เกิดใหม่เป็นขุนนางสารชั่ว แต่ดันเป็นที่หมายปองของเหล่าสตรีสูงศักดิ์ซะงั้น? – ตอนที่ 9 โรงอาหาร

เกิดใหม่เป็นขุนนางสารชั่ว แต่ดันเป็นที่หมายปองของเหล่าสตรีสูงศักดิ์ซะงั้น?

“ฟุฟุ~ ยังสงบใจไม่ได้อย่างที่คิดเลยนะเชีย”

 

“มุ!! ”

 

เพดานทรงลึกลับรูปตัวยู หน้าต่างกระจกบานใหญ่เรียงเป็นแถว และโคมระย้ารูปทรงสวยงามให้แสงสว่างกับห้องอันกว้างขวาง ภาพวาดหลากหลายแขวนอยู่ตามผนังห้อง

 

ในโรงอาหารของโรงเรียนเป็นสถานที่หรูหราและงดงามที่ใครๆก็สามารถเพลิดเพลินกับบรรยากาศได้ไม่รู้จบ  

 

ขณะเดียวกันเอเลน่าและเชียก็กำลังเพลิดเพลินกับอาหารของพวกเธอ

 

“กัดคำนึงก็หันมองทีนึงแบบนั้น อารมณ์มันออกมาทางสีหน้าหมดแล้วนะเชีย? กำลังมองหาใครอยู่เหรอจ๊ะ?”

 

“เอ๊ะ? อะ…เฮะๆ”

 

ไม่ทันไรเธอก็กัดขนมปังเข้าไปคำนึงและก็เริ่มหันมองไปรอบๆอีกครั้งแล้วอุทานว่า ‘เอ๊ะ!’ หลังจากมองจนแน่ใจก็ร้อง ‘อาา’ ด้วยนํ้าเสียงดูเป็นกังวล

 

จนเธอเริ่มรู้สึกตัวว่าตัวเองเป็นอย่างที่เอเลน่าพูดจริงๆ

 

“แต่ว่ามันก็ช่วยไม่ได้นี่เนอะ? จู่สิ่งที่เคยทำเป็นประจำตอนนี้กลับไม่ได้ทำแล้ว คงไม่ง่ายเลยที่จะสงบสติอารมณ์”

 

“นั่นสินะคะ ฉันเอาอาหารไปส่งให้ท่านเบเรต์ทุกวันตั้งแต่สมัยม.ต้น จนมันเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้ว..”

 

“การที่อยู่ๆได้รับอิสระจากเบเรต์มันก็ทำใจเชื่อได้ยากจริงๆนี่นะ โดยเฉพาะกับเบเรต์ที่แสนเข้มงวดคนนั้น”

 

“ช-ชู่ว ชู่วว..”

 

เชียผู้ซึ่งไม่อาจนินทาลับหลังเจ้านายได้และก็ไม่สามารถเพิกเฉยเอเลน่าที่ทำแบบนั้นได้เหมือนกัน

 

เชียถอนหายใจเล็กน้อย

 

เชียเป็นเด็กประเภทที่ปฏิเสธคนไม่เป็น เพราะงั้นการปฏิเสธคนอื่นไม่ได้มันเลยกลายเป็นจุดอ่อนของเธอไปโดยปริยาย

 

“ฟุฟุ~ เอาน่า เธอควรจะรีบชินได้แล้วนะไม่งั้นเบเรต์ก็น่าสงสารแย่ เขาอุส่าห์คิดถึงความรู้สึกของเธอแล้วให้เวลาอิสระมาตั้งขนาดนั้นเลยนะ”

 

หลังจากเรียนจบคาบที่ 4 แล้ว

 

เบเรต์บอกกับฉันมาตามตรงแล้ว ว่ารู้สึกยังไงกับเชียกันแน่

 

เพราะงั้นฉันจึงสามารถยืนยันกับเชียได้อย่างหายห่วง เพราะคำพูดที่ดูหนักแน่นของเขา

 

“เอ่อ ท่านเอเลน่าคะ  คือว่าเกี่ยวกับเรื่องนั้น….”

 

“อะ -อะไรเหรอ? ทำหน้าดูลึกลับเชียว”

 

“เรื่องที่ท่าเบเรต์เป็นห่วงฉันจริงๆหรือเปล่า ถึงได้ให้เวลาอิสระกับฉันแบบนี้น่ะค่ะ…”

 

“เอ๊ะ? ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ”

 

ฉันสังเกตุสีหน้าเธอขณะที่ถามเธอกลับ เชียที่ปกติจะมีสีหน้าสดใสร่าเริงอยู่เสมอ ตอนนี้กลับทำสีหน้าจริงจังจนน่ากลัว

 

เธอไม่ได้ล้อเล่น แต่เธอกำลังแสดงสีหน้าที่ดูกังวลอย่างจริงจัง และเอเลน่าก็ตระหนักได้ทันทีว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองคนมันซับซ้อนกว่าที่คิด

 

“เอ่อ…คือว่า เมื่อเช้าฉันตื่นเต้นเกินไปจนไม่ทันได้สังเกตุเลย แต่พอสงบสติอารมณ์ได้ ฉันก็คิดว่าการที่อยู่ดีๆก็ได้รับการปฏิบัติด้วยดีแบบนี้มันแปลก ไม่ว่าจะคิดยังไงมันก็ดูแปลกมากจริงๆค่ะ”

 

“เป็นงั้นเหรอ? มันก็จริงที่มีขุนนางแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่ปล่อยให้สาวใช้ได้ทำตามใจชอบแบบนี้ แต่ฉันไม่คิดว่ามันแปลกขนาดนั้นหรอกนะ”

 

เอเลน่าหยุดกิน และนั่งฟังอย่างตั้งใจ

 

เชียนั่งอยู่ตรงหน้า เอเลน่ายักไหล่และเริ่มอธิบาย

 

“หน้าที่ของสาวใช้คือการสนับสนุนเจ้านาย พูดอีกนัยนึงคือมันก็เป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว และการที่สาวใช้จะได้รับรางวัลจากเจ้านายก็ไม่ใช่เรื่องผิดนี่ ไม่ใช่เหรอ?”

 

เชียงเอียงหัวเล็กน้อยด้วยสีหน้าเป็นกังวล

 

“….อย่างงี้นี่เอง ฉันเข้าใจสิ่งที่เชียพยายามจะสื่อแล้วล่ะ เธอคิดว่าเบเรต์กำลังทดสอบเธออยู่ใช่ไหม?”

 

“ค่ะ ตามนั้นเลย”

 

นี่คือสมมติฐานของเชีย

 

ความจริงที่ว่าจู่ๆเขาก็ใจดีกับเธอเมื่อเช้านี้ แม้ว่าฉันจะก่อเรื่องใหญ่แบบนั้นนอกจากจะไม่โกรธแล้วยังช่วยปลอบใจอีก นี่ไม่ใช่ว่าเรื่องทั้งหมดทำไปเพื่ออำพรางการ ‘ทดสอบ’ นี้อย่างนั้นเหรอ?

 

เบเรต์กล่าวไว้ว่า เหตุผลที่เขาใจร้ายกับเธอมาจนถึงตอนนี้เพราะว่า ‘ที่ฉันทำไปก็เพื่อให้แน่ใจว่าเมื่อเธอออกจากตระกูลฉันไปแล้ว จะไม่มีปัญหาเรื่องการใช้ชีวิต เผื่อว่าเธอจะไปเป็นสาวรับใช้ของตระกูลอื่น หรือที่ไหนก็ตาม’

 

ถ้าสาเหตุที่เขาใจดีก็เพื่อทำให้ชะล่าใจล่ะ? ถ้าสาเหตุที่เขาใจดีก็เพื่อการทดสอบนี่ล่ะ? หรือว่านี่จะเป็นการทดสอบสุดท้าย?

 

ถ้าผ่านการทดสอบก็คงจะไม่ได้รับรางวัลใดๆแล้วก็กลับไปเป็นเหมือนกับเมื่อก่อน แต่ถ้าไม่ผ่านล่ะ…

 

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ เชียตอนนี้ที่กำลังใช้เวลาว่างไปอย่างสบายใจเฉิบ ละทิ้งหน้าที่ของตัวเอง เป็นความล้มเหลวในฐานะเมดส่วนตัวโดยสิ้นเชิง

แน่นอนว่าเชียไม่สามารถหนีจากเงื้อมมือของมาร์ควิสไปได้แน่ๆ เชียที่ตัวสั่นไปทั้งตัวจนน่าใจหาย ทำให้เอเลน่ามีสีหน้าที่ดูประหลาดใจ

 

“เรื่องพฤติกรรมที่ดูไม่สมเหตุสมผลของเขามันก็ชัดเจนอยู่แล้วนี่นะ ถ้าปลางับเหยื่อก็รีบจัดการโดยเร็ว แต่ถ้าไม่ก็คงจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ที่ฉันสงสัยคือเขาจะใจร้ายกับเธอขนาดนั้นจริงๆงั้นเหรอ…”

 

“…..”

 

“เฮ้อ… เป็นแบบนี้เสมอเลยนะ เบเรต์”

 

(ถึงแม้บางครั้งเจ้านายก็ทดสอบลูกน้องเพื่อเช็คความจงรักภักดี แต่คงไม่จำเป็นสำหรับเชียหรอก เด็กคนนี้ไม่ว่าจะมองมุมไหน ก็ดูไม่มีทางจะทรยศเจ้านายตัวเองได้เลย)

 

เอเลน่าถอนหายใจ และเริ่มอธิบาย

 

“เชีย ตั้งใจฟังให้ดีนะ”

 

“อะ -ค่ะ…”

 

“ถ้าเบเรต์ไม่ได้กำลังทดสอบเธออยู่จริงๆ ถ้าหากเขาเป็นห่วงเธอจากใจจริงล่ะก็ การที่เธอสงสัยเขาแบบนี้ นั่นก็หมายความว่าเธอกำลังทรยศความเชื่อใจของเขาอยู่นะ ”  

 

“ต- แต่ว่า สะ สิ่งที่ท่าเบเรต์ทำอยู่มันชัดเจนถึงขนาดนั้น…”

 

“สำหรับเธอการที่จะคิดแบบนั้นมันก็ไม่แปลกก็จริง แต่ว่า เธอก็ไม่สามารถพูดได้เต็มปากว่าเรื่องปกติของเชีย ก็เป็นเรื่องปกติของเบเรต์เหมือนกันใช่ไหม? ทุกคนก็ต่างมีจุดแข็งจุดอ่อนเป็นของตัวเองกันทั้งนั้น”

 

เอเลน่าค่อยๆให้คำแนะนำอย่างใจเย็น และตัดเข้าสู่ประเด็นหลักเรื่อยๆ

 

“หรือก็คือถ้าเบเรต์คิดว่าเธอนั้นเป็นคนที่สุดยอดมาก แล้วเขาก็ให้รางวัลกับเธอที่เป็นคนที่สุดยอดสำหรับเขา มันก็ดูไม่แปลกเกินไปใช่มั้ยล่ะที่จะให้รางวัลกับคนแบบนี้”

 

“นะ- อะ พ-พูดอะไรแบบนั้นกันคะท่านเอเลน่า! เรื่องแบบนั้นมันเป็นไปไม่ได้หรอก การที่ท่านเบเรต์จะพูดถึงฉันแบบนั้นมันคง……”

 

ขณะที่เอเลน่ายิ้มโดยไม่เปลี่ยนท่าที เชียก็ตื่นตระหนกและโบกมือปฏิเสธอย่างแข็งขัน

 

“เธอเองก็ไม่สามารถพูดได้เต็มปากว่า ‘ไม่มีทางที่จะเป็นแบบนั้นอย่างแน่นอน’ใช่ไหมล่ะ? ก็เพราะตัวเธอเองก็พยายามอย่างหนักเหมือนกันไม่ใช่เหรอ”

 

“ฉัน…เหรอคะ”

 

“อื้ม.. ตื่นแต่เช้าตรู่ทุกวัน ทำงานบ้าน เตรียมอาหาร ไม่ว่าจะโดนดุจะด่าแค่ไหน ก็ไม่เคยยอมแพ้ อดทนทำงานหนักต่อไป และเป็นคนที่ร่าเริงอยู่เสมอ มีคนไม่มากหรอกนะที่จะทำแบบเธอได้ โดยเฉพาะ ถ้าอายุเท่าๆเธอคงไม่มีใครทำได้หรอก ”

 

“….”

คำพูดของเอเลน่าที่ฟังดูอบอุ่นและจริงใจ

 

เชียนั่งฟังอย่างตั้งใจ สงบลงราวกับกดปิดสวิทช์

 

เธอกระพริบตาปริบๆ ด้วยด้วยตาสีฟ้าเป็นประกาย และมุมปากของเธอก็เริ่มผ่อนคลาย

 

“ป- เป็นอย่างงั้นเหรอคะ..”

 

“อื้ม”

 

“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าท่าเอเลน่าจะคิดแบบนั้น…”

 

“อื้ม ฉันก็เหมือนกัน”

 

“เอเฮะเฮะ ป เป็นอย่างนั้นเองสิน้า ฉันดีใจมากๆเลยค่ะที่ได้ยินอย่างนั้น ”

 

เชียคงจะมีความสุขจากก้นบึ้งของหัวใจ จนไม่ได้สังเกตุเลยว่าเอเลน่าพูดคำว่า ‘อื้ม’ ไปกี่ครั้งแล้ว เธอยื่นขนมให้เอเลน่าด้วยสีหน้าร่าเริง

 

“นี่ค่ะ…เชิญเลยท่านเอเลน่า”

 

“ไม่เป็นไร เธอกินเลย ของฉันยังไม่หมดเลย”

 

เอเลน่ายิ้มให้เธอ และดันขนมที่เธอยื่นมา กลับไป

 

“รู้สึกดีขึ้นมาบ้างรึยังล่ะ?”

 

“อะ ค่ะ! หลังจากที่ได้ยินท่านเอเลน่าพูดแบบนั้น ฉันก็มีความมั่นใจมากขึ้นแล้ว นอกจากนี้ แค่รู้ว่าท่านเบเรต์ไม่ได้กำลังทดสอบฉันอยู่ แค่นี้ฉันก็พอใจแล้วค่ะ”

 

“ที่เธอต้องการมีแค่นั้นจริงๆเหรอ?”

 

“อะ…ท ที่จริงก็ไม่ใช่แค่นั้นหรอกค่ะ เอ่อคือ.. ฉันอยากจะพยายามให้มากกว่านี้ อยากได้รับคำชมจากท่านเบเรต์อีกค่ะ! ”

 

“อุฟุฟุ นั่นวิเศษมากเลยนะ”

 

เชียพยักหน้าตอบกับคำว่า ‘วิเศษมาก’ แต่ดูเหมือนเธอจะเข้าใจอะไรผิดไป

 

เอเลน่าพูดว่า ‘วิเศษมาก’ เพราะความพยายามที่เชียพูดนั้นมันได้กลายเป็นจริงไปแล้ว

 

แบบนี้เนี่ยมันคือการสปอยรึเปล่านะ

 

“ยังไงก็ตาม เชีย ฉันเพิ่งได้ยินคำชมจากปากของใครบางคนด้วยล่ะ”

 

“… เอ๊ะ!? คะ- ค ค -ใครบางคนที่ว่านี่ อย่าบอกนะว่า….”

 

เชียโน้มตัวไปข้างหน้าและเริ่มกัดฟันดังกึกๆๆ ที่เธอนึกออกมีเพียงคนเดียวเท่านั้น

 

“ฟุฟุ~. เป็นคนที่เธอคิดนั่นแหละ ถึงฉันจะไม่รู้ว่าทำไมก็เถอะ แต่เบเร่ต์พูดกับฉันว่า ‘ฉันนับถือเชียจริงๆ เธอเป็นคนที่สุดยอดมากเลยนะ’ น่ะ “

 

“เอ๊ะ อะ-  กะ ก-โกหกสินะคะ ระ เรื่องแบบนั้น….”

 

เอาเถอะถ้าได้ลองไปคุยดูเดี๋ยวก็รู้เองแหละ

 

“ฉันพูดจริงน้า ถ้าไม่เชื่อก็ลองไปถามเบเรต์ดูสิ?”

 

“งืออ~ มะ ไม่ดีกว่าค่ะ”

 

“โธ่เอ้ย ขี้อายจริงๆเลยนะเชียน้อย”

 

เชียก้มหน้างุดด้วยความเขินอาย

 

ทั้งลำคอน้อยๆ และใบหน้าแดงแปร๊ดจนกลายเป็นมะเขือเทศไปแล้ว

 

“อาร่า เชีย อย่าไปทำหน้าน่ารักแบบนั้นให้เบเรต์เห็นเชียวน้า เดี๋ยวเขาก็ตกหลุมรักเธอเข้าหรอก ฮิฮิ ”

 

“มุ มุ- โม่วววววว”

 

“ฟุฟุ~ —เป็นอะไรเหรอจ๊ะ เชียจัง~”

 

เอเลน่าแกล้งหยอกเธออย่างสนุกสนาน จากนั้นก็ดื่มนํ้าเพื่อดับกระหาย

 

เชียซึ่งไม่มีอารมณ์จะกินอีกต่อไปแล้ว ถึงขนาดที่ว่าของหวานที่เธอตั้งตารอก็ยังไม่ตกถึงท้องด้วยซํ้า

 

 

เกิดใหม่เป็นขุนนางสารชั่ว แต่ดันเป็นที่หมายปองของเหล่าสตรีสูงศักดิ์ซะงั้น?

เกิดใหม่เป็นขุนนางสารชั่ว แต่ดันเป็นที่หมายปองของเหล่าสตรีสูงศักดิ์ซะงั้น?

Status: Ongoing
ชายผู้เกิดใหม่ในร่างบุตรชายเพียงคนเดียวของมาควิส ที่ทั้งก้าวร้าว และหยิ่งผยอง ตัวผมก็แค่อยากจะใช้ชีวิตอย่างสงบสุขไปวันๆ แต่เหล่าสตรีสูงศักดิ์กลับจ้องจะเล่นผมเสียอย่างนั้น

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท