254 พบกันในห้องใต้ดิน (ความสงสัย)
“――มีใครอยู่หน้าบ้าน？”
ระหว่างทางกลับบ้านจากโรงเรียนทหารจักรกล ฉันก็เห็นว่ามีหญิงชราคนหนึ่งยืนอยู่หน้าคฤหาสน์ที่ฉันเช่าอยู่
เมื่อฉันเรียกซิลเลนที่เดินกลับบ้านด้วยกันด้วยน้ำเสียงปกติ、เธอก็ก้มหัวลงอย่างน่าประหลาด
“ต้องขออภัยอย่างจริงใจด้วยค่ะที่ทำท่าทางด้อม ๆ มอง ๆ เข้าไปในคฤหาสน์เช่นนี้ ไม่ทราบว่าใช่เนีย・ลิสตันซามะหรือไม่คะ？”
“เอ๋”
“ดิฉันเป็นข้ารับใช้ของคุณนายแมริการ์ริตี้・โคลค่ะ”
แมริการ์ริ？
“――เนียก็เคยเจอมาแล้วไง？ คุณนายที่คฤหาสน์ฝั่งตรงข้ามถนน”
ซิลเลนเข้ามากระซิบ และพยักหน้า
“ของที่ได้รับมาก่อนหน้านี้ยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ ต้องขอขอบคุณด้วยใจจริง ไม่ทราบว่าคุณนายเป็นเช่นไรบ้างคะ？”
――ฉันพบว่าในช่วงวันหยุดฤดูร้อนคนรับใช้ของฉันกับคนรับใช้ของคฤหาสน์ฝั่งตรงข้ามได้สร้างสายสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน
คุณนายผู้เป็นนักเทศนาขั้นสุดยอดที่อยู่ฝั่งตรงข้ามถนนมาจากตระกูลโคล ดูเหมือนว่าเธอจะเกษียณตัวเองแล้ว และได้พาข้ารับใช้ที่อยู่ด้วยมาเป็นเวลานานมาอยู่ด้วย
พูดอีกนัยหนึ่ง ผู้อยู่อาศัยที่อาศัยอยู่ที่นั่นมีอายุมากกว่าบ้านที่อาศัยอยู่
ในวันหนึ่ง ข้ารับใช้คนหนึ่งมีเหตุบางอย่างที่ทำให้ต้องไปที่ไกล ๆ ยังไงก็ตามขาและหลังของเธอก็เจ็บ ทำให้ต้องหยุดอยู่กับที่ คนรับใช้ของฉันซึ่งผ่านมาพร้อมเครื่องจักรต้นแบบสามล้อ และก็ได้พาเธอนั่งรถไปด้วย นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น
นั่นคือจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ และพวกเขาก็ได้พัฒนาความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิด ทั้งออกรถสามล้อต้นแบบให้สาว ๆ ไปชอปปิ้งด้วยกัน และส่งสินค้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้กัน
ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่ามีความสัมพันธ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ในฐานะคนรับใช้ด้วยกัน――
ในช่วงวันหยุดฤดูร้อน เมื่อฉันแบ่งปันทาร์ตที่ทำจากผลไม้ของต้นไม้โลกไปให้ คุณนายคนนั้นก็มอบจดหมายขอบคุณอย่างเป็นทางการมาให้ พร้อมกับไก่ที่ดีที่สุดของมาเวเลียให้กับฉัน นั่นคือวิธีที่ที่ฉันพบว่าพวกเราก็มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันเช่นกัน
ดูเหมือนว่าการสนทนาระหว่างคนรับใช้กับคนรับใช้ในเวลาด้วยกันจริง ๆ ฉันเดาว่าพวกเขาคงไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ที่จะต้องบอกกับฉัน―― แต่เมื่อคุณนายโคลที่เป็นผู้นำตระกูลเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย เราก็มีความสัมพันธ์อย่างเป็นทางการเล็กน้อยระหว่างคฤหาสน์ทั้งสองหลัง
ม๊า ฉันทำลายกำแพงคฤหาสน์เธอมาสองครั้งแล้ว และได้รับการเทศนาอันยาวนาน ก็เลยหดไหล่กันนิดหน่อย
“ค่ะ ช่วงนี้คุณนายสบายดีค่ะ และไม่มีอาการปวดข้อใด ๆ ในร่างกายเลย และก็มีสุขภาพดีมากค่ะ”
นั่นเยี่ยมไปเลย
สุขภาพเป็นสิ่งล้ำค่าไม่ว่าคุณจะอายุน้อยหรือสูงวัย
“เช่นนั้นแล้ว……ดิฉันมีเรื่องที่อยากจะขอร้องท่านสักเล็กน้อยได้หรือไม่คะ แม้ว่าจะเป็นการหยาบคายก็ตามค่ะ ดังนั้นจึงได้รอให้ข้ารับใช้สักคนปรากฎตัวค่ะ”
หืม？ ขอร้อง？
“ฉันเข้าใจค่ะว่าคุณรู้สึกยังไง นั่นอร่อยมาก”
ฉันพูดแบบนั้นขณะที่เปิดประตูลูกรงเหล็ก เดินมุ่งหน้าไปตามเส้นทางสั้น ๆ ตรงเข้าคฤหาสน์ พร้อมกับซิลเลน
หลังจากได้ยินเรื่องราวจากคนรับใช้สูงวัย ก็ตัดสินใจให้เธอกลับไปก่อนสำหรับตอนนี้
「พรุ่งนี้เวลาประมาณนี้ ฉันจะบอกคนรับใช้ของฉันให้ไปพบคุณที่ประตู」เราสัญญาว่าจะพบกันใหม่พรุ่งนี้
“ม๊า ฉันเข้าใจอยู่หรอก แต่ก็นั่นล่ะ……”
――สำหรับคำขอ ในวันเกิดของคุณนายที่จะมาถึงในเร็ว ๆ นี้ เธออยากจะให้ทาร์ตแบบเดียวกับกับที่แบ่งปันให้กับเธอโดยสมาคมคนรับใช้ในช่วงปิดเทอมฤดูร้อน
ทาร์ตที่ทำจากผลไม้จากต้นไม้โลก
ส่วนใหญ่ถูกทำเป็นแยม แต่ก็มีบางส่วนใช้สำหรับทดลองทำเป็นทาร์ตและขนมหวานอื่น ๆ
อันที่จริงแล้ว แม้ว่าเราจะทำอะไรที่ปกติเราไม่ทำ เช่น เอาไปต้มน้ำเพื่อให้เจือจางรสชาติที่เข้มข้นลง มันก็เป็นสิ่งลึกลับที่ยังคงรักษารสชาติ รส และเนื้อสัมผัสไว้
แต่ถึงกระนั้นมันก็อร่อย
เดิมทีตั้งใจมอบให้กับคนรับใช้ แต่สุดท้ายมันก็ไปอยู่ในปากของคุณนายคนนั้น――นั่นคือที่มาของข้อความขอบคุณ
และดูเหมือนว่าคุณนายคนนั้นจะชอบมันมาก
ทว่า ฉันไม่มีอะไรจะให้เลยน๊า
ฉันสามารถออกไปเลือกหาของใหม่ ๆ ได้ในขณะที่ออกไปเล่นกับลิงนักรบ・หมีนักรบพร้อมกัน แต่มันก็ไกลไปหน่อย……
“แบบนี้ต้องออกไปยังดินแดนที่ยังไม่มีใครสำรวจอีกครั้งเพื่อที่จะได้เอามาอีกสินะ”
“ก็คงอย่างงั้นแหละเน๊ ฉันไม่รังเกียจที่จะออกไปเลือกเก็บมาอีก แต่ฉันไม่คิดว่าเพื่อคน ๆ นั้นแล้วจะต้องพยายามมากขนาดนั้นนี่สิ”
ทุกอย่างเริ่มต้นจากการแลกเปลี่ยนระหว่างคนรับใช้ล่ะ
ดูจากการที่เธอมาขอมันโดยไร้ความกังวล「แม้ว่าจะเป็นการหยาบคายก็ตามค่ะ」ฉันรู้สึกว่าเธอคงแค่เข้าใจว่ามันเป็นบางสิ่งที่สามารถทำได้ทันทีด้วยผลไม้ที่ซื้อในพื้นที่
แน่นอนว่าฉันไม่สามารถบอกได้ว่าผลไม้มาจากไหน ถ้ามีใครมาถามฉันก็คงลังเลเล็กน้อย แม้แต่กับซิลเลนก็ไม่ได้ให้คำอธิบายอะไรเลยนอกจาก「ฉันเก็บมาจากพื้นที่ที่ยังไม่มีใครสำรวจ」
“งั้นแล้วทางเลือกอื่นล่ะ？”
“ทางเลือก？”
“มีของอย่างอื่นอีกไหมที่คุณเอากลับมาพร้อมกัน นอกเหนือจากผลไม้พวกนั้น”
……？
ก็มีล่ะมั้ง？ เป็นของที่ทำให้ริโนกิสมีแรงจูงใจสำหรับการฝึกช่วงนี้？
…………
“……ก็กลับมาพร้อมกับน้ำผึ้งที่เข้มข้นอย่างเหลือเชื่อไม่ใช่เหรอ”
อะ จริงด้วย！ น้ำผึ้งไง！ ลืมไปได้ไงกัน！
“หรือว่าเกิดอะไรขึ้นกับสิ่งนั่นเหรอ？”
“ก็รู้สึกว่าซาคุมะกับริโนกิสกำลังเอาไปปลองผิดลองถูกเกี่ยวกับวิธีที่จะเอามาใช้น่ะ ฉันยังเจือจางมันในชาและดื่มทุกคืน แต่ฉันแน่ใจว่ายังเหลืออีกมากล่ะ เพราะว่าฉันไม่สามารถใช้โดยไม่เจือจางได้”
งั้นเหรองั้นเหรอ
มาลองทำตามคำแนะนำของซิลเลนผู้รอบรู้เรื่องเกี่ยวกับงานภายในคฤหาสน์มากกว่าฉันดีกว่า มาดูกันเถอะว่าพวกเราจะสามารถใช้น้ำผึ้งทำอะไรแทนผลไม้ได้ไหม
ละ แล้ว
ทันทีที่พวกเราไปเจอทั้งสองคน ซิลเลนก็ปิดตาฉันทันที
“――อะ คะ คะ คุณหนู……！？”
“――……ขะ ขออภัยที่แต่งกายเช่นนี้ครับ”
อืม
……อืม
“ซิล ฉันเคยเห็นมาหมดแล้ว ไม่เป็นไรหรอกนะ？”
“เป็นอย่างงั้นสินะ แต่นี่เป็นพิษต่อสายตาเด็ก”
แม้ว่าซิลเลนจะมีรูปลักษณ์ดูอ่อนเยาว์ไม่แตกต่างกันมากนัก แต่ในเวลาแบบนี้ก็ทำตัวได้สมอายุล่ะ
“――ชั่วโมงนี้พวกคุณกำลังทำอะไรอยู่ในคฤหาสน์ที่มีเด็ก ๆ เดินเตร่อยู่แถวนี้กัน”
“เอ๊ะ？”
“――โดยเฉพาะซาคุมะ ทำไมคนจากชิโนบาซถึงเกิดอาการหื่นกระหายขณะปฏิบัติหน้าที่ นั่นหมายความว่าอย่างไรกัน”
“หื่น……อะ ไม่ใช่นะคะっ！ เข้าใจผิดแล้ว！ นี่ไม่ใช่อย่างที่คิดนะคะ！”
“――ซิลซามะ。เนียโอโจ้ซามะ นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิดจริง ๆ นะครับ”
ม๊ายมีทาง……
“เป็นไปไม่ได้จริงไหม”
แม้ว่าฉันจะถูกปิดตา แต่ฉันก็มองเห็นทุกสิ่งได้อย่างสมบูรณ์แบบไปก่อนแล้ว
เครื่องแบบของสาวใช้ของริโนกิสที่ถูกแหวกออก และเสื้อผ้าที่ไม่เรียบร้อยของซาคุมะซึ่งปกติจะเห็นเขาอยู่แต่ในชุดสูทเนี๊ยบสมบูรณ์แบบเท่านั้น
――ฉันถามพกวเด็ก ๆ ว่าทั้งสองคนอยู่ที่ไหน และได้คำตอบว่าพวกเขามาพบกันที่โกดังใต้ดินที่ครั้งหนึ่งมือสังหารหลายคนเคยถูกคุมขังไว้ และเมื่อเปิดประตู……ก็คือภาพที่เห็นตอนนี้
“ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย นั่นคือความสัมพันธ์ที่ทั้งสองคนมีสิน๊า”
ฉันไม่ได้บอกว่ามันไม่ดี
ริโนกิสก็อยู่ในวัยที่เหมาะสมเช่นกัน จะคิดถึงเรื่องการแต่งงาน หรือต้องการคนรักก็ไม่แปลกอะไร แม้แต่ซาคุมะที่ยังหนุ่มแน่นเองก็เหมือนกัน ก็แปลกหากอยู่ด้วยกันแล้ว บางทีก็อาจตกหลุมรักกันได้ล่ะ
ทว่า อย่างที่ซิลเลนพูดไป คุณควรจะระมัดระวังอย่างมากในการทำอะไรก็ตามในชั่วโมงนี้ ควรไปทำมันอย่างลับ ๆ ในเวลากลางคืนสิ
“เข้าใจผิดแล้วค่ะ！ มีเหตุผลสำหรับเรื่องนี้อยู่ค่ะ！”
ท่าทีโวยวายของริโนกิสดูน่าสิ้นหวัง เป็นเรื่องปกติล่ะนะ ที่จริงแล้ว มันไม่เป็นไรหรอกนะสำหรับเธอที่จะอยู่ห่างจากฉันสักพักหนึ่ง
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบคุณ คุณนิรนาม กสิกรไทย X-2186 มาก ๆ ครับ
ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ
