259 เทศกาลส่งท้าย ส่วนแรก
――『อย่ามาแตะต้องกันเหมือนคนคุ้นเคยนะเจ้าลูกหมา หมาอย่างพวกแก รู้จักแต่การเอาข้าเหวี่ยงไปมาเพื่อฆ่าศัตรูเท่านั้น』
อาร๊า ปฏิกิริยาที่ดี
“นั่นคือ กำลังพูดกับฉันเหรอ？”
ฉันพยายามคุยกับเขาขณะยิ้ม
――『จะมีใครอีกนอกจากเจ้าน่ะ เฉพาะผู้ที่ข้าเห็นชอบเท่านั้นที่สามารถสัมผัสข้าได้ นอกเหนือจากนั่นจะต้องถูกกลืนหายไปในเปลวเพลิงสีแดงฉาน ข้าไม่มีเมตตาต่อเด็กหรอกนะ』
เห้ เข้าใจล่ะ
“จ๊า ถ้าอย่างงั้นฉันจะบอกคุณสองเรื่อง
เรื่องแรก ถ้าคุณร้องขอชีวิตของคุณ ฉันจะยกโทษให้คุณ
เรื่องที่สอง หากคุณวิ่งหนีหรือแสดงอาการหลบหนี คุณจะถูกหักโดยไม่มีคำถามใด ๆ
――โปรดจำไว้ให้แม่น ถ้าคุณไม่ทำตามคุณจะสูญเสียเท่านั้น”
โดยไม่รอได้ยินคำตอบ ฉันแค่พูดในสิ่งที่ต้องการพูดและออกห่าง ดาบศักดิ์สิทธิ์ รูจ ออเดอร์
“……”
“……”
เมื่อฉันหันกลับไป ลิวิเซลและซิลเลนก็มองมาที่ฉันด้วยใบหน้าแปลกประหลาด
เนื่องจากมีระยะห่างระหว่างเราเล็กน้อย ฉันไม่คิดว่าทั้งสองคนจะได้ยินสิ่งที่ฉันพูด……แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น คำพูดและการกระทำของฉันก็คงไม่สามารถเข้าใจได้
“พวกเรากำลังต่อสู้กันในเทศกาลฤดูหนาว ดังนั้นฉันเลยมาทักทายให้อ่อนโยนกับฉันด้วยน่ะ”
“……ระ เหรอ อืม”
“เนีย……หมายถึง ดาบศักดิ์สิทธิ์เป็นสมบัติประจำชาติของเมเวเลีย……」
อืม
แน่นอนว่าเขาปกป้องมาเวเลียมาเป็นเวลานาน
ยังไงก็ตาม นั่นก็เป็นเพียงเพื่อตัวเองเท่านั้น ไม่ใช่เพื่อประโยชน์ของผู้อื่นหรือประเทศชาติ
นั่นไม่ใช่ดาบต้องสาป
เป็นดาบศักดิ์สิทธิ์ที่สร้างประวัติศาสตร์ล่ะ
――ทว่ายังไงก็แล้วแต่ ในฐานะดาบศักดิ์สิทธิ์ เขาเป็นชั้นสาม
หากเป็นดาบศักดิ์สิทธิ์ชั้นสองก็จะไม่อ้วนขนาดนี้ และถ้าเป็นดาบศักดิ์สิทธิ์ชั้นหนึ่งล่ะก็เขาก็จะไม่มีความคิด「หาคนมาใช้」
แต่ก็น่าขัน เพราะว่าเป็นดาบศักดิ์สิทธิ์ชั้นสาม จึงกลายเป็นเหตุผลที่เขาอยู่รอดมาได้จนถึงตอนนี้
ชั้นหนึ่ง ชั้นสองที่ฉันรู้จักทั้งหมดน่าจะตายอย่างมีเกียรติกันไปหมดแล้ว
เพราะฉันชาติก่อนเป็นคนทำพังเองล๊า นั่นคือทั้งหมดที่สำหรับตอนนี้
――ดาบศักดิ์สิทธิ์ รูจ ออเดอร์เป็นดาบศักดิ์สิทธิ์อย่างแน่นอน
มันเป็นการแกว่งดาบศักดิ์สิทธิ์ เก้าร้อยเก้าสิบเก้า เล่มที่เกิดขึ้นในบทละครของเทพช่างตีเหล็ก สตีรามิรา
กาลครั้งหนึ่งดาบศักดิ์สิทธิ์ ……ถูกลิขิตให้ต่อสู้จนวาระสุดท้ายของชีวิต พวกเขาถูกกระจายไปยังส่วนต่าง ๆ ของโลกนี้ หลังจากข้ามผ่านเก้าร้อยเก้าสิบเก้าเล่มจนเหลือเพียงเล่มสุดท้ายที่ได้กลายเป็น「ราชาแห่งพันดาบศักดิ์สิทธิ์・ดาบราชาศักดิ์สิทธิ์」
ดาบบางเล่มถูกใช้เพื่อสังหารราชาปีศาจ
ดาบบางเล่มถูกใช้เพื่อฆ่ามังกรปีศาจ
ดาบบางเล่มถูกใช้เพื่อฆ่าเทพเจ้า
ดาบศักดิ์สิทธิ์ที่ผู้ใช้หยิบขึ้นมา ไม่ว่าจะเป็นผู้กล้า หรือแชมป์เปี้ยนแห่งยุคนั้น ต่างย้อมดาบด้วยเลือดสด เพิ่มความแวววาวอันศักดิ์สิทธิ์
หลายร้อยปีผ่านไปตั้งแต่นั้นมา หากสิ่งต่าง ๆ ยังคงดำเนินต่อไป ดาบศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มั่นคงเล่มหนึ่งจะถูกนำมาใช้ตามแผน
ดาบศักดิ์สิทธิ์มากกว่าหกร้อยเล่มจากทั่วทุกมุมโลกมารวมตัวกันเพื่อต่อสู้ การเข่นฆ่าระหว่างดาบศักดิ์สิทธิ์ใน「สงครามดาบศักดิ์สิทธิ์」――คงไม่มีบันทึกไว้ในหนังสือประวัติศาสตร์ใด ๆ ที่จะเปิดเผยว่าเคยมีการฆ่ากันเองระหว่างดาบศักดิ์สิทธิ์ ไม่มีใครสามารถพิสูจน์ได้อีกต่อไป
ดาบศักดิ์สิทธิ์ รูจ ออเดอร์นี่อาจเป็นหนึ่งในเล่มที่รอดมาได้จนถึงตอนนี้ เพราะไม่ได้เข้าร่วมด้วย
ท้ายที่สุดแล้วดาบศักดิ์สิทธิ์ที่เข้าร่วม ก็โดนฉันในชาติก่อนหักจากปลายด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง
นั่นสนุกมากเลยน๊า
ม๊า ฉันสนุกมากเกินไปจนสร้างความโกรธเคืองให้กับสตีรามิรา ร่างกายและจิตวิญญาณของฉันเกือบจะถูกผลักเข้าสู่ดาบศักดิ์สิทธิ์อันน่าเบื่อ
ในยุคนี้มีดาบศักดิ์สิทธิ์กี่เล่มที่รอดมาได้กันน่ะ
――ม๊า เอาไว้ถามทีหลัง ถ้ดาบศักดิ์สิทธิ์ รูจ ออเดอร์ร้องขอชีวิต
ลิวิเซลกับซิลเลนมองมาที่ฉันโดยไม่สามารถพูดอะไรได้ ขณะที่ฉันหัวเราะขณะนึกถึงอดีตอันไกลโพ้นที่แสนจะเหลือเชื่อ
ผ่านไปไม่กี่เดือนตั้งแต่คืนนั้นเป็นต้นมา
เมื่อวันเกิดของฉันก็มาถึง ร้านค้าสาขาของบริษัทเซโดนีก็ได้จำหน่ายรถสองล้ออย่างเป็นทางการ
ในที่สุดการพัฒนาม้าจักรกลก็เป็นรูปเป็นร่างแล้ว
และในที่สุดข่าวลือที่แพร่สะพัดว่าเครื่องของผู้บัญชาการ「สุนัขปีศาจเรดแลนด์」จะเข้าร่วมก็เป็นเรื่องจริง เทศกาลฤดูหนาวที่มีชื่อเสียงอย่างสูงอยู่แล้วก็กำลังเริ่มเป็นประเด็นร้อนมากขึ้นไปอีก
ตามที่วางแผนไว้ บุคคลสำคัญจากอาณาจักรอาร์ตัวร์ จักรวรรดิแว็ง เดอ ครุช และประเทศอื่น ๆ โดยรอบก็ได้รับเชิญ
แม้ว่าจะน่ากังวลเล็กน้อยในฐานะชาวต่างชาติ แต่น่าประหลาดใจที่ได้รับการต้อนรับจากทั่วทั้งอาณาจักรมาเวเลีย แม้แต่ชาวมาเวเลียที่ควรจะเกลียดชาวต่างชาติก็ยังรู้สึกตื่นเต้น
ชาวมาเวเลียจำนวนมากมารวมตัวกันที่ท่าเรือเหาะ และต้อนรับราชวงศ์และขุนนางที่ออกมาจากเรือเหาะที่มีตราสัญลักษณ์ของแต่ละประเทศด้วยเสียงดังก้อง
ฉันเชื่อว่าความสามารถในการสร้างบรรยากาศที่อบอุ่นผ่านการบิดเบือนความรู้สึกแบบนี้เป็นผลมาจากทักษะและการเตรียมตัวทางการเมืองที่ยอดเยี่ยม
ไม่ใช่กรณีที่คนอย่างฉันที่จู่ ๆ ก็ปรากฎตัวมา และไม่ได้รับการต้อนรับ ครั้งนี้ชาวต่างชาติได้รับการต้อนรับเป็นแขกของรัฐ
จริง ๆ แล้วในหมู่พวกเขามีเจ้าชายลำดับที่สอง ฮิเอโร่・อาร์ตัวร์ที่มาในฐานะผู้ส่งสารจากอาณาจักรอาร์ตัวร์อยู่ด้วย
อันที่จริง ฉันรู้สึกประหลาดใจที่ได้ยินว่ามีทีมงานถ่ายทำพร้อมกล้องเข้าร่วมด้วย
――ม๊า ฉันแน่ใจว่าราชา และลิวิเซลต่างทำงานอย่างหนักเพื่อฉัน คุ้มค่ากับการให้พวกเขาหยิบยืมสิ่งต่าง ๆ ……ไม่สิ ฉันอยากจะกล่าวขอบคุณอย่างจริงใจโดยไม่ต้องพูดสิ่งที่ขัดกันเช่นนี้
เครื่องของผู้บัญชาการเข้าร่วม เชิญชวนชาวต่างชาติ
ในช่วงปลายปีของมาเวเลียมีความตื่นเต้นในระดับที่ไม่เคยมีมาก่อน
――และแล้ววันแห่งเทศกาลฤดูหนาวก็มาถึง
ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่ามีสนามกีฬาขนาดใหญ่อยู่ติดกับทางออกจากเมืองหลวงของมาเวเลีย
ฉันรู้สึกประหลาดใจมาก เพราะว่าฉันเคยไปทางตะวันออกบ่อยครั้ง แต่ฉันไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับทิศตะวันตกมากนัก มันเป็นอาคารที่ใหญ่กว่าและน่าประทับใจกว่าสนามฝึกซ้อมของโรงเรียนทหารจักรกล
ที่นี่เป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ที่ปกติใช้สำหรับฝึกทหารจักรกล และห้ามบุคคลทั่วไปเข้าชม
ทว่า วันแห่งเทศกาลฤดูหนาวเป็นอีกเรื่องหนึ่ง
โดยจะเปิดให้บุคคลทั่วไปเข้าชมเป็นเวลาหนึ่งวันเพื่อรับชมการต่อสู้กันของทหารจักรกล และชาวมาเวเลียทุกคนสามารถเข้ารับชมได้
ชาวมาเวเลียกล่าวไว้ว่า「หากไม่ได้ดูสิ่งนี้เท่ากับไม่สามารถเข้าสู่ปีใหม่ได้」แบบนั้น
ปีที่แล้วมีเรื่องที่เกี่ยวข้องกับแมลงมากมายทำให้ไม่มีนักบินประจำทางการเข้าร่วม แต่เป็นนักเรียนจากโรงเรียนทหารจักรหลแทน
แม้ว่าการเคลื่อนไหวของพวกเขาจะด้อยกว่านักบินประจำการ แต่ท่าทางที่ขาดการขัดเกลาและความหยาบของพวกเขาก็ดูสดใหม่ และนั่นคือสิ่งที่ทำให้น่าตื่นเต้นมาก
นั่นเป็นเหตุผลว่ามีการตัดสินใจแล้วว่าให้พวกเขาจะเข้าร่วมในฐานะอันเดอร์การ์ดในปีนี้เช่นกัน
ฉันกับริโนกิสอยู่ในห้องรอของสนามกีฬาดังกล่าว
“――นี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้พบกันก่อนเกมเริ่มขึ้น ก่อนหน้านั้นมีบางอย่างที่เราอยากจะพูด”
และก็ทีลิวิเซลมาเยือน
หลังจากการแข่งขันหลายรอบระหว่างนักบินทหารจักรกลฝึกหัด และระหว่างนักบินประจำการไปแล้ว การแข่งขันรอบสุดท้ายจะเป็นระหว่างฉันกับเครื่องของผู้บัญชาการที่ขับโดยลิวิเซล
ช่วงนี้เขาไม่ได้มาที่คฤหาสน์เพื่อฝึกฝนมาสักระยะแล้ว ดูเหมือนจะเป็นการเตรียมตัวที่จะต่อสู้กับฉัน
เข้าใจล่ะ ดูเหมือนว่าเขากำลังอยู่ระหว่างการฝึกพิเศษในฐานะทหารจักรกล ใบหน้าของเขาแสดงให้เห็นถึงความมั่นใจว่าเขาได้ทำสิ่งที่ควรทำแล้ว
“ฉันเข้าใจอยู่แล้ว ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ออมมือให้ ต่อให้จะไม่บอกฉันก็ตาม”
ฉันเดาว่าเขามาที่นี่เพื่อพูด「อยากให้คุณต่อสู้อย่างสุดกำลัง」กล้าหาญดีถึงจะรู้ความสามารถอยู่แล้วน๊า ฉันจะทำทุกอย่างที่เขาต้องการโดยไม่ต้องบอกกล่าว
“ไม่ใช่อย่างงั้น――”
ลิวิเซลพูดด้วยสีหน้ามั่นใจเต็มเปี่ยม
“เราอยากจะขอให้เธอออมมือให้ด้วย ถ้าเป็นไปได้ ช่วยตัดสินเรื่องนี้ด้วยการทำเป็นว่าเธอชนะหลังจากการต่อสู้อย่างหนักได้ไหม？”
…………
ทำไมถึงพูดแบบนั้นด้วยสีหน้ามั่นใจล่ะ
“ก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ ยิ่งฝึกมากเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้ว่าเอาชนะเนียไม่ได้ล่ะนะ ……อันที่จริง พอผ่านไปได้ครึ่งทาง เราก็เริ่มเข้าใจถึงความแตกต่างในความสามารถ แน่ใจเลยว่าเราจะแพ้ด้วยหมัดเดียวหรือสองหมัด”
……ฟุมุ งั้นเหรอ
ลิวิเซลแข็งแกร่งขึ้นมากจนสามารถเห็นความแตกต่างในความสามารถระหว่างเขาและฉันได้แล้วสินะ หนึ่งหรือสองหมัด นั่นเป็นคำทำนายที่เฉียบแหลมเลยไม่ใช่หรือ
“ออมมือสิเน๊……ฉันก็ไม่รังเกียจที่จะทำหรอกนะ”
ฉันไม่สนใจเรื่องจะชนะหรือแพ้ ตราบใดที่ฉันสามารถเอาชนะได้เสมอ
……หมายถึง ไม่ว่าผลการแข่งขันจะชัดเจนแค่ไหน หากฉันจะทำแบบนั้น ฉันก็อยากจะสร้างความบันเทิงและปลุกเร้าผู้ชมให้มากที่สุด
แทนที่จะเล่นเกมน่าเบื่อ แบบนั้นดีกว่ามาก ก็เพื่อกันและกันเช่นกัน
นอกจากนี้ ลิวิเซลยังเป็นราชาองค์ต่อไปอีกด้วย
หากเขาพ่ายแพ้อย่างง่ายดาย ความคิดเห็นของประชาชนจะเอนเอียงไปจากการเคลื่อนไหวครั้งแรกที่สำคัญของการเปลี่ยนแปลงยุคสมัย
เพื่อที่จะแนะนำเมจิวิชั่นให้ได้อย่างราบรื่น ชื่อเสียงของลิวิเซลที่กำลังจะขึ้นเป็นราชาก็ไม่สามารถละเลยได้
แม้ว่าผลลัพธ์จะเหมือนเดิม มันจะเป็นความพ่ายแพ้อย่างย่อยยับ การพ่ายแพ้ครั้งใหญ่ หรือการพ่ายแพ้ที่หวุดหวิด ฉันเองก็ไม่ต้องการให้ถูกเรียกว่าเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดถึงตาย หรือการต่อสู้น่าเบื่อที่ตัดสินด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
เมื่อพูดถึงการต่อสู้ที่น่าหลงใหล กระบวนการมีความสำคัญมากกว่าผลลัพธ์
――ในการประลองที่ไม่เกิดประโยชน์กับใครจะเป็นการดีกว่ามากที่จะไม่ทำแต่แรก
“คุณทำด้วยความตั้งใจที่จะชนะอย่างเต็มกำลังซะ ฉันจะช่วยเอง”
“จริงเหรอ！？ ดีแล้วสินะ！？”
“ใช่แล้ว”
จริง ๆ แล้วฉันแค่ทบทวนดูใหม่นิดหน่อย
สำหรับราชาที่สุภาพ มีเหตุผล และมีความยุติธรรมสูง ฉันไม่รู้สึกอะไรนอกจากความวิตกกังวล
แม้จะขี้ขลาด น่ารังเกียจ และสกปรก แต่ก็หมายถึงเพื่อประโยชน์ของประชาชน――หากเป็นคนที่ไม่มีใจกว้างพอที่จะคบหาสมาคมกับคนประเภทต่าง ๆ ขึ้นไปยืนอยู่บนยอดคงเป็นเรื่องยากลำบากสำหรับคนรอบข้าง
“อย่าทำตัวเป็นไก่อ่อนสิ ฉันไม่สนใจการแสดงพลังโดยไม่จำเป็นเหมือนกัน”
ตั้งแต่แรกแล้วมันไม่ง่ายเลยที่จะต่อสู้ให้น่าดึงดูด
แต่นี่คือสถานที่สำหรับแสดงความสามารถของเขา
นั่นเป็นเหตุผลที่ต้องใช้ศิลปะ
ไม่ต้องกังวล
เวทีใหญ่ที่สำคัญของลูกศิษย์ลิวิเซล ฉันจะทำให้เป็นการตัดสินที่ดีที่สุดในฐานะอาจารย์
หลังจากที่ลิวิเซลจากไปแล้ว ริโนกิสก็พึมพำว่า「คุณหนูยังอายุแค่สิบเอ็ดปีเท่านั้นสิเน๊ะ」
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
ไร้สาระ
ตั้งแต่ไฟฟ้ามาเปลี่ยนมิเตอร์ไฟใหม่ แถวบ้านก็ไฟดับอย่างบ่อยเลย เดือนนี้ก็ซัดไปแล้ว5-6รอบ ตอนมิเตอร์เก่ายังไม่ดับถี่ขนาดนี้เลย วันเดียวดับ2-3รอบก็มี
