องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 898 โจรลักพาตัวต่างหากที่กำลังจะลำบาก

บทที่ 898 โจรลักพาตัวต่างหากที่กำลังจะลำบาก

ชาย​คน​นั้น​พูด​พลาง​ผลัก​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​และ​เฮ่อ​เหลียน​ชิง​เฉิง​เข้าไป​ใน​รถตู้​ ​ก่อน​จะ​ตามหลัง​พวกเขา​เข้าไป​ ​หลังจาก​หมุน​กระจก​และ​ล็อก​ประตู​รถ​เป็น​ที่​เรียบร้อย​ ​รถยนต์​ก็​เริ่ม​เคลื่อนตัว​มุ่งหน้า​ไป​ยัง​สถานีรถไฟ

เส้นทาง​ที่​พวกเขา​ใช้​เป็น​เส้นทาง​ที่​มีด​่าน​ตรวจค้น​ตามปกติ​ ​เส้นทาง​นี้​จะ​ทำให้​พวกเขา​สามารถ​เลี่ยง​ความสงสัย​ได้​ ​กรุง​ปักกิ่ง​มี​รถยนต์​นับ​ล้าน​ๆ​ ​คัน​วิ่ง​อยู่​บน​ถนน​ทุกวัน​ ​ดังนั้น​เจ้าหน้าที่​จึง​แทบจะ​ไม่​เรียก​ตรวจค้น​รถ​คัน​ใด​แม้แต่​คัน​เดียว​ ​เว้นเสียแต่ว่า​จะ​มีส​ถาน​การณ์​พิเศษ​เกิดขึ้น​เท่านั้น

ยิ่งไปกว่านั้น​ ​ด้านนอก​ของ​รถตู้​คัน​นี้​ก็​ยัง​ดู​หน้าตา​ธรรมดา​ ​มัน​ดูเหมือน​รถ​จาก​ต่างจังหวัด​ที่​กำลัง​มุ่งหน้า​เข้าสู่​เมืองหลวง

รถตู้​รุ่น​นี้​มี​ข้อดี​อยู่​ข้อ​หนึ่ง​ ​นั่น​คือ​การ​ที่​คนภายนอก​ไม่​สามารถ​มองเห็น​ภายใน​ตัว​รถ​ได้​ ​แต่​คนที​่​อยู่​ข้างใน​สามารถ​มองเห็น​ข้างนอก​ได้​อย่างชัดเจน

คนขับรถ​ตู้​เป็น​ชาย​อีก​คน​ ​เขา​หมุน​พวงมาลัย​พร้อมกับ​ส่ง​ตั๋วรถไฟ​นับ​สิบ​ใบ​ให้​กับ​คู่รัก​ปลอม​ทั้งสอง​กลุ่ม​ ​เขา​พูด​ติด​สำเนียง​ว่า​ ​”​เตรียมตัว​ให้พร​้​อม​ ​พวก​นาย​ต้อง​นั่ง​ข้าง​กัน​เหมือน​อย่าง​ทุกที​”​ ​เขา​ว่า​พลาง​เหลือบมอง​กระจกหลัง​ ​คิ้ว​ของ​เขา​ขมวด​เข้าหา​กัน​ทันที​พร้อมกับ​เหยียบ​เบรก​อย่างแรง​ ​”​ทำไม​ถึง​มี​เด็ก​เพิ่ม​มา​”

“​ฉัน​คิด​ว่า​มัน​คง​ไม่ปลอดภัย​ถ้า​เรา​ปล่อย​เขา​ไป​ ​เขา​เห็น​ตอนที่​พวกเรา​กำลัง​ลักพาตัว​เด็ก​อีก​คน​ ​ถ้า​ตำรวจ​เริ่ม​ตรวจสอบ​เรื่อง​นี้​เมื่อไหร่​ ​เขา​อาจจะ​กลายเป็น​ตัวปัญหา​สำหรับ​เรา​ได้​ ​อีก​อย่าง​ ​มี​เด็ก​เพิ่ม​มาสั​กค​นก​็​คง​ไม่มีปัญหา​อะไร​หรอก​ ​เด็ก​จาก​บ้าน​ที่​ขาย​แพน​เค้ก​รับมือ​ง่าย​กว่า​พวกเขา​ ​ดังนั้น​เรา​ค่อย​ส่งตัว​เขา​ทีหลัง​ก็​ยัง​ได้​ ​แต่​เรา​ต้อง​ส่งสินค้า​สอง​ชิ้น​นี้​ออก​ไป​ให้​เร็ว​ที่สุด​”​ ​ชาย​คน​นั้น​พูด​พร้อมกับ​ใช้​ผ้าเช็ดหน้า​ปิดปาก​และ​จมูก​ของ​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสียอีก​ครั้ง

ทันทีที่​ได้ยิน​ดังนี้​ ​คนขับ​ก็​รู้​ว่า​พวกเขา​ไม่มีทาง​หันหลัง​กลับ​ได้​ ​เขา​จึง​โยน​เสื้อผ้า​ให้​กับ​พวกเขา​อีก​สอง​ชุด​ ​”​ถอด​เสื้อ​หนัง​กับ​เสื้อเชิ้ต​สีขาว​ของ​เจ้า​หนู​พวก​นี้​ออก​ซะ​ ​การ​แต่งตัว​ของ​พวกเขา​สะดุดตา​เกินไป​”

แต่​สิ่ง​ที่​สะดุดตา​ไม่ได้​มี​เพียงแค่​เสื้อผ้า​ของ​พวกเขา​เท่านั้น​ ​หน้าตา​ของ​พวกเขา​โดดเด่น​มาก​เสีย​จน​สามารถ​บอก​ได้​ว่า​พวกเขา​ไม่ได้​มาจาก​ครอบครัว​ธรรมดา

นัก​ค้า​มนุษย์​ลงมือ​อย่างรวดเร็ว​ ​พวกเขา​จัดการ​เปลี่ยน​ชุด​ท่อน​บน​ให้​กับ​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​และ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​ใน​เวลา​ไม่​กี่​วินาที​ ​เหลือ​แต่​กางเกง​ที่​ยัง​เป็นตัว​เดิม​ ​เพราะ​อย่างไร​มัน​ก็​ไม่ได้​สร้าง​ความแตกต่าง​ให้​กับ​พวกเขา​อยู่​แล้ว

หลังจาก​จัดการ​ทุกอย่าง​เรียบร้อย​ ​ชาย​คน​นั้น​ก็​จับ​เด็กชาย​ทั้งสอง​มานั​่​งบน​เบาะ​เดียว​แล้ว​เอน​ศีรษะ​ของ​พวกเขา​เข้าหา​กัน​ ​นี่​เป็น​กลอุบาย​ทั่วไป​ที่​นัก​ค้า​มนุษย์​ระดับสูง​ใช้​กัน​ ​ถ้า​สถานการณ์​เอื้ออำนวย​ ​พวกเขา​ย่อม​เลือก​ลักพาตัว​เด็ก​สอง​คน​มากกว่า​คนเดียว​ ​เพราะ​ภาพลวงตา​อัน​แสน​อบอุ่น​หัวใจ​นี้​จะ​ช่วย​ให้​พวกเขา​หลบเลี่ยง​ปัญหา​ต่างๆ​ ​เมื่อ​ถูก​ตรวจค้น

“​นี่​ ​พอ​หลับตา​แล้ว​เด็ก​สอง​คน​นี้​ดูเหมือน​พี่น้อง​กัน​จริงๆ​ ​เลย​”​ ​ผู้หญิง​คน​นั้น​ดู​ผ่อนคลาย​อย่างเห็นได้ชัด​หลังจาก​ขึ้นรถ​ตู้​ ​เธอ​แกะ​เมล็ด​ทานตะวัน​แล้ว​หันหน้า​กลับมา​ขณะ​พูด​เช่นนั้น

ชาย​คน​นั้น​หาว​และ​ตอบ​อย่าง​ไม่สน​ใจ​ว่า​ ​”​เจ้า​พวก​นี้​ก็​หน้าตา​เหมือนกัน​หมด​ ​เจ้า​สอง​คน​นี้​ก็​แค่​หน้าตา​ดีกว่า​คนอื่น​นิดหน่อย​เท่านั้น​ ​หลังจากนี้​ถ้า​เรา​ไป​ถึง​สถานีรถไฟ​แล้ว​ ​อย่า​ลืม​ซ่อน​หน้า​ของ​พวกเขา​ไว้​ใต้​คอเสื้อ​ให้​ดีล​่ะ​ ​เอาล่ะ​ ​ตอนนี้​พวกเรา​ก็​พัก​กัน​หน่อย​ก็แล้วกัน​ ​พอ​ขึ้นรถ​ไฟ​แล้ว​ ​พวกเรา​ต้อง​ตื่นตัว​ให้​มาก​เพื่อ​เตรียมรับมือ​กับ​สถานการณ์​ไม่คาดฝัน​ที่​อาจจะ​เกิดขึ้น​”

ผู้หญิง​คน​นั้น​เห็นด้วย​กับ​คำพูด​ของ​ชาย​คนดัง​กล่าว​ ​ดังนั้น​เธอ​จึง​หลับตา​ลง​พัก​ ​นอกจาก​คนขับรถ​แล้ว​ ​ผู้โดยสาร​คนอื่นๆ​ ​บน​รถตู้​ต่าง​ก็​พยา​พยาม​พักผ่อน​ใน​ระหว่าง​ที่​พวกเขา​ยัง​ทำได้

ไม่มีใคร​สังเกตเห็น​เลย​ว่า​เด็ก​สอง​คนที​่​เอน​ศีรษะ​ชนกั​นอยู​่​นั้น​กำลัง​เริ่ม​ขยับ​นิ้วมือ​ไปมา​ ​พวกเขา​ตื่น​เต็มตา​ทั้งที่​ควรจะ​หมดสติ​ ​โดยเฉพาะ​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​ ​ไม่ใช่​แค่​เขา​จะ​ตื่น​เต็มที่​หลังจาก​สูด​ยานอนหลับ​เข้าไป​ ​แต่​แม้กระทั่ง​ดวงตา​ของ​เขา​ก็​ยัง​เริ่ม​เปลี่ยนเป็น​สีแดง​เข้ม

เป็นธรรมดา​ที่​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​จะ​สัมผัส​ถึง​กลิ่นอาย​ผิด​มนุษย์​ที่​อมนุษย์​ตน​นี้​แผ่ออก​มา​ได้​ ​เขา​ใช้​มือ​เล็ก​ๆ​ ​กุม​รอบ​ข้อมือ​ของ​อีก​ฝ่าย​เพื่อ​เตือน​ไม่​ให้​อมนุษย์​ตน​นี้​ทำ​เสีย​แผน

นี่​เป็นครั้งแรก​ที่​มี​คน​ห้าม​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​ ​เขา​ลืมตา​ขึ้น​แล้ว​เหลือบมอง​ไป​ทาง​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​อย่าง​เย็นชา​มาก

อันที่จริง​ ​เขา​สามารถ​จัดการ​คน​กลุ่ม​นี้​ได้​อย่างง่ายดาย​ ​ก็​แค่​มนุษย์​หน้า​โง่​ไม่​กี่​คน​ ​หาก​เข้าตาจน​จริงๆ​ ​เขา​ก็​สามารถ​กลืน​วิญญาณ​ของ​พวก​มัน​เข้า​ปาก​ได้​ใน​ครั้งนี้

แต่​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​ไม่เคย​ขึ้นรถ​ไฟ​มาก​่อน​ ​ดังนั้น​เขา​จึง​ไม่รังเกียจ​ที่จะ​ได้​สัมผัส​กับ​ชีวิต​มนุษย์​สักครั้ง​ ​อย่างไร​เขา​ก็​เคย​ประกาศ​เอาไว้​แล้ว​ว่า​เขา​จะ​ขุด​ราก​ถอน​โคน​รัง​ของโจร​ลักพาตัว​พวก​นี้​ให้​จง​ได้

เมื่อ​คิดได้​ดังนี้​ ​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​ก็​หลับตา​ลง​อีกครั้ง​ ​บางที​อาจ​เป็น​เพราะ​เขา​อยู่​ใน​ท่าที​่​สบาย​ตัว​ ​เด็กชาย​ที่​ไม่เคย​มี​ปฏิสัมพันธ์​กับ​เด็ก​รุ่นราวคราวเดียวกัน​อย่าง​เขา​ถึง​ได้ผล​็อย​หลับ​ไป​อย่าง​เกียจคร้าน​ขณะที่​เอน​ศีรษะ​พิง​เสี่ยว​ชิง​เฉิง

นี่​เป็นเวลา​ที่​เด็ก​ๆ​ ​มัก​เริ่ม​รู้สึก​ง่วงนอน​ ​และ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​เอง​ก็​รู้สึก​เหนื่อย​แล้ว​เหมือนกัน​ ​โดยเฉพาะอย่างยิ่ง​เมื่อ​เขา​ต้อง​ทำตัว​ว่าง่าย​ตอน​อยู่​ใน​ชั้นเรียน​มาต​ลอด​ทั้งวัน​ ​เขา​จึง​ยกนิ้ว​โป้ง​ขึ้น​ดูด​แล้ว​ผล็อย​หลับ​ไป

