บทที่ 282
พยัคฆ์ขาว
กรงเล็บของมังกรดำ ถูกห่อหุ้มไปด้วยแรงกดดันที่รุนแรง ทำให้อากาศจับตัวกลายเป็นของแข็งทันที
“กรร!” เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีที่รุนแรง ราชาสัตว์อสูรเสือขาวก็ส่งเสียงคำรามออกมาในครั้งแรก บนร่างของมันเปล่งแสงฟ้าร้องอมม่วงพุ่งออกมา มันคือ พลังที่รุนแรง เมื่อมองขึ้นไปที่ด้านบนศีรษะของราชาสัตว์อสูรเสือขาว ก็เห็นภาพมังกรดำ
ล้มลงอย่างรวดเร็ว
ร่างกายของมังกรดำมีขนาดใหญ่มาก ซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าราชาสัตว์อสูรเสือขาวหลายเท่า แต่ราชาสัตว์อสูรเสือขาวไม่หวาดกลัวในเรื่องนี้ เนื่องจากความแข็งแกร่งของมันไม่ได้วัดจากขนาดตัว
ร่างราชาสัตว์อสูรเสือขาวเคลื่อนไหวราวกับสายฟ้า ด้วยความเร็วที่ยากจะแยกแยะด้วยตาเปล่าได้โดยง่าย มันพุ่งไปข้างหน้ามังกรดำ โบกกรงเล็บของเสือ โดยหวังใช้กรงเล็บของมันทึ้งร่างของมังกรดำ
“ฮึ่ม! กล้าที่จะเปรียบเทียบความแข็งแกร่งกับเผ่ามังกรของเรา และแสวงหาความตาย มังกรดำมองไปที่ราชาสัตว์อสูรเสือขาว ที่รีบวิ่งเข้าหาตัวเอง แววตาของมันดูถูกเหยียดหยาม มุมปากของเขายกขึ้น ปรากฏรอยยิ้มที่โหดร้ายบนใบหน้าของเขา
และมันระเบิดพลังทั่วทั้งร่างเพื่อเตรียมตัวโจมตี สัตว์อสูรเสือขาว ในแววตาปรากฏอยู่ในความคิดของมังกรดำ มันพบว่า ราชาสัตว์อสูรเสือขาวถูกกรงเล็บของมันฉีกกระชาก
เมื่อกรงเล็บของราชาสัตว์อสูรเสือขาวปะทะกับกรงเล็บของมังกรดำ และร่างของราชาสัตว์อสูรเสือขาวก็สั่นสะท้านชั่วขณะ จากนั้นพื้นที่โดยรอบแข็งตัวชั่วขณะ แต่ในช่วงเวลาต่อมา เกิดคลื่นยักษ์กระแทกที่รุนแรงกระจายไปมา ระหว่างกรงเล็บทั้งสอง
และใบหน้าของมังกรดำก็เปลี่ยนไป จากนั้นร่างของมันถูกคลื่นพลังสะท้อนกลับกระแทกจนหน้าคว่ำลง แม้ว่ามันจะดิ้นรนที่จะกระพือปีก แต่มันสามารถชะลอความเร็ว ในการไถลออกไปไกลหลายร้อยเมตร แล้วหยุดร่างกายลง
ดวงตาของมันเต็มไปด้วยความสยดสยอง และหยดเลือดสีแดงสด ค่อยๆไหลออกจากปากของมัน
เมื่อเทียบกับมังกรดำ แม้ว่าราชาสัตว์อสูรเสือขาวจะถูกพลังสะท้อนกลับเช่นกัน แต่ก็ถอยหลังเพียงสามก้าว ลมปราณไม่ผันผวน นับประสาอะไรกับความเจ็บปวด
“มันเป็นไปได้อย่างไร” ดวงตาของกัวหลี่แทบถลนออกมา ปากของเขาส่งเสียงร้องด้วยความประหลาดใจ และดวงตาของเขาที่มองไปที่ราชาสัตว์อสูรเสือขาว พลางแสดงความรู้สึกตื่นตระหนก
ในความคิดของเขา แม้ว่าความแข็งแกร่งของมังกรดำจะไม่อยู่ยงคงกระพัน แต่ก็มีพลังมาก เดิมทีเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ ในความแข็งแกร่งของมังกรดำ ตอนนี้หลังจากการโจมตีในครั้งแรก มังกรดำกลับบาดเจ็บสาหัสจากราชาสัตว์อสูรเสือขาว
บนร่างของสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด บอลแสงสีดำถูกยับยั้งอย่างช้า ๆ จากนั้นมันลอยกลับไปที่ราชาสัตว์อสูรเสือขาว เมื่อครู่ สัตว์อสูรหมาป่าลมกรดเพิ่งใช้ร่างกายของตัวเองเพื่อปิดกั้นลูกบอลแสงสีดำที่มังกรดำพ่นออกมา
ในขณะที่ราชาสัตว์อสูรเสือขาวและมังกรดำต่อสู้กัน
“กิ้งก่าดำ! เจ้ารู้ว่ามีอะไรซ่อนอยู่ในพลังขององค์ราชา….หากเจ้าฉลาด จงยอมจำนนอย่างเชื่อฟัง องค์ราชา อาจจะใจดีกับเจ้า” สัตว์อสูรหมาป่าลมกรดแสยะยิ้มเงยหน้าขึ้นมองมังกรดำ ด้วยการดูถูกและพูดอย่างท้าทาย
“ ฮึบ!” มังกรดำแค่นเสียงอย่างเย็นชาและไม่พูดอะไร ในขณะนี้ร่างกายของมันยังคงแข็งทื่ออยู่เล็กน้อย และความชาที่ระเบิดออกมา ก็ทำให้เส้นประสาทของมันเต้นแรง จนทำให้ร่างกายของมันบางส่วนไม่สามารถขยับได้
นอกเหนือจากความโกรธและพลังการทำลายล้างแล้ว สายฟ้าจากร่างของราชาสัตว์อสูรเสือขาวมีผลทำให้เป็นอัมพาต แม้ว่าจะใช้การป้องกันโดยร่างกายของมังกรดำ แต่ก็ยังไม่สามารถต้านทานได้อย่างสมบูรณ์
ความรู้สึกราวกับอัมพาต กินเวลาเกือบสิบวินาที ก่อนที่จะค่อยๆบรรเทาลง สิบวินาทีก็เพียงพอที่ราชาสัตว์อสูรเสือขาวจะโจมตีได้หลายสิบครั้ง มังกรดำหรือจะสามารถต้านทานได้ในเวลานั้น และอาจถูกราชาสัตว์อสูรเสือขาวสังหารในเวลาอันสั้น
อย่างไรก็ตามตั้งแต่ต้นจนจบ ราชาสัตว์อสูรเสือขาวไม่ได้โจมตีมังกรดำอีกต่อไป
“องค์ราชา! ละเว้นข้าเถิด มังกรดำรู้ดีโดยธรรมชาติว่า ราชาสัตว์อสูรเสือขาวมีความเมตตา เพราะความเย่อหยิ่งของมัน มันจึงต้องลดศีรษะอันใหญ่โตของมันลง นอกจากนี้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว มันก็ได้รับบาดเจ็บและเป็นอัมพาต
สิบวินาทีความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายนั้นดีกว่ามันมาก อย่างเห็นได้ชัด
“คำนับองค์ราชา! ทั้งหมดนี้เป็นความเข้าใจผิด และเราไม่มีเจตนาที่จะทำให้ท่านขุ่นเคือง” กัวหลี่เห็นว่า มังกรดำยอมรับความพ่ายแพ้ ความกลัวในใจของเขา ทำให้เขาต้องกัดฟัน แรงกดดันที่มองไม่เห็นของราชาสัตว์อสูรเสือขาวถาโถม
กัวหลี่ไม่ได้ใส่ใจสถานการณ์ของมังกรดำ แต่มองไปที่ราชาสัตว์อสูรเสือขาวด้วยใบหน้าที่เป็นกังวล และกล่าวด้วยความเคารพ
“เอาล่ะ! อย่าพูดเรื่องไร้ประโยชน์เช่นนี้ ข้าปล่อยเจ้าไปไม่ได้ … ” ราชาสัตว์อสูรเสือขาวพูดด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจ นางปฏิเสธคำพูดของกัวหลี่ด้วยความเย็นชา
“อา! ในขณะที่ราชาราชาสัตว์อสูรเสือขาวจะยังพูดไม่จบ แต่กัวหลี่ก็เข้าใจความหมายของอีกฝ่ายแล้ว อีกฝ่ายต้องการให้เขาละทิ้งบางอย่าง เพื่อซื้อชีวิตของเขา เพราะเขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายสนใจอะไร กัวหลี่จึงพูดอย่างลังเล
แม้แต่หลินเว่ยก็เต็มไปด้วยใบหน้าที่อยากรู้อยากเห็น เขาเอียงคอและมองไปที่กัวหลี่อย่างอยากรู้ พลางคิดในใจว่าสิ่งที่ ราชาราชาสัตว์อสูรเสือขาวจะตัดสินใจอย่างไร
ในความเป็นจริง หลินเว่ยไม่เพียงแต่อยากรู้อยากเห็น ทั้งยังทำอะไรไม่ถูก เมื่อราชาราชาสัตว์อสูรเสือขาวและมังกรดำต่อสู้กัน เขาต้องการหาโอกาสที่ลอบหนีออกไป แต่สัตว์อสูรหมีหิมะ ยังยืนอยู่ข้างๆ แม้ว่าจะไม่ทำร้ายเขา
แต่ หลินเว่ยรู้ดีว่าอีกฝ่ายจะไม่ปล่อยเขาไป
“ก่อนอื่น เจ้าลบตราประทับในร่างกิ้งก่าดำออก แล้วส่งมอบทุกสิ่งบนร่างกายของเจ้ามาให้ข้า มันคือทุกสิ่งทุกอย่าง” ราชาสัตว์อสูรเสือขาวกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไม่ต้องสงสัย
“อา เมื่อได้ยินคำพูดของราชาสัตว์อสูรเสือขาว หลินเว่ย มองไปด้วยความตกตะลึง ฉากนี้คุ้นชินในใจเขาอย่างยิ่ง !
“อะไรนะ….ปลดตราประทับในร่างมังกรดำ ทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง … ”
ได้ยินคำพูดของราชาสัตว์อสูรเสือขาวที่แข็งกร้าว แม้ว่าเขาจะรู้อย่างชัดเจนว่า ชีวิตของเขาอยู่ในเงื้อมมือของอีกฝ่าย และสามารถสังหารเขาได้ทุกเมื่อ แต่กัวหลี่ไม่เต็มใจที่จะเผชิญหน้า และอดไม่ได้ที่จะปรือตาขึ้นและคำราม: “ทำเช่นนี้ เท่ากับการสังหารข้า”
“แน่นอน มันมีความแตกต่าง อย่างน้อยเจ้าก็ยังมีชีวิตอยู่ ถ้าเจ้าไม่ต้องการ ข้าจะสังหารเจ้า อย่างไรก็ตามสิ่งที่เจ้ากับกิ้งก่าดำตัวนี้ทำ เป็นเพียงสัญญาธรรมดา. หากเจ้าตายมันจะเป็นอิสระ
สำหรับสิ่งที่เจ้ามี ข้าสามารถเอามันจากศพของเจ้าได้ ปากของราชาสัตว์อสูรเสือขาวเพิ่มขึ้นรอยยิ้มปรากฏขึ้น แต่มีแสงเย็นวาบในดวงตาของเขา
“เจ้า…!” เมื่อเผชิญกับการคุกคามโดยตรงของราชาสัตว์อสูรเสือขาว กัวหลี่กัดฟันด้วยความโกรธ แต่ในใจของเขารู้สึกไร้เรี่ยวแรง ในขณะนี้ ฐานะจากวิหารเร้นลับ สถานะอันสูงส่งของเขา ในฐานะบุตรของเทพเจ้านั้น ไร้ซึ่งประโยชน์ใดๆ
เมื่อเห็นกัวหลี่ลงไป เงียบดวงตาของมังกรดำก็กะพริบตา และมันไม่รู้ว่ากัวหลี่คิดอะไรอยู่ แต่หลังจากนั้นครู่หนึ่ง มันก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ และดูเหงาหงอยเล็กน้อย
หากกัวหลี่ผิดสัญญากับมัน มันจะต้องอยู่ในดินแดนลับแห่งนี้ตลอดไป เว้นแต่ว่า มันจะพบผู้อื่น และเซ็นสัญญากับคนผู้นั้น จึงจะสามารถออกจากดินแดนลับได้
![หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2]](https://i3.wp.com/novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/38723.jpg?resize=151,215 "หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2]")
