หลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว ผมกลับเข้ามาในห้องคาราโอเกะแล้วหายใจเข้าลึกๆเพื่อกล่อมให้หัวใจของผมที่กำลังเต้นรัวเพราะความกังวล
ผมต้องทำใจให้เย็นลงแล้วเก็บอารมณ์เอาไว้
ผมไม่ควรปล่อยให้ตัวเองเหลิงเกินไป!
[ขอโทษที่ทำให้รอน้า ฟุวาริโอเน่จัง!]
“ฉันคิดว่ายูกะควรจะมีฉายาเหมือนกันน้าาาา แบบ ชิราฮิเมะ ยูกะแห่งความน่าเคารพนับถืออย่างที่สุด หรืออะไรแบบน้านนนนน?”
ดูเหมือนเธอจะอ่านมาลแมลโลว์ต่อในช่วงที่ผมไม่อยู่
แล้วไอ้คำว่า ความน่าเคารพนับถืออย่างที่สุด นี้มันหมายความว่ายังไง?!
“อ่า ยินดีตอนรับกลับน้ายูกะ จะ-“
ฟุวะจังนิ่งไปทันทีหันมามองผม
ดวงตาและปากของเธอเปิดกว้าง
โอ๋ และเธอก็แสยะยิ้มนิดหน่อยละ
– ยูกะจังกลับมาแล้วหรอ?
– ยินดีตอนรับกลับยูกะจางงงง
– ฟุวะจังค้างไปหรอ? เธอโอเคไหม?
– ดูปากเธอสิ 555
– เธอแสยะยิ้มหนักมาก 555555
– เดียวนะ มันดูน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้
– มันยากมากที่จะทำหน้าแบบนั้น สมกับเป็นฟุวาริ นาโนะ
– นั้นมันไม่ใช่ใบหน้าที่ผู้หญิงควรจะทำเลยนะเว้ย!?
– คาคิซากิ ยูรุ : ฉันไม่เคยทำหน้าแบบนั้นต่อหน้ายูกะจังใช่ไหม? ใช่ไหม?!
– ยี้ 5555555555555555
ฟุวะจังนิ่งไปซักพักหนึ่ง แต่ตอนที่ผมคิดว่าเธอได้สติกลับมาแล้วนั้นเอง เธอก็ลุกขึ้น
[หืม?]
ปึก! ผมถูกผลักชนกำแพงเบาๆ ฟุวะจังน่าจะระวังเอาไว้แล้วเพราะว่ามันไม่ได้เจ็บเลย แต่มันก็ยังทำให้ผมตกใจละนะ
“นี้ เธอกำลังล่อล่วงฉันใช่ไหม? เธอตั้งใจจะทำแบบนั้นใช่ไหม?!”
[หืม? ไม่ๆ ผมแค่คิดว่ามันจะทำให้คุณมีความสุข ฟุวาริโอเน่จัง…]
“พระจ้าวววววว ทำไมเธอถึงน่ารักขนาดเนนนนนนนนนนนนน้!!!”
แล้วเธอก็กอดผมแน่น
[อืมมมม?!]
– เกิดเชี้ยอะไรขึ้นวะเนี้ย 555
– RIP ยูกะจัง
– พวกเราจะสวดสงวิญญาณเธอแล้วหรอ? เธอยังไม่ตายนะ 555l
– ใครก็ได้หยุดเธอที่!!!!!
– คาคิซากิ ยูรุ : เธอกำลังทำอะไรของเธอนะ!!!!
– มาม๊ายูรุสติแตกแล้ว
– ว้าว วัยรุ่นนี้มันดีจริงๆเลยน้า นาโนะ
– วันรุ่นละ เดวนะ นี้มันโครตจะแย่เลยนิ!
– นี้มันฉากคาเบะด้งในตำนานนี้!!!
[ดะ เดียวก่อน! ฟุวาริโอเน่จัง! ใจเย็นๆก่อน!]
ผมถูกจับไว้และไม่สามารถขยับตัวได้
ความแตกต่างของร่างกายทำให้ผมขยับไม่ได้…
“ฮิฮิฮิ เธอน่ารักที่ฉูดดดดเลย”
[สะ เสียงของผมไปไม่ถึงเธอ…?]
– ความบริสุทธิ์ของยุกะจังกำลังอยู่ในอันตราย!!!
– ไม่ใช่ว่าเราควรจะห่วงอีกคนหรอ
– ก็นะ นี้มันฟุวะจังที่เรากำลังพูดถึงอยู่
– ใช่ ฟุวะจังก็แบบนี้แหละ
– พวกเอ็งชินชาแค่ไหนถึงโอเคกับอะไรแบบนี้ได้ฟระ?!
– ฉันอยากเข้าไปรวมด้วยแล้วแทรกตัวไประหว่างเนินเขานุ่มๆนั้น นาโนะ…
– หลอนชอบผู้หญิงเรอะ?!
– เราชอบทุกอย่างที่น่ารัก นาโนะ
– ฉันว่าเธอนี้มันสิ้นหวังยิ่งกว่าสองคนนั้นอีกนะ
จากการเหล่มองคอมเม็น ตอนนี้มันยุ่งเหยิงไปหมดแล้ว และดูเหมือนว่าชุดของผมตอนนี้จะรุนแรงกับฟุวะจังมาก
ดูเหมือนว่าฮูดหูแมวตัวใหญ่ กับ ถุงเท้าที่ยาวถึงเข่า จะเป็นอะไรที่อันตรายเกินไป บางทีผมควรจะคิดให้ดีกว่านี้…
แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาสำหรับเรื่องนั้น!
ผมยังสามารถหายใจได้เพราะว่าเธอกอดผมจากด้านข้าง แต่ถ้าเธอขยับหละก็ผมจะลำบากแน่นอน!
“วะฮิฮิฮิ โอเน่จังของเธอจะลูบหัวเธอเท่าที่เธอต้องการรรรรเลย…” ฟุวะจังกระซิบในหูของผม
ผมชอบเสียงของเธอและการที่มันอยู่ใกล้มากๆ
[ฮิหย๊า?!]
แต่ว่าอะ ผมก็อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงร้องออกมาเหมือนสาวน้อย
ลมหายใจของเธอมันจักจี้หูของผม โอเค๊? ผมไม่ได้ทำอะไรผิดนะ!
“เธอพึ่งจะส่งเสียง ฮิหย๊า?! …อุ๊ก ทำไมเธอถึงมีปฏิกิริยาที่น่ารักแบบนี้หา ยูกะจางงงงงงง?!”
ตอนนี้เธอกอดผมแน่นจากด้านหน้า
[อืมมมมม!]
– อ่า เธอทำมันแล้ว
– พวกเรากับลังพูดถึงเด็กผู้ชายอายุ 17 ใช่ไหม? นี้มันทรมานกันชัดๆ
– คาคิซากิ ยูรุ : เรื่องลามกนะไม่ได้เลยนะ!!!
– พะ พวก ฉันอิจฉาวะ….
– แต่ทำไมกันนะ
– เพราะอะไรบางอย่าง ฉันไม่อิจฉายูกะจังเลย
– ช่าย เหมือนกัน
– ใช่ไหม? ฉันเข้าว่านายหมายถึงอะไร!
– ไม่อยากจะยอมรับแต่เราก็เห็นด้วย นาโนะ
– ก็แค่สาวๆสองคนใช้เวลาด้วยกันเองไม่มีอะไรหรอกเฟ้ย…
ใจเย็น ใจเย็น ผมคือ ชิราฮิเมะ ยูกะ ในทางปฏิบัติแล้วเป็นเด็กผู้ชาย แต่ก็ยังเป็นเด็กผู้ชาย ตั้งสติเข้าไว้!
“เด็กดี เด็กดี”
ฟุวะจังยังกอดผมและลูบหัวผมต่อไป
โอ๋ ไม่นะ ผมเริ่มหายใจไม่ออก และสติของผมกำลังจะหายไป…
– นี้ ไม่ใช่ว่ายูกะจังกำลังสลบไปแล้วหรอ?
– เธอจะตายแน่ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป!
– ฟุวะจังตั้งได้สติซักที!!!
– คาคิซากิ ยูรุ : ยูกะจางงงงง!!!!
…ผม….
“ฮิฮิ เธอชอบที่โอเน่จังลูบหัวไหมมม?”
…โอเน่จัง?
…ผมเป็นน้องสาวของฟุวาริโอเน่จัง?
…แบบนี้เอง ผมเป็นน้องสาวของเธอ
…ถ้างั้น มันก็โอเคที่จะโดนสปอย์แบบนี้ต่อใช่ไหม?
[…มันรู้สึกดีมากเลย]
“จริงหรอ?! ดีเลย… อะ โอ๋ ไม่สิ ฉันขอโทษ! เธอ… เธอโอเคไหม?”
– เธอรู้สึกตัวแล้ว!
– ฟูว เกือบไปแล้ว
– ฟุวะจัง เธอจะไม่ระวังเกินไปแล้ว!
– คาคิซากิ ยูรุ : ฟูว…
– เกือบไปแล้ว นาโนะ
– เธอแม้งโครตแย่ 555555
– เธอทำให้พวกเรากังวล ให้ตายสิ
[โอเน่จัง เอาอีก]
ผมยืนมือออกไปทางเน่จัง ขอต่อโดยไม่ได้พูดอะไรอีก
“ห่ะ?”
– คาคิซากิ ยูรุ : แย่แล้ว!
– ????
– เกิดอะไรขึ้น?
– ยูกะจังเข้าโหมดเคลิ้มหรอ?!
– นี้มันแย่สุดๆ
– ยูกะจัง ตั้งสติก่อน!!!!
[โอเน่จัง กอดผมหน่อยนะ]
“…!!!!!!!!!!”
– โอ๋ ฟุวะจังตายก่อนแหะ
– ยูกะจัง เธอมันไร้หัวใจ!!!
– คาคิซากิ ยูรุ : เดียวนะ จะเกิดอะไรขึ้นอีกเนี้ย?
– โอไม่นะ มันไม่มีใครจะไปหยุดพวกเขา
– ไลฟ์นี้มันบ้าอะไรกันฟระ?!
– นี้มันเริ่มน่าตื่นเต้นขึ้นมาแล้ว เอามาอีกเยอะ นาโฯะ
[เน่จัง?]
[เน่จัง? คุณมาหลับตรงนี้ไม่ได้นะ]
[ฮืม… เธอไม่ยอมตื่น…]
[โอ๋! ผมรู้แล้ว!]
[แบบนี้หละเป็นไง?]
[อิฮิฮิ ลูบๆ ลูบๆ]
– ยูกะจังให้หนุนตัก!?!?
– ฉันโครตอิจฉา!!!!!!!!!
– กรี้ดดดดดดด!!!
– เธอมันผู้หญิงงงงงง!!!!
– บาปหนาาาาาาา!!!!!
– พวกเราคุยกันแล้วใช่ไหมว่ายูกะจังเป็นเด็กผู้ชาย!!!
หลังจาก อุคิกุโม ฟุวาริ ให้นอนอยู่บนตักของ ชิราฮิเมะ ยูกะ มานานกว่าสิบนาที ดวงตาของฟุวาริก็เริ่มเปิดออก
แต่แน่นอน มันไม่มีทางจบอย่างสงบสุขหรอกนะ
************
โปรดติดตามความวายปวงในตอนต่อไป
-A Cup of Owls
