233 สองวันก่อนถึงเทศกาลฤดูหนาวในสองสัปดาห์ต่อมา ส่วนหลัง
“เอาจริงเรอะ……！”
เรือเดี่ยวขนาดใหญ่สำหรับขนส่งฉุกเฉินและทหารจักรกลสองเครื่องเข้ามาช่วยเหลือยกทหารจักรกลของไควท์ที่ไม่สามารถยืนได้อีกแล้ว
ไควท์เปิดเกราะหน้าด้วยร่างกายที่ต้องคลานคลานออกมา เขามองไปที่ขาซ้ายที่ได้รับความเสียหาย……ของทหารจักรกลของตัวเอง
“อุว๊ากกกกก โกหกใช่ไหมมมมม……！ ความรู้สึกนั้น ลวดเอ็นเวทมนตร์หักอย่างแน่นอน……！”
ว่าไปแล้ว ฉันก็ได้ยินมาว่าเมื่อนักเรียนทหารจักรกลได้รับมอบทหารจักรกลของตัวเอง พวกเขาก็มีภาระต้องซ่อมแซมมันด้วยตัวเอง
หรือก็คือ ความเสียหายนั้นไควท์จะต้องเป็นผู้ลงมือซ่อมแซมด้วยตัวเอง
……ดูจากท่าทีที่คร่ำครวญอย่างหนัก ดูเหมือนว่าอาการจะสาหัญน่าดู ขอโทษสำหรับความสูญเสียแล้วกัน
“ต่อไปก็ฉันกับซิลซามะเน๊ะ
“อ้า”
เหล่าเด็กหลักสูตรเก็บกวาดกำลังกอดกันอย่างมีความสุข ส่วนไควท์ก็ห่อไหล่และจากไปพร้อมกัยทหารจักรกล
ฉันมองไปที่พวกเธอ การต่อสู้รอบที่สอง ระหว่าง ซิลเลน กับ อีเจียนกำลังจะเริ่มต้นขึ้น แต่――
“ฉันจะไม่ขับ”
หลังจากกลุ่มที่ต่อสู้รอบแรกถอยออกมา เมื่อพวกเราพร้อมสำหรับการต่อสู้ในรอบที่สอง อีเจียน・โลจิสก็ประกาศอย่างชัดเจน
“ไม่ส่าสถานการณ์จะเป็นแบบไหน พวกเราเหล่าหลักสูตรทหารจักรกลก็ไม่สามารถใช้ทหารจักรกลเล็งอาวุธไปที่ซิลซามะได้ ต่อให้จะเป็นเพียงอาวุธที่ยิงได้เพียงกระสุนเวทมนตร์ก็ตาม”
ไม่มีความลังเลในคำพูดที่กล้าหาญของอีเจียน
พวกเขาอาจจะตัดสินใจทำเช่นนี้ตั้งแต่ต้น
“ซิลซามะเป็นเชื้อพระวงศ์ ไม่ว่าจะเป็นการฝึกซ้อมหรือการแข่งขัน นั่นคือข้อเท็จจริงที่จะไม่มีวันสั่นคลอน
ถ้าเป็นระหว่างทหารจักรกลก็ไม่เป็นไรหรอก แต่ครั้งนี้เป็นทหารจักรกลกับร่างกายมนุษย์ การต่อสู้แบบนี้ไม่ดี แม้ว่าทั้งสองฝ่ายจะยินยอมตกลงร่วมกันแล้วก็ตาม แต่ไม่มีทางรู้เลยว่าอุบัติเหตุแบบไหนจะเกิดขึ้นบ้าง อาจทำให้ได้รับบาดเจ็บได้
อาจมีประเด็นยุ่งยากไปหาคุณด้วย
ประเด็นของฉันอาจทำให้ท่านรู้สึกว่าไม่ได้รับการยอมรับในฐานะนักบิน
แต่เหนือสิ่งอื่นใด ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นยังไง มีคนจะถูกตั้งข้อหาก่ออาชญากรรม นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันไม่สามารถต่อสู้กับท่านในสภาพนี้ได้”
นั่นเป็นเหตุผลที่ อีเจียนเสนอวิธีอื่นในการจัดการเรื่องนี้
“โปรดเอาชนะทหารจักรกลไร้คนขับของฉันแทน หากทำได้ ซิลซามะก็เป็นผู้ชนะ แต่หากทำไม่ได้ก็จะเป็นฝ่ายแพ้――ไม่ว่าท่านจะยอมรับข้อเสนอนี้หรือไม่ก็ตาม ฉันก็ไม่มีความตั้งใจที่จะขึ้นขับทหารจักรกล”
……ฟุมุ เข้าใจแล้ว
“ซิลเอายังไง？”
“เราไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยอมรับล่ะนะ”
คำตอบของซิลก็เช่นกัน ไม่มีทั้งความลังเลใจหรือความสับสนเลย
“เราไม่สามารถปล่อยให้อนาคตของนักหลักสูตรทหารจักรกลได้รับผลกระทบจากแค่การย้ายของเราได้ คิดว่ารูปแบบนี้ก็ดีพอแล้ว”
งั้นเหรอ
ฉันอยากเห็นซิลเลนต่อสู้กับทหารจักรกลแล้วเอาชนะมาได้ แต่ฉันคิดว่ามันคงหลีกเลี่ยงไม่ได้เช่นกัน
――นอกจากนี้ มันขึ้นอยู่กับวิธีคิดของคุณด้วย
อย่างเช่นว่าต่อให้ทหารจักรกลจะยืนตัวตรงอยู่เฉย ๆ ก็ตาม แต่แค่เกราะแค่น้ำหนัก ก็ไม่ใช่สิ่งที่คน ๆ เดียวจะสามารถไปสู้ด้วยได้แล้ว
หากคุณไม่สามารถเอาชนะสิ่งนี้ได้ มันก็เป็นการต่อสู้ที่ไม่ประสบความสำเร็จแล้วล่ะ
“ทว่าดีแล้วใช่ไหม？”
ซิลเลนกระแทกพื้นด้วยปลายหอกส่วนตัวของเธอดังกึกก้อง
“――แค่ทำให้ขยับได้ เราก็จะชนะใช่ไหม แต่เรามองเห็นชัยชนะโดยไม่ต้องพยายามเลย”
“――ไม่สำคัญ อันที่จริง ได้โปรดแสดงให้ฉันเห็นที ……ฉันเองก็ไม่เชื่อว่าทหารจะยอมออกจากหลักสูตรทหารจักรกลด้วยตนเองเช่นกัน หากท่านมีเหตุผลในการจากไป ฉันอยากให้พิสูจน์สิ่งนั้น”
ผลการต่อสู้ เป็นไปตามที่ซิลเลนประกาศไว้
สิ่งนี้ทำให้――ไม่มีเสียงเชียร์จากนักเรียนที่ดูอยู่
ฉันแน่ใจว่ามันเป็นเพราะมันเป็นภาพที่ไม่น่าเชื่อ
“――เป็นผลลัพธ์สูงสุดที่เราทำได้ด้วยพลังในปัจจุบันแล้ว แต่พูดตามตรง มันเป็นแค่ความบังเอิญเท่านั้น”
นั่นคือสิ่งซิลเลนพูดในภายหลังจากที่ได้แทงออกไปด้วยสุดหัวใจและจิตวิญญาณของเธอ――ทะลวงเข้าไปในเกราะหน้าของทหารจักรกลของอีเจียน
ทะลวงเข้าไป
ถีบพื้นด้วยเท้าให้ก้าวไปข้างหน้า ก้าวต่อไปข้างหน้า และเจาะเข้าไปด้วยน้ำหนักและ「คิ」
ทั้งความเร็วของการแทง ทั้งการเปลี่ยนแปลงของน้ำหนัก ทั้ง「คิ」แรงผลักดันที่ใส่พลังทั้งหมดของซิลเลนที่ก้าวมาจนถึงตอนนี้ ทำให้ทหารจักรกลลอยและเอียงไปด้านหลังอย่างเห็นได้ชัด
สำหรับซิลเลนที่ดูเหมือนเด็ก น้ำหนักที่แตกต่างกันไม่ใช่แค่สองเท่า แต่มากกว่าสิบถึงยี่สิบเท่า
ไม่ว่าแรงผลักดันของเธอจะทรงพลังแค่ไหน ก็ไม่มีทางที่จะทำให้ลอยได้
ไม่เพียงแต่ผู้ที่คุ้นเคยกับทหารจักรกลเท่านั้น แต่ยังรวมถึงนักเรียนที่มีส่วนเกี่ยวข้องทหารจักรกลแม้เพียงเล็กน้อย สถานการณ์ปัจจุบันคงดูค่อนข้างแปลกมากทีเดียว
เสียงที่ดังขึ้นล่าช้าไม่ใช่เสียงเชียร์ แต่เป็นเสียงพึมพำของความไม่เข้าใจ
――อืม
“ก็ไม่เลวเท่าไหร่”
การต่อสู้ของหลักสูตรเก็บกวาด การต่อสู้ของซิลเลน
แม้ว่าจะค่อนข้างแตกต่างไปจากที่ฉันคาดไว้――แต่ไม่ว่าฝั่งไหนก็ค่อนข้างคุ้มค่าที่ได้ดู
ผลลัพธ์ค่อนข้างแตกต่างไปจากที่คาดไว้
“ไม่จริง เรื่องแบบนี้……”
“ไม่อยากจะเชื่อเลย นี่ข้ากำลังฝันอยู่ใช่หรือเปล่า？”
“……นี่คือปัญหา”
ในเมื่อเป็นข่าวลือที่นักเรียนทุกคนรู้ ดังนั้นจึงไม่มีทางที่จะไม่ผ่านไปถึงเหล่าครูได้
พวกผู้ใหญ่ที่โรงเรียนทหารจักรกลกำลังเฝ้าดูจากห้องหนึ่งในอาคารเรียนเพื่อจะได้อธิบายให้ใครสักคนทราบในกรณีที่เกิดปัญหาได้
พูดไปแล้วนี่คืองานเบื้องหลังของอาคาชิ
พวกครูตัดสินใจดูจากนอกสนาม เพราะพวกเขาได้รับการพูดคุยล่วงหน้าแล้วว่า「พวกเราตัดสินใจที่จะทำอะไรเช่นนี้ โปรดอย่าขวางทาง」
――ยังไงก็ตาม แม้ว่าทหารจักรกลกับมนุษย์ธรรมดาจะต่อสู้กัน แต่ก็ไม่มีทางที่มันจะเป็นการต่อสู้
เนื่องจากพวกเขาคิดว่าการต่อสู้ได้รับการตัดสินตั้งแต่ต้นแล้ว จึงไม่มีเหตุผลที่จะต้องลุกเข้าไปแทรกแซง
แม้จะยังไม่ชัดเจน แต่เนีย・ลิสตันดูเหมือนว่าจะพิเศษนิดหน่อย――แต่ เนื่องจากครั้งนี้หลักสูตรเก็บกวาดกับซิลเลนเป็นผู้เข้าร่วม จึงทำให้คิดกันว่าผลลัพธ์จะไม่มีทางเปลี่ยนแปลงไปแน่นอน
ทว่า เมื่อฝาเปิดออก ทุกคนก็ต้องรู้สึกประหลาดใจที่เห็นการพ่ายแพ้สองครั้งติด
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในการต่อสู้รอบที่สองของซิลเลน แต่การพ่ายแพ้ให้กับหลักสูตรเก็บกวาดก็ถือเป็นเหตุการณ์ใหญ่มากเช่นกัน
ทหารจักรกลนั่นแข็งแกร่งมาก
ไม่มีทางที่จะแพ้ใคร
มันจะเป็นเหตุการณ์ที่สั่นคลอนรากฐานของสิ่งที่เราเชื่อกันว่าเป็นเรื่องจริงมาเป็นเวลานาน
“――โอยะ？”
ทหารจักรกลทั้งสองเครื่องที่ปรากฎตัวออกมาตั้งแต่แรกก็ได้เสร็จสิ้นหน้าที่แล้ว แต่ในตอนที่คิดว่าจบแล้วนั้นเอง ――คราวนี้ เป็นทหารจักรกลที่มีเครื่องหมายสีแดงบนหัวปรากฏตัวขึ้น
เครื่องหมายสีแดงนั้นได้รับอนุญาตให้ติดเฉพาะท็อปของนักเรียนหลักสูตรทหารจักรกลเท่านั้น หรือก็คือสัญลักษณ์ของตัวแทน
ดูจากการเคลื่อนไหวแล้ว น่าจะเป็นทหารจักรกลของนักเรียนชั้นปีที่เก้า ซีเกลน・เกต
คราวนี้เป็นเด็กผู้หญิงผมสีขาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าทหารจักรกลของซีเกลนที่ยืนอยู่กลางศูนย์ฝึก
สามารถเข้าใจได้ทันที
นั่นคือเนีย・ลิสตัน นักเรียนต่างชาติจากอาณาจักรอาร์ตัวร์ ทำให้เกิดความปั่นป่วนบางอย่าง
“……ไม่จริงน๊า……！”
พวกครูกำลังรอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป――แจ่ทันทีที่ทั้งสองเผชิญหน้ากัน ก็รู้ได้ทันทีว่าจะเกิดอะไรขึ้น
เครื่องของซีเกลน บนแขนซ้าย……มีปืนใหญ่จักรกลรุ่นเก่าที่นักบินประจำการมอบให้เขาเพื่อการฝึก และในมือขวาถือแท่งเหล็กรูปดาบที่ใช้ในการฝึกฝน
ในทางกลับกัน นักเรียนต่างชาติไม่มีอาวุธใด ๆ เลย นอกเหนือจากการถืออุปกรณ์ตรวจจับที่มีไว้ตรวจจับกระสุนเวทมนตร์ไว้บนหลังเท่านั้น เธอไม่มีอาวุธอย่างสมบูรณ์แบบ
ทหารจักรกลกับมนุษย์ที่มีเลือดเนื้อ
และยังเป็นเด็กผู้หญิงอีกด้วย
ด้วยองค์ประกอบที่ไม่สมเหตุสมผล――การต่อสู้ที่ไม่คาดคิดก็ได้เริ่มต้นขึ้น
ทั่วทั้งโรงเรียน
เหล่าครู
คนนอกที่แอบดู ทั้งหมดล้วนประหลาดใจ
เธอหลบหลีกกระสุนเวทมนตร์ที่ยิงจากระยะใกล้ด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อได้
แม้ว่ามันจะมีวัตถุประสงค์ไว้เพื่อการฝึก แต่แท่งเหล็กที่ถูกเหวี่งไปมาก็แรงพอที่จะฆ่าคนได้ เธอก็ยังสามารถหลบไปมาได้ด้วยความคล่องแคล่ว
ไม่ว่าจะเข้าใกล้หรือถอยให้รักษาระยะห่าง……เด็กหญิงผมขาวก็จะอยู่ในระยะโจมตีของทหารจักรกลเสมอ
ทหารจักรกลเนื่องจากน้ำหนักของพวกมัน เมื่อเทียบกับมนุษย์แล้ว ความคล่องตัวของพวกมันนับว่าด้อยกว่า
ทว่า การเคลื่อนไหวในฉับพลันนั้นก็ยังเร็วมากอยู่ดี
หากกดดันใครบางคนด้วยการข่มขู่แบบนั้น ปกติถ้าเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาก็คงจะหวาดกลัวหรือหดตัวลีบไปแล้ว
ยังไงก็ตาม――สาวน้อยที่อยู่ด้านล่างนั่น กำลังต่อสู้ราวกับกำลังเล่นอยู่ กำลังเล่นกับทหารจักรกล
ในที่สุดเครื่องซีเกลนก็หยุดเคลื่อนไหว
เกราะด้านหน้าเปิดออก และซีเกลนก็ลงมา
――อาจเป็นขีดจำกัดของการทำงานแล้ว ในการฝึกฝนทหารจักรกลจะไม่ได้รับอนุญาตให้บรรทุกเชื้อเพลิงได้มากนัก หากขยับรุนแรงขนาดนั้น ก็จะไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ในเวลานาน
รอบที่สาม ไม่ว่าจะมองยังไงก็คงเป็นชัยชนะของเนีย・ลิสตัน
――เธอแสดงการเคลื่อนไหวอย่างง่ายดายมาก หากเธอหันมาเป็นฝ่ายรุก……
――ไม่ไม่ ไม่มีทางที่มนุษย์ที่มีเลือดเนื้อจะสู้กับทหารจักรกลได้……
เมล็ดพันธุ์แห่งความสงสัยถูกหว่านไว้ในตัวทุกคนแล้ว
ในไม่ช้าเหตุการณ์นี้จะลอยไปเข้าหูบุคคลสำคัญของมาเวเลียและราชา
“――นั่นคือของจริง”
“――อ้า เรื่องตอนนั้นฟังดูเหมือนเป็นเรื่องตลก แต่ดูเหมือนจะไม่ตลกเลย”
“――เมื่อท่านผู้บัญชาการกลับมากรุณารายงานทันที”
และ นักบินประจำการที่แอบมากันอย่างลับ ๆ ……เหล่านักบินที่ควรถูก「แมลงฆ่า」ที่ป้อมด้านตะวันออก ก็เฝ้าดูอย่างใกล้ชิดด้วยเช่นกัน
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ
