อัศวินดำคุงไม่อยากเป็นเซ็นไต – ตอนที่ 35 ผู้กำจัดเหล่าร้าย

อัศวินดำคุงไม่อยากเป็นเซ็นไต

ตอนที่ 35 ผู้กำจัดเหล่าร้าย

 

 

 

「พลังนี้คือสิ่งที่ฉันได้มาจากพวกเธอ」

 

 

เสียงของใครบางคนพูดขึ้นในฝัน

 

ความรู้สึกที่ออกมาจากน้ำเสียงคือพึงพอใจและหมดห่วงใดๆ

 

 

「ในที่สุดฉันก็สามารถก้าวต่อไปได้สักที จากที่เป็นเพียง——ซึ่งรู้จักแต่การต่อสู้…..แต่เพราะพวกเธอเลยทำให้ฉันได้กลายเป็นมนุษย์กับเขาสักที…ขอบคุณนะ นี่คือทั้งหมดที่ฉันจะให้พวกเธอได้」

 

 

พื้นที่โดยรอบมืดมิด

 

คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของฉันก็คือใครไม่รู้

 

แต่พวกเธอกำลังร้องไห้อยู่

 

ร้องไห้โดยจ้องมองมายังใครบางคนที่ไม่ใช่ฉัน

 

 

 

「ทำไมนายถึงพูดเอาตอนนี้ละ?คิดจะทำอะไรอยู่ หยุดเลยนะ….」

 

 

ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เขากำลังจะทำอะไร

 

 

แม้มันจะเป็นร่างที่ผ่านจากมุมมองของฉันก็ตาม

 

 

 

「ฝากที่เหลือด้วยล่ะ —–」

 

 

ภาพได้มืดลงเมื่อฉันได้ยินเสียงเรียกชื่อของใครบางคน

 

ความทรงจำนี้เป็นของใครกันนะ

 

ความเจ็บปวดภายในจิตใจราวกับกำลังเรียกร้องโหยหาบางสิ่ง

 

 

「……」

 

 

ฉันลุกขึ้นมาจากเตียง

 

ช่างเป็นฝันที่ดูสมจริงมาก

 

เกิดอะไรขึ้นกับฉันกันนะ

 

หรือจะเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนฉันจะเสียความทรงจำไป

 

 

「วันหยุดสิน้า」

 

 

ตั้งแต่ฉันได้พบกับผู้หญิงที่เรียกตัวเองว่าเรด ฉันก็เริ่มฝันแปลกๆ แถมคนที่อยู่ในฝันก็ไม่ใช่ฉันซะด้วย

 

ไม่รู้เลยว่ากำลังพูดหรือทำอะไรกับใครอยู่

 

แต่มันก็เป็นฝันที่ดูสนุกสนาน ใช้ชีวิตธรรมดาทั่วไป ทานอาหารนั่งเล่นเกมกับคนอื่นๆ

 

 

เนื่องจากวันนี้ฉันกับพี่ไม่ได้ทำงาน

 

ปกติก็จะพากันออกไปที่ไหนสักแห่ง แต่ว่า….

 

 

 

「ฝนตกซะงั้น」

 

「ฝนตก」

 

 

สภาพอากาศภายนอกไม่เอื้ออำนวย

 

เสียงน้ำฝนดังก้อง

 

ระหว่างที่ฟังเสียงฝน ฉันก็เปิดคอมที่ยืมมาจากพี่เพื่อดูนั่นนี่ในเน็ต

 

 

「ขอแค่พาพวกเด็กๆ กลับมาได้ ฉันไม่สนหรอกว่าแกจะพูดอะไร แต่ฉันจะไม่ปล่อยให้แกทำตามใจได้อีก」

 

「อุ อะ ฮี้!? 」

 

 

เรดฟันสัตว์ประหลาดตุ๊กตาทิ้ง

 

แม้ว่าร่างครึ่งท่อนของเธอจะเปลี่ยนเป็นตุ๊กตาไปแล้ว เธอก็ไม่ได้มีความหวาดกลัวหรือลังเล

 

 

 

「คิดเหรอวะฉันจะสนใจ!」

 

「แทงข้างหลัง……แกมัน ขี้ขลาด」

 

 

เรดพุ่งไปแทงข้างหลังสัตว์ประหลาดที่สวมชุดยูโด

 

「ลุยกันเลย! อัศวินดำคุง!」

 

「อย่ามาสั่งกันนะเว้ยยยย!!」

 

「ล-ล็อกไม่ได้―――!? 」

 

 

เรดฟันหัวสัตว์ประหลาดที่เหมือนตัวล็อคทิ้ง ในขณะเดียวกันอัศวินดำก็กระชากร่างของมัน จนกระจายออกไป 3 ส่วน

 

「ถ้าฟันไม่เข้าก็ทุบให้ยับเลยละกัน!」

 

「อั๊ค หยุด นะ อุ๊ก!? 」

 

 

เรดทำการฟาดสัตว์ประหลาดโคลนด้วยสันดาบของเธอ

 

เธอคนนี้ คือผู้นำของทีมจัสติสครูเซเดอร์

 

ใครเป็นคนสอนวิธีการต่อสู้แบบนี้ให้เธอกันนะ

 

ถ้าจะให้นึกคนที่ต่อสู้แบบเดียวกับเธอก็คงเป็นอัศวินดำ คิดแล้วก็ปวดหัว

 

 

 

「คัตซึน ไปหาอย่างอื่นดูไม่ดีกว่าเหรอ…นั่นมันค่อนข้างรุนแรงไปหน่อยนา เซนเซอร์เต็มจอเลยด้วย….」

 

「ไม่ได้ตั้งใจดูหรอก…พอดีว่ามันยอดวิวสูงนะก็เลยขึ้นมาแนะนำ」

 

 

ฉันปิดคลิปแล้วเอนหลังพิงเก้าอี้ถอนหายใจ

 

 

「ถ้าเป็นฉัน คงไม่ไหว」

 

「หือ? ปะ เป็นอะไรไปเหรอ….ทำไมอยู่ดีๆ ก็พูดแบบนั้น? 」

 

「ก็แบบว่าถ้าจะให้ผมไปทำอะไรป่าเถื่อนแบบนั้นคิดยังไงก็ไม่น่าไหวน่ะ」

 

 

เรดคือคนที่น่ากลัวสุดๆ ในตอนที่เจอกันครั้งแรก แถมจากที่เห็นสัตว์ประหลาดที่เธอเคยต่อสู้ก็แกร่งกว่าตัวที่ฉันเลยสู้ด้วยหลายเท่า

 

แอบเสียใจที่ตัวเองกลัวแล้วทำเรื่องเสียมารยาทกับเธอจริงๆ

 

 

 

「ควรจะไปพูดคุยกับเธอให้มันถูกต้อง」

 

「แต่ว่านะคัตซึน การจะหนีออกมาแบบนั้นก็ไม่เห็นจะเป็นไร….」

 

「ไม่ได้หรอกพี่ ผมต้องทำให้มันถูก……!!」

 

「พี่ก็ไม่ได้จะบอกว่ามันไม่ดีหรอก แต่ว่า…..」

 

 

ก็จริงอยู่ว่าน่ากลัวที่ตัวเธอท่วมไปด้วยเลือด แต่นอกเหนือจากนั้นก็ไม่เห็นจะมีอะไรเลย

 

ถ้าจิตใจของฉันเข้มแข็งกว่านี้สักหน่อยคงได้พูดคุยกันมากกว่านี้

 

เพราะนอกจากความกลัวแล้วฉันรู้สึกว่าเธอน่ะ―――

 

 

 

「เท่ชะมัด……!」

 

「คัตซึน ไปโรงพยาบาลกันดีกว่าไหม!!」

 

 

ดูเหมือนพี่จะไม่ค่อยชอบใจแปลกๆ

 

เมื่อโดนดึงสติกลับมาโลกความจริง ฉันก็จ้องมองไปยังมือของตัวเอง

 

 

 

 

「ผมอ่อนแอจัง」

 

「หรือว่ากำลังเอาตัวเองไปเทียบกับพวกจัสติสครูเซเดอร์อยู่? อย่าคิดแบบนั้นสิ นายกำลังเริ่มต่อสู้ได้ไม่นานเองนะ….จะให้เทียบกับพวกเธอที่สู้กับสัตว์ประหลาดมานานแล้วได้ยังไงกัน」

 

「แต่มันก็ปฏิเสธไม่ได้อยู่ดีว่าผมอ่อนแอ」

 

 

ฉันบ่นออกมา

 

พวกเธอแข็งแกร่งกันมาก ทางฉันคงมีแค่ความเร็วในการมาถึงที่เกิดเหตุก่อนเท่านั้น

 

ถ้าเกิดว่าฉันติดต่อแล้วขอความร่วมมือจากพวกเธอ….

 

 

 

 

 

――ฉันว่าแบบนั้นไม่น่าจะดีนะ

 

――หรือว่า แกไม่เชื่อใจฉันกัน?

 

 

นั่นสิ คงจะไปขอความร่วมมือไม่ได้แน่ๆ

 

จริงอยู่ว่าพวกเธอแข็งแกร่ง แต่ข้อมูลขององค์กรที่พวกเธออยู่เป็นยังไงก็ไม่อาจรู้ได้

 

คงขำไม่ออกแน่หากเชื่อใจคนอื่นมั่วโดยไม่คิดให้ดี สุดท้ายอาจจะเกิดผลเสียซะเอง

 

เหนือสิ่งใด พี่สาวของฉันอาจจะถูกเล็งเป้าด้วยก็ได้

 

 

 

 

「ผมเป็นคนเดียวในตอนนี้ที่สามารถมาถึงจุดเกิดเหตุได้เร็วสุด สิ่งที่ผมทำได้ก็คือการซื้อเวลาปกป้องผู้คน จนกว่าพวกจัสติสครูเซเดอร์จะมาถึง….」

 

「…………ฝันก็มาตกเอาวันแบบนี้ซะได้……」

 

 

จู่ๆ พี่ก็มองออกไปนอกหน้าต่างแล้ว บ่นพึมพำออกมา

 

 

 

「เอาเถอะ งั้นก็มาช่วยกันคิดดีกว่าว่าจะเอายังไงต่อ ยังไงสองหัวก็ดีกว่าหัวเดียว」

 

「……นั่นสินะครับ」

 

『โฮก!』

 

「ขอโทษที ไม่ใช่สองแต่เป็นสามนี่เนอะ ชิโระ」

 

 

นั่นคือสิ่งเดียวที่ทำได้ในวันแบบนี้

 

ฉันควรทำยังไงดีในขอบเขตที่ตัวเองพอจะทำได้ในตอนนี้

 

 

「ตอนนี้ผมสามารถเอาชนะพวกที่มาบุกได้ แต่จะทำยังไงดีล่ะหากมันมีตัวที่สามารถขยายร่างได้แบบสัตว์ประหลาดแมวยักษ์นั่นอีก」

 

 

「ดีที่สุดก็คงต้องจัดการมันให้เรียบร้อยก่อนจะขยายร่างได้ แต่จากที่เห็นนายก็พยามใช้ว่าสังหารใส่มันแล้ว แต่สุดท้ายก็ดันขยายร่างได้อยู่ดีสินะ」

 

 

ถ้ามันขยายร่างก็จะสร้างความเสียหายให้เมืองหนัก

 

วิธีการที่ดีที่สุดก็คงเป็นการฆ่ามันให้ตายก่อนจะขยายร่างนั่นแหละ แต่ว่าพูดน่ะมันง่าย ทำน่ะยาก

 

 

 

「….งั้น ถ้าเราสามารถย้ายพวกมันไปที่ที่ไม่มีคนได้ล่ะ? 」

 

「เป็นแผนที่ดีนะครับ แต่วิธีน่ะสิจะทำยังไง」

 

『โฮก!』

 

「หือ? เอ๋!? 」

 

 

ระหว่างที่กำลังคิดอยู่กับพี่ ดวงตาของชิโระก็เปล่งแสงออกมาเป็นภาพ 3 มิติฉายไปบนอากาศ

 

 

 

「เหมือนไอรอนแมนชะมัด」

 

「เทคโนโลยี้จะล้ำไปไหน……」

 

 

ฉันกับพี่จ้องไปที่ภาพโฮโลแกรมซึ่งลอยอยู่ในอากาศ

 

ภายในนั้นมีภาพของLupus Strikerอยู่ด้วย พอเอามือไปสัมผัสดูก็พบว่ามันสามารถขยับไปมาได้ตามแรงของฉัน

 

 

「เหมือนกับของเล่นเลยแฮะ」

 

「คัตซึน ทางนั้นมันอะไรน่ะ? 」

 

「หือ? 」

 

 

พี่ชี้ไปทางกล่องสีแดง เหลือง น้ำเงิน ที่ลอยอยู่ใกล้ๆ

 

เมื่อฉันบีบนิ้วพยายามดึงมันเข้ามากใกล้ ฉันก็เห็นข้อความที่ติดอยู่ในแต่ละกล่อง

 

 

 

「นี่มัน ARMY BLUE เหรอ? อันที่ใช้ยิ่งสัตว์ประหลาดตัวก่อน」

 

 

 

ใช่แล้ว มันมีข้อความว่าARMY BLUEติดอยู่

 

เมื่อลองสัมผัสมันซ้ำ กล่องก็แตกกระจายออกแล้วเข้าไปประกอบกับ Lupus Striker

 

เป็นไปตามที่คาด มันคือเครื่องยิงขีปนาวุธที่ฉันใช้วันก่อน

 

แต่จากที่เห็นเหมือนมันจะมีอะไรเพิ่มขึ้นมาด้วยนะ

 

หรือกำลังอยู่ในช่วงปรับปรุงให้ดีขึ้น?

 

 

 

「ส่วนกล่องข้างๆ Assault RedกับBind Yellow เป็นของที่ใช้ติดกับรถได้เหมือนกันหรือเปล่านะ? 」

 

「….ชิโระตั้งใจจะบอกว่าหากใช้ของพวกนี้จะสามารถพาสัตว์ประหลาดไปยังที่ที่ไม่มีคนได้เหรอ? 」

 

 

ฉันลองกดไปที่กล่องอีกสองกล่องเพื่อตรวจสอบ

 

 

กล่องสีแดงเหมือนจะมีความสามารถในการเร่งความเร็ว ส่วนอีกกล่องเป็นอุปกรณ์คล้ายแม่เหล็กตัว U ติดอยู่หน้ารถ

 

พอตรวจสอบเสร็จก็พอเข้าใจวิธีใช้งานแล้ว

 

 

「ชิโระ นายสามารถโหลดแผนที่เมืองจากในคอมมาได้ไหม? 」

 

『โฮก? 』

 

「แบบว่าอยากจะตรวจสอบจุดที่พวกมันลงมากัน แล้วก็สำรวจพื้นที่รอบๆ น่ะเผื่อใช้วางแผน」

 

『โฮกกกก!』

 

 

ชิโระส่งเสียงตอบรับ ก่อนจะยื่นหางของมันที่เหมือนสายเคเบิลไปเสียบกับคอม

 

จากนั้นหน้าจอคอมก็ทำงานโดยอัตโนมัติแล้วข้อมูลแผนที่ต่างๆ ก็ถูกคัดลอกเข้าไปในร่างของชิโระ

 

 

 

『โฮก』

 

「อื้อๆ เก่งมากๆ เด็กดี」

 

「ช่างเป็นจักรกลที่ลึกลับจริงๆ เจ้าเด็กนี่….อ๊ะ เดี๋ยวสิ ฉันชมอยู่นะยะทำไมมามองกันแบบนี้….……」

 

 

ฉันเริ่มวางแผนในหัวขณะมองแผนที่ที่ชิโระฉาย ส่วนพี่ก็มองฉันโดยไม่พูดอะไร

 

ที่เหลือก็อยู่ที่ตัวฉันว่าจะทำไหวไหม

 

 

「พอเห็นแบบนี้ก็รู้ว่าตัวเองยังมีเรื่องที่ทำได้อีกเยอะ เพียงแค่เผลอละเลยไป」

 

「หมายความว่ายังไงเหรอ? 」

 

「ก็แบบว่า―――อึก」

 

 

ระหว่างที่กำลังจะอธิบายให้พี่ฟัง เสียงก็ดังขึ้นในหัวฉัน

 

….มาได้จังหวะชะมัด

 

เอาเถอะ ช่วยไม่ได้มีแต่ต้องลุย…

 

 

 

「พี่ฮาคัว เหมือนมันจะมาอีกแล้ว」

 

「คัตซึน….ว่าแต่ทำไมมีแค่นายที่รู้ถึงการมาของพวกมันล่ะ? 」

 

「ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน…แต่ถึงจะยังไม่เข้าใจ ยังไงผมก็ต้องไป」

 

 

แม้จะเห็นใบหน้าเศร้าของพี่สาว ฉันก็ทำได้เพียงขอโทษแล้วหยิบชิโระขึ้นมา

 

ถึงฝนจะตกหนักก็ไม่ได้ช่วยหลุดการรุกรานของพวกต่างดาว

 

ฉันต้องรีบไปก่อนที่มันจะทำร้ายผู้คน

 

 

「แปลงร่าง」

 

 

 

ฉันเดินทางไปถึงย่านการค้าแห่งหนึ่งด้วยLupus Strikerในขณะที่ฝนยังโหมกระหน่ำ

 

คู่ต่อสู้คราวนี้เป็นสัตว์ประหลาดร่างคล้ายไทรเซราทอปส์ ซึ่งมีเครื่องพันธนาการเอาไว้ไม่ต่างอะไรกับสัตว์ประหลาดมนุษย์แมวคราวก่อน

 

มีหมายเลข 169 สลักเอาไว้ตรงไหล่ของมัน ขณะนี้มันกำลังทำการวิ่งชนร้านค้าต่างๆ ไปมาเหมือนวัวคลั่ง

 

 

 

「อุ้วววววววว!!」

 

「……หา」

 

「กรี๊ดดดดด!」

 

 

ด้านหน้าของมันตอนนี้มีคู่สามีภรรยากับลูกพวกเขาอีก 2 คน

 

เด็กสาวที่ถูกแม่ตนกอดกำลังกรีดร้องออกมา ฉันจึงพุ่งเข้าไปชนร่างของมันทันทีจนมันกระเด็นออกไป

 

 

 

「รีบหนีไปเร็วเข้า!!」

 

 

หลังพวกเขาหนีไปได้สำเร็จฉันก็หยิบ Lupus Dagger ออกมาเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย

 

 

「ฉันไม่ปล่อยให้แกทำอะไรได้อีกแน่!」

 

「อุ้ว!!」

 

ตอนนี้ฉันอยู่ในร่างเซฟฟอร์ม ต่อสู้โดยการหลบหลีกการโจมตีของมันแล้วสวนกลับไปด้วยมีด

 

พอหลบการโจมตีของมันไปได้ ฉันก็สวนกลับไปด้วยการเตะ

 

 

 

「อุ้วววว!!」

 

「ชิบ แข็งชะมัด! อั๊คคค!!」

 

 

ฉันถูกชนจนกระเด็นออกมาทันที

 

จะให้ใช้เยลโล่ฟอร์มก็ไม่ได้อีก

 

เพราะคนรอบๆ ยังอพยพกันไม่หมด

 

 

 

「ไม่ว่าสิ่งที่มีจะแกร่งขนาดไหน แต่ถ้าใช้ไม่ได้ก็จบกัน…!」

 

 

เอาสิวะ ยังไงก็ต้องลุกขึ้นสู้

 

จนถึงตอนนี้ที่เอาชนะพวกมันมาได้ก็เพราะพลังของสูทที่ใส่

 

ในตอนที่ลำบาก พลังใหม่ของสูทก็จะตื่นขึ้นและทำให้ฉันเอาชนะมันได้

 

แต่แค่นั้นมันไม่พอหรอก

 

เช่นเดียวกับพวกสาวๆ จัสติสครูเซเดอร์ ตัวฉันเองก็จำเป็นต้องพัฒนาทักษะส่วนตัวไปด้วย

 

 

 

「……อึก」

 

――ยังจำคำแนะนำแรกของฉันได้ไหม?

 

「โอ้ แน่นอนสิจะลืมได้ยังไง」

 

 

ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วจับมีดไว้แน่น

 

จงรู้จุดแข็งของตัวเอง โจมตีให้มีประสิทธิภาพสูงสุดทุกครั้ง ปิดมันให้เร็วที่สุด

 

「อุ้ววววว!!」

 

สัตว์ประหลาดนั่นพุ่งเข้าโจมตีฉันจนเกิดแรงระเบิดขึ้น

 

พอเห็นมันพุ่งเข้ามา ฉันก็ทำการก้าวเท้าหลบอย่างใจเย็นแล้ว ใช้แรงขาเตะเต็มแรงเพื่อตัดขาของมันตอนพุ่ง

 

 

「อุ้ว!? 」

 

「ก่อนอื่นก็ต้องจัดการโมเมนตั้มของอีกฝ่าย」

 

 

ฉันทำการซ้ำมันด้วยมีดเพื่อให้เสียการทรงตัว

 

 

 

「ตัดการเคลื่อนไหวที่ไม่จำเป็นไปให้หมด」

 

 

 

เตะเข้าลำตัว เตะสีข้าง สลับไปมา เมื่อมันเซถอยไป ฉันก็พุ่งไปเตะอัดซ้ำจนกระแทงเข้ากับกำแพง

 

แม้จะโดนไปขนาดนั้น การเตะของฉันก็แสดงให้เห็นแล้วว่าไม่เพียงพอจะจัดการมันได้จริง

 

 

เมื่อมันตั้งตัวได้ มันก็พุ่งเข้ามาหาฉันด้วยความโกรธอีกครั้ง ฉันอ่านการเคลื่อนไหวของมันแล้วหมุนตัวหลบ ก่อนจะแตะหัวเข็มขัดสามครั้งเพื่อเปิดใช้งานท่าพิเศษ

 

 

『BITING! SLASH!!』

 

「อุ้ว!!」

 

 

ฉันใช้มีดที่ถูกอัดแน่นไปด้วยพลังงานแทงเข้าไปยังลำตัวที่ไม่มีอะไรป้องกันทันที

 

 

「อุ้ววววว!? 」

 

 

เมื่อเห็นว่าการโจมตีดังกล่าวได้ผล ร่างของมันก็เกิดรอยร้าวขึ้นตรงช่องท้องคล้ายกับสัตว์ประหลาดคราวก่อน ฉันไม่รอช้าขึ้นไปขี่Lupus Striker

 

 

 

 

「ไปกันเลย ชิโระ!」

 

『LUPUS STRIKER!! BIND YELLOW!』

 

 

ฉันเปิดใช้งานอุปกรณ์เสริมของLupus Striker

 

ตรงหน้ารถเกิดอุปกรณ์ที่คล้ายกับแม่เหล็กรูปตัว U ขึ้นโดยมันปล่อยกระแสไฟฟ้าออกไปรอบๆ พื้นที่

 

ฟอร์มในการจับกุม

 

เป้าหมายคือสัตว์ประหลาดตัวนั้น ฉันบิดคันเร่งแล้วพุ่งไปชนมันทันที

 

 

「อุ้วววว!? 」

 

 

ร่างของมันติดอยู่ตรงตัวกลางตัว U และไม่สามารถสลัดหลุดไปได้เพราะพลังดูดของแม่เหล็ก

 

นอกจากนี้กระแสไฟฟ้ายังทำการช็อตร่างของมันเพื่อไม่ให้ต่อต้านได้อีก

 

 

 

「เอาล่ะ หากเป็นตรงนี้จะไปที่ไหนดีล่ะ!」

 

 

ฉันขอให้ชิโระเปิดแผนที่ขึ้นมา

 

เมื่อเห็นปลายทางที่เหมาะสมแล้ว ฉันก็ตรงไปทันที

 

 

「อุ้วววววว!!」

 

「เชี่ย ไอ้เจ้าบ้านี่!!」

 

 

แม้จะถูกล็อคเอาไว้แต่มันก็ยังไม่สิ้นแรงไปเสียทีเดียว ไม่รู้ว่าจะถึกไปไหน

 

มันพยายามใช้แขนของมันในการต่อต้านฉันที่ขับรถอยู่แต่ว่า―――

 

 

『CHANGE!! SWORD RED!!』

 

『FLARE CALIBER!!』

 

 

ฉันเปลี่ยนโหมดใช้ดาบทันที ก่อนจะทำการฟันมันโดยใช้มือซ้าย

 

แค่นี้ก็น่าจะพอสกัดมันได้ระยะหนึ่งในขณะที่ขับรถไปถึงปลายทาง

 

 

 

「ตรงนั้นไง!」

 

 

ท่าเรือร้าง

 

พอไปถึงฉันก็เหยียบเบรก แล้วปล่อยให้ร่างของสัตว์ประหลาดกระเด็นออกไปจากรถ

 

มันกลิ้งไปตามพื้นแล้วพยายามลุกขึ้นยืน ทางฉันที่ลงจากรถก็ปล่อยดาบออกจากมือ

 

 

「เอาละ ถ้าเป็นที่นี่ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรถึงจะขยายร่าง」

 

「อุ้ววววววววว……!」

 

 

มันพุ่งเข้ามาหาฉันเหมือนวัวคลั่งอีกครั้ง ฉันจึงตอบโต้ด้วยการแตะตัวเข็มขัดสามครั้ง

 

เพื่อเปิดใช้งานท่าพิเศษ

 

ฉันยกแขนที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิงขึ้นมา

 

 

『DEADLY!! SWORD RED!!』

 

 

 

「อุ้ววววว!!」

 

「เล็งไปยังจุดสำคัญจุดเดียว……!」

 

 

คู่ต่อสู้พุ่งเข้าหาด้วยพลังทำลายล้างสูง

 

 

แต่ฉันจะไม่หนี……!

 

ขอเพียงแค่วิเคราะห์และใช้พลังของศัตรูให้เป็นประโยชน์….!

 

 

 

「———ตอนนี้แหละ!」

 

『BURNING!! FIST!!』

 

 

ฉันย่อตัวลงเล็กน้อยเพื่อหลบเขาแหลมของมัน ก่อนจะปล่อยหมัดแรงสุดกำลังไปยังช่องท้องที่แตกร้าวก่อนหน้านี้ของมัน

 

 

เมื่อรวมเข้ากับแรงพุ่งที่มันเข้ามาหาฉัน แรงปะทะก็สูงขึ้นเป็นทวีคูณ ร่างของมันได้กระเด็นร่วงลงไปในทะเล

 

 

『อุ้ววววว!!』

 

 

แรงนั้นทำให้เครื่องพันธนาการที่ติดกับร่างของมันแตกสลาย

 

ไม่กี่วินาทีต่อมา ก็เกิดแรงระเบิดขนาดใหญ่ในทะเล น้ำจำนวนมากได้พวยพุ่งขึ้นมาปะปนกับสายฝนที่ร่วงหล่น

 

 

 

『กุ อุ้วววววว!!!』

 

 

ฉันมองไปยังสัตว์ประหลาดที่ขยายร่างซึ่งปรากฏตัวเหนือผิวน้ำ

 

มันมองมาที่ฉันด้วยความเกลียดชังและหมายจะกำจัดฉันต่อ

 

 

 

 

 

「อย่างที่คิด พอใส่ของแบบเดียวกันมาสามารถขยาย――」

 

 

ฉันพูดในขณะที่กำลังจะเปลี่ยนร่างเป็นเยลโล่ฟอร์ม ทว่า

 

ฉันก็ได้ยินเสียงเครื่องกลบางอย่างมาจากบนหัว

 

มันไม่ใช่เฮลิคอปเตอร์ เป็นบางอย่างที่เร็วยิ่งกว่านั้น

 

ทันใดนั้นเองก็มีกระสุนพลังงานสีน้ำเงินก็สาดเข้าไปที่ร่างของสัตว์ประหลาด

 

 

 

 

「ดะ เดี๋ยวสิ นั่นมันอะไรกัน? 」

 

 

ก็รู้ว่าไม่ใช่เฮลิคอปเตอร์ แต่ไอนั่นมันบ้าอะไรฟะ?

 

ขณะที่ฉันกำลังจะสู้ต่อ ฉันก็เห็นวัตถุสีแดง เหลือง น้ำเงินร่วงลงมาจากฟ้า

 

ก่อนที่มันจะล้อมสัตว์ประหลาดเอาไว้และสาดกระสุนพลังงานใส่

 

 

 

「……เอ๋? 」

 

 

ยานพาหนะมีขนาดประมาณรถยนต์เล็ก

 

 

สีแดงเป็นยานทรงหัวแหลม สีน้ำเงินเป็นยานยักษ์ที่ติดอาวุธเต็มไปหมด ส่วนสีเหลืองเป็นเหมือนมีดติดปีกเครื่องบินขนาดใหญ่ หากฉันเข้าใจไม่ผิดนั่นน่าจะเป็นยานพาหนะของจัสติสครูเซเดอร์

 

 

「อิหยังฟะ」

 

 

ไม่เข้าใจเลยสักนิด

 

ทำไมของที่เหมือนจะหลุดมาจากโลกอนิเมะถึงมาอยู่ที่นี่ได้

 

 

 

 

『ฟอร์เมชั่น! เรด 1!』

 

 

เป็นเสียงของเรด เมื่อสิ้นเสียงนั้นสนามพลังงานสีแดงขนาดใหญ่ก็ก่อตัวขึ้น

 

 

『เข้าใจแล้ว』

 

『รับทราบเด้』

 

『ทุกคนลุยกันเลย!!』

 

『『『ยูเนี่ยน!』』』

 

 

 

「……ประกอบร่าง? เอ๋ ประกอบร่างเนี่ยนะ」

 

――มันจำเป็นต้องทำสิ่งที่ไร้สาระแบบนี้ด้วยเหรอ?

 

 

ยานบิน 3 ลำที่มีขนาดประมาณรถยนต์เล็ก

 

ยานของเยลโล่กับบลูส่วนหน้าหลังค่อยๆ ถูกแยกออกจากกัน โดยที่ยังเหลือส่วนที่เยลโล่กับบลูสามารถควบคุมได้เอาไว้อยู่ ส่วนที่เหลือก็เข้าไปประกอบกับยานของเรดซึ่งเป็นจุดศูนย์กลางของสนามพลังงาน

 

 

 

『อุ้วววว!!』

 

「ไม่ยอมให้ทำหรอก」

 

「คิดเหรอว่าจะมาขัดการร่วมร่างได้」

 

 

เยลโล่กับบลูที่อยู่บนส่วนยานที่เหลือ ใช้กระสุนพลังงานป้องกันไม่ให้สัตว์ประหลาดขัดขวางการประกอบร่าง

 

รูปร่างของยานขนาดเล็กที่เหลืออยู่ดีไซน์มันแอบคล้ายๆ ฉันนิดหน่อยไหมนะ?

 

ในขณะเดียวกันยานของเรดก็ค่อยๆ ประกอบร่างกับยานของคนที่เหลือจนกลายเป็นหุ่นยักษ์ที่สูงเกือบ 10 เมตร โดยมีท่อนบนเป็นสีแดง ท่อนล่างเป็นสีน้ำเงินและแขนสองข้างเป็นสีเหลือง

 

เมื่อการประกอบร่างเสร็จสิ้น หุ่นยักษ์ก็ร่อนลงพื้นเพื่อเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดยักษ์ จนน้ำทะเลกระจายไปทั่ว

 

『พาวเวอร์อามเมอร์!! จัสติสโรโบ!!!』

 

แล้วสิ่งที่ปรากฏตรงหน้าของฉันก็คือหุ่นยักษ์รูปร่างคล้ายมนุษย์

 

แม้จะขาดส่วนหัวที่เป็นเหมือนคนไปแต่บรรยากาศที่แผ่ออกมาก็ช่างน่ากดดัน มันใช้กำปั้นในการต่อยอัดสัตว์ประหลาด จนร่างของอีกฝ่ายกระจุยกระจาย

 

เพียงแค่การโจมตีครั้งเดียว เขาทั้งสองของสัตว์ประหลาดก็กระจายร่วงลงทะเลทันที

 

 

 

 

「ขะ แข็งแกร่งชะมัด……」

 

 

พลังทำลายล้างเหมือนเรดไม่มีผิด…..

 

สิ่งที่ฉันทำได้มีเพียงยื่นตัวสั่นแล้วมองหุ่นนั่นเคลื่อนไหว….

 

 

「เอาจริงดิ……? 」

 

 

ฉันสั่นไม่หยุดเลย

 

ก็จริงว่าฉันรู้สึกประทับใจในพลังของพวกเธอ แต่สิ่งที่เรียกว่าจัสติสครูเซเดอร์นี่น่ากลัวชะมัด

 

***

สารานุกรมสัตว์ประหลาดท้ายตอน

 

ชื่ออย่างเป็นทางการ『จ้าวศาสตราเทคนิค』มีพลังในการเลียนแบบการเคลื่อนไหวและเทคนิคการต่อสู้ที่มันมองเห็นได้ ก่อนจะพัฒนาให้กลายเป็นรูปแบบของตัวเอง โดยมันได้ทำการบุกทำลายโรงฝึกวิชาเป็นจำนวนมาก แต่สุดท้ายก็มาแพ้ให้กับการลอบกัดของเรด

 

ชื่ออย่างเป็นทางการ『สัตว์ประหลาดแห่งการจองจำ ร็อค』มันจะสามารถกักขังล็อคเป้าหมายที่สัมผัสไม่ให้สามารถเคลื่อนไหวใดๆได้ และความน่ากลัวของมันคือการล็อคเจตจำนงความนึกคิดของอีกฝ่ายให้เป็นดั่งเดิมไม่เปลี่ยน ทว่าก็ซวยที่ศัตรูดันเป็นเรดที่คิดแต่เพียงจะฟันมันให้ตายและอัศวินดำที่จะต่อยมันให้ยับอย่างเดียว

 

 

ชื่ออย่างเป็นทางการ『สัตว์ประหลาดโคลน』ร่างกายของมันทำมาจากโคลน สัตว์ประหลาดที่การฟันหรือกระสุนพลังงานก็มิอาจทำอะไรได้ จนเรียกได้ว่าการโจมตีปกติไม่มีทางได้ผลกับมัน แต่ก็ต้องมาพ่ายแพ้ให้กับเรดที่ใช้เปลวไฟแผดเผาร่างของมันปิดท้าย

 

 

————-

Note 1 : ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ช่วยหารค่าไฟ  และสามารถช่วยค่าไฟคนแปลได้ที่ กสิกร 2092612913 หรือ QR Code

อัศวินดำคุงไม่อยากเป็นเซ็นไต

อัศวินดำคุงไม่อยากเป็นเซ็นไต

Status: Ongoing
คัตสึมิ โฮมุระ วายร้ายที่รู้จักกันในนาม อัศวินดำ ชายผู้คิดว่าตัวเองคือวายร้ายแสนโฉดชั่ว เมื่อพ่ายแพ้ให้กับฝั่งฮีโร่เขาก็ถูกจับตัวไป ทว่าสิ่งที่รอเขาอยู่กลับไม่ใช่คุกหรือพวกตำรวจ แต่กลับเป็นขุมนรกที่ตัวเขาเกินจะคาดฝันแทนซะอย่างงั้น โลกที่ขบวนการเซ็นไตมีอยู่จริง เรื่องราวของอัศวินดำจอมวายร้ายที่มีสามัญสำนึกผิดแปกและถูกคนธรรมดาเข้าใจผิดมาโดยเสมอ บัดนี้เขากำลังจะถูกลากเข้าขบวนการเซ็นไตเสียแล้ว ※ผลงานชิ้นนี้กาวล้วนๆไม่มีเกลือผสม

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท