ออฟคอลแลปกับฟุวะจัง!⑥
「ยืนยันว่าไม่ลืมปิดโปรแกรมไลฟ์ เรียบร้อย」
ฮานะซังตรวจสอบโปรแกรมไลฟ์และยืนยันว่าโปรแกรมไลฟ์ปิดเรียบร้อยแล้ว
ผมเองก็ตรวจสอบด้วยว่าลืมปิดหรือเปล่า
ดูเหมือนจะปิดเรียบร้อยแล้ว ไม่มีปัญหา
「เยี่ยม ดูเหมือนจะไม่เป็นไรแล้วเนอะ ยูกิคุงขอบคุณที่เหนื่อยไลฟ์นะ!」
「ฮานะซังเองก็ขอบคุณสำหรับความเหนื่อยยากครับ!」
「แหม ไลฟ์ในวันนี้ต้องขอโทษสำหรับหลายๆเรื่องด้วยนะ?」
「เรื่องนั้นเพราะผมเปลี่ยนโหมดไปโดยสมบูรณ์เป็นทางผมต่างหากต้องขอโทษด้วยครับ…」
ทั้งผมทั้งฮานะซังต่างขอโทษกันและกันกลายเป็นสภาพที่ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่
「แต่ว่าจากมุมมองของฉันมันได้กำไรก็อยากจะพูดขอบคุณละเนอะ…แต่ชุดฮูดแมวนั่นไม่ใช่ว่ามันขี้โกงไปหน่อยหรือเปล่า!?」
「ไม่หรอกครับ เพราะตั้งใจจะทำให้ฮานะซังตกใจเลยเอามาด้วยครับ แต่ว่าผมในตอนนั้นไปเปลี่ยนชุดโดยคิดว่าจะเปลี่ยนกระแสที่กำลังถูกแกล้งแล้วโจมตีฮานะซังน่ะครับ…」
「ระ หรือว่าไม่ชอบถูกแกล้งเหรอ? ถ้าไม่ชอบละก็ครั้งต่อไปจะไม่ทำอีก!」
「ไม่ใช่ว่าไม่ชอบหรอกนะครับ? แต่แค่ คือว่า มันน่าอาย…」
ผมพูดแบบนั้นพร้อมท่าทางกระสับกระส่ายโดยไม่ได้ตั้งใจ
「ท่าทางแบบนี้มันช่าง…」
「เอ๊ะ?」
「โทษทีนะ เป็นเรื่องของทางนี้น่ะ」
「ดังนั้นถ้าไม่รังเกียจจนเกินไป…ถ้าช่วยทำความคุ้นเคยกันในระหว่างนั้นจะช่วยได้เยอะเลยครับ แต่มันค่อนข้างยาก…」
「แต่ว่าในระหว่างไลฟ์ไม่ได้แสดงออกมาเยอะขนาดนั้นสินะ?」
「เอ่อ แค่อดกลั้นเอาไว้ครับ…」
「น่ารักเกินไปแล้วมั้ง?」
「เอ๊ะ?」
ผมที่ถูกฮานะซังกอดอย่างกะทันหันอีกครั้งไม่สามารถต้านทานได้และถูกกอดรัดจนแน่น
「อ๊า! น่ารักจนถึงขนาดไม่คิดว่าจะเป็นเด็กผู้ชายเลยจริงๆน้า ยูกิคุงเนี่ย!!」
「เอ๊ะ! เดี๋ยว! ปล่อยเถอะครับบ!!」
「เขินเหรออ?」
ฮานะซังพูดแบบนั้นพร้อมสัมผัสแก้มของผม
「มันก็แน่นอนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอครับ! ผมเป็นผู้ชายนะครับ!!」
「เอะเหะเหะเหะ…」
ฮานะซังเริ่มลูบผมและส่งเสียงแปลกๆออกมา
「อ๊า!? ไม่ไหว!! เพราะไม่มีคนดูอยู่เลยไม่มีคนหยุดแล้ววว!!!!!」
「พี่สาวจะให้ความเอ็นดูเองเพราะงั้นไม่ต้องห่วง…」
『prrrrrrrrr』
มากกว่านี้ผมจะเป็นอันตราย! ในชั่วพริบตาที่คิดอย่างนั้นเสียงจากอินเตอร์คอมที่ติดตั้งไว้ในห้องก็ดังขึ้น
「ห๊ะ!?」
ถึงตรงนั้นฮานะซังที่ได้สติกลับคืนมาก็ปล่อยผม
「ค่ะ เหลือ10นาทีสินะคะ ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ」
ฮานะซังหยิบอินเตอร์คอมและพูดคุยข้อตกลง
ฮานะซังที่วางอินเตอร์คอมกลับที่เดิมแล้วหันมามองทางนี้
อ๊ะ สีหน้ารู้สึกผิดสุดๆเลย
「ขะ ขอโทษนะ…」
「ผมไม่คิดมากหรอกครับ แต่แค่อย่างน้อยผมก็เป็นผู้ชายนะครับ! ได้โปรดระวังตัวอีกสักหน่อยสิครับ!?」
「โทษที เรื่องนั้นอาจจะไม่ไหว…」
「ทำไมล่ะครับ!?」
「ไม่หรอก คือว่า คงมีแค่เรื่องนี้ที่บอกยูกิคุงไม่ได้ล่ะมั้ง…」
「เอาเถอะ ไม่เป็นไรหรอกครับ」
「โฮะ」
「อีกเรื่อง หลังจากนี้จะแยกกันใช่ไหมครับ?」
「อื-ม สำหรับฉันเพราะหิวเลยคิดว่าจะไปหาอะไรทานล่ะมั้งนะยูกิคุงจะไปด้วยกันไหม?」
「หุหุ ผมเองก็คิดเหมือนกันครับ」
อย่างที่คิดเพราะเริ่มไลฟ์ตั้งแต่เที่ยงมันเลยเย็นแล้ว
คงจะหิวจริงๆแหละนะ
「ถ้าอย่างนั้นมีร้านหอยนางรมอร่อยๆอยู่ใกล้ๆ ว่าไง?」
「หอยนางรมเหรอครับ! ก็ดีนะครับ!」
ร้านหอยนางรม ตั้งตารอหอยนางรมทอดกับหอยนางรมย่างเลย!
…แต่หอยนางรมดิบไม่ค่อยชอบนิดหน่อย นิดหน่อยละนะ?
หลังจากนั้นพวกผมที่ออกจากร้านคาราโอเกะ ก็ไปที่ร้านหอยนางรมที่ฮานะซังแนะนำ
สถานที่ดูเหมือนจะเดินออกมาเล็กน้อยจากศูนย์รวมสิ่งอำนวยความสะดวกนั่นอยู่ถัดจากชิงช้าสวรรค์ในซากาเอะ
พวกผมนั่งรถไฟใต้ดินไปซากาเอะและเดินพร้อมพูดคุยกันไปจนถึงจุดหมาย
ใช้เวลาไม่นานขนาดนั้นจนมาถึงจุดหมาย มาถึงเกือบจะเวลาเดียวกับร้านเปิด17นาฬิกาพอดี
「เยี่ยม ถึงแล้วสินะ!」
「เพิ่งจะเปิดสินะครับ? ลูกค้าไม่เยอะโชคดีจังนะครับ!」
「หุหุ นั่นสินะ」
「ยินดีต้อนรับค่ะ มา2ท่านใช่ไหมคะ?」
「ค่ะ 2คนค่ะ」
「ต้องการที่นั่งแบบไหนคะ?」
「ถ้าเป็นไปได้ขอแบบเป็นโต๊ะค่ะ」
「ที่นั่งแบบโต๊ะสินะคะ รับทราบแล้วค่ะ」
มันมีที่นั่งแบบอื่นนอกจากโต๊ะด้วยเหรอ? ระหว่างที่คิดแบบนั้นพนักงานก็นำทางไปยังที่นั่ง
ระหว่างที่มุ่งไปยังที่นั่งนั้นความสงสัยของผมก็คลี่คลาย
ที่นั่งแบบเคาน์เตอร์ เป็นที่นั่งประมาณนั้นซึ่งมักจะเห็นบ่อยๆในบาร์
เพราะแบบนั้นมันสงบใจไม่ได้ฮานะซังคงจะเอาใจใส่ความรู้สึกล่ะมั้งนะ?
「ยังไงก็เถอะรูปร่างน่ารักจังนะคะ น้องสาวหรือคะ?」
พนักงานถามขึ้นมาอย่างนั้น
หือ? รูปร่างน่ารัก?
「อ๊ะ」
「อ๊ะ」
ทำลงไปจนได้
ผมมาทั้งๆที่ใส่ชุดฮูดแมว
「ปะ ประมาณนั้นละค่ะ น่ารักสินะคะ?」
「เหมาะมากเลยนะคะ」
พนักงานพูดแบบนั้นพร้อมกับมองมาที่ผม
「ขะ ขอบคุณฮะ……」
นะ น่าอายสุดๆ…!
「แล้วก็เมนูอยู่ทางนี้ค่ะ ถ้าตัดสินใจได้แล้วกรุณาเรียกโดยการกดปุ่มทางนี้นะคะ」
「ขอบคุณมากค่ะ」
「ขะ ขอบคุณ มากฮะ…」
พนักงานเดินไปยังที่อื่นทั้งๆแบบนั้น
「อุ…ลืมไปสนิทเลย…」
「มะ ไม่ต้องคิดมาก?」
「ช่วยบอกกันหน่อยสิครับบบ…」
「ไม่หรอก ก็คิดว่าชอบรูปลักษณ์แบบนั้นซะอีก」
「มันก็ต้องคิดว่าน่าอายต่อหน้าคนหมู่มากอยู่แล้วไม่ใช่เหรอครับบ…」
ผมพูดแบบนั้นเหมือนกับล้อเล่นนิดหน่อย
「อุก(นะ น่ารัก…)」
「จะ จริงสิ ยูกิคุงจะกินอะไรล่ะ?」
「อ๊ะ หอยนางรมทอด…」
「หะ! หอยนางรมทอดที่นี่อร่อยสุดๆเลยนะ!」
「ถ้าอย่างนั้นขอหอยนางรมทอดแล้วกันครับ…」
「อืมๆ ฉันเองก็เอาแบบนั้นด้วยแล้วกัน!」
จากนั้นฮานะซังก็กดปุ่มเรียกพนักงานแล้วสั่งหอยนางรมทอด
หอยนางรมทอดที่ปรุงเสร็จแล้ว แต่ละตัวมีขนาดใหญ่มาก และเนื้อแน่นสุดๆ
ยิ่งไปกว่านั้นยังสัมผัสความครีมมี่ของหอยนางรมได้ด้วย อร่อยกำลังดี
สถานที่ค่อนข้างใกล้ อยากมาอีกจังเลยนา
พวกผมหลังจากเช็คบิลแล้ว แทนที่จะแยกย้ายกันเพียงเท่านี้ฮานะซังก็เสนอขึ้นมาหนึ่งเรื่อง
「ที่จริงแล้วมีสำนักงานใหญ่ของอิมานันจิอยู่ใกล้ๆนี้ จะลองไปดูที่วางคอมพิวเตอร์นี้สักหน่อยไหม?」
「เอ๊ะ? ได้เหรอครับ?」
「อาจจะ ไม่เป็นไร แต่ถ้าไม่ได้ก็ขอโทษด้วยนะ」
「ไม่เป็นไรหรอกครับ! บ้านผมอยู่ค่อนข้างใกล้จากตรงนี้ด้วยสิ!」
「ถ้างั้นลองไปกันไหม มันอยู่ระหว่างทางไปสถานีแต่ถ้าไม่ได้ก็คงต้องแยกย้ายล่ะมั้ง?」
「ตอนนั้นก็ส่วนตอนนั้นละนะครับ!」
「ถ้างั้น ออกเดินทาง!」
「ครับ!」
และแล้วพวกผมก็เริ่มมุ่งหน้าไปยังสำนักงานเขตของอิมานันจิ
โดยที่ผมลืมไปว่าตอนนี้ยังคงสวมชุดฮูดแมวอยู่
———————————————-
-จะรับช่วงต่อจนกว่าคนแปลเดิมจะกลับมานะฮะ แต่คงไม่ได้ลงถี่มากจะลงขั้นต่ำอาทิตย์ละตอนแล้วกันนะฮะถ้าว่างก็อาจจะเยอะกว่านั้น