คำกล่าว​ที่ว่า​พี่น้อง​ผูกพัน​กัน​ด้วย​สายเลือด​นั้น​เป็นความ​จริง​อย่างยิ่ง

แม้แต่​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​และ​เฮ่อ​เหลียน​ชิง​เฉิง​ก็​คง​ไม่รู้​ด้วยซ้ำ​ว่า​ท่านอ​นข​อง​ตัวเอง​ตอนที่​เอา​ศีรษะ​ชนกั​นนั​้น​ดู​คล้าย​กัน​มาก​ขนาด​ไหน

ท้องฟ้า​นอก​หน้าต่าง​ของ​รถตู้​เริ่ม​มืด​ลง​ทีละน้อย​เมื่อ​ใกล้​ถึง​เวลา​หนึ่ง​ทุ่ม​สิบห้า

เวลานี้​เป็นเวลา​ที่​คน​พลุกพล่าน​ที่สุด​ใน​สถานีรถไฟ​ ​โดยเฉลี่ย​แล้ว​ที่​สถานี​ปักกิ่ง​มี​ผู้โดยสาร​เดินทาง​สัญจร​กัน​ถึง​สาม​แสน​คน​ต่อ​วัน

ใน​จำนวน​นั้น​มีทั​้​งค​นมี​การศึกษา​ ​คน​ทำงาน​จาก​ทุก​สาขา​อาชีพ​ ​และ​ยัง​มี​ชาวนา​อีก​นับไม่ถ้วน

สถานีรถไฟ​เต็มไปด้วย​เสียง​แห่ง​ความคึกคัก​ ​ไม่มี​กระทั่ง​ความ​เงียบ​เลย​แม้แต่​วินาที​เดียว

ผู้โดยสาร​แต่ละคน​ต่าง​ยืน​รอ​อยู่​หน้า​ประตู​ตรวจ​ตั๋ว​เพื่อ​เข้าสู่​สถานี​ ​กระเป๋า​เป้​เปื้อน​ฝุ่น​ที่อยู่​บน​หลัง​ของ​พวกเขา​กระแทก​กัน​ ​และ​บางคน​ก็​แบก​เสื่อ​ไว้​บน​หลัง

ที่นี่​แตกต่าง​ไป​จาก​ตอน​ใต้​ของ​กรุง​ปักกิ่ง​ที่​การขนส่ง​สาธารณะ​ส่วนใหญ่​จะ​เป็น​รถไฟ​ความเร็ว​สูง​สำหรับ​บรรดา​นักธุรกิจ​ ​ดังนั้น​การควบ​คุม​จำนวน​ของ​ผู้คน​ที่​หลั่งไหล​เข้ามา​จึง​ยาก​กว่า

โดยส่วนมาก​นั้น​ ​เจ้าหน้าที่​ประจำ​จุด​ตรวจ​ตั๋ว​จะ​มีหน้า​ที่​เพียงแค่​ตรวจดู​ว่า​เลข​บัตรประจำตัวประชาชน​กับ​เลขที่​อยู่​บน​ตั๋วรถไฟ​ตรงกัน​หรือไม่​เท่านั้น​ ​ตราบใดที่​ตัวเลข​บน​ตั๋ว​ของ​ผู้โดยสาร​ตรงกัน​ ​และ​ไม่มี​วัตถุ​อันตราย​ติดตัว​มาด​้วย​ ​พวกเขา​ย่อม​สามารถ​ผ่าน​เข้าไป​ได้​ทันที

การ​จะ​ให้​เจ้าหน้าที่​ตรวจสอบ​ว่า​เด็ก​ทุกคน​หมดสติ​จาก​การถูก​โปะ​ยาสลบ​หรือไม่​นั้น​แทบจะ​เป็นไปไม่ได้​เลย

เพราะ​ลำพัง​แค่​งาน​ของ​พวกเขา​เอง​ก็​เหน็ดเหนื่อย​มาก​พอ​อยู่​แล้ว​ ​การ​นั่ง​ตรวจ​ตั๋ว​อยู่​ตรงนั้น​ทั้งวัน​นับว่า​เป็น​งาน​ที่​กินแรง​มหาศาล

บรรดา​นัก​ค้า​มนุษย์​ต่าง​ก็​เล็ง​ช่องโหว่​ทางการ​รักษา​ความปลอดภัย​นี้​เอาไว้​ ​ดังนั้น​พวกเขา​จึง​เลือก​ที่จะ​มา​ขึ้นรถ​ไฟ​ที่​สถานี​นี้

รถไฟ​จะ​ออก​ตอน​หนึ่ง​ทุ่ม​ครึ่ง​ ​โดยปกติ​แล้ว​นี่​คือ​ช่วงเวลา​ที่​ผู้ปกครอง​ของ​เด็ก​จะ​เริ่ม​สังเกตเห็น​ว่า​ลูก​ๆ​ ​ของ​พวกเขา​หายตัว​ไป​ ​แต่​เรื่อง​ทุกอย่าง​ก็​สาย​เกินไป​เพราะ​กว่า​จะ​ถึง​ตอนนี้​ ​นัก​ค้า​มนุษย์​ก็​จัดแจง​พาตั​วลูก​ๆ​ ​ของ​พวกเขา​ขึ้นรถ​ไฟ​ไป​เรียบร้อย​แล้ว

ต้อง​บอกว่า​แผนการ​ของ​นัก​ค้า​มนุษย์​พวก​นี้​สมบูรณ์แบบ​ ​แต่​ความผิดพลาด​เพียง​อย่าง​เดียว​ของ​พวกเขา​ก็​คือ​พวกเขา​เลือก​เป้าหมาย​ผิด

เสียง​หวูด​รถไฟ​ดัง​ขึ้น​ ​ท้องฟ้า​เหนือ​กรุง​ปักกิ่ง​เริ่ม​กลืน​หาย​ไป​กับ​ความมืด

ในเวลาเดียวกัน​นั้น​ ณ​ ​อู่ซ่อมรถ​ที่อยู่​ไม่​ไกล​จาก​ตลาด​พาน​เจีย​หยวน​ ​มี​ชายฉกรรจ์​ห้า​คน​ยืน​เรียงแถว​กัน​อยู่​ที่นั่น

“​ทุ่ม​ครึ่ง​แล้ว​ ​ทำไม​นาย​น้อย​ถึง​ยัง​ไม่​กลับมา​อีก​ ​ปีก​ไก่​นิวออร์ลีนส์​ที่​ฉัน​ย่าง​ไว้​ให้​นาย​น้อย​กิน​เย็นชืด​หมด​แล้ว​”

“​เป็นไปได้​หรือเปล่า​ว่านา​ยน​้อย​จะ​หลงทาง​”

“​ไม่มีทาง​!​ ​นาย​ลืม​ไป​แล้ว​หรือว่า​นาย​น้อย​สามารถ​จดจำ​ทุกอย่าง​ได้​เพียงแค่​เห็น​ครั้ง​เดียว​ ​คนที​่​จะ​หลงทาง​ได้​ก็​คงมี​แต่​นาย​เท่านั้น​แหละ​!​”

“​อย่า​เอะอะ​ ​เอส​กำลัง​ไปดู​ที่​โรงเรียน​ ​เขา​น่าจะ​กลับมา​ใน​เร็ว​ๆ​ ​นี้​”​ ​คนที​่​ใจเย็น​ที่สุด​กลับกลาย​เป็น​เด็กหนุ่ม​ชื่อ​แอล​ที่​ถือ​ท่อ​เหล็ก​อยู่​ใน​มือ

แต่ก่อน​ที่​เอส​จะ​กลับมา​ถึง​ ​รถ​บีเอ็มดับเบิลยู​โทมา​ฮอว​์ก​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก็​ปรากฏ​ขึ้น​ ​ยานพาหนะ​อัน​งดงาม​จอดเทียบ​ลง​ตรงหน้า​ของ​พวกเขา​ ​ก่อนที่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​จะ​ถอด​หมวกกันน็อก​ของ​ตัวเอง​ออก​แล้ว​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​ข้าง​หนึ่ง​ ​”​พวก​นาย​ยืน​ทำ​อะไร​กัน​อยู่​”

ชายฉกรรจ์​ทั้ง​ห้า​คน​มองหน้า​กัน​ ​แล้ว​ตอบ​อย่าง​พร้อมเพรียง​ว่า​ ​”​รอนา​ยน​้อ​ยก​ลับ​บ้าน​ครับ​!​”

“​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​ยัง​ไม่​กลับมา​อีก​หรือ​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ชะงัก​พร้อมกับ​ขมวดคิ้ว

โรงเรียนอนุบาล​อยู่​ห่าง​จาก​ที่นี่​ไม่​ถึง​ครึ่ง​ชั่วโมง​ ​ต่อให้​เขา​พา​เสี่ยว​เฮย​ไป​เดินเล่น​ ​แต่​ป่านนี้​เขา​ก็​น่าจะ​กลับมา​ถึง​นาน​แล้ว​…

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท