอร้องท่อนของผู้ชายได้ด้วย
– นี้แหละที่ฉันเรียกว่าโซโลเพลงคู่
– เธอร้องได้ดีมากเลย…
– ตอนเพลงนี้ออกมาเรายังอยู่อนุบาลอยู่เลย นาโนะ…
– ฉันคิดว่าฉันอยู่ม.ปลายนะ… ฉันจำได้ลางๆว่าแบบนั้น
– ฉันรู้สึกว่าฉันเคยเห็นพวกนายสองคนที่ไหนมาก่อนจริงๆนะ
– หลอนไปเองแหละ นาโนะ
– แค่คิดไปเองน่าพวก
– หืม….
“…นิ รารุ คะราาาา♪”
[ฟุวาริโอเน่จัง คุณเก่งมากเลย!!! มันเท่มาก!]
– จริงจังนะ เธอโครตเก่งเลย
– ลูกคอของเธอนี้มันน่าฟังจริงๆ
– เพลงที่ดีและนักร้องที่ดี แน่นอนว่ามันต้องออกมายอดเยี่ยม
– แปะ! แปะ!
– 👏👏👏👏👏👏
– 888888
– คาคิซากิ ยูรุ : ฉันขัดใจมากๆที่ฉันกับฟุวาริซังมีรสนิยมเรื่องดนตรีตรงกัน…
– แข่งขันแม้แต่เรื่องรสนิยมในการฟังเพลง ก๊าก
“และนั้นนนน ก็คือ Hikaru Nara ต่อไปก็ตาเธอแล้วยูกะจางงง!”
– เธอมีความสุขสุดๆเลย ก๊าก
– ฉันรู้ว่าเธออยากจะฟังใกล้ๆ แต่อย่างน้อยก็ดูตำแหน่งเธอหน่อยสิ พวกเรามองไม่เห็นยูกะจังแล้ว ก๊าก
– ตำแหน่งของเธอ ก๊าก
– เธอบังหมดเลย อุ๊ฟฟฟ
[อะ เอิ่ม ผมจะเริ่มร้องเพลงต่อไปแล้วน้า โอเคนะ?]
– ลุยเลยยูกะจัง!
– ฆ่าพวกเราด้วยเพลงของเธอเลย
“เดียวๆๆๆ เพลงนี้หรอ ฉันตายแน่เลย”
– เกิดอะไรขึ้น?
– หืม?
[เซกาาาาาาา ฮิเดะ…]
[โอ ฮิ เมะ ซา มะ!]
– อา…อา…
– โอ๊ว!
– เฮือก…
– การโจมตีไม่หยุดของยูกะจังวันนี้มันถึงตายได้เลยนะ
– นะ นี้มัน….
– ฉันควรจะรู้อยู่แล้วแท้ๆ…
– ยูกาาาาจางงงง… เทเท…
– อ๊ากกกกก โครตตตตต น่าร๊ากกกกกกกกก!!
“พวกนายตั้งใจทำแบบนั้นใช่ไหม?”
– 555555 บังเอิญดีเนอะ
– พึ่งสังเกตุ
– มันคงเป็นเรื่องมหัศจรรย์ละมั้ง?
– เกือบจะช่วงเวลาเดียวกันเลยด้วย ก๊าก
– เธอแค่น่ารักจนหักห้ามใจไม่ได้
– เธอทำท่าทางคล้ายๆกันตอนร้องเพลงด้วย ขี้โกงชะมัด…
– ยูกะจังสามารถร้องเพลงเหมือนกับต้นฉบับได้เลยสินะ?
– แล้วก็นะพวก เธอร้องเส?
[…วะ โย.]
“…”
– ฟุวะจังร่วงแล้ว!!!
– เธอมันฆาตกร!!!!
– มันอาจจะถึงตายได้เลยตอนนี้ แต่เดียวเธอก็ชินเองแหละ
– เธอคงจะตายก่อนจะชินนะสิ
“นั้นมันเกินคำว่าสุดยอดไปแล้ว…”
[ผมดีใจที่คุณแบบนั้นนะ♪]
– เธอรู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ ยูกะจังกำลังจ้องจะเอาชีวิตคุณอยู่
– มีใครเก็บชีวิตสำรองไว้บ้างไหม?
-มีใครอยากได้เห็ด +1 ไหม? (ผู้แปล : หมายถึง 1up mushroom จากมาริโอ้)
“ฉันต้องการอันหนึ่งด่วนๆเลย…. “
************
หนึ่งตอนก่อนเดินทางไปเที่ยวปีใหม่ ไว้เจอกันหลังปีใหม่นะครับ
-A Cup of Owls
เสริม
ผมมีแปลตอนที่ 46 ใหม่นิดหน่อยเพื่อเปลี่ยนวิธีการพูดของนาโนะให้ตรงกับต้นฉบับมากขึ้น
นาโนะเองก็เป็น โบคุโก๊ะ(ผู้หญิงที่ใช้โบคุ) เหมือนกับยูกะครับ เอ๊ย ไม่ใช่ดิ ยูกะเป็นผู้ชายเพราะงั้นอันนั้นปกติ 555
แต่ผมแปลเป็น เรา แทนที่จะใช้ ผม แบบยูกิ จะได้แยกตัวละครง่ายๆหน่อย
