เอ็กซ์เรย์เป็นมากกว่าที่ฉันคิด – ตอนที่ 85

เวอร์ชั่นไม่เซ็นเซอร์อ่านได้ที่ tunwalai หรือ readAwrite

ตอนที่ 85

ผมให้อาซาฮินะที่บาดเจ็บอย่างหนักเกาะไหล่ และตัดสินใจจะไปที่บ้านของผู้ใช้แมลง เพื่อมอบการรักษาทางการแพทย์ให้เธอ

ริกกะพูดว่าเธอจะอุ้มอาซาฮนะ แต่ผมปฏิเสธ

ริกกะมีพลังกายที่ดีกว่ามากกว่าผมดังนั้นปรกติแล้ว, คุณจะขอให้อาซาฮินะถูกอุ้มโดยเธอ เพื่อที่เธอจะสามารถไปรักษาได้ทันที

ผมรู้แต่ผมตัดสินใจจะแบกเธอ

ทำไมผมไม่ไปที่บ้านผม แล้วไปบ้านผู้ใช้แมลง?

นั่นเป็นเพราะแมลงที่จำเป็นต่อการรักษาอาซาฮินะ อยู่ในห้องใต้ดินของบ้านผู้ใช้แมลง

ได้ยินนั่นจากผู้ใช้แมลง, ผมสังเกตจุดอ่อนใหม่ในเธอ

ผู้ใช้แมลใช้แมลง คุณไม่สามารถแค่ทำให้มันโผล่มาหรือหายไปเหมือนเวทมนตร์ และมีข้อจำกัดว่าเธอในมันได้มากเท่าไหร่ในเวลาเดียวกัน ดังนั้นเธอต้องการบ้านของเธอเองเพื่อเก็บแมลงที่เหลือ

ถ้าเธอสามารถควบคุมแมลงจำนวนมากได้ในทีเดียว, การเคลื่อนไหวมันจะง่าย แต่, ผู้ใช้แมลงมีขีดจำกัดที่จะใช้งานได้ทีละสาม มากกว่านั้น, แมลงมีความเร็วที่แย่มาก เพื่อบำรุงรักษาแพลงนั้น, เธอต้องการวัตถุดิบเพื่อสร้างแมลงใหม่

ดังนั้นเธอต้องการฐาน, จากนั้นซ่อนตัวเธอเองในเมืองมนุษย์ที่มันมีวัตถุดิบเยอะ, เธอต้องการ “หน้าฉาก” เพื่อที่เธอจะไม่ถูกสงสัยโดยรอบข้าง

สั้นๆคือ, ผู้ใช้แมลงไม่สามารถเปลี่ยนฐานบ่อยๆได้, และมีความเสี่ยงสูงทุกครั้งที่เธอย้าย

ผมคิดว่าความสามารถผู้ใช้แมลงมันสะดวกมาก และเป็นสไตล์อเนกประสงค์แต่มีความผิดหลายอย่าง อย่างที่คาด

ผู้ใช้แมลงลงไปที่ห้องใต้ดิน

「นอนผู้หญิงนั่นลงแล้วถอดเสื้อผ้าเธอออก」

ผู้ใช้แมลงสั่งทันทีที่เราเข้าไปห้องใต้ดิน

「ชั้นไม่เชื่อใจเธอ」

ริกกะที่เดินนำหน้าผมพูดมันอย่างใจเย็น ระหว่างที่จ้องไปที่ผู้ใช้แมลง

เธอใจเย็นถ้าคุณฟังเสียงเธอ แต่ใจริกกะลุกไหม้ในไฟ

ถ้าผู้ใช้แมลงได้แสดงท่าทางที่น่าสงสัย, ริกกะจะไม่ลังเลที่จะตัดเธอ

「ความเห็นของเธอสมเหตุสมผล, มันโง่เง่าที่จะคิดว่าเชื่อบางคนที่เป็นศัตรูก่อนหน้าง่ายๆ แต่, มาสเตอร์ของเธอขอให้ช่วยผู้หญิงที่ชื่ออาซาฮินะ และชั้นเป็นคนเดียวที่ทำมันได้」

ริกกะมองผู้ใช้แมลงด้วยตาที่เย็นชาจากนั้นเธอตอบด้วยรอยยิ้มที่ไร้ความกลับบนใบหน้าเธอ

「ชั้นรู้ ชั้นเข้าใจ」

ริกกะตอบกลับอย่างใจเย็น

เธอเข้าใจสถานการณ์นี้อย่างแม่นยำ อาซาฮินะต้องการพลังของผู้ใช้แมลงเพื่อช่วยอาซาฮินะ

นั่นที่พูด, เธอแสดงโอกาศโดยการเชื่อผู้ใช้แมลงง่ายๆไม่ได้

แล้วก็มันเป็นไปได้ที่เธอจะใช้อาซาฮินะเป็นโล่เพื่อข่มขู่เรา

ดังนั้น ริกกะได้เตือนผู้ใช้แมลง

เธอให้ลำดับความสำคัญของความปลอดภัยของมาสเตอร์, แม้ว่าเป็นความต้องการของมาสเตอร์, ในกรณีฉุกเฉิน, เธอจะทิ้งอาซาฮินะและฟันผู้ใช้แมลง

ผมคิดว่าริกกะนั่นค่อนข้างดูเหมือนคาซะฮานะ

「ฟุฟุ, น่ากลัว」

พูดสิ่งนั้น, ผู้ใช้แมลงหันหลังให้ริกกะจากนั้นเข้าลึกเข้าไปในห้อง

「ชั้นชอบสาวคนนี้ที่ชื่ออาซาฮินะ ชั้นมีเจตนาที่จะชวยเธอแม้ว่าชั้นไม่ได้ถูกขอ」

เดินขณะที่เธอพูดมัน, เธอเข้าไปในส่วนลึกเข้าไปในห้อง

「ยังไงซะ, เธอไม่ได้โกหก」

ผมนอนอาซาฮินะลงบนโต๊ะตรงกลางห้องจากนั้นเรียกริกกะ ขณะที่ผมหันกลับไปและกวักมือเรียกเธอ

ริกกะเปลี่ยนเป็นสีแดงชั่วครู่ เมื่อเธอเห็นผมกวักมือ แต่เธอเข้าหาผมอย่างรวดเร็วระหว่างที่อยู่ไม่สุข

「เธอไม่ผิด ที่เธอเป็นอยู่นะดีแล้ว, ริกกะ」

ผมลูบหัวริกกะเมื่อเธอเข้าใกล้ผม

ริกกะผู้ที่หัวของเธอถูกลูบ ปิดตาของเธออย่างมีความสุข จากนั้นเธอคลอเคลียขึ้นมาหาผม

ตัวของเธอที่อยู่ในความกระสันแล้ว และจิตวิญญานของเธอถูกขับไปด้วยความต้องการทางเพศ ริกกะบิดมันด้วยกำลังเพื่อที่เธอจะบริการผมได้

ริกกะอยากได้รางวัลเร็วกว่านี้ แต่ผมจำเป็นต้องให้เธอทนมันมากกว่านี้หน่อย

ผมถอดเสื้อผ้าอาซาฮินะจากนั้นเธอเปลือยขณะที่กางเกงในเธอหายไปแล้ว

ผมได้มองผ่านการใช้ความสามารถ, ทั้งตัวของอาซาฮินะเต็มไปด้วยรอยช้ำและเลือดออกภายใน ซี่โครงสี่ซี่ก็หักด้วยแต่ อย่างโชคดี, มันไม่ไปทิ่มเอาเครื่องใน แต่, ไม่มีผิดพลาดว่าเธอบาดเจ็บอย่างซีเรียส

ตัวที่ละเอียดอ่อนโดยไม่มีเสียของ พลังกายของเธอดูจะสูง แต่เธอไม่มีกล้ามเลยซักนิด สาวที่ออกกำลังกายปรกติ นั่นคือที่มันรู้สึก

ตัวแบบนี้รับการโจมตีมากขนาดนั้น, มันน่าหัวเราะ

ไม่, มันตรงกันข้าม

ตัวของอาซาฮินะที่ไม่มีพลังการป้องกัน รับการโจมตีแบบนั้น แต่แตกหักจริงๆ แต่กระนั้น, เธอรับการโจมตีทั้งหมดต่อหน้าจากนั้นได้เดินหน้าต่อ

คามูโระ ฮิซูกิทำได้ดีในการสู้สัตว์ประหลาดแบบนี้, คือที่ผมอยากจะพูด

「ให้นายรอนะหือห์?」

มาด้วยกันกับเสียงเหล็กกระทบ, ผู้ใช้แมลงกลับมาสู่ห้องภายใน

ตนทางของเสียงคือรถเข็นของผู้ใช้แมลง และมีแท๊งค์น้ำอยู่ข้างบนรถเข็นนั่น

「…ไม่ใช่ว่ามันต่างจากที่เราพูดกันเหรอ?」

ผมพึมพำโดยสัญชาติญานเมื่อผมเห็นสิ่งที่อยู่ในแท๊งค์น้ำ

แม้มันพูดว่าจะเป็นแมลงเหมือนหนอนตัวกลมใส่เข้าไปในรูหลัง, ตัวที่อยู่ในแท๊งค์นน้ำดูเหมือนทาก, ไม่, ตัวที่นุ่มของมันเหมือนกับทากทะเล

ทากทะเลดำใหญ่ที่มีปุ่มสีดำในตัวของมัน ตัวที่ดำทั้งหมดของมันถูกปกคลุมไปด้วยของเหลวหนืด แต่, ปลายของมันที่ยืดออกมาเป็นสีแดง, เหลืองเรืองแสง ผมเห็นได้แค่ว่าอันตราย หรือแทนที่จะอย่างนั้น, นั่นแมลงเหรอ? นั่นเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าสงสัยมาก

「หืม? นี่ไม่ใช่แมลงที่ใส่เข้าไปในรูหลัง มันเป็นแมลงที่ใช้ช่วยรักษาตัวของสาวนี้」

「ช่วย?」

「อุมุ」

ตอบคำตอบผม, ผู้ใช้แมลงมาใกล้ผมระหว่างที่เข็นรถเข็นที่มีเสียงเหล็กกระทบ จากนั้นเธอพยักหน้าเมื่อเธอยื่นต่อจากผม

「เหมือนที่ชั้นบอกก่อนหน้า, แมลงรักษาร่างกายนี้มันไม่ได้ทุกอย่าง มันใช้เวลาสำหรับมันที่จะใส่เข้าไปในรูหลังและว่างไข่ ระหว่างนั้น, ถ้าแผลของเธอถึงชีวิต, พวกมันจะไม่สามารถช่วยรักษาร่างกายได้ มันจะใช้เวลาครึ่งวัน สำหรับตัวเธอที่จะรักษาอย่างสมบูรณ์ ถ้าสภาวะของเธอเปลี่ยนกระทันหันระหว่างที่รักษา, ความเป็นไปได้ของการตายของเธอจะไม่สามารถปฏิเสธได้」

「เข้าใจแล้ว ตัวนี้เลยจำเป็นสำหรับการช่วย」

「อุมุ」

ผู้ใช้แมลงพยักหน้ากับคำพูดผม

อาซาฮินะต้องการบางอย่างเหมือนที่ที่ช่วยชีวิต เพื่อให้เธอไม่ตายระหว่างการรักษา ดังนั้นแมลงพิลึกนั่นในตู้ปลา แทนที่จะเป็นแมลง, ผมเห็นได้แค่สิ่งมีชีวิตทะเล

「ยังไงซะ, การช่วยไม่ได้อเนกประสงค์ มันแค่เพิ่มความเป็นไปได้, มันไม่แน่นอน แล้วก็, มีผลข้างเคียงในการช่วยนี้」

ทากทะเลมีผลข้างเคียง

ยังไงซะ, มันดูอันตรายเมื่อคุณมองมัน โดยเฉพาะสีเรืองแสงตรงปลายของมัน

มีแมลงมีพิษมากมายที่เรืองแสง

「ชั้นไม่มีทางเลือกนอกจากเชื่อเธอ」

「มาสเตอร์」

ริกกะตอบสนองจากคำพูดผม

เชื่อ คำนั้นอันตราย

นั่นหมายถึงผมอยากให้อาซาฮินะถูกช่วย, และนั่นก็พูดด้วยว่าอาซาฮินะมีค่าในฐานะตัวประกัน

「สาวน้อยกึ่งมนุษย์ เธอมีอิสระที่จะเชื่อหรือไม่ แต่ชั้นไม่มีเจตนาจะต่อต้านเขา」

「ชั้นพูดว่าชั้นไม่เชื่อเธอ! แม้ชั้นต้องต่อต้านคำสั่งของมาสเตอร์, เมื่อชั้นรู้สึกบางอย่างไม่ชอบมาพากล, งั้นชั้นจะฆ่าเธอ และแม้แต่ไม่ทิ้งหลักฐาน」

ริกกะร้องไปที่ผู้ใช้แมลงจากนั้นชักมีดบนหลังเธอออกมา

「ทำที่เธอต้องการเลย」

แม้ว่าริกกะตะโกนและนำมีดออกมา, ผู้ใช้แมลงไม่ได้ดูระวังโดยเฉพาะ, เธอตอบด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ

「มันคือซูซูฮาระใช่มั้ย? ถ้านายอยากจะช่วยอาซาฮินะนี้ งั้นนายควรจะหยุดการกระทำของสาวน้อยกึ่งมนุษย์นี้」

ถูกจ้องโดยริกกะ, ผู้ใช้แมลงหันตาของเธอมาที่ผม

「มันจริงที่ว่าชั้นอยากให้อาซาฮินะถูกช่วย แต่ชั้นก็รับการระทำของริกกะด้วย ถ้ามันเป็นที่ริกกะคิด งั้นไม่มีความจำเป็นต้องหยุดเธอ」

ตอบเธอ, ผู้ใช้แมลงถอนหายใจแล้วยักไหล่ของเธอ

「คือที่เขาพูด, สาวน้อยกึ่งมนุษย์ มาสเตอร์ของเธอดูจะเชื่อใจเธออย่างมากนะ」

「อ-อย่าพูดกับมาสเตอร์!」

ริกกะขับไล่คำนั้นแต่หูของเธอแดง

ผู้ใช้แมลงรู้ว่าจะรับมือกับริกกะยังไงแล้ว

เท่าที่ผมเห็นจากใจเธอ, มันดูเหมือนเธอไม่มีเจตนาจะวางกับดักเรา แต่มันอันตราย

ผมคิดว่าผู้ใช้แมลงเป็นอีห่ามโง่แต่, เธอดูเหมือนจะฉลาดกว่าที่ผมคิด

มันเหมือนที่ริกกะพูด, มันจะดีกว่าถ้าผมไม่ผ่อนคลายการป้องกัน

「พูดสิ่งนั้น, แมลงสำหรับรักษาตัวคือนี่」

ผู้ใช้แมลงแทงมือของเธอเขาไปในกระเป๋า ของเสื้อคลุมสีดำของเธอจากนั้นนำบางอย่างออกมาจากมัน,เธอยิ้มและเอามันให้ผมดู มันเป็นแคปซูลที่มีขนาดเท่าไข่นกกระทา

แคปซูลมีสิ่งมีชีวิตเหมือนไส้เดือน อย่างไรก็ตาม, มันดูเหมือนพวกมันยาวกว่าไส้เดือนธรรมดา

「นี่คือแมลงตัวแม่อยู่ในแคปซูลนี้ ตัวแม่จะวางไข่ในตัวของมนุษย์แต่มันจะตายระหว่างที่วางไข่ จากนั้น, เด็กที่เกิดจะต่างจากตัวแม่ สั้นๆคือ, ตัวแม่จะสร้างแมลงอีกแบบข้างในตัว มันเป็นแมลงอื่น ดังนั้นมันธรรมชาติที่มันจะไม่เป็นเหมือนตัวแม่เมื่อมันโตขึ้น มากกว่านั้น, เพราะเจ้าตัวน้อยฟักไข่และใช้ชีวิตอยู่ในร่างหลัก, มันเป็นไปไม่ได้ที่จะนำออกหรือแพร่มันไปที่ร่างอื่น」

「…โอ้」

ผมไม่เข้าใจเลยซักนิด แม้ว่าเมื่อผมอ่านใจผู้ใช้แมลง, มันเต็มไปด้วยความรู้ผู้เชี่ยวชาญ และผมไม่เขาใจมันเลยซักนิด

「นายไม่เข้าใจมัน」

「ช่าย」

「ถ้าตัวอ่อนไม่ได้เป็นตัวแม่, งั้นจะสร้างตัวแม่ได้ยังไงล่ะ?」

โอ้, เข้าใจแล้ว แม้ว่าเมื่อปรสิตวางไข่, มันได้เป็นแมลงตัวอื่น, จากนั้นตัวที่เกิดใหม่จะไม่เป็นตัวแม่ มากกว่านั้น, ตัวแม่จะตายหลังจากที่วางไข่ ถ้าเป็นอย่างนั้น, แมลงตัวแม่จะไม่ถูกสร้างโดยธรรมชาติ ดังนั้น, มันสร้ายได้แค่ทำเทียม

「งั้นมันต้องการวิศวกรเพื่อสร้างตัวแม่」

「นั่นถูกต้อง」

ผู้ใช้แมลงยิ้มและพยักหน้าให้กับที่ผมพูด

「แล้วก็, แม้ว่าแมลงจะรับมือได้ง่าย, มันน่ากลัวในเวลาเดียวกัน ปรกติแล้ว, แมลงสามารถถูกควบคุมโดยผู้ใช้แมลง แต่แมลงตัวนี้ถูกควบคุมโดยซักคนไม่ได้เลย เราทำได้เพื่อใสแคปซูลเข้าไปในคนไข้ นายรู้มั้ยว่ามันน่ากลัวแค่ไหน?」

ผู้ใช้แมลงยิ้มแต่เธอลบมันและพูดอย่างซีเรียส

ใครก็ใช้มันได้? มันเป็นภัยอย่างแน่นอน

「มันหมายถึงทุกคนสามารถได้ตัวที่คล้ายกับอมตะ?」

「ไม่, ผลข้างเคียงของมันไม่ได้ไม่สมบูรณ์ขนาดนั้น ไม่ว่าจะใกล้ความอมตะแค่ไหนที่ตัวนายเป็น, มันไร้ความหมายถ้าจิตวิญญานของนายแตกสลาย」

「โอ้, เข้าใจแล้ว」

ไม่มีปัญหาสำหรับผู้ใช้แมลงที่มีความต้านทาน, แต่เมื่อคุณใช้กับร่างกายคนอื่น

「มันตรงกันข้าม?」

「นั่นใช่แล้ว ถ้านายใช้แมลงนี่ มันเป็นไปได้ที่จะทำลายจิตวิญญาน และรักษาตัวไว้ในสภาพที่สมบูรณ์แบบ มากกว่านั้น, แม้เธอจะรวบรวมฉี่, เธอจะไม่ถ่ายอุจจาระ แมลงใช้อุจจาระมนุษย์เป็นแหล่งพลังงาน สั้นๆคือ, มันเป็นไปได้ที่จะสร้างตุ๊กตาเนื้อที่ผลงานสูง ทุกคนง่าย, มันหมายถึง」

โอ้, เข้าใจแล้ว ถ้าคุณใช้ผลของมันในทางตรงกันข้าม, คุณสร้างตุ๊กตาเนื้อที่สมบูรณ์แบบได้โดยการทำลายจิตวิญญานของพวกเธอ

มากกว่านั้น, พวกเธอรักษาอัตโนมัติเมื่อพวกเธอมีความเสียหาย, พวกเธอจะขายได้ราคาสูง

「มันเป็นแมลงที่สามารถเอาเปรียบทุกคนได้ง่ายๆ」

「มันเป็นอย่างนั้น ดังนั้นมันไม่ใช่แมลงที่เราใช้ได้อย่างสบายๆ」

ผู้ใช้แมลงพยักหน้ากับคำถามผม

「ดังนั้น, มันเป็นแมลงที่จำกัดใช้แค่กับผู้ปกครอง」

「สั้นๆคือ, มันเป็นแมลงที่แพง」

「นั่นถูกแล้ว」

เข้าใจแล้ว, เข้าใจแล้ว มันหมายถึงเธอขายการติดค้างให้ผม

เธอคือคนฉลาดนะ แต่, ง่ายที่จะเข้าใจ

「ชั้นเป็นหนึ่งในผู้ใช้แมลงที่สร้างแมลงนี้ได้ ยังไงก็ตาม, ในกรณีชั้นมันเป็นสอนตัวเองมา」

ผมคิดว่าเธอจะพยายามขายการติดค้างให้ผม แต่เธอสารภาพว่าเธอปรับแต่งแมลงนั้นได้เร็วกว่าที่ผมจะแอบดูใจเธอ

ถ้าความหายากได้เสียไป รายได้จะลดลง แต่กระนั้น, ทำไม่เธอสารภาพความลับที่เธอควรจะซ่อนล่ะ

ผมคิดว่าเธอวางแผนบางอย่างแต่ผมมั่นใจเมื่อผมแอบดูใจเธอ

เข้าใจแล้ว งั้นนั่นเป็นอย่างนั้น

「มันสอนตัวเอง ถ้ามันล้มเหลว, นั่น, ขอโทษ」

ผู้ใช้แมลงมองขึ้นมาหาผมระหว่างที่พูดนั่น

มันดูเหมือนเธออยากจะสร้างข้ออ้างในกรณีที่เธอล้มเหลว

ผู้ใช้แมลงไต่ขึ้นไปบนอาซาฮินะที่เปลือยจากนั้นบอกผมให้เปิดขาของเธอ

ริกกะที่ดูไม่เหมือนจะอยู่ในอารมขันที่ดี ขณะที่ผู้ใช้แมลงสั่งผม แต่เธอแค่พองแก้มของเธอ และจ้องไปที่ผู้ใช้แมลงโดยไม่พูดอะไร

เธอได้ตัดสินว่าผมจะไม่พอใจ ถ้าเธอได้บ่นผู้ใช้แมลง

อย่างที่บอกโดยผู้ใช้แมลง, ผมจับขาของอาซาฮินะแล้วเปิดมัน

เพราะเธอหมดสติ, ผมอ่านใจอาซาฮินะไม่ได้ นั่นโอเคแต่น้องหนูของเธอเต็มไปด้วยน้ำหล่อลื่นในสถานการณ์แบบนี้

ผมพูดอะไรไม่ได้นอกจาก “อย่างที่คาด”

「งั้น, ชั้นจะใส่มันเข้าไป」

ผู้ใช้แมลงแทรกตัวของเธอเขาไประที่ระหว่างขาของอาซาฮินะ เธอหันขึ้นมาและมองผม และพูด

เมื่อใส่เข้าไปแล้ว, ไม่มีการหันหลังกลับ

「ใช่, ทำมัน」

พยักหน้าให้เธอ, ผู้ใช้แมลงพยักหน้าด้วย จากนั้น, เธอกดแคปซูลที่มีแมลงเข้าไปในรูหลังอาซาฮินะ และดันมันเข้าไป

แคปซูลเปิดรูหลังแล้วเข้าไป ในทันทีนั้นแคปซูลได้ถึงจุดที่กว้างที่สุด, มันถูกกลืนเข้าไปทั้งอัน

「แปลก」

ผู้ใช้แมลงที่ดันแคปซูลพึมพำด้วยหน้าตาที่ซีเรียส ผมแอบดูใจของเธอจากนั้นถอนสายตาผม

ーร-รูหลังของสาวคนนี้มันอะไรกัน? แม้ว่าขนาดของแคปซูลมันค่อนข้างใหญ่, มันได้ถูกกลืนเข้าไปง่ายๆ มันดูไม่เหมือนว่าหูรูดพัง, ฉันไม่เห็นปัญหาอะไรโดยเฉพาะ แต่กระนั้น, ทำไมมันยืดหยุ่นจัง?

แคปซูลขนาดใหญ่เท่าไข่นกกระทา ได้ถูกกลืนเข้าไปอย่างง่ายดายมากกว่าที่เธอคิด, ผู้ใช่แมลงได้สับสน

ผมคิดว่านั่นเพราะอาซาฮินะพัฒนามันด้วยตัวเธอเอง

「ไม่มีทางน่า」

ผู้ใช้แมลงได้ตกใจแล้วมองดูผม

ไม่ไม่, มันไม่ใช่ผม ผมขโมยความบริสุทธิ์ของอาซาฮินะแต่ผมไม่เคยแตะรูหลังเธอ

「หืมมมม」

ผู้ใส่แมลงส่งเสียงเป็นนัย ระหว่างที่มองขึ้นมาหาผม

เหมือนที่ผมพูด, มันไม่ใช่ผม ผมไม่ได้ทำนั่นกับเธอ

ผมอยากจะพูดมัน แต่ผมคิดว่าเธอจะคิดว่ามันเป็นข้ออ้าง แทนที่จะเชื่อ, แล้วก็, อาซาฮินะเป็นของผม ผมไม่ถือแม้ว่าเธอเข้าใจผิด

「อย่างที่ชั้นพูด, แมลงนี้จะทำให้เธอไม่สามารถถ่ายอุจจาระได้ แต่, รูหลังหรือระบบรอบมันจะไม่เสียหาย ดังนั้น, มันเป็นไปได้ที่จะถ่ายเทียม」

ผู้ใช้แมลงอธิบาย ระหว่างจ้องไปที่รูหลัง, จากนั้นเธอเลี่ยงหน้าของเธอ ระหว่างที่หน้าแดง

ดูใจของเธอ, ผมเข้าใจว่าเธอคิดอะไร

โอ้, เข้าใจแล้ว

มันดูเหมือนผู้ใช้แมลงก็ชอบทางรูหลังเหมือนกัน ไม่, มันไม่ใช่แค่ผู้ใช้แมลง แต่ตระกูลเธอส่วนใหญ่ชอบทางรูหลัง

เหตุผลคือแมลงที่อยู่ในตัวของพวกเธอ

แมลงที่ใส่เข้าไปในรูหลังอาซาฮินะใช้อุจจาระมนุษย์เป็นพลังงานของมัน ดังนั้น, คนที่เก็บแมลงนั่นไว้ข้างในตัวของพวกเธอจะไม่ถ่าย

คุณอาจจะคิดว่ามันสะดวก ที่คุณไม่ต้องถ่าย แต่มันไม่เรียบง่ายขนาดนั้น

การถ่ายเป็นการกระทำที่จำเป็นสำหรับสัตว์, ดังนั้น มีความรู้สึกดีจากการถ่าย มากกว่านั้น, มันได้ถูกสลักลึกเข้าไปในสัญชาติญาน

สั้นๆคือ, ความต้องการที่จะถ่ายมันมากขึ้น

ยังไงซะ, คุณเข้าใจความรู้สึกได้ถ้าคุณไม่ทำมัน

เพื่อเติมเต็มความต้องการนั้น, พวกนั้นที่มีแมลงข้างในตัวของพวกเธอ มีความน่าจะเป็นสูงที่จะทำการกระตุ้นการถ่าย, สั้นๆคือ, มันเป็นไปได้สูงที่พวกเธอจะข่มเหงรูหลังของพวกเธอ

พูดถึงแล้ว, ผมไม่เจออุจจาระใดๆในลำไส้ของผู้ใช้แมลงเลย

แมลงที่อยู่ในตัวเธอ ดูเหมือนจะต่างจากตัวที่ใส่ไปในตัวของอาซาฮินะ แต่มันดูเหมือนว่าพวกมันทั้งสอง ไม่สามารถถ่ายได้

เพราะอย่างนั้น, ผู้ใช้แมลงดูเหมือนจะชอบแหย่รูหลังเธอ

พูดถึงแล้ว, ผู้ใช้แมลงและอาซาฮินะ ดูเหมือนจะสามารถฉี่ได้

「หืมมม」

มองลงไปที่ผู้ใช้แมลง, ผมส่งเสียงให้เป็นนัยมากที่สุดเท่าที่ทำได้

เธอเลี่ยงตาที่สั่นของเธอไปจากผม, แก้มแดง, จากนั้นกระตุก

ผู้ใช้แมลงที่คิดว่าผมเป็นคนพัฒนาตูดอาซะฮีนะ ดูเหมือนว่าจะมีความต้องการให้รูหลังเธอถูกแหย่ บวมขึ้นมาในทันตา

การกระทำที่ลามกและผิดศีลธรรมเข้ามาที่ใจของผู้ใช้แมลงทีละอย่าง ที่ละอย่าง

เธออยากได้ความรู้สึกดีจากการถ่ายหลอกๆ เธอได้ถูกขับโดยแรงกระตุ้น

「ย-ยังไงก็ตาม, ชั้นได้ใส่แมลงเข้าไปแล้ว เราแค่ต้องติดแมลงช่วย จากนั้นเรารอจนกว่าเธอจะรักษา」

ผู้ใช้แมลงสงบใจลงไม่ได้, เธอพูดในเสียงที่สั่นด้วยหูของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง รูหลังของผู้ใช้แมลงกระตุก, อยากจะใส่อะไรก็ได้เข้าไป หัวใจเธอเต็มไปด้วยความต้องการที่จะให้รูหลังเธอถูกกดขี่

ตามสัดส่วนกับมัน, ผู้ใช้แมลงแสดงการเปลี่ยนแปลงในตัวของเธอ

หัวนมและเม็ดถั่วที่เด็กของเธอแข็งตัวอย่างแน่นอน ผิวที่ซีดของเธอไหม้ขึ้น น้องหนูที่เรียบเนียนเอ่อล้นไปด้วยน้ำหล่อลื่นจำนวนมาก

มันคล้ายกับความตื่นเต้นทางเพศของริกกะ

พวกนั้นที่มีการความสามารถเสริมความแข็งแกร่งร่างกาย อาจมีความต้องการทางเพศที่แข็งแรง

แต่ผู้ใช้แมลงดูไม่เหมือนว่าจะรู้มัน, เธอได้แสร้งทำเป็นใจเย็นอย่างสิ้นหวัง, เธอถามให้ผมใส่อาซาฮะนะที่นอนลองไปในแท๊งค์น้ำ

ยังไงซะ, ผมก็ไม่อยากรู้มันด้วย ดังนั้นผมแกล้งทำเป็นไม่รู้

ถามที่ถูกสั่งโดยผู้ใช้แมลง, ผมพาลาซาฮินะที่นอนลงไปที่แท๊งค์น้ำ

「ท-ท-ที่นี่, เอาใส่อาซาฮินะไปสู่สภาพใกล้ตายพร้อมแมลง」

「เหม็นกลิ่นตัวเมีย」

「！？」

ริกกะที่เงียบจนถึงตอนนี้สูดอากาศเข้าไปในจมูกเธอจากนั้นพึมพำ

ได้ยินคำพึมพำของริกกะ, ผู้ใช้แมลงกระตุกจากนั้นหน้าของเธอ เปลี่ยนเป็นตาเปียก

สัมผัสของริกกะไวกว่าของมนุษย์ มันดูเหมือนว่าเธอรู้สึกได้ว่าผู้ใช้แมลงกระสันอยู่

「ธ-ธ-ธ-เธอพูดถึงเรื่องอะไรน่ะ! ธ-เธอจะพูดว่าชั้นอยากจะให้รูหลังใช้ถูกแหย่โดยชายคนนั้นเหรอ!? นั่นมันไร้สาระ! ไม่มีทางที่มันจะเป็นแบบนั้น!」

หน้าของผู้ใช้แมลงได้เปลี่ยนเป็นแดงแล้วเธอคัดค้านมากกว่าที่จำเป็น

เฮฮ้, ความคิดจริงของเธอมันเล็ดออกมาแล้วนะ

「ห-ห-หรือแทนที่จะอย่างนั้น, สาวน้อยกึ่งมนุษย์! เธอต้องเป็นคนที่อยู่ในความกระสัน! แม้ว่าเธอเป็นสุนัขตัวเมียลามกที่อยากจะถูกรักโดยชายคนนั้น」

「อึน, นั่นใช่แล้ว พวกคนที่คิดว่าอยากจะถูกรักตลอดเวลาโดยมาสเตอร์นั้นเป็นลูกผสม」

「นุโอ่ะ! เธอพูดมันได้ปรกติเลยเหรอ!? แล้วก็, เธอเรียกชั้นเป็นหมาเหรอ?! งั้นตอนนี้, เธออยากจะทรมานมั้ยล่ะ!?」

「นั่นไม่ได้สำคัญกับเธอ แล้วก็, อย่ามาคุยกับชั้นเล่นๆนะ ชั้นจะฆ่าเธอ」

「เธอเป็นอะไร! ดังเดิมแล้วเธอควรจะถูกดูถูกโดยชั้น! ชั้นจะฆ่าเธอ!」

ริกกะพูดอย่างไม่แยแส, จากนั้นผู้ใช้แมลงขึ้นเสียงโมโห ระหว่างที่แสดงหน้าสีแดง

「ฆ่า? ชั้น? โอ้, นั่นน่าสนใจ ถ้าเธอทำได้งั้นทำมันให้ดูสิ」

ริกกะยิ้มจากนั้นดึงมีดเล่มใหญ่ออกมาจากหลังเธอ

「เธอพูดมันแล้วนะสาวน้อย! หลักการของชั้นคือรับทุกคำยั่วยุ」

แม้ว่าเราอยู่ในระหว่างรักษาอาซาฮินะ, ริกกะได้โหมไฟ และทำให้ผู้ใช้แมลงลืมตัว, เธอยืนขึ้นด้วยหน้าแดงและมองริกกะ

ริกกะโหมไฟผู้ใช้แมลงและเธอขี่มันให้หนักขึ้นด้วย

ทำไมริกกะใส่ไฟผู้ใช้แมลง? มันเป็นเหตุผลที่เด็กน้อยมาก

ーฉันควบคุมแมลงไม่ได้แต่ฉันมีประโยชน์กับมาสเตอร์

มีแค่ผู้ใช้แมลงที่ช่วยอาซาฮินะได้ นั่นทำไมริกกะแค่เงียบแต่เธอไม่พอใจผู้ใช้แมลง มากกว่านั้น, มันดูเหมือนความอิจฉาของเธอระเบิดออก เพาะมีแค่ผมกับผู้ใช้แมลงเท่านั้นที่พูด

ผมโล่งใจที่เห็นริกกะ

เมื่อการโตมันเร็วเกินไป, ใจมันจะตามไม่ทัน

การเติบโต, มันจะบิดเบี้ยว

ไม่ว่าเธอจะแข็งแกร่งแค่ไหน, ริกกะยังเด็กอยู่ ดังนั้นเธอต้องการการเอาใจ

ริกกะพึ่งผมอยู่แต่ในเวลาเดียวกัน เธอคิดถึงผมมากกว่าใครๆ

ศัตรูที่เธอสู้ได้ด้วยพลังทั้งหมดของเธอ

ไม่มีคนมากมายที่สู้ริกกะเต็มพลังได้

ดังนั้นเธอท้าทายผู้ใช้แมลง ในแง่หนึ่ง, ริกกะและผู้ใช้แมลงมีความเข้ากันที่โดดเด่น

ผมอยากให้พวกเธอสู้มากเท่าที่ต้องการ แต่ผมอยากจะมีสมาธิกับการรักษาอาซาฮินะตอนนี้

แต่, ถ้าผมดุริกกะตอนนี้, ริกกะจะสู้ผู้ใช้แมลงไม่ได้อีก

หืมม, นี่มันยาก

ผมมั่นใจว่ามารินะและยูกะจะทำในเรื่องนี้สรุปได้อย่างดี

「ชั้นไม่ไว้ใจเธอ」

「ชั้นไม่ได้อยากถูกเธอไว้ใจ」

ริกกะจับมีดใหญ่อยู่ในท่าพร้อมสู้, ผู้ใช้แมลงตะโกนด้วยความโมโห ระหว่างที่ยืนอยู่บนโต๊ะ, มองลงไปที่ริกกะ

มันเป็นวินาทีที่จะระเบิดจริงๆ ถ้าผมไม่หยุด, พวกเธอจะสู้อย่างแน่นอน

โอเค, มาดูกัน มาหลอกพวกเธอเถอะในกรณีนี้

「ริกกะ, เมื่อการรักษาอาซาอินะเสร็จ, มาอาบน้ำกันเธอ เธอถูกหลังให้ชั้นได้มั้ย」

「！？」

「！？」

สองคนกระตุกจากคำพึมพำของผม

「เมื่อเธอล้างตัวชั้นเสร็จ จากนั้นชั้นจะล้างของเธอ」

ยิ้ม, ผมพูดนั่นระหว่างที่มองด้านข้างไปหาริกกะ, ริกกะได้เปลี่ยนเป็นแดงในทันที จากนั้นเธอเริ่มลน

「น-นายทำไม่ได้, มาสเตอร์! ชั้นให้นายล้างตัวลูกผสมของชั้นนี้ไม่ได้!」

ริกกะที่กระโดดออกมาจากผู้ใช้แมลงพูดขึ้นมาอย่างสิ้นหวัง ด้วยหน้าที่แดงของเธอ ขณะที่เธอเหวี่ยงมือขวา

ริกกะ, หยุดเหวี่ยงมีดเว้ย, มันอันตราย ผมจะตายถ้ามันเฉี่ยวผม

「เธอพูดอะไรนะ? ชั้นไม่ได้พูดว่าชั้นต้องทำ ชั้นอยากทำ ชั้นอยากจะล้างตัวที่โลลิลามกของเธออย่างระวัง ทุกๆซอกทุกมุม จากนั้นล้างลึกเข้าไปในรูของเธอ และมีความสุขกับมันโดยไม่ต้องออมแรง และแม้อย่างนั้น, เธอพูดว่าเธอไม่ต้องการมันเหรอ? เธอปฏิเสธความหวังของมาสเตอร์เหรอ?」

ถามริกกะกลับ, ผมได้ยินเสียงเหล็ก ริกกะทำมีดตก

「ช-ช-ช-ช-ชั้นขอโทษมากๆ! ลูกผสมตัวนี้หันดาบของเธอไปหามาสเตอร์!」

แม้ว่าเธอแก้มแดง, ริกกะคุกเข่าในความรีบ จากนั้นขอโทษอย่างสิ้นหวังระหว่างสั่น

ริกกะควรจะโอเคด้วยนี่แล้ว ที่เหลือคือ…

ส่งสายตาไปที่ผู้ใช้แมลง, เธอมองริกกะด้วยความอิจฉาขณะที่เธอยืนขึ้นบนโต๊ะในความงุนงง

ーผ-ผู้ชาย, ผู้ชายแท้ๆล้างตัวให้เธอเหรอ? ชั้นมั่นใจว่ามันจะไม่จบแค่การล้าง เค้าจะทำนี่นั่น ชั้นทำไม่ได้, ไม่ดีเลย, ชั้นต้องไม่ลืมตัวชั้นเอง ชั้นได้ทิ้งการเป็นผู้หญิงแล้วทำสัญญากับแมลงในมดลูกชั้น แล้วก็, ไม่มีทางที่ผู้ชายจะมีเซ็กส์กับผู้หญิงที่มีแมลงอยู่ในตัวเธอ

มองอย่างอิจฉาไปที่ริกกะ, ผู้ใช้แมลงรู้สึกแย่

「ทามะมูชิ, ชั้นรู้สึกแย่ที่เธอหดหู่แต่เธอรักษาอาซาฮินะให้เสร็จไวๆได้มั้ย?」

ถามผู้ใช้แมลง, เธอกระตุกจากนั้นจ้องผมด้วยหน้าที่แดงและตาที่เปียกของเธอ

「ช-ชั้นไม่ได้หดหู่!! นายจะล้อการแห้งแล้งผู้ชายสามสิบปีของชั้นเหรอ?!」

ผู้ใช้แมลงร้องระหว่างที่หน้าที่ลุกโชนของเธอกำลังจะร้องไห้

อย่าพูดว่าแห้งแล้งผู้ชายมาสามสิบปีสิ แล้วก็, ไม่ว่าเธอจะอายุเท่าไหร, เธอดูเหมือนโลลิแน่นอน

แม้ผู้ใช้แมลงจะเคือง, มันได้ออกมาดีและมันดูเหมือนเธอจัดการกับอาซาฮินะอย่างเงียบๆ

ริกกะในอีกทางหนึ่งมองลงไปที่ผู้ใช้แมลงที่ไร้การป้องกันจากนั้นเธออั้นหัวเราะ

ผู้ใช้แมลงที่ถูกหัวเราะเยาะมองริกกะจากนั้นจึ้ปาก, เธอทำงานต่อโดยไม่พูดอะไร

「เดิมทีแล้ว, แมลงนี้ไม่ได้ใช้เพื่อการรักษา」

ทำทากทะเลออกมาจากอาซาฮินะ, เธอวางมันลงบนตัวอาซาฮินะจากนั้นพึมพำในความอารมณ์เสีย

「นี่คือแมลงลามก แมลงที่ดูดซับพลังงานของมนุษย์ มันดูดพลังงาน, จากนั้นฉีดพิษเข้าไปในตัวของมนุษย์ให้พวกเขาไม่ต่อต้าน, ผลของมัน, มนุษย์จะถูกหยุดเคลื่อนไหว จากนั้นมันจะดูดพลงงานมากเท่าที่ดูดได้, แมลงนี้มอบพลังงาน และบำรุงรักษาร่างกาย ดังนั้นมันจะดูดได้นานเท่าที่เป็นไปได้」

เข้าใจแล้ว มันเป็นแมลงที่ค่อนข้างร้าย แต่, มันหมายถึงคุณใช้มันในทางตรงกันข้ามได้

สั้นๆคือ, นี่จะทำให้อาซาฮินะมีชีวิตจนกว่าการรักษาจะเสร็จ

「ยังไงก็ตาม, อย่างที่ชั้นพูดก่อนหน้า, แมลงนี้มีผลข้างเคียง ตัวนี้จะยืดหนวดของมันไปที่สมองและทำให้มนุษย์ฝัน ในกรณีที่มนุษย์ไม่ฟื้นจากการหยุดเคลื่อนไหว, พวกเขาจะเห็นสิ่งที่เสาะหาในฝันและพวกเขาจะถูกเลี่ยงจากการตื่นสั้นๆคือー」

「แม้ว่าอาซาฮินะรักษาแล้ว, ถ้าเธอติดอยู่ในความฝั้นงั้นมีอันตรายที่เธอจะไม่ตื่น」

「นั่นถูกต้อง」

ผู้ใช้แมลงพยักหน้ากับคำตอบผม

ฝันที่เธออยากจะเห็น? มากกว่านั้น, ตัวของเธอได้ถูกบำรุงรักษา

โลกเหมือนฝันที่ไม่มีความทุกข์ทรมาน

แต่, เมื่อคุณคิดอยู่กับมัน, คุณอาจจะไม่ตื่น

อย่างไรก็ตาม, นั่นสำหรับคนปรกติ

「อาซาฮินะควรจะโอเค โดยเฉพาะเมื่อมันเป็นเรื่องสภาพจิตใจ」

「ชั้นก็คิดอย่างนั้นด้วย ดังนั้น…」

ผู้ใช้แมลงพยักหน้ากับคำพูดผม เธอไม่ได้พูดให้ชัดเจน, มีสีของความกังวลในตาของเธอ

ーสาวคนนี้, เหมือนกับคามูโระ ฮิซูกิ, เธอต้องการซูซูฮาระ แต่สาวคนนี้ไม่ซื่อสัตย์ ดังนั้นมันอันตรายสำหรับเธอ ที่จะให้เธอเห็นฝันที่เธอต้องการ เพราะหัวใจเธอแข็งแกร่งและไม่ซื่อสัตย์, ความเสี่ยงของการที่เธอจะติดอยู่ในฝันนั้นสูง

ดูใจของเธอ, ผมเข้าใจมัน

ความฝันของอาซาฮินะ นั่นคืออุดมคติของอาซาฮินะ

เพราะปรกติเธอไม่ซื่อสัตย์, เธออาจจะถูกพาไปโดยโลกแห่งอุดมคติ

ไม่, ผมรู้สึกว่าอาซาฮินะจะไม่ซื่อสัตย์แม้แต่ในฝันของเธอ

แต่ความเสี่ยงในกรณีนี้นั้นใหญ่ ถ้ามันจะถูกทำเสร็จด้วยแมลงรักษา งั้นผมก็ไม่ต้องการที่จะรำคาญโดยความเสี่ยง

「มีทางไหนที่เราไม่ต้องใช้แมลงตัวนั้นได้มั้ย?」

「แน่นอน, แม้ว่าไม่ใช้แมลงตัวนี้, ความเป็นไปได้ของการรักษาของเธอจะสำเร็จ แต่, มองดูความเสียหายบนในหน้า, ชั้นปฏิเสธความเป็นไปได้ว่าสมองเธอได้รับบาดเจ็บไม่ได้ พูดอีกอย่าง, นายพูดได้ว่าสภาวะเธอเปลี่ยนกระทันได้ได้ ดังนั้น ชั้นตัดสินใจว่าชีวิตของเธอควรจะถูกหยุดแม้ว่าจะบังคับ」

「เข้าใจแล้ว」

เพราะผมไม่มีความรู้ทางการแพทย์, แม้ว่าผมมองผ่านตัวอาซาฮินะ, ผมตัดสินอย่างถูกต้องไม่ได้ ยิ่งถ้าเป็นเรื่องของสมอง

「แล้วก็, ถ้าความเสียหายในสมองมันหนักเกินไป, มีกรณีที่แม้แต่แมลงรักษานี้ก็ทำอะไรไม่ได้ มันเป็นไปได้ที่จะรักษาสมอง แต่การรักษาสมองจะไม่ได้ผลปรกติแล้ว」

「มันเป็นอย่างนั้นเหรอ?」

「อุมุ แมลงนี้ไม่สามารถรักษาคนที่สมองตาย」

สมองตายไม่รอดเหรอ? แม้ว่ามันพูดว่ามันอเนกประสงค์, เธอพูดว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะช่วยคนที่ได้รับบาดเจ็บถึงชีวิต

「แต่เจ้าแมลงลามกนี้ต่างออกไป แมลงลามกนี้ไม่มีความสามารถทที่จะรักษาร่างกายมนุษย์ แต่ในการแลกเปลี่ยน, มันเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องสมอง แมลงลามกบำรุงรักษาร่างกายของมนุษ์, มันยืดหนวดของมันไปที่สมองเพื่อทำให้มนุษย์ฝันเพื่อให้มันดูดพลังงานได้」

「งั้นมันคุ้นเคยกับการงั้ดแงะสมอง?」

「นั่นใช่แล้ว แม้ว่าสมองจะบกพร่อง, แมลงลามกจะทำเต็มที่เพื่อสนับสนุนกิจกรรมของสมอง ระหว่างนั้น, แมลงรักษาจะรักษาตัวจนสมบูรณ์แบบ ดังนั้น, ชั้นอยากจะใช้แมลงลามกแม้ว่ามันหมายถึงการรับความเสี่ยง」

ได้ยินคำพูดของเธอ, ผมคิดว่าผมทำอะไรไม่ได้เลย งั้น, ผมไม่ควรจะรบกวนและปล่อยนี่ให้ผู้เชี่ยวชาญ

「ชั้นจะปล่อยนี่ให้เธอนะ」

「ชั้นจะช่วยสาวคนนี้แน่นอนแม้ว่านายจะไม่ได้บอกชั้น สาวคนนี้แข็งแกร่ง เธอต่างจากชั้นที่ตกอยู่ในความมืด ดังนั้น, ชั้นต้องช่วยเธอ」

ใจของผู้ใช้แมลงที่ตอบคำถามผมเต็มไปด้วยหลายความคิด

เพื่อเติมเต็มฝันของเธอที่จะช่วยคนอ่อนแอ, เธอใช้วิธีต้องห้าม, วิ่งหนีและเธอกลายเป็นคนที่ต้องถูกฆ่า จากนั้นเธอตกอยู่ในความมืด แล้วเดินต่อไปที่ถนนที่ตรงข้ามกับเธอ

จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันเป็นอาซาฮินะ

มองดูว่าอาซาฮินะสู้ยังไง, ผู้ใช้แมลงดูเหมือนจะถามตัวเธอเองซ้ำๆ

คำตอบที่ผู้ใช้แมลงมอบก็คือー

ไม่ว่าอะเกิดขึ้น, อาซาฮินะไม่วิ่งหนี เธอคิดว่าไม่มีอะไรแน่นอนในโลกนี้ แต่ถ้ามันเป็นอาซาฮินะ, เธอจะไม่มีวันวิ่งหนี

นั่นคือคำตอบที่ผู้ใช้แมลงมอบออกมา

แม้ว่าเธอหันหลังให้ประตูรั้ว, อาซาฮินะจะไม่วางมือกับวิธีต้องห้าม และแค่ทำลายประตูรั้วนั้น อาซาฮินะไม่เคยคิดที่จะเปิดประตูรั้ว ถ้ามันมีประตูรั้วอยู่ตรงหน้าเธอ, เธอจะแค่ทำลายมันแล้วเดินหน้า แต่นั่นมันเป็นสิ่งที่โงเขลาที่จะทำมันจริงๆ

ผู้ใช้แมลงรู้สึกอิจฉาอาซาฮินะ และโหยหาเธอถ้าเธอได้เจอเจ้าโง่นี่เร็วกว่าเธอ, งั้นเธออาจจะไม่ตกสู่ความมืดมิด

นั่นคือที่ผู้ใช้แมลงคิด

「ชั้นจะช่วยสาวคนนี้แน่นอน แต่, ชั้นไม่คิดว่าชั้นอยากจะชดเชย」

ได้ยินคำพึมพำนั้น, ริกกะพองแก้มของเธอจากนั้นเลี่ยงหน้าของเธอ

ริกกะเห็นการสู้ของอาซาฮินะ เธอเข้าใจความรู้สึกของผู้ใช้แมลงได้, นั่นทำไมเธอเคือง, แต่เธอบ่นไม่ได้

สิ่งมีชีวิตที่นุ่มนิ่มไปถึงท้องของอาซาฮินะ

แมลงเหมืนอทากทะเลตัวใหญ่ ที่มันลื่น มีส่วนที่ยื่นออกมาอยู่ทั้งตัวของมัน ตอบผู้ใช้แมลงพึมพำจากนั้นเริ่มขยับส่วนที่ยื่นออกมาจากในตัวมัน จากนั้นส่วนที่ยืดออกมายืดออกไป จากนั้นปลายของหนวดจำนวนนับไม่ถ้วนเปิดขึ้น และส่วนพับที่เหมือนหูดปรากฏ

แมลงลามก ผมเห็นด้วยว่ามันลามก

ผู้ใช้แมลงพึมพำต่อระหว่างที่จ้องไปที่แมลง

แมลงขยับหนวดจำนวนนับไม่ถ้วนของมันไปที่ตัวอาซาฮินะ

แน่นอนว่า, หัวนมและเม็ดถั่วด้วย

หลังจากซักพัก, ตัวของอาซาฮินะที่ไม่ขยับเลยซักนิดเริ่มกระตุก, ผิวซีดของเธอที่เสียเลือดไปเริ่มแต่งแต้มไปด้วยสีแดง และเหงื่อออก

「การเชื่อมต่อกับสมองสำเร็จอย่างสมบูรณ์ ตอนนี้สาวอยู่ในโลกของอุดมคติของเธอแล้ว ที่เหลือก็คือการรอ」

ฟฟฟู่, ถอนหายใจ, ผู้ใช้แมลงเช็ดเหงื่อบนหน้าผากเธอ แล้วพูดกับผม

「พูดนั่น, ชั้นสงสัย, นายดูไม่เหมือนจะกลัวแมลงนะ」

เธอเหนื่อยเหรอ? ผู้ใช้แมลงนั่งลงบนโต๊ะจากนั้นถามผม

「หืม? โอ้, ยังไงซะ, ชั้นไม่ได้กลัวพวกมันเป็นพิเศษน่ะ」

ผมตอบระหว่างกอดอก

ผมไม่ได้สนใจเกี่ยวกับมัน แต่พูดถึงแล้ว, ผมไม่ได้คิดว่าแมลงน่ากลัว

ผมไม่ได้คิดอะไรเกี่ยวกับแมลงพิลึกตัวใหญ่ ที่ผู้ใช้แมลงควบคุม

「สาวคนนี้ที่ชื่ออาซาฮินะ ก็น่าจะเหมือนกัน แต่นายคืออะไรกัน? แค่วิถีชีวิตแบบไหนสร้างมนุษย์อย่างนาย?」

「อ๋า?」

วิถีชีวิตแบบไหน? เธอจะพูดว่าผมประหลาดเหรอ? อะไรของเธอวะ? นั่นหยาบคายนะเว้ย?

ยังไงซะ, ตัวผมเองก็ไม่คิดว่าผมดีด้วย

「มีบางอย่างที่ชั้นสงสัยเกี่ยวกับ นายมาที่ห้องสมุดของชั้นภายหลังได้มั้ย?」

พูดสิ่งนั้น, ผู้ใช้แมลงกระโดดจากโต๊ะจากนั้นไปที่ห้องข้างหลัง

ーมันประหลาดจริงๆ ฉันไม่เก่งกับการควบคุมแมลงโดยละเอียด มันเป็นแบบนั้นมาตลอด ฉันเป็นพวกไร้พรสวรรค์สอบตกจากผู้ควบคุมแมลงแต่กระนั้น…

ผู้ใช้แมลงคิดแบบนั้นระหว่างที่เดิน

ーความสามารถของผู้ชายคนนั้นคล้ายกับตาแห่งสวรรค์ แต่มันต่างออกไป ค่าความสามารถมันต่ำเกินไปในทุกอย่าง ที่เป็นแง่ของตาแห่งสวรรค์ ในอีกท่างหนึ่ง, ความสามารถของเขา ไม่ระงับพฤติกรรม นอกจากนี้, มันไม่มีสัญญานของการเสียสติ ที่เห็นได้จากพวกนั้นที่มีตาแห่งสวรรค์

ผู้ใช้แมลงที่ไม่เคยคิดว่าผมอ่านใจได้ได้พึมพำใจใจเธอต่อไปว่าทำไมเธอสงสัยเกี่ยวกับผม

ーฉันต้องสืบเอกสารของผู้ชายคนนั้น, เขาอาจจะมีสิ่งตรงกันข้ามกับตาแห่งสวรรค์, “ตาแห่งพื้นดิน” ถ้านั่นมันเป็นอย่างนั้น ฉันเห็นได้ว่าทำไม่ระยะของเขามันแคบ นั่นก็อธิบายการเพิ่มในค่าของความสามารถด้วย แล้วก็, แม้ฉันคิดว่ากึ่งมนุษย์นั่นคือพวกกลายพันธุ์ แต่มันจะต่างไปเมื่องคนที่มีตาแห่งพื้นดินอยู่ข้างเธอ แต่, ตาแห่งพื้นดินนั้นหายากกว่าตาแห่งสวรรค์ การที่ได้เจอคนที่ใช้ความสามารถนั้นโดยบังเอิญ…

ชิกัน?*นั่นคืออะไรเธอเข้าใจผิดว่าผมเป็นพวกลวนลามเหรอ

TLN* ชิคัน กับนักลวนลามพูดเหมือนกัน

ーไม่ว่าแบบไหน, ฉันไม่ควรจะจากชายคนนั้นไป ฉันจะตรวจสอบรอบข้างของเขา และถ้ามีบางคนได้ปลุกความสามารถพิเศษให้ตื่นขึ้นมาภายหลัง, มันจะเป็นหลักฐานว่าเขามีตาแห่งพื้นดิน

พวกนั้นที่ปลุกความสามารถพิเศษให้ตื่น? พวกนั้นจะอยู่ข้างผม…

จากนั้น, มารินะและยูกะ มาที่ใจผม

คิดเกี่ยวกับมัน, ความสามารถของพวกเธอก่อนหน้าและตอนนี้ได้เพิ่มขึ้นหลายเท่า

ไม่ ไม่, พวกเธอแค่มีพรสวรรค์นั่นตั้งแต่แรกแล้ว

มารินะไม่สามารถแสดงความสามารถเธอเพราะชิโนซากิ, ยูกะปิดหัวใจเธอเพราะเธอเป็นของเล่นชิโนซากิ แต่, เพระสิ่งแวดล้อมได้เปลี่ยนไป, ความสามารถที่อยู่กับพวกเธอแต่เดิมออกมาสู่ภายนอก

แต่, ผมสงสัยเกี่ยวกับดอกไม้ที่เห็นในยูกะ

ผมเห็นดอกไม้หุบได้บานข้างในยูกะแน่นอน

เธอได้ความสามารถ? คำพูดนั้นและดอกไม้บานในยูกะได้ซ้อนทับกัน

ーตรงข้ามกับตาแห่งสวรรค์, ตาแห่งพื้นดิน, แม้ว่ามันมีข้อจำกัดมากๆ, มันเป็นความสามารถที่บิดเบี้ยวเหตุการ ความสามารถการสนับสนุนขั้นสุดยอด ที่สามารถนำหัวใจฝ่าอนาคตไป ใกล้กับพวกนั้นที่ได้เรียกตัวเองว่าฮีโร่ ก็เป็นบางคนที่มีตาแห่งพื้นดินตลอด ถ้าชายคนนั้นเป็นหนึ่งในนั้นจริงๆ, ฉันสงสัยว่าฉันเริ่มใหม่ได้มั้ย

ผู้ใช้แมลงหยุดและเช็ดน้ำตาในตาเธอ, จากนั้นหัวเราะเพื่อดูถูกตัวเอง

ーทุกอย่างมันสายเกินไป คดีที่ฉันก่อจะไม่มีวันหายไป

ผู้ใช้แมลงพึมพำในหัวใจเธอจากนั้นไปที่ห้องด้านหลัง

「คุคุ」

การหัวเราะของผม

ผมไม่รู้ว่ามันชิกันหรือชิคัน แต่ผมไม่สนใจเกี่ยวกับเรื่องนัน

เธอดูเหมือนเธอมีค่าพอที่จะรังแก

「มาสเตอร์ ♥ นายทำหน้าที่น่าทึ่ง ♥」

หันตาของผมไปที่เสียงที่ผมได้ยิน, ริกกะมองขึ้นมาหาผมด้วยหน้าที่แดง จากนั้นเธอมองขึ้นมาหาผมด้วยตาที่แฉะ

「มันเป็นหน้าที่แย่ ใช่มั้ยล่ะ?」

เมื่อผมถามริกกะ, เธออยู่ไม่สุขแล้วมองขึ้นมาหาผม

「มันทำให้ชั้นแฉะเลยหล่ะ ♥ ชั้นรักหน้านั้นของมาสเตอร์ ♥」

เธอพูด

เหมือนกับที่เธอบอกเลย, น้องหนูที่ลื่นของริกกะได้เปลี่ยนเป็นอุกอาจ

กระสันจากหน้าที่ร้างของผม, ริกกะมีความคิดที่ลามกแม้ว่าเธอเป็นโลลิ

ยังไงซะ, นั่นทำไมเธอถึงน่ารัก

เวอร์ชั่นไม่เซ็นเซอร์อ่านได้ที่ tunwalai หรือ readAwrite

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord