73. การถ่ายทำเสร็จเรียบร้อย!
วันนี้เป็นการถ่ายทำวันสุดท้าย
ผมที่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้ารู้สึกได้ว่าอาการปวดต้นขาค่อยยังชั่วขึ้นเพียงเล็กน้อย
จะบอกว่าอาจจะคุ้นชินกับมันแล้วก็เป็นไปได้มาก
ทานยาแก้ปวดและอุ่นร่างกายในอ่างน้ำเหมือนกับเมื่อวาน
หลังขึ้นจากอ่างน้ำแล้วก็ยังมีเวลาอยู่ดังนั้นเลยดูยอดวิวและจำนวนผู้ติดตามใหม่ในวิดีโอของช่องตัวเองในขณะที่เปิดทีวีค้างไว้
สิ่งที่เห็นทุกวันอาจจะรู้สึกได้ว่าขาดอะไรบางอย่างเพราะงั้นเลยพยายามตรวจสอบเป็นครั้งคราว
「เอ๊ะ?」
ดูเหมือนว่าจะเกิดกระแสฮือฮาอย่างมากจากคลิปเหตุการณ์และคลิปตัดต่อในตอนที่คอลแลปกับฮานะซัง สมาชิกในช่องของผมมีจำนวนทะลุ100,000คนไปแล้ว
เพราะในฐานะVtuberส่วนบุคคลมันค่อนข้างเร็วตัวผมเลยยังยอมรับผลลัพธ์นี้ไม่ได้
「เอ๊ะ…อะไรกันนี่มันสุดยอด…」
จะตกใจจนถึงขนาดคลังคำศัพท์ปลิวหายไปมันก็ช่วยไม่ได้หรอกนะ
ตอนนี้ถ้าทวิตคำขอบคุณกับแจ้งไลฟ์ฉลองครบรอบในพิโยตเตอร์ละก็สิ่งนี้เองก็คงจะถูกเผยแพร่ออกไปในทันทีเช่นกัน
ผู้ติดตามกับสมาชิก100,000คนไม่ได้มีไว้แค่แสดงเฉยๆ
「ผมมาถึงจุดนี้แล้วเนี่ยนะ…」
คาโอรุซังกับยูระซังที่คอยช่วยเหลือผม นอกจากนี้ก็ฮานะซังกับทุกคนในGloryCute ยูโตะและเหล่าเด็กผู้หญิงเพื่อนร่วมชั้น ครอบครัวของผม แล้วก็ทุกคนที่ดูไลฟ์กับวิดีโอและคอยสนับสนุนผมภายในอกอันเต็มไปด้วยความรู้สึกขอบคุณต่อพวกเขา
ด้วยเรื่องนั้นจึงเริ่มมีแรงใจที่จะทำมากขึ้น น่าจะได้เวลาที่อิโตซังจะมารับแล้วดังนั้นจึงรีบเตรียมตัวให้เสร็จแล้วออกไปข้างนอก
ถึงจะยังร้อนและเจ็บอยู่ก็เถอะคงเป็นเพราะผมออกไปข้างนอกตรงเวลาล่ะมั้งอิโตซังจึงมาถึงพอดีดังนั้นเลยขึ้นรถทันที
「อรุณสวัสดิ์ ยูกิคุง!」
「อิโตซังอรุณสวัสดิ์ครับ!」
「วันนี้วันสุดท้ายแล้วมาพยายามกันเถอะเนอะ!」
「ครับ!」
และพอมาถึงที่สตูดิโออิโซซังก็ช่วยเมคอัพให้
「ยูกิคุง วันนี้น่ะนะเพราะบอกมาว่าให้แต่งหน้าแบบธรรมชาติเลยจะเมคอัพแบบค่อนข้างธรรมชาติหน่อยนะ」
「แต่งหน้าแบบธรรมชาติเหรอครับ?」
「ใช่จ้ะ จนถึงตอนนี้แต่งหน้าได้ดีแล้ว! ถึงจะเข้าใจว่าเป็นอย่างนั้นแต่ว่าเพราะวันนี้ถูกขอให้เมคอัพให้เป็นธรรมชาติเลยจะแต่งแบบธรรมชาติน่ะ!」
「เข้าใจแล้วครับ! ต้องทำให้มันเข้ากับชุดจริงๆสินะครับ?」
「ที่จริงแล้วเมื่อวานกับวันก่อนมีธีมของมันอยู่น่ะ」
「ธีมเหรอครับ?」
「ใช่จ้ะ ก่อนอื่นก็อันแรกสินะ เป็นชุดเซตน่ารักสำหรับออกไปข้างนอก สามารถปรับเปลี่ยนโดยเปิดกระดุมเสื้อโค้ทตามอุณหภูมิได้น่ะ」
「อย่างนี้นี่เอง ชุดในวันแรกก็น่ารักจริงๆครับ」
「นั่นสินะ! ฉันเองตอนที่แสดงภาพให้ดูก็คิดขึ้นมาว่าถ้าได้มาก็คงดีน้าเลยละ! และก็ต่อไปวันที่2 นี่คือชุดเซตตามกระแสมากกว่าจะบอกว่าน่ารักเป็นหลัก」
「กระแสเหรอครับ?」
「ใช่! ดูเหมือนว่าสเกิร์ตสีส้มจะเป็นกระแสในปีนี้น่ะ ถ้ากำลังอยู่ในกระแสนั้นก็สามารถรับมือได้ละ! นอกจากจะทำให้เป็นที่สนใจด้วยเรื่องนั้นแล้วยังทำให้รู้ว่ามีชุดที่เข้ากับสิ่งนั้นอยู่ด้วยนะ นั่นคือคอนเซ็ปของวันที่2」
「อย่างนี้นี่เอง คิดมาดีแล้วสินะครับ…」
「ก็นะนั่นคืองานของพวกเรานี่นา」
「ถ้าอย่างนั้นงานของผมในครั้งนี้ก็คือการถ่ายรูป วันนี้เองก็จะพยายามครับ!」
「อื้ม! คอยเชียร์อยู่นะ!」
「ครับ! จะพยายามครับ!」
และพอเมคอัพเสร็จแล้วหลังจากนั้นผมก็ย้ายไปที่ห้องเปลี่ยนชุด
「ยูกิคุง อรุณสวัสดิ์ 」
「คาโตซังอรุณสวัสดิ์ครับ!」
วันนี้เองก็เริ่มจากการทักทายและส่งชุดให้อีกเช่นเคย
「วันนี้แค่ใส่ตัวนั้นเพราะงั้นน่าจะค่อนข้างสบายนะ」
「อะเร๊ะ? นี่มัน…」
ชุดนี้มัน เหมือนเคยเห็นจากที่ไหน…
「ถึงจะเป็นของที่ยูกิคุงเคยสวมไปงานคอมิเก็ตก่อนหน้านี้แต่มันเป็นของใหม่นะ」
「อย่างงั้นสินะครับ!?」
ใช่แล้ว นี่คือชุดฮู้ดแมว!
「อะ อิมเมจกับชุดจนถึงเมื่อวานมันไม่ต่างกันเกินไปหน่อยเหรอครับ?」
「อืม เพราะครั้งนี้คือชุดที่สามารถใส่ในบ้านได้น่ะ ออกข้างนอกได้ด้วย เหนือสิ่งอื่นใดเพราะมันน่ารักน่ะ」
「มันก็น่ารักจริงๆละครับ…อ๊ะมีหางด้วย น่ารัก…」
「ใช่ไหมล่ะ? แต่ว่าเพราะหางการซักก็เลยลำบากแต่ถ้าถอดออกได้ก็ไม่มีปัญหาแล้วละ」
「สุดยอดเกินไปแล้วนะครับ!?」
「ถูกพวกคนที่ทำเสื้อผ้าโกรธใหญ่เลยละ! ฮะฮะฮะ!」
「เอ๋…แบบนี้มันก็จริง…การทำน่าจะลำบากนะเนี่ย…」
「เพราะทำแบบสั่งทำเป็นตัวๆก็เลยดูเหมือนจะพอทำให้ออกมาโอเคได้อยู่น่ะ」
「ดูท่าจะส่งผลต่อราคาค่อนข้างมากสินะครับ…」
「อืม เกินหมื่นเลยละ」
「ฮิเอ๋…」
「แพงสินะ ถ้าอย่างนั้นก็ควรช่วยใส่ให้ดีนะ」
「คะ ครับ!」
จากนั้นพอลองใส่ดูสิ่งนี้ก็น่ารักขึ้นไปอีก
ชุดฮู้ดแมวขาวเข้ากับอิมเมจของผมในฐานะชิราฮิเมะ ยูกะเป็นอย่างดี หูและหางเองก็ให้ความรู้สึกดีและนุ่มฟูเมื่อสัมผัส
ถ้าไม่มีหางละก็จะใช้แบบปกติก็ได้สิน้า…
ผมที่ใส่ฮู้ดเสร็จแล้วก็ออกจากห้องขนาดเล็กและให้คาโตซังช่วยดู
「เป็นยังไงครับ?」
「อื้ม! เหมาะมากเลยละ!」
「ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้วครับ!」
「เยี่ยม ถ้างั้นก็รีบไปถ่ายทำกันเลย」
「ครับ!」
และผมก็เข้ามายังสตูดิโอสำหรับถ่ายทำซีนเดียวกันกับ2วันก่อน
「อรุณสวัสดิ์ฮะ!」
「ยูกะจังอรุณสวัสดิ์ วันนี้เองก็เป็นแบบตัวจริงเหรอ?」
「ถึงจะน่าอาย…ยังปวดกล้ามเนื้ออยู่เลย…」
「แน่นอนทำท่านั่งเด็กผู้หญิงได้สมบูรณ์แบบขนาดนั้นเลยนี่นา ถ้าเป็นฉันทำท่าโพสนั่นไม่ได้หรอก」
「แต่ว่ามันค่อนข้างปวดเลยนะฮะ?」
「ถ้าอย่างนั้นก็ต้องรีบถ่ายทำให้เสร็จเร็วๆสินะ มาพยายามไปด้วยกันเถอะ」
「ฮะ!」
หลังจากนั้นเพราะคุ้นชินแล้วเลยจดจำท่าโพสได้อย่างสมบูรณ์ และทำออกมาได้โอเคในทันที
ทว่าพอนั่งท่าเด็กผู้หญิงมันก็ปวดขึ้นมาดังนั้นเลยพยายามอดทนไว้ละ
——
「ครับเท่านี้การถ่ายทำก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว! เหนื่อยหน่อยนะ! (อย่างที่คิดมีแค่ท่านั่งเด็กผู้หญิงที่ดูเซ็กซี่…คงเพราะอดกลั้นความเจ็บไว้ไม่ผิดแน่ล่ะมั้ง?)
「เหนื่อยหน่อยนะฮะ!」
「ด้านวิดีโอทางบริษัทของเราจะตัดต่อและส่งข้อมูลวิดีโอให้เพราะงั้นถ้าได้รับข้อมูลแล้วด้านการอัพโหลดลงYotubeก็ขอฝากด้วยนะ」
「ฮะ!」
จากนั้นหลังจากที่ผมออกจากสตูดิโอ ก็กลับไปที่ห้องที่อิโตซังอยู่
「เหนื่อยหน่อยนะ ยูกิคุง」
「อิโตซัง เหนื่อยหน่อยนะครับ!」
「ในที่สุดก็ถ่ายทำเสร็จแล้ว การถ่ายทำเป็นยังไงบ้าง?」
「ถึงจะเคยถ่ายรูปมาก่อน แต่วิดีโอมันขยับได้เพราะงั้นจนกว่าจะออกมาโอเคเลยใช้เวลาเหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจเลยละครับ…」
「อา ก็อาจจะเป็นงั้นจริงๆละนะ ไม่ว่าอันไหนเวลาที่ใช้ควบคุมก็ไม่เปลี่ยนแต่ว่าการถ่ายทำมูฟวี่ที่มีการเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องก็อาจจะเหนื่อยเนอะ」
「แต่ว่าก็เป็นประสบการณ์ที่ดีครับ!」
「งั้นเหรอ เป็นเรื่องที่ไม่ค่อยได้มีประสบการณ์บ่อยๆนี่นะ」
「ก็เป็นงั้นจริงๆนะครับ อย่างการที่ผมทำเรื่องแบบนี้ได้ถ้าบอกผมเมื่อ1ปีก่อนละก็คงไม่อยากจะเชื่อแน่นอนครับ」
「ก็จริง ฉันเองถ้าบอกว่ามีเด็กผู้ชายน่ารักเหมือนอย่างยูกิคุงกับตัวเองเมื่อ1ปีก่อนก็คงไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันละนา…」
「อู…อย่างน่ารักเนี่ย…เรื่องนั้น…」
「น่ารักจริงๆแหละ!」
「ขะ ขอบคุณมากครับ…ตอนนี้จะไปลบเมคอัพออกครับ!」
「เพราะอายก็เลยน่ารักยังไงล่ะ」
และพอลบเมคอัพออกแล้วอิโตซังก็ช่วยมาลงผมที่บ้าน
และทันทีก่อนที่จะถึงบ้านอิโตซังก็
「ถึงจะไม่รู้ว่าโอกาสแบบนี้จะมีอีกไหมแต่ว่า ฉันจะคอยเชียร์ยูกิคุงนะ! ตั้งตารอวันที่จะได้ทำงานด้วยกันอีกครั้งเลยละ!」
พูดแบบนั้นกับผม
ช่วยสอนเรื่องอะไรหลายๆให้ผมที่ไม่รู้ซ้ายรู้ขวา
จะขอบคุณเท่าไหร่ก็ไม่พอนะเนี่ย
「ครับ! ผมเองถ้าได้ร่วมงานกันอีกครั้งก็จะดีใจมากครับ!」
ผมพูดแบบนั้นจากก้นบึ้งของหัวใจ
「ถ้าอย่างนั้นยูกิคุงขอบคุณสำหรับความเหนื่อยยาก!」
「ครับ! อิโตซังเองก็ขอบคุณที่มารับส่งในช่วง3วันเช่นกันครับ!」
และแล้วรถก็จอดที่บ้านของผม งานในช่วงเวลา3วันของผมได้สิ้นสุดลงแล้ว
